In het NOS-Journaal van acht uur vanavond stelde de nieuwsvoorleester Sacha de Boer de vraag aan de politiek verslaggever in Den Haag hoe het toch kwam dat de dubbelle nationaliteit inzet van de Provinciale Staten-verkiezingen is geworden. Bram Schilham antwoordde dat dit issue onder de bevolking leeft. En dat nu is een gotspe. De dubbelle nationaliteit waar de mallotenclub van Wilders mee kwam, was gefundenes Fressen voor de media. De NRC bijvoorbeeld wist niet hoe snel ze ermee moest openen, twee journalisten werden vrijgemaakt om dit non-issue te coveren. En ook het NOS-Journaal en de andere commerciele massamedia besteedden er onevenredig veel aandacht aan. Dus de bewering van Bram Schilham is nonsense. De commerciele media hebben in hun jacht op hoge oplage-, kijk- en luistercijfers de zaak opgeblazen, en helpen zodoende mee de ressentimenten van een absolute minderheid van de Nederlandse bevolking te voeden en te verspreiden. Ondertussen besteedden ze geen structurele aandacht aan de wezenlijke problemen die op ons afkomen: de gevolgen van de klimaatverandering en de gevolgen van de groeiende kloof tussen arm en rijk in de wereld. Beste collega's, wordt volwassen, houden jullie je nu eens bezig met zaken die er toe doen. Stop met jullie ranzig provincialisme. Laat die mallotenclub maar aankwekken. Ze hebben geen oplossing voor onze ware problemen, ze vissen in troebel water. Help ze niet aan onverdiende aandacht. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/02/de-nrc-opent-wederom-met-provinciaals.html En: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/02/de-nuance-van-de-nrc-23.htmlBen ik solidair aan Holland? Nee, geen sprake van, ik ben geen druppeltje solidair aan Holland. Ik ben dat ook nooit geweest. Mijn moeder was een Schotse, mijn vader een Zeeuw. Al vanaf kindsbeen heb ik het kosmopolitisme met de paplepel ingegoten gekregen. En ik ben dus zeker niet solidair aan het Holland van die mallotenclub. Ik ben hooguit solidair aan een gedachte, niet aan emotie als nationalisme of pattriotisme of provincialisme. Ik moet er niet aan denken. Ik ben solidair met een mens in nood. Ik ben solidair aan degenen van wie ik houd, aan mijn familie en aan mijn vrienden en aan de mensen die ik bewonder vanwege hun moed of oprechtheid of doorzettingsvermogen. Maar ik ben niet solidair aan de plaats waar ik toevallig geboren ben. Hoe kan iemand met verstand solidair zijn aan een provinciaals land dat solidairiteit met de plaats waar men geboren is tot politiek vraagstuk heeft gemaakt? Ik probeer kosmopoliet te zijn in een geglobaliseerde wereld. Het is de enige realistische optie in een tijd waarin de helft van de mensheid jonger is dan 20 jaar en van 1 of 2 dollar per dag moet zien te overleven, dus van een fractie van wat wij - de rijken op aarde -hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten