Al vanaf het allereerste begin werd deze alom heersende mening onder de elite bepaald door een zeer kleine vermogende klasse, zoals nu weer het geval is. Vrouwen, slaven, indianen en witte Amerikanen die geen bezit hadden mochten niet stemmen en ook niet gekozen worden.
Tijdens een debat in het Huis van Afgevaardigden op 11 februari 1847 verklaarde het Amerikaanse Congreslid William F. Giles: ‘Wij moeten van oceaan naar oceaan marcheren... Wij moeten van Texas rechtstreeks naar de Stille Oceaan marcheren en alleen begrensd worden door de bulderende golven... Het is het lot van het witte ras, het is het lot van het Angelsaksische ras.’
De Amerikaanse auteur en universitair docent Joe Andreas, afgestudeerd in sociologie aan de University of California en sinds 2003 docerend aan de gerenommeerde Johns Hopkins University in Baltimore, wijst in zijn door Amerikaanse veteranen aanbevolen boek Addicted to War. Why the US can’t kick militarism (2002) erop dat:
‘Ik kan nog steeds de afgeslachte vrouwen en kinderen zien, opgestapeld en verspreid over de hele slingerende gleuf in de aarde, net zo duidelijk als toen ik ze zag met nog steeds jonge ogen. En ik kan zien dat er nog iets anders stierf in de bloedige modder, en begraven werd in de sneeuwstorm. De droom van een heel volk stierf daar. Het was een prachtige droom,’ maar ‘de hoop van de natie is gebroken en verspreid geraakt.’
In 1894, toen de interne grenzen van de VS waren vastgelegd, verwoordde de Republikeinse senator Orville Platt van Connecticut de toekomstige politieke koers van de V.S. aldus:
‘Onze binnenlandse situatie dwingt ons tot commerciële expansie… Dag na dag overtreft de productie de binnenlandse consumptie… Wij zijn op zoek naar markten, de grootste markten ter wereld. Ik geloof heilig dat wanneer een gebied buiten de huidige territoriale grenzen van de Verenigde Staten noodzakelijk wordt voor onze verdediging of essentieel voor onze commerciële ontwikkeling, we geen tijd moeten verliezen om het te verwerven.’
Twaalf jaar geleden, in 2013, schreef ik op deze weblog naar aanleiding van de onbenullige meningen over de VS, keer op keer herhaald door de zelfbenoemde Nederlandse intelligentsia:
‘Uit zowel de uitspraken van Amerikaanse beleidsbepalers als de lange reeks gewelddadige Amerikaanse interventies blijkt dat Washington vanaf het allereerst begin expansionistisch en imperialistisch is geweest, vaak gedwongen door de kapitalistische economische wetmatigheid van de eeuwige groei. De ware redenen achter de woorden van de “internationalist” Woodrow Wilson waren economische, het telkens terugkerende probleem van de overproductie. De toenmalige president McKinley verwoordde dit zonder omwegen toen hij tijdens de grote depressie in de VS aan het eind van de negentiende eeuw verklaarde: “Wij hebben goed geld… maar wat we nodig hebben is nieuwe markten,” omdat, zoals de invloedrijke voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, Henry Cabot Lodge, hem nog eens duidelijk had gemaakt, "de binnenlandse markten niet voldoende zijn voor onze op volle toeren draaiende industrieën." Met het oog daarop verklaarde de invloedrijke Senator Albert Beveridge: “The Philippines are ours forever,” en dat was uiterst belangrijk voor de economische groei van de VS, aangezien “just beyond the Philippines are China's illimitable markets,” hetgeen hem tot de conclusie voerde dat "The Pacific is ours."'
Tijdens de Amerikaanse verovering van de Filippijnen kwamen honderdduizenden guerrillastrijders en gewone burgers om het leven, en een onbekend aantal van hen gefolterd door Amerikaanse militairen.
Telkens weer was tijdens het debat in het Congres over de annexatie van de Filippijnen het argument dat dit land als de 'stepping-stones to China' moest functioneren, een potentiële markt van rond de eeuw-wisseling 400 miljoen consumenten. Natuurlijk werd deze noodzaak met nobel klinkende propaganda aan de man gebracht. De VS had de plicht om het “christendom en de witte beschaving” te verspreiden onder wat Beveridge noemde “savage and senile peoples.” In feite ging het natuurlijk om goedkope vitale grondstoffen voor de Amerikaanse fabrieken en nieuwe afzetmarkten voor Amerikaanse producten. Dat was de ‘orde’ die toen heerste, en nog steeds heerst, maar juist deze neoliberale “orde” wordt nu bedreigd door de opkomst Azië, met voorop de grondstoffenrijke Russische Federatie en het productieve China dat nu al de wereldmarkten beheerst. Ook vandaag de dag wordt deze meedogenloze wanorde, wat het in feite is, door de spreekbuizen van de macht verkocht als het cultiveren van “wilde en seniel volkeren” of “responsibility to protect” of “humanitaire interventies,” of “regime change” dan wel “nation building,” etc. Maar de rode draad in dit grootscheepse geweld blijft het massaal schenden van mensenrechten, honderdduizenden tot miljoenen burgerdoden, het op grote schaal vernietigen van de infra-structuur, het aan de macht helpen en houden van gangsterregimes, kortom het terroriseren van de mensheid. Dit proces werd nog eens onderstreept door de Amerikaanse generaal Smedley Butler. Terug kijkend op zijn ruim 33 jaar actieve militaire dienst verklaarde in 1933 deze oud bevelhebber van het Amerikaanse Korps Mariniers:'Oorlog is misdaad. Hij wordt gevoerd ten voordele van de zeer weinigen ten koste van de massa. Ik ben heel lang een eersteklas uitsmijter geweest voor het bedrijfsleven. Voor Wall Street en voor de banken. Ik was in feite een misdadiger, een gangster van het kapitalisme. Ik heb in 1914 Mexico veilig gemaakt voor de Amerikaanse oliebelangen. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Midden-Amerikaanse republieken voor het profijt van Wall Street. In China heb ik ervoor gezorgd dat Standard Oil ongestoord zijn weg kon gaan. Al Capone is niet verder gekomen dan drie wijken. Mijn werkterrein omvatte drie continenten.'
En deze terreur kan ongestoord doorgaan zolang het geweld voldoende gelegitimeerd blijft door opiniemakers als Geert Mak en christelijke dan wel liberale politici die lak hebben aan het internationaal recht. Juist door de voortdurende propagandistische kitsch kunnen volkeren in toom worden gehouden. Zo vertelt Mak zijn publiek dat de bewoners van het land waarvoor hij “altijd al” een “geheime liefde” heeft gekoesterd “hele optimistische mensen [zijn] vergeleken met ons fatalistische Europeanen,” en dat “Amerika er over een halve eeuw beter voor[staat] dan Europa,” want als "je invloed en macht wilt hebben, moet je groots zijn. Dat is iets wat we in Europa van ze kunnen leren.” Volgende keer meer over de continuïteit van de Amerikaanse agressie.’
The Tel Aviv torture trail: Israel's role in the Abu Ghraib scandal
Israel’s documented torture and abuse of Palestinians may evoke comparisons to US tactics employed during the Iraqi occupation, but a closer look reveals their distinct origins rooted in the Zionist entity.
https://thecradle.co/articles/the-tel-aviv-torture-trail-israels-role-in-the-abu-ghraib-scandal
https://x.com/GozukaraFurkan/status/1893329354001690858
Geen opmerkingen:
Een reactie posten