De Onthullende Yoeri Albrecht Affaire 12

Ik begin opnieuw met een Amerikaanse deskundige die aantoont hoe onnozel de babbelende exponenten zijn van de polderpolitiek en hun woordvoerders in de poldermedia.  Drie citaten van de econoom en historicus, professor Michael Hudson uit zijn boek Killing the Host: How Financial Parasites and Debt Bondage Destroy the Global Economy (2015):

Hoe meer geld wordt geleend om rente te betalen, des te minder er beschikbaar is om te produceren en te betalen als gevolg van werkloosheid, onderbenutting van hulpbronnen, emigratie en kapitaalvlucht.

Het doel van woekerleningen is het verkrijgen van arbeidskrachten om schulden af te lossen, het land van debiteuren af te schermen, en in moderne tijden om regeringen met schulden te dwingen natuurlijke hulpbronnen en openbare infrastructuur te privatiseren.

Het probleem is dat sparen en uitlenen van geld weliswaar helpt om rente te genereren, maar niet bijdraagt aan het creëren van waarde. Dit is de sleutelfactor geweest bij het polariseren van de verdeling van rijkdom en politieke macht in samenlevingen die geen stappen ondernemen om met deze dynamiek om te gaan.

Dit zijn alle samenzweringen van de rijke elite en de westerse ambtelijke- en politieke top in de totalitaire technocratie die vandaag dag doorgaat voor ‘democratie.’ Vandaar de toenemende kloof tussen arm en rijk in het Westen. Ondertussen wordt de westerse economie sinds de kredietcrisis van 2008 gefinancierd met niet bestaand geld dat de inflatie heeft verergerd. Zelfs een uitgesproken reactionair als Leon de Winter moest in zijn Telegraaf-column van 31 mei 2023 toegeven dat:

In Amerika, geleid door een mix van politici, oligarchen, Big Tech-bedrijven, de Deep State en wargames-spelende think-tanks, wordt de Grote Kladderadatsch al geruime tijd als onvermijdelijk gezien. Verwacht wordt dat het eerste geweld zal losbranden op de Pacific, met als aanleiding een Chinese aanval op Taiwan en Vietnam. Dat China’s wereldambities het dramatische bijeffect zijn van de door Amerikaanse elites geëxploiteerde globalisering, leidt niet tot introspectie. Dezelfde Amerikaanse groepen die ervan geprofiteerd hebben, bereiden zich nu voor op die confrontatie.

Onder de kop ‘Poetin is een smerige schurk, wat zijn wij?’ verwees De Winter naar een artikel van de wereldberoemde Amerikaanse econoom Jeffrey D. Sachs, waarin deze hoogleraar aan de prestigieuze Columbia Universiteit het volgende schreef: 

The War in Ukraine Was Provoked — and Why That Matters to Achieve Peace

By recognizing that the question of NATO enlargement is at the center of this war, we understand why U.S. weaponry will not end this war. Only diplomatic efforts can do that.

May 23, 2023 Common Dreams

George Orwell wrote in 1984 that ‘Who controls the past controls the future: who controls the present controls the past.’ Governments work relentlessly to distort public perceptions of the past. Regarding the Ukraine War, the Biden administration has repeatedly and falsely claimed that the Ukraine War started with an unprovoked attack by Russia on Ukraine on February 24, 2022. In fact, the war was provoked by the U.S. in ways that leading U.S. diplomats anticipated for decades in the lead-up to the war, meaning that the war could have been avoided and should now be stopped through negotiations. 

Recognizing that the war was provoked helps us to understand how to stop it. It doesn’t justify Russia’s invasion. A far better approach for Russia might have been to step up diplomacy with Europe and with the non-Western world to explain and oppose U.S. militarism and unilateralism. In fact, the relentless U.S. push to expand NATO is widely opposed throughout the world, so Russian diplomacy rather than war would likely have been effective.

The Biden team uses the word ‘unprovoked’ incessantly, most recently in Biden’s major speech on the first-year anniversary of the war, in a recent NATO statement, and in the most recent G7 statement. Mainstream media friendly to Biden simply parrot the White House. The New York Times is the lead culprit, describing the invasion as ‘unprovoked’ no fewer than 26 times, in five editorials, 14 opinion columns by NYT writers, and seven guest op-eds! 

There were in fact two main U.S. provocations. The first was the U.S. intention to expand NATO to Ukraine and Georgia in order to surround Russia in the Black Sea region by NATO countries (Ukraine, Romania, Bulgaria, Turkey, and Georgia, in counterclockwise order). The second was the U.S. role in installing a Russophobic regime in Ukraine by the violent overthrow of Ukraine’s pro-Russian President, Viktor Yanukovych, in February 2014. The shooting war in Ukraine began with Yanukovych’s overthrow nine years ago, not in February 2022 as the U.S. government, NATO, and the G7 leaders would have us believe. 

The key to peace in Ukraine is through negotiations based on Ukraine’s neutrality and NATO non-enlargement.

Biden and his foreign policy team refuse to discuss these roots of the war. To recognize them would undermine the administration in three ways. First, it would expose the fact that the war could have been avoided, or stopped early, sparing Ukraine its current devastation and the U.S. more than $100 billion in outlays to date. Second, it would expose President Biden’s personal role in the war as a participant in the overthrow of Yanukovych, and before that as a staunch backer of the military-industrial complex and very early advocate of NATO enlargement. Third, it would push Biden to the negotiating table, undermining the administration’s continued push for NATO expansion.

The archives show irrefutably that the U.S. and German governments repeatedly promised to Soviet President Mikhail Gorbachev that NATO would not move ‘one inch eastward’ when the Soviet Union disbanded the Warsaw Pact military alliance. Nonetheless, U.S. planning for NATO expansion began early in the 1990s, well before Vladimir Putin was Russia’s president. In 1997, national security expert Zbigniew Brzezinski spelled out the NATO expansion timeline with remarkable precision. 

U.S. diplomats and Ukraine’s own leaders knew well that NATO enlargement could lead to war. The great US scholar-statesman George Kennan called NATO enlargement a ‘Fateful error,” writing in the New York Times that, ‘Such a decision may be expected to inflame the nationalistic, anti-Western and militaristic tendencies in Russian opinion; to have an adverse effect on the development of Russian democracy; to restore the atmosphere of the cold war to East-West relations, and to impel Russian foreign policy in directions decidedly not to our liking.’ 

President Bill Clinton’s Secretary of Defense William Perry considered resigning in protest against NATO enlargement. In reminiscing about this crucial moment in the mid-1990s, Perry said the following in 2016: ‘Our first action that really set us off in a bad direction was when NATO started to expand, bringing in eastern European nations, some of them bordering Russia. At that time, we were working closely with Russia and they were beginning to get used to the idea that NATO could be a friend rather than an enemy... but they were very uncomfortable about having NATO right up on their border and they made a strong appeal for us not to go ahead with that.’

In 2008, then U.S. Ambassador to Russia, and now CIA Director, William Burns, sent a cable to Washington warning at length of grave risks of NATO enlargement: ‘Ukraine and Georgia's NATO aspirations not only touch a raw nerve in Russia, they engender serious concerns about the consequences for stability in the region. Not only does Russia perceive encirclement, and efforts to undermine Russia's influence in the region, but it also fears unpredictable and uncontrolled consequences which would seriously affect Russian security interests. Experts tell us that Russia is particularly worried that the strong divisions in Ukraine over NATO membership, with much of the ethnic-Russian community against membership, could lead to a major split, involving violence or at worst, civil war. In that eventuality, Russia would have to decide whether to intervene; a decision Russia does not want to have to face.’ 

Ukraine’s leaders knew clearly that pressing for NATO enlargement to Ukraine would mean war. Former Zelensky advisor Oleksiy Arestovych declared in a 2019 interview ‘that our price for joining NATO is a big war with Russia.’

During 2010-2013, Yanukovych pushed neutrality, in line with Ukrainian public opinion. The U.S. worked covertly to overthrow Yanukovych, as captured vividly in the tape of then U.S. Assistant Secretary of State Victoria Nuland and U.S. Ambassador Geoffrey Pyatt planning the post-Yanukovych government weeks before the violent overthrow of Yanukovych. Nuland makes clear on the call that she was coordinating closely with then Vice President Biden and his national security advisor Jake Sullivan, the same Biden-Nuland-Sullivan team now at the center of U.S. policy vis-à-vis Ukraine. 

After Yanukovych’s overthrow, the war broke out in the Donbas, while Russia claimed Crimea. The new Ukrainian government appealed for NATO membership, and the U.S. armed and helped restructure the Ukrainian army to make it interoperable with NATO. In 2021, NATO and the Biden Administration strongly recommitted to Ukraine’s future in NATO.

In the immediate lead-up to Russia’s invasion, NATO enlargement was center stage. Putin’s draft US-Russia Treaty (December 17, 2021) called for a halt to NATO enlargement. Russia’s leaders put NATO enlargement as the cause of war in Russia’s National Security Council meeting on February 21, 2022. In his address to the nation that day, Putin declared NATO enlargement to be a central reason for the invasion. 

Historian Geoffrey Roberts recently wrote: ‘Could war have been prevented by a Russian-Western deal that halted NATO expansion and neutralized Ukraine in return for solid guarantees of Ukrainian independence and sovereignty? Quite possibly.’ In March 2022, Russia and Ukraine reported progress towards a quick negotiated end to the war based on Ukraine’s neutrality. According to Naftali Bennett, former Prime Minister of Israel, who was a mediator, an agreement was close to being reached before the U.S., U.K., and France blocked it. 

While the Biden administration declares Russia’s invasion to be unprovoked, Russia pursued diplomatic options in 2021 to avoid war, while Biden rejected diplomacy, insisting that Russia had no say whatsoever on the question of NATO enlargement. And Russia pushed diplomacy in March 2022, while the Biden team again blocked a diplomatic end to the war. 

By recognizing that the question of NATO enlargement is at the center of this war, we understand why U.S. weaponry will not end this war. Russia will escalate as necessary to prevent NATO enlargement to Ukraine. The key to peace in Ukraine is through negotiations based on Ukraine’s neutrality and NATO non-enlargement. The Biden administration’s insistence on NATO enlargement to Ukraine has made Ukraine a victim of misconceived and unachievable U.S. military aspirations. It’s time for the provocations to stop, and for negotiations to restore peace to Ukraine. 

Correction: An earlier version of this article misstated the date of William Burns' 2008 cable warning about NATO enlargement. That error has been fixed.

https://www.commondreams.org/opinion/the-war-in-ukraine-was-provoked-and-why-that-matters-if-we-want-peace 

Het zal niemand verbazen dat voor de ‘corporate press’ op professor Sachs’ analyse een absoluut taboe rust. Niets van wat hij schrijft kan door het westers journaille worden overgenomen, deze informatie wordt domweg gecensureerd in het ‘Vrije Westen,’ zonder dat mijn mainstream-collega’s hiertegen protesteren. De censuur is dermate geïnternaliseerd dat de huidige generatie dit niet als censuur ervaart. Dat wil zeggen: zij weten wat zij -- met het oog op hun carrièreplanning -- vooral niet moeten publiceren, maar dit vinden zij normaal, zoals ik uit gesprekken met hen heb ontdekt. Daarom durven zij ook niet in het openbaar met dissidenten als ik te debatteren, want het neoliberale regime is genadeloos. En zo bedriegt de polderpers niet alleen zichzelf, maar vooral ook haar publiek. ‘Lux et Libertas (Licht en Vrijheid)’ zo betitelt de zelfbenoemde kwaliteitskrant NRC Handelsblad haar bedrog. Opvallend is de brutaliteit van de NRC-propaganda, de krant die -- ondanks het feit dat voorafgaand aan de Amerikaanse illegale shock and awe-aanval op Irak overal ter wereld miljoenen mensen tegen het geplande massale geweld begonnen te demonstreren -- zich gedwongen voelde om in een redactioneel commentaar op 20 maart 2003, de dag dat de massale terreur tegen de Iraakse bevolking begon, het volgende te adviseren:

Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun — en als het moet ook militaire.

https://www.nrc.nl/nieuws/2003/03/20/aanval-geopend-7631405-a376017  

Tegelijkertijd liet de redactie weten: ‘[a]an de casus belli tegen Irak twijfelen we.’ Met andere woorden: de toenmalige hoofdredacteur Folkert Jensma — cynisch genoeg een jurist — liet samen met zijn voltallige redactie het publiek weten dat er geen oorzaak bestond die een inval rechtvaardigde. Maar dit feit was tegelijkertijd geen reden voor de krant om af te zien van een oproep de illegale aanval op het soevereine Irak te steunen. Geen enkele journalist die deze oorlogsmisdaad volmondig steunde, is hiervoor ooit juridisch vervolgd. Als woordvoerder van de gevestigde orde steunde de ‘vrije pers’ met een verbijsterende kadaverdiscipline het grootscheepse geweld onder aanvoering van NAVO-partners de Verenigde Staten en Groot Brittannië. 

Aangezien de NRC enkele regels eerder had laten weten dat de hoofdredacteur en zijn redactie '[a]an de casus belli tegen Irak' twijfelden, en zij allen wisten dat er geen mandaat van de Verenigde Naties was, beseften zij dat het hier dus een 'agressieoorlog' betrof, die tijdens de naoorlogse Neurenberger Processen als volgt werd gekwalificeerd:

Een agressieoorlog beginnen is daarom niet alleen een internationale misdaad; het is de grootste internationale misdaad die alleen verschilt van andere oorlogsmisdaden doordat het in zich het geaccumuleerde kwaad van het geheel bevat.

De Amerikaanse hoofdaanklager tijdens de Neurenberger Processen, Robert H. Jackson, verklaarde destijds:

Als bepaalde daden en schendingen van verdragen misdaden zijn, blijven het misdaden, of de Verenigde Staten ze nu begaan of Duitsland. Wij zijn niet bereid een gedragsregel tegen anderen op te leggen die wij niet tegen onszelf zouden willen inroepen.

en:

Dit proces maakt deel uit van de grote inspanning om de vrede veiliger te maken. Het vormt een soort juridische actie om ervoor te zorgen dat degenen die een oorlog beginnen er persoonlijk voor zullen boeten.

Desondanks beweerde de schijnheilige NRC-redactie bijna een halve eeuw later:

Het ware beter geweest als president Bush een overtuigend bewijs had kunnen overleggen van actieve betrokkenheid van Irak bij Al-Qaeda. Maar zoals de zaken vandaag staan, is dat allemaal niet meer van groot belang.

 

Kortom, de NRC besefte maar al te goed dat haar oproep tot het plegen van oorlogsmisdaden, een ernstige schending was van het internationaal recht. De volgens de Verenigde Naties illegale invasie in Irak heeft niet alleen het hele Midden-Oosten ontwricht, maar ook een miljoen doden veroorzaakt, anderhalf miljoen vluchtelingen, benevens etnisch gezuiverde enclaves en hele gebieden, ontelbare verminkten, en bovendien veel kankergevallen onder kinderen als gevolg van het massaal gebruik door de NAVO van verarmd-uranium kogels en granaten. De jurist Folkert Jensma heeft nooit het burgerlijk fatsoen gehad zich publiekelijk te verontschuldigen voor het oproepen oorlogsmisdaden te plegen, die zoveel burgers tot slachtoffer hebben gemaakt. Maar nadat zijn eigen zoon slachtoffer van een vechtpartij was geworden, schreef hij:

Mijn punt is dat niemand weet wat een slachtoffer voelt totdat je het zelf bent geweest, of er vlakbij was. Ik was echt ontoerekeningsvatbaar. Goed dat die stoelen vastzaten.

Wat me sindsdien als een steen op de maag ligt, zijn de risico’s die een slachtoffer ín de rechtszaal loopt. Moet je daar wel heen willen gaan? Ik ben er niet uit. Je zit onbeschermd, het is vrij schieten. Ik ga niet meer, als het m’n naasten betreft.

Wat mankeert deze brave burger die opriep deel te nemen aan het massale Shock and Awe geweld, om een paar jaar later 'echt ontoerekeningsvatbaar' te worden, nadat zijn zoon 'slachtoffer' was geworden en de daders, in senior's ogen, niet voldoende bestraft werden. Dit is de Nederlandse 'politiek-literaire elite,’ autistisch, crimineel, zelfgenoegzaam, betweterig, vooral stupide en schaamteloos, brave burgers die zich nooit verantwoordelijk voelen voor hun eigen misdaden. Volgende keer meer over deze farizeeërs.