Maar klopt deze stellige bewering wel? Proef op de som: In De Groene Amsterdammer van 8 mei 2024 stelde zij het volgende over de beroemde Zuid-Afrikaanse hoogleraar Iohn Dugard, Zuid-Afrikaans hoogleraar internationaal recht internationaa-recht.
'Zijn belangrijkste academische specialisaties zijn Romeins-Nederlands recht, internationaal publiekrecht, jurisprudentie, mensenrechten, strafprocesrecht en internationaal strafrecht. Hij heeft gediend in de International Law Commission, de belangrijkste VN-instelling voor de ontwikkeling van internationaal recht, en is actief geweest in het rapporteren over mensenrechtenschendingen door Israël in de Palestijnse gebieden.'
Dugard wordt door rechtskundigen gezien als een gezaghebbende stem die in een tijdperk van verregaande minachting voor het internationaal recht, zijn vakgebied, het Internationaal recht dapper verdedigt. Als Speciaal Rapporteur van de VN-Commissie voor de Rechten van de Mens heeft Dugard fundamentele kritiek geuit op de de misdaden van Israel. 'In overeenstemming met zijn bezorgdheid over mensenrechtenschendingen heeft de Zuidafrikaan Dugard de Joodse staat beschuldigd van het negeren van verschillende internationale wetten en verdragen.
Het rapport benadrukte twee kwesties die de internationale gemeenschap bezighielden: de onrechtmatige annexatie van Palestijns grondgebied en de beperkingen op de bewegingsvrijheid. Daarna richtte het zich op sterfgevallen, gevangennemingen, de sloop van eigendommen en nederzettingen.
'Dugard is dagelijks betrokken bij de juridische strijd voor gerechtigheid voor Palestijnen, waarbij steeds meer gerechtelijke instanties zich bezighouden met het Israëlisch-Palestijnse conflict. Hij adviseert de Palestijnse regering al een tijdje over procedures bij het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag, dat personen vervolgt die verdacht worden van genocide, misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en agressie. Na eindeloze pogingen slaagden de Palestijnen er in 2015 in om staatslid te worden van het ICC, waardoor het jurisdictie kreeg over de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en Gaza.
"Dit betekent dat het ICC jurisdictie heeft om zowel Israëliërs als Palestijnen te vervolgen die internationale misdaden plegen in deze gebieden," zegt Dugard. Ondanks het toenemende bewijsmateriaal bleef het hof jarenlang stil. Na de beslissing van de vooronderzoekskamer van het ICC dat het hof jurisdictie had, kondigde aanklager Fatou Bensouda in maart 2021 aan dat ze een onderzoek was gestart naar de misdaden van Israël. Een paar maanden later trad haar opvolger, Karim Khan, aan. "Meer dan twee jaar lang drongen de Palestijnse regering en NGO's erop aan dat Khan vervolgd zou worden. Maar hij weigerde koppig actie te ondernemen tegen Palestina, hoewel hij de Russische president Poetin aanklaagde,"zegt Dugard.
'Tot het laatste moment maakte Dugard zich zorgen over wat de rechtbank zou beslissen. "Wanneer rechters een moeilijke politieke kwestie voor zich hebben, kunnen ze de zaak op een procedureel punt uit elkaar laten vallen." Hij was nerveus toen de rechters op 26 januari uitspraak deden. "Maar zodra de president van het hof begon te spreken, wist ik dat we hadden gewonnen. Omdat ik haar ken. Haar stem klonk vastberaden. Ik kon zien dat ze een verhaal te vertellen had," glimlacht Dugard.
Het Internationaal Gerechtshof oordeelde dat het "aannemelijk" is dat Israël genocide pleegt en kondigde een reeks voorlopige maatregelen af, waarin Israël werd bevolen alle moeite te doen om genocide te voorkomen. Israël moet ook degenen straffen die oproepen tot genocide en basisvoorzieningen en humanitaire hulp bieden om een einde te maken aan de levensbedreigende situatie waarmee de Palestijnen worden geconfronteerd.
Kenmerkend is dat in de Engelse versie van haar artikel enige significante informatie door De Groene werd geschrapt, zonder dat de schrijfster publiekelijk protesteerde tegen de censuur van De Groene-Redactie. Zo stond er in Zam, een in Amsterdam gemaakt tijdschrift:
The ICC has jurisdiction to prosecute both Israelis and Palestinians who commit international crimes within these territories,” Dugard says. Despite the accumulating evidence, the court remained silent for years. After the decision of the ICC pre-trial chamber that the court had jurisdiction, prosecutor Fatou Bensouda announced in March 2021 that she opened an investigation into Israel’s crimes. A few months later, her successor, Karim Khan, took office. “For over two years the Palestinian government and NGOs pressed Khan to initiate a prosecution. But he stubbornly refused to take action on Palestine, although he indicted the Russian president Putin,” Dugard says.
After the October 7 attacks, Khan visited the Rafah border crossing between Gaza and Egypt, and later Israel and the West Bank, and made impassioned speeches about justice. Only in May 2024 did Khan apply for the arrest of Israeli prime minister Benjamin Netanyahu, minister of defence Yoav Gallant, and three leaders of Hamas on the grounds that they had committed war crimes and crimes against humanity. “This was after the war in Gaza had been in progress for some seven months and the pressure for action on the part of the ICC became impossible to resist,” Dugard adds. The belief that Khan had failed to act earlier for fear of offending Western powers was confirmed when the decision to apply for arrest warrants met with strong condemnation from Western leaders, particularly US president Joe Biden and UK prime minister Rishi Sunak. This highlighted the determination of the West to protect Israel at all costs.
Het is onmogelijk in Nederland ook op dit moment de Europese hypocrisie aan de kaak te stellen. En dus zwijgt De Groene Amsterdammer, dat claimt de stem te zijn van de polderintelligentsia. En natuurlijk zweeg ook Tjitske Lingsma, voor wie, naar verluidt, 'justitie en gerechtigheid centraal' zouden staan. De angst om de corrupte Nederlandse politici tegen het licht te houden, is nu eenmaal wijd verspreid, juist wanneer er sprake is van genocide van de Joodse Staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten