Hoewel het AIVD-rapport door de gezagsgetrouwe ‘corporate press’ met veel poeha werd gepresenteerd, blijkt het bij nadere beschouwing niet te berusten op de werkelijkheid. De sensationeel gepresenteerde bewering als zou ‘[d]e extremistische beweging’ collectief van oordeel zijn dat een 'kwaadaardige elite bij de overheid, rechtspraak, kranten en tv-zenders, wetenschap, grote bedrijven en de politie, uit is op totale wereldcontrole’ is ronduit lachwekkend. Volgens het eigen persbericht ziet de AIVD het als problematisch dat:
Sinds het begin van de coronapandemie meer Nederlanders kritisch [zijn] op de overheid en instituten zoals de wetenschap en journalistiek. Ook was er kritiek op de overheid door de afwikkeling van de aardbevingsschade en de toeslagenaffaire.
Waarom democratische kritiek voor de inlichtingendienst van de gevestigde orde ‘anti-institutioneel-extremisme’ betekent, is ironisch genoeg juist een voorbeeld dat tussen de instituten van de staat en een toenemend aantal burgers een kloof is ontstaan. Bovendien suggereert dit feit dat een ‘kwaadaardige elite’ eerder uit is ‘op totale wereldcontrole,’ dan op het democratiseren van de westerse samenlevingen. Maar nog afgezien hiervan, blijft de vraag wie nu al die extremisten zijn die zelfs de geclaimde ‘democratische rechtsorde’ bedreigen? Immers, alle critici worden nu over één kam geschoren. Degene die op een verkeersbord het begrip 'The Great Reset' spuit is in de ogen van de AIVD vergelijkbaar met bijvoorbeeld één van de scherpzinnigste Angelsaksische kritische intellectuelen, te weten de Britse Noreena Hertz, ‘hoogleraar in de Global Political Economy (politieke wereldeconomie) aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam en Associate Director van het Centre for International Business and Management aan de Universiteit van Cambridge (Engeland). Daarnaast is Noreena Hertz sinds 1 september 2009 Professor of Global Sustainability and Finance aan Duisenberg school of finance in Amsterdam.’
https://nl.wikipedia.org/wiki/Noreena_Hertz
Aan het eind van haar baanbrekende boek The Silent Takeover — Global Capitalism and the Death of Democracy (2001) concludeert de Britse econome en filosofe Noreena Hertz onder de aanhef ‘Reclaim the State. The rise of protest’:
The protesters include ordinary people with ordinary lives: housewives, schoolteachers, students, business people, suburbanites and city folk, blue- and white-collar workers alike. Although their goals may be divergent and may even at times be at odds with one another, they share a scepticism about the promises and assurances given by those in authority and – thanks to the neo-liberal orthodoxy which has taught them that the state cannot solve their problems – considerable uncertainty about the role of government.
The apparent inability or unwillingness of our elected representatives to defend our interests against those of business has created a cycle of cynicism. People do not look to the government to solve their problems, and politicians therefore have little to lose if they focus their attention on business rather than on voters. Low voter turnout, falling levels of trust and increasingly visible corruption have contributed to a widespread feeling that politics simply does not matter. It is almost as though both sides of the electoral equation have given up on democracy, through a suspicion that elections don’t really change anything substantial. In a world where governments are proving less effectual than corporations, trust in representative government is at an all-time low. Traditional deference to politicians, along with many other experts, has evaporated, leaving a citizenry that increasingly demands an effective and decisive say in important issues, a say that seems ill-served by the electoral ballot box.
These protesters believe that taking the chance that what is good for business is good for us and our communities is just too high a risk, hazarding the food we eat, the environment, and the democratic process. While some may welcome the recent attempts of various corporations to address some of the failings of the system and contribute to the social sphere, they tend to see these attempts as window-dressing or corporate PR, and remain sceptical about companies’ motives. At the same time they reject representative government as an ineffective, co-opted and flawed mechanism for dealing with the failings of the market or representing their interests on the global stage, and reject the politics of today as the ‘politics of Narcissus,’ concerned only with presentation and ‘spin.’ They choose to voice their concerns on the street, on the Internet, and in the shopping malls, because they feel that these are the only places that they can be heard. They will not trust either government or business except in terms of responsiveness and results…
What makes this movement particularly remarkable is the breadth of its appeal, and the extent to which it has managed to coalesce divergent interests. Traditional and non-traditional groups have worked together in unprecedented ways to achieve solutions rather than, as in the past, seeing each other as a part of the problem,
aldus Noreena Hertz wier kritiek naadloos past in de AIVD-formulering van ‘anti-institutioneel-extremisme.’ Op grond van wetenschappelijk onderzoek benadrukte zij dat er ‘een protestcultuur is ontstaan die de status quo dreigt omver te werpen,’ niet om, zoals de AIVD doet, de toenemende protesten te criminaliseren, maar om serieus de oorzaken van deze ontwikkeling bloot te leggen. Maar haar kritiek klinkt de meeste polderautoriteiten als veel te revolutionair in de oren, en wel omdat die zijn opgegroeid in een ‘farizeïsch’ en ‘kleinburgerlijk’ milieu, zoals die al een eeuw geleden door de historicus Johan Huizinga zo treffend werd beschreven. Maar de meer kosmopolitisch georiënteerden beginnen te beseffen dat de huidige impasse niet langer meer houdbaar is, hoeveel oorlogen Washington ook van plan is te initiëren. Het grote probleem is namelijk dat de oorspronkelijk impuls waarmee de westerse cultuur vijf eeuwen geleden haar expansionisme begon, inmiddels is uitgewerkt. Het tijdperk van verval is aangebroken. De instituten bestaan nog wel, maar dan alleen nog in vorm, inhoudelijk stellen ze niets meer voor. Niemand kan het meer ontgaan dat bijvoorbeeld de huidige parlementsleden en kabinetsleden carrièristen zijn geworden, op zoek naar zoveel mogelijk geld en aanzien. Al in de negentiende eeuw waarschuwde Nietzsche voor het huidige nihilisme. Bovendien werd het gewelddadige Amerikaanse expansionistisme, en de daaraan gekoppelde hegemonistische ideologie van de elite in Washington en op Wall Street, ruim een halve eeuw geleden kort maar krachtig samengevat door dominee Martin Luther King. Op de dag af een jaar voordat hij werd vermoord sprak hij op 4 april 1967 in een beroemd geworden toespraak ‘at the Riverside Church’ in New York City de volgende woorden:
We hebben geen eervolle bedoelingen in Vietnam. Onze minimale verwachting is om het te bezetten als een Amerikaanse kolonie om sociale stabiliteit te behouden voor onze investeringen. Dit verklaart waarom Amerikaanse helikopters worden ingezet tegen guerrillastrijders in Colombia en Peru. De rol die onze natie op zich heeft genomen, is steeds meer de rol van degenen die weigeren de privileges en genoegens op te geven die voortkomen uit de enorme winsten van buitenlandse investeringen.
https://www.digitalhistory.uh.edu/disp_textbook.cfm?psid=3621&smtid=3
Nog steeds geldt dat de westerse elite weigert haar ‘privileges op te geven’ afkomstig ‘uit de enorme winsten van buitenlandse investeringen.’ Dat is ook de belangrijkste reden dat sinds het uiteenvallen van de Sovjet Unie, en het opheffen van het Warschau Pact het ledental van de NAVO is verdubbeld. De westerse oorlog in Oekraïne is slechts de eerste stap om de opkomst van Azië met grootscheeps geweld te stoppen. Hoewel dit besluit door de NAVO is genomen, en niet democratisch is getoetst door alle betrokken parlementen, wordt dit collectief verzwegen door de westerse mainstream-pers. Desondanks stelt de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, expliciet en in het openbaar dat het ware issue de vraag is hoe de NAVO moet worden ingezet om de grondstoffen uit de voormalige koloniën, en de ‘Global South,’ veilig te stellen. Die vraag naar grondstoffen zal volgens haar de komende jaren ‘exponentieel’ toenemen. De niet democratisch gekozen Von der Leyen benadrukt dat de EU het Russisch-Chinese bondgenootschap als een wereldwijde bedreiging ziet, die dan ook — ik citeer haar opnieuw — ‘wereldwijd moet worden bestreden.’ Het gaat het Westen dus niet om mensenrechten en democratie, maar, zoals altijd, om grondstoffen en markten. Zij verklaarde in dit verband: ‘Neem bijvoorbeeld Lithium of zeldzame metalen; zij zijn van vitaal belang voor onze groene en digitale overgang. Geen enkele windturbine, geen enkel zonnepaneel is mogelijk zonder deze grondstoffen. De vraag ernaar zal exponentieel stijgen. Zoveel is zeker,' waaraan zij onmiddellijk toevoegde: 'Het niet zo goede nieuws is: één land beheerst de wereldwijde markt. Dat is China.’ Maar een oorlog met China betekent een oorlog tegen 1,4 miljard Chinezen, tegen een met massavernietigingswapens uitgeruste grootmacht, die in slechts één generatie de westerse economische overheersing heeft teniet gedaan, waardoor Washington en Brussel zich nu genoodzaakt zien om met geweld de macht te breken van het grondstoffenrijke Rusland, en China's greep op de wereldmarkten. Naar aanleiding van de bewust uitgelokte oorlog in Oekraïne verklaarde Von der Leyen:
die in de praktijk hebben geleid tot de wereldwijde hegemonie van het westerse neoliberale kapitalisme, dat de kloof tussen rijk en arm, zelfs nu ook in het Westen, almaar vergroot. Dat is ook de bedoeling van de westerse elite en ‘daarom moeten [wij] deze wereldwijde uitdaging,’ te weten de opkomst van Azië, waar 70 procent van de wereldbevolking leeft en het merendeel van de grondstoffen, ‘een halt toeroepen, wij moeten het vertrouwen in onze wereldwijde doelen herstellen,’ aldus de voorzitter van de Europese Commissie. Die ‘wereldwijde doelen’ komen neer op het in stand houden dan wel herstellen van de westerse naoorlogse kapitalistische (wan)orde. Dit is exact de reden waarom meer dan de helft van de Amerikaanse federale begroting, die het Congres kan toewijzen, naar het militair-industrieel complex gaat, én de NAVO voortdurend betrokken blijft bij oorlogsvoering. Veelzeggend is dat de VS 93 procent van zijn bestaan sinds de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776 in oorlog is geweest. Hoewel de Amerikaanse strijdkrachten na 1945 geen enkele oorlog hebben gewonnen, zijn Washington en Wall Street erin geslaagd de Europese gevestigde orde mee te lokken in een geplande onvoorstelbare krachtmeting met Azië, een bloedbad zoals de wereld nooit eerder heeft meegemaakt, en waarover Harry Mulisch in 1961 in zijn onovertroffen boek De Zaak 40/61 schreef:
Eichmann is definitief geschiedenis geworden. Waar praat ik nog over? Mensen bedreigen mensen met een vernietiging, waarnaast de jodenmoord een bagatel zal worden, een herinnering uit de goede oude tijd. En geen Amerikaan of Rus die, komt het bevel, zal weigeren de bommen in het zachte vlees van hele volkeren te werpen — zo min als Eichmann weigerde. Wat hebben wij eigenlijk over Eichmann te beweren? Wij, die zelfs de ongeborenen bedreigen: en die oorlog tegen ons nageslacht is al (sinds Hiroshima) zestien jaar aan de gang! Maar zoiets heet geen 'oorlog' meer, dat heet een vervloeking. Hier vervloekt de mens zichzelf, zijn eigen kindskinderen, hieruit spreekt een haat zo fundamenteel, dat wij wel moeten vrezen, de mens nog altijd overschat te hebben.
Drie decennia eerder verklaarde de Amerikaanse generaal Smedley Butler het volgende:
Ik heb 33 jaar en vier maanden in actieve militaire dienst doorgebracht en gedurende die periode heb ik het grootste deel van mijn tijd doorgebracht als een eersteklas krachtpatser voor Big Business, voor Wall Street en de bankiers. Kortom, ik was een afperser, een gangster voor het kapitalisme. Ik hielp Mexico en vooral Tampico veilig te stellen voor de Amerikaanse oliebelangen in 1914. Ik hielp Haïti en Cuba tot een fatsoenlijke plek te maken voor de jongens van de National City Bank om inkomsten te genereren. Ik hielp bij het verkrachten van een half dozijn Centraal Amerikaanse republieken ten voordele van Wall Street. Ik hielp Nicaragua zuiveren voor het International Banking House of Brown Brothers in 1902–1912. In 1916 opende ik de weg in de Dominicaanse Republiek voor de Amerikaanse suikerbelangen. In 1903 hielp ik Honduras geschikt te maken voor de Amerikaanse fruitbedrijven. In 1927 hielp ik in China ervoor te zorgen dat Standard Oil ongehinderd kon doorgaan. Als ik erop terugkijk, had ik Al Capone misschien een paar hints gegeven. Het beste wat hij kon doen, was zijn racket in drie districten gebruiken. Ik opereerde op drie continenten.
http://www.amazon.com/War-Racket-Smedley-Darlington-Butler/dp/1478349840
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=smedley+butler
Wat betekent concreet dat ‘onze welvaart’ niet langer meer gebaseerd is ‘op China en Rusland — energie en markt’? Wel, het antwoord is eenvoudigweg dat de EU de Russische energie nu koopt via onder andere India, natuurlijk tegen een aanzienlijk hogere prijs, want alleen de zon gaat voor niets op. Dinsdag 2 mei 2023 berichtte de ‘editorially and financially independent’ publicatie The Wire het volgende daarover:
India Leads Group of Nations That Buy Cheap Russian Oil, Sell Processed Products to Europe: Report
India shipped the highest volume of oil products among five laundromat nations — including China, Turkey, the UAE, and Singapore — to price cap coalition countries, a year since Russia's invasion of Ukraine.
New Delhi: India is leading the group of ‘laundromat countries’ that buy discounted crude oil from Russia, refine it, and sell the processed products to European countries, thus sidestepping European sanctions against Russia, a Finland-based group said in its report.
The report, titled Laundromat: How the price cap coalition whitewashes Russian oil in third countries by Finland-based Centre for Research on Energy and Clean Air (CREA), was released on April 19.
The ‘laundromat countries’ are China, India, Turkey, the UAE (United Arab Emirates. svh), and Singapore.
The European Union has imposed massive sanctions against Russia in response to its invasion of Ukraine, which started on February 24, 2022.
As part of the sanctions, the EU cannot import crude oil and refined petroleum products directly from Russia.
India’s latest hack to purchase cheap crude from Russia — thanks to the sanctions that put a price cap of $60 per barrel on Russian oil — and refine and sell it to Europe has made it a significant player in the global oil markets.
The Western embargo enables New Delhi to purchase crude oil from Moscow at low prices, and sell refined products at market prices.
According to Reuters, Europe typically imported an average of 1,54,000 barrels per day (bpd) of diesel and jet fuel from India before Russia’s invasion of Ukraine. But that increased to 2,00,000 bpd after the EU banned Russian oil products imports from February 5, the report said, citing Kpler data (toonaangevende leverancier van intelligence-oplossingen voor grondstoffenmarkten. svh)
In addition, India’s oil imports from Russia are now higher than the combined imports from Iraq and Saudi Arabia. Russia is now supplying more than one-third of all oil India imported, PTI reported, citing energy tracker Vortex.
The CREA report said that this is a way to circumvent measures that attempt to hinder Russian government revenues used by president Vladimir Putin to fund the war.
India shipped the highest volume of oil products to price cap coalition countries, a year since Russia’s invasion of Ukraine.
It sold 14.8 million tonnes of oil products to these countries, representing a 2.4% increase from the prior year in volume terms, but a 48% rise in value terms. The latter is due to the rise in oil product prices which provides higher profits for refineries exporting refined products, the report said.
UAE, China and Singapore sold 14.2 million tonnes, 7.5 million tonnes and 7.1 million tonnes, respectively, to the price cap coalition countries, during the same period, it added.
we moeten luisteren naar het zoemen van de aandrijfmotor en dat moeten leren onderscheiden van de langzamerhand nauwelijks hoorbare komische ruis van het universum, waarin zowel het gejubel als de jammerkreten van de menselijke tragedie echo-loos lijken weg te sterven. Het einde van de geschiedenis is niet gekomen, integendeel: overeenkomstig haar eigen tendensen slokt zij de mens steeds meer op en isoleert hem van zijn natuurlijke habitat, de universele plaats waar zijn lot, zijn val en zijn verheffing zich afspelen, in ruil daarvoor biedt ze hem de vergetelheid die hem van minuut tot minuut verder sleurt, de algehele amnesie, het volledig opgaan in de totaliteit van de geschiedenis, in het historische tijdverloop. Ze werpt haar gehele arsenaal van valse en vervalsende moraliteit in de strijd, alle vondsten van de totale techniek van conformerende hersenspoeling. Het is immers maar al te gemakkelijk om onze tijd, die overloopt van apocalyptische gebeurtenissen, te veroordelen en af te wijzen, en het is des te moeilijker om ermee te leven, en hem met een nodige inspanning van de geest te accepteren en te zeggen: het is onze tijd, waarin ons leven weerspiegeld wordt. En toch denk ik dat het moment, het heden, waarin de tijd als het ware opeengedrongen wordt, juist deze keuze van ons verlangt. Op dit moment zien we voorlopig slechts de barensweeën, de eeuw ligt zich ziek te wentelen in haar cel, te worstelen met zichzelf, met de vraag of ze haar eigen bestaan, haar zijnsvorm, haar bewustzijn zal aanvaarden of verwerpen, en terwijl ze daar ligt, gekweld door de pijn, wordt ze afwisselend overvallen door koortsaanvallen van agressie, verlammend schuldbesef, razend verzet en depressieve machteloosheid. Ze heeft geen helder besef van haar bestaan, ze kent haar doel, haar levenstaak niet, ze heeft haar creatieve plezier en haar verheffende rouw verloren, evenals haar vruchtbaarheid — kortom: ze is ongelukkig.
Kort samengevat, de westerse politieke mafia en de mainstream-opiniemakers met hun verpolitiekte, ééndimensionale cliché’s zijn niet bij machte de wijsheid te doorgronden van Imre Kertész, wanneer hij stelt:
De mens wordt niet geboren om als een afgedankt onderdeel in de geschiedenis te verdwijnen, maar om zijn lot te begrijpen, zijn sterfelijkheid onder ogen te zien en — nu zult u een tamelijk ouderwetse wending van me horen — zijn ziel te redden. Het geluk van de mens in hogere zin ligt buiten zijn historisch bestaan — maar niet in de vermijding van de historische ervaring, integendeel, in het doorleven, in bezit nemen van die ervaring en in de tragische identificatie daarmee. De mens kan uitsluitend door kennis boven de geschiedenis worden verheven, tijdens de demoraliserende aanwezigheid van de totale geschiedenis is kennis de enige waardige toevlucht, het enige wat goed is. Slechts in het licht van die doorleefde wetenschap kunnen we de vraag stellen of alles wat we hebben begaan en ondergaan iets van waarde tot stand kan brengen — om het preciezer te formuleren: of we onze eigen leven waarde toekennen of het vergeten als amnesie-patiënten of misschien van ons afwerpen als zelfmoordenaars.
Eén ding weet ik echter zeker: een beschaving die haar waarden niet duidelijk uitspreekt, of die haar verklaarde waarden laat vallen, gaat de weg op van het verval, van de aftakeling. Dan zullen anderen deze waarden uitspreken, en in de mond van die anderen zullen het geen waarden meer zijn maar evenzovele excuses voor onbeperkte macht en onbeperkte vernietiging. Velen hebben het tegenwoordig over een 'nieuwe barbarij': we moeten niet vergeten dat Rome, toen het door de barbaren werd overspoeld, allang zelf barbaars was geworden.
Ik sprak deze week met twee al wat oudere Nederlanders die woedend werden omdat ik hun wankele opvattingen over Rusland niet beaamde. Het viel me weer eens op hoe kinderachtig de mentaliteit is van veel Nederlanders, hoe hun zwart/wit mens— en wereldbeeld is gebleven, hoe zij telkens weer het Kwaad in de Ander weten te projecteren, hoe zij niet bij machte zijn hun eigen hypocrisie onder ogen te zien.
Daar staan zij nu in het kleine Nederland met lege handen en onder het juk van een politiek corrupt parlement en kabinet, terwijl D’66 minister van Defensie Kajsa Ollongren zonder enige gêne publiekelijk kan vertellen dat 'Oekraïners ons vuile werk opknappen,’ wetende dat het forceren van een 'regime change' in Moskou en het uiteen laten vallen van de Russische Federatie, ‘ons vuile werk,’ de wereld in chaos zal storten. Uit welk gat komen deze dwazen gekropen? Hun doel is misdadig, alleen al gezien de verstrekkende gevolgen van de chaos die de NAVO in Azië wil veroorzaken. Honderden miljoenen mensen in het meest bevolkte continent zullen ontheemd raken of op de vlucht slaan om elders vergeefs een veilig heenkomen te zoeken. De door de NAVO, onder aanvoering van de neoconservatieven in Washington, geplande oorlog tegen China zal uitlopen op een Armageddon. Deze nachtmerrie wordt blindelings gesteund door politiek onverantwoordelijken die bereid zijn om van de Holocaust een bagatel te maken. Ziedaar Hannah Arendt's 'Banaliteit van het Kwaad.'
In 2010 interviewde ik Anders Stephanson, hoogleraar Geschiedenis aan de Columbia University, over George Kennan, de legendarische Amerikaanse beleidsbepaler die de naoorlogse ‘containment-politiek’ ontwierp, maar toch voortdurend scherpe kritiek bleef uitgeoefenen op de Amerikaanse buitenlandse politiek omdat die onvoldoende oog had voor de werkelijkheid. In zijn boek Kennan and The Art of Foreign Policy (1992) schreef Stephanson over Kennan’s houding tijdens de krankzinnige decennia van de Eerste Koude Oorlog:
Het tragische van Kennan is dat hij na een lang leven getuige te zijn geweest van Amerika’s machiavellistische realpolitik, in 1989 een gedesillusioneerde terugblik schreef op zijn tijdperk. Aan het slot van zijn Sketches From A Life stelde hij somber vast:
In 2009 schreef Mark Atwood Lawrence, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Texas in Austin: in een New York Times-boekbespreking dat Kennan diep teleurgesteld was over de koers van Washington ten opzichte van Rusland ‘die hem tot aan zijn dood in 2005 achtervolgden. Kennan was van mening dat de Sovjet-Unie, hoe weerzinwekkend ook, weinig militaire bedreiging vormde voor het Westen en drong erop aan dat de Verenigde Staten voornamelijk op economische en politieke middelen moest vertrouwen om de communistische expansie te weerstaan… Kennan zag met spijt toe hoe de Verenigde Staten vervolgens enorme middelen in wapens en militaire bases stopten.
http://www.nytimes.com/2009/09/13/books/review/Lawrence-t.html?pagewanted=all
En zo is de wereld nu opgescheept met een Amerikaans militair-industrieel complex dat Washington dwingt om permanente oorlogen te financieren met niet-bestaand geld. Met een schuld van meer dan 30 biljoen dollar — 30 maal een miljoen keer een miljoen — heeft de VS zich failliet bewapend, en ziet de deep state zich genoodzaakt oorlog te blijven voeren, om grondstoffen en markten te veroveren. In de internationale editie van New York Times van maandag 19 juni 2023 maakte Patricia Cohen de balans op onder de aanhef ‘Failures of globalization in war and pandemic have shattered longheld believes’:
When the world’s business and political leaders gathered in 2018 at the annual economic forum in Davos, the mood was jubilant. Growth in every major country was on an upswing. The global economy, declared Christine Lagarde, then the managing director of the International Monetary Fund, ‘is in a very sweet spot.’
Five years later, the outlook has decidedly soured.
‘Nearly all the economic forces that powered progress and prosperity over the last three decades are fading,’ the World Bank warned in a recent analysis. ‘The result could be a lost decade in the making — not just for some countries or regions as has occurred in the past — but for the whole world.’
A lot has happened between then and now: A global pandemic hit; war erupted in Europe; tensions between the United States and China boiled. And inflation, thought to be safely stored away with disco album collections, returned with a vengeance.
But as the dust has settled, it has suddenly seemed as if almost everything we thought we knew about the world economy was wrong.
The economic conventions that policymakers had relied on since the Berlin Wall fell more than 30 years ago — the unfailing superiority of open markets, liberalized trade and maximum efficiency — look to be running off the rails.
(2012)
2 opmerkingen:
Mooi stuk.
Weg met de haatzaaiers Rutte, Ollongren, Kaag, de AIVD et al. De hele anglosaxisch georienteerde verwaten crypto-nazi's en hun handlangers.
Gelukkig dat er nog mensen zijn die de recente, kinderlijke AIVD-gaslighting in een aantal heldere zinnen kunnen deconstrueren.
De rest van het artikel bevat veel relevante historische informatie.
De auteur is goed belezen, en lijkt een zeer goed geheugen te hebben, .....hier heb ik wat aan.
Een reactie posten