One thing Barack Obama and Mitt Romney seem to have in common these days is an appreciation for the neoconservative historian Robert Kagan.
Kagan is de prominente Amerikaanse ‘co-founder’ van het ‘neoconservative Project for the New American Century,’ en een ‘senior fellow at the Brookings Institution and a member of the Council on Foreign Relations.’ Bovendien is de invloedrijke Kagan ‘a foreign policy adviser to U.S. Republican presidential candidates as well as Democratic administrations via the Foreign Affairs Policy Board.’ Vanaf 1998 was Kagan ‘an early and strong advocate of military action in Syria, Iran, Afghanistan,’ als wel een fel voorstander van de illegale inval in Irak. In januari 2002, Kagan ‘falsely claimed in a Weekly Standard article that Saddam Hussein was supporting the "existence of a terrorist training camp in Iraq, complete with a Boeing 707 for practicing hijackings, and filled with non-Iraqi radical Muslims,”’ en ‘further alleged that the September 11 hijacker Mohamed Atta met with an Iraqi intelligence official several months before the attacks. The allegations were later shown to be false.’ In 2016 stapte deze oorlogszuchtige ideoloog uit de Republikeinse Partij ‘due to the party's nomination of Donald Trump,’ die vreedzame coëxistentie met Rusland voorstond. Kagan ‘endorsed the Democratic candidate, Hillary Clinton, for president.’ Laatstgenoemde was voorstander van een gewelddadige confrontatie met de Russische Federatie, een politiek die zou kunnen uitmonden in een Derde Wereldoorlog, met als gevolg dat ‘Retired senior US military pilots are increasingly alarmed that Hillary Clinton’s proposal for “no-fly zones” in Syria could lead to a military confrontation with Russia that could escalate to levels that were previously unthinkable in the post-cold war world.’
https://www.theguardian.com/world/2016/oct/25/hillary-clinton-syria-no-fly-zones-russia-us-war
currently serving as Under Secretary of State for Political Affairs (onder president Biden. svh). Nuland, a former member of the foreign service, served as the Assistant Secretary of State for European and Eurasian Affairs at the United States Department of State from 2015 to 2017 (onder president Obama. svh) and US Permanent Representative to NATO from 2005 to 2008. She held the rank of Career Ambassador, the highest diplomatic rank in the United States Foreign Service.[4] She is the former CEO of the Center for a New American Security, (CNAS), serving from January 2018 until early 2019, and is also the Brady-Johnson Distinguished Practitioner in Grand Strategy at Yale University, and a Member of the Board of the National Endowment for Democracy,
een invloedrijke instelling, bekend vanwege ondermeer haar nauwe banden met de CIA. Nuland diende tijdens ‘de regering Bush (jr.) als één van de belangrijkste adviseurs met betrekking tot de buitenlandse politiek van vicepresident Dick Cheney,’ en kan zonder overdrijven een bellicose havik genoemd worden, van wie de neoconservatieve opvattingen Europa in gevaar brengen, zoals ondermeer blijkt uit haar uitgelekte telefoongesprek waarin zij ondermeer opmerkt ‘Fuck the EU.’ Mevrouw Nuland was ‘the lead U.S. point person for the Ukrainian crisis, establishing loan guarantees to Ukraine, including a $1 billion loan guarantee in 2014, and the provisions of non-lethal assistance to the Ukrainian military and border guard. Along with Secretary of State John Kerry and Secretary of Defense Ash Carter, she is seen as a leading supporter of defensive weapons delivery to Ukraine… While serving as the Department of State's lead diplomat on the Ukraine crisis, Nuland pushed European allies to take a harder line on Russian expansionism.
During a June 7, 2016, Senate Foreign Relations Committee Hearing titled ‘Russian Violations of Borders, Treaties, and Human Rights,’ Nuland… noted Russia's 2014 invasion of Ukraine which she said, "shattered any remaining illusions about this Kremlin's willingness to abide by international law or live by the rules of the institutions that Russia joined at the end of the Cold War." Nuland described four essential elements of the U.S. foreign policy towards Russia,
waaronder ‘Deter further aggression through the projection of strength and unity with allies,’
hetgeen in de praktijk neerkomt op een alles vernietigend conflict met Rusland. Tekenend is dat de neoconservatieve Nuland, als prominente voorstander van de desastreuze en bloedige inval in Irak — met zijn onafzienbare reeks oorlogsmisdaden, miljoenen vluchtelingen en massale verwoesting, ontelbare doden en zwaar gewonden, die het Midden-Oosten in totale chaos hebben veranderd — tegelijkertijd pleit voor het afschrikken van ‘agressie’ door ‘het manifesteren van kracht en eenheid,’ tenminste zodra het andere nucleaire grootmachten betreft. Veelzeggend is tevens dat er geen wezenlijk verschil bestaat in de agressieve buitenlandse politiek van zowel Democraten als Republikeinen.
https://en.wikipedia.org/wiki/Victoria_Nuland
https://nl.wikipedia.org/wiki/Victoria_Nuland
De al eerder genoemde Michiko Kakutani 'an American Pulitzer Prize-winning critic for The New York Times' en 'considered a leading literary critic in the United States' waarschuwde dat het betoog van Nuland’s echtgenoot, Robert Kagan, wordt getypeerd door een 'condescending tone, along with sometimes less than coherent reasoning,' die 'make readers ponder the curious development that it happens to be this historian who’s recently found public favor in both the Obama and Romney camps.’ Die ‘neerbuigende toon’ is eveneens merkbaar in zijn door VS-autoriteiten zo geprezen boek Of Paradise And Power. America And Europe In The New World Order uit 2003. Ik citeer tamelijk lukraak uit dit 103 pagina’s tellend pamflettistisch drukwerk dat als volgt begint:
It is time to stop pretending that Europeans and Americans share a common view of the world, or even that they occupy the same world. On the all-important question of power — the efficacy (krachtdadigheid. svh) of power, the morality of power, the desirability of power — American and European perspectives are diverging. Europe is turning away from power, or to put it a little differently, it is moving beyond power into a self-contained (afzonderlijke. svh) world of laws and rules and transnational negotiation and cooperation. It is entering a post-historical paradise of peace and relative prosperity, the realization of Immanuel Kant’s ‘perpetual peace.’ Meanwhile, the United States remains mired (verstrikt. svh) in history, exercising power in an anarchic Hobbesian world where international laws and rules are unreliable, and where true security and the defense and promotion of a liberal order still depend on the possession and use of military might. That is why on major strategic and international questions today, Americans are from Mars and Europeans are from Venus: They agree on little and understand one another less and less. And this state of affairs is not transitory (kortstondig. svh) — the product of one American election or one catastrophic event. The reasons for the transatlantic divide are deep, long in development, and likely to endure. When it comes to setting national priorities, determining threats, defining challenges, and fashioning and implementing foreign and defense policies, the United States and Europe have parted ways.
Dit is de context waarin de huidige politieke-, militaire-, en media-hetze tegen Rusland zich voltrekt. Al wekenlang is de westerse pers, aangevuurd door de NAVO, de westerse inlichtingendiensten, en opportunistische politici, druk doende ‘Poetin’ te criminaliseren om zodoende genoeg steun onder het publiek te verwerven voor een langdurig, al dan niet, gewelddadig conflict met de Russische Federatie, en te zijner tijd een confrontatie met China, omdat deze twee grootmachten weigeren de belangen te dienen van de elite in Washington en op Wall Street, die hun hegemonie almaar zien afbrokkelen. De westerling moet zowel blind als doof zijn, of succesvol gehersenspoeld, wil hem/haar deze voor de hand liggende conclusie ontgaan. Hetzelfde draaiboek voltrekt zich als voorafgaand aan de Irak-inval, toen Colin Powell in de Verenigde Naties de wereldgemeenschap bedroog door te beweren dat ‘Saddam Hoessein’ beschikte over ‘massavernietingswapens.’
Na maandenlang te hebben volgehouden dat de Russische strijdkrachten ‘elk moment’ Oekraïne zouden invallen, zonder dat ook maar één soldaat van ‘Poetin’ de grens met dat land had geschonden, en de Europese burger zich begon af te vragen of die stellige informatie van zelfs president Biden wel klopte, of dat nu, net als in het geval van Irak, sprake is van ‘Fake News’ verstrekte The New York Times drie dagen geleden, op zaterdag 12 februari 2022, onder de kop ‘U.S. Battles Putin by Disclosing His Next Possible Moves’ de volgende oncontroleerbare bekendmakingen van de Amerikaanse inlichtingendiensten:
In recent weeks, the Biden administration has detailed the movement of Russian special operation forces to Ukraine’s borders, exposed a Russian plan to create a video of a faked atrocity as a pretext for an invasion, outlined Moscow’s war plans, warned that an invasion would result in possibly thousands of deaths and hinted that Russian officers had doubts about Mr. Putin.
Then, on Friday, Jake Sullivan, President Biden’s national security adviser, told reporters at the White House that the United States was seeing signs of Russian escalation and that there was a “credible prospect” of immediate military action. Other officials said the announcement was prompted by new intelligence that signaled an invasion could begin as soon as Wednesday.
https://www.nytimes.com/2022/02/12/us/politics/russia-information-putin-biden.html
Kortom, morgen vallen de Russische strijdkrachten aan, althans volgens de toonaangevende New York Times. Is dit opnieuw een canard, zoals voorafgaand aan de Irak-inval? Een jaar na deze oorlogsmisdaad, op 26 maart 2004, maakte de Times-redactie publiekelijk haar excuses voor de ‘lichtgelovigheid en hype,’ waarmee haar berichtgeving over Irak doordrenkt was. De NYT zag zich gedwongen toe te geven dat:
we have found a number of instances of coverage that was not as rigorous as it should have been. In some cases, information that was controversial then, and seems questionable now, was insufficiently qualified or allowed to stand unchallenged. Looking back, we wish we had been more aggressive in re-examining the claims as new evidence emerged — or failed to emerge.
https://www.nytimes.com/2004/05/26/world/from-the-editors-the-times-and-iraq.html
Laten we, in tegenstelling tot de opgewonden propagandisten van de mainstream-pers, afwachten of morgen de Russische strijdkrachten de Oekraïense grens passeren. Doen ze dit niet dan is de vraag: wat is er werkelijk aan de hand? Morgen meer daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten