Benjamin Netanyahu gaat de confrontatie aan met de Verenigde Staten
Benjamin Netanyahu heeft president Joe Biden niet voor zich gewonnen, hoewel hij in januari beweerde dat hij dat wel kon. Hij heeft dit duel echter wel gewonnen door te voorkomen dat het Witte Huis zich tegen zijn beleid verzet. Voor onze ogen weigert hij de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en het Internationaal Gerechtshof te gehoorzamen. Hij voert etnische zuiveringen uit in zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever. Zelfs al zouden ze willen, dan nog zou niemand iets kunnen doen om zijn misdaden te stoppen.
STEUN VAN HET CONGRES TEGEN HET WITTE HUIS
De voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, de Republikein Mike Johnson (Louisiana), is een evangelische advocaat [8]. Hij heeft naam gemaakt door de rechtszaken die hij heeft aangespannen om zijn opvatting van het christendom te verdedigen, met name tegen homoseksuelen. Maar hij is vooral een “ Christen Zionist ” voor wie het verdedigen van Israël, wat het ook doet, een religieuze plicht is. Hij werd onder duistere omstandigheden tot voorzitter van het Huis gekozen met de onverwachte hulp van de ultraconservatieven van de Freedom Caucus, die tegen het verhogen van het schuldenplafond waren.
Mitch McConnell, voorzitter van de Republikaanse Fractie in het Parlement, die het internationaal recht [9] minacht in naam van “Amerikaans exceptionalisme” [10], staat al lang bekend om zijn pro-Eretz Israël standpunt. In 2017 drong deze Baptist er bij Amerikaanse presidenten op aan om “de gewoonte te respecteren om een veto uit te spreken over alle resoluties van de VN-Veiligheidsraad die proberen de Verenigde Naties bij het vredesproces te betrekken, geen unilaterale Palestijnse acties te erkennen, met inbegrip van het uitroepen van een Palestijnse staat, of om voorwaarden en een tijdschema te dicteren voor een oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict” [11].
Hakeem Jeffries, voorzitter van de Democratische Fractie in het Parlement, staat ook bekend om zijn voortdurende afstemming op de standpunten van de staat Israël. Hoewel hij het principe van etnische zuivering van Arabieren in Palestina niet heeft verdedigd, heeft hij zich veelvuldig uitgesproken voor de uitroeiing van leden van Hamas, zonder onderscheid te maken tussen degenen die zijn aangesloten bij de Moslimbroederschap en degenen die deel uitmaken van het Palestijnse verzet.
Het meest verrassende geval is dat van Chuck Schumer, de voorzitter van de Democratische fractie in de Senaat. Al 43 jaar steunt deze ultraorthodoxe Jood principieel alle standpunten van de Staat Israël, tot zijn spectaculaire ommekeer in maart, toen hij verklaarde dat het mogelijk is om zowel pro-Israël te zijn als tegen het beleid van Benjamin Netanyahu [12]. Op dat moment was hij fel gekant tegen een bezoek van Netanyahu aan de Verenigde Staten. Later gaf hij hem echter het woord via videoconferentie voor zijn parlementaire fractie en vandaag door hem in zijn hoedanigheid als Israëlische premier te ontvangen in het Congres.
Van deze vier is alleen Chuck Schumer Joods. Maar de andere drie danken hun herverkiezing grotendeels aan de financiële steun van Amerikaans-Joodse oligarchen. Het zijn de emblematische politici die John Mearsheimer aanklaagde in zijn studie The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy. De Amerikaanse democratie was te koop en de pro-Israëliërs kochten het.
ONMOGELIJK OM BESLISSINGEN TE NEMEN DIE TEGENGESTELD ZIJN AAN DIE VAN DE “REVISIONISTISCHE ZIONISTEN
Ter vergelijking: de staat van de democratie is anders in de Verenigde Staten dan in Frankrijk. Toegegeven, in beide gevallen hebben degenen die de verkiezingcampagnes steunen meer invloed op het nationale beleid dan het electoraat, maar de kenmerken zijn niet hetzelfde. In Washington is niemand verbaasd over de sektarische religies van de gekozen vertegenwoordigers. Je kunt parlementslid, regeringslid of zelfs president zijn en toch in Gog en Magog geloven. In Parijs daarentegen worden de religieuze en etnische banden van gekozen vertegenwoordigers genegeerd. Het kan dus gebeuren dat de helft van de voorzitterschappen van constitutionele instellingen in handen is van burgers die waarschijnlijk de Israëlische nationaliteit zullen verwerven, zoals nu het geval is, zonder dat iemand zich daarvan bewust is.
In beide gevallen is het voor de uitvoerende macht onmogelijk om beslissingen te nemen die indruisen tegen het beleid van de staat Israël of, in het geval van de Verenigde Staten, tegen dat van de “revisionistische zionisten”, dat wil zeggen de neofascisten die openlijk een etnische zuivering in Palestina uitvoeren.
Om uit deze situatie te geraken, zouden gekozen vertegenwoordigers zich moeten bevrijden van hun financiële geldschieters en niet moeten aarzelen om de steun te onthullen die het Westerse kamp tijdens de Koude Oorlog heeft gegeven aan misdadigers tegen de menselijkheid. Als Benjamin Netanyahu en zijn “Joodse supremacisten” vandaag aan de macht zijn, dan is dat omdat het collectieve Westen er belang bij heeft gehad om hun ideologische stroming decennialang te steunen, ondanks het feit dat ze hen in de Tweede Wereldoorlog hebben verslagen.
De misdaden van de revisionistische zionisten zijn staatsgeheim. Decennialang hebben ze overal ter wereld communisten of gewone tegenstanders afgeslacht. Van Guatemala tot Congo, via Iran, van Zuid-Afrika tot Taiwan en via Bolivia waren ze betrokken bij de ergste smerige trucs van de Koude Oorlog. Al deze misdaden worden beschermd door meedogenloze censuur [13].
Vandaag de dag heeft de Hebreeuwse staat de meest effectieve militaire censuur ter wereld. Honderden onderzoeken van Israëlische kranten naar de banden tussen Benjamin Netanyahu, de Moslimbroederschap en Hamas; de voorbereiding van de aanval op 7 oktober; het uitblijven van een reactie van de veiligheidsdiensten gedurende enkele uren ; en de werkelijke doelstellingen van de IDF in Gaza werden gecensureerd. In het laatste kwartaal van 2023 werden passages uit 2.703 artikelen bewerkt en 613 andere volledig gecensureerd, zoals de Militaire Censuur Autoriteit toegaf [14].
Alles wat we weten over de gebeurtenissen van 7 oktober is de officiële versie, d.w.z. de leugens. Terwijl we weten dat Hamas geen kinderen onthoofdde, in tegenstelling tot de beweringen van de reddingsdiensten, weten we noch hoeveel Israëli’s werden gedood door de aanvallers, noch wie Oekraïense wapens gaf aan het Palestijnse verzet. De aanhangers van Israël blijven redeneren alsof Hamas een homogene organisatie is en dat Benjamin Netanyahu niet wist dat het Israël zou aanvallen [15].
Om een duidelijker beeld te krijgen, heeft generaal Benny Gantz gevraagd om de oprichting van een onderzoekscommissie naar de voorbereiding van de aanval op 7 oktober, de uitvoering en de gevolgen ervan, een verzoek dat rechtstreeks gericht is aan de “revisionistische zionisten” en dat op dit moment geen kans maakt om opgevolgd te worden.
Het is waarschijnlijk dat veel later, wanneer het onderzoek plaatsvindt en de geheimen worden onthuld, de huidige aanhangers van Benjamin Netanyahu zich zullen proberen te verontschuldigen door te zeggen dat zij het ook niet wisten. Inderdaad, niemand is zo blind als zij die niet willen zien.
openbaararchief.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten