Nee, we hebben niet meer te maken met het fascisme van de vorige eeuw, maar wel met de 21ste-eeuwse varianten van hetzelfde fenomeen,
zo sprak mainstream-opiniemaker Geert Mak tijdens de besloten Herdenking van de Februaristaking op 25 februari 2021. Op parmantige toon benadrukte mijn oude vriend tegenover een gezelschap autoriteiten:
Het verkrachten van de waarheid, het bewust omhelzen van verzinsels verlokt steeds meer mensen tot een ideeënwereld die aan elkaar hangt van mythes en magisch denken.
Wie zou dit treffender hebben kunnen verwoorden dan de bestsellerauteur Geert zelf, die zich publiekelijk in 2012 de retorische vraag stelde:
Nemen wij, chroniqueurs van het heden en verleden, onze taak, het ‘uitbannen van onwaarheid,’ serieus genoeg. Zeker in deze tijd? Ik vraag het me af. Op dit moment vindt op Europees en mondiaal niveau een misvorming van de werkelijkheid plaats die grote consequenties heeft.
De vraag is dan ook wat deze multimiljonair bewoog te verklaren dat hij al die decennia niet ‘serieus genoeg’ bezig was geweest met het ‘uitbannen van onwaarheid,’ met andere woorden: zijn publiek bedroog, terwijl juist ‘op Europees en mondiaal niveau een misvorming van de werkelijkheid [plaatsvindt] die grote consequenties heeft.’ Zoekt hij op die wijze een manier om van zijn schuldgevoel af te komen? Immers, zeker voor een wedergeboren christen als Geert Mak geldt dat ‘confession refreshes the soul.’ Zijn zonden belijden ten overstaan van de voltallige gemeente van gelovigen lucht een christen op. Maar toch, waarom bant hij niet de ‘onwaarheid’ uit? Waarom blijft hij bewust liegen? Wie of wat dwingt Geert Mak zijn taak, ‘het uitbannen van onwaarheid,’ niet ‘serieus genoeg’ te nemen, om tenslotte negen jaar later anderen te beschuldigen van het ‘verkrachten van de waarheid’ en het ‘bewust omhelzen van verzinsels’? Ikzelf kan maar één plausibele redden bedenken: hij is bereid te liegen om zodoende zijn prestige en inkomen te vergroten. Zijn brandende ambitie wordt gevoed door een kleinburgerlijke afkomst. Mak wordt gedreven door de onverzadigbare drang gehoord en zo bevestigd te worden. Bovendien, zolang hij anderen kan beschuldigen van ‘het verkrachten van de waarheid,’ zal zijn publiek hem niet verdenken een ‘ideeënwereld’ erop na te houden ‘die aan elkaar hangt van mythes en magisch denken.’ De huidige opdracht van de journalistiek is immers, in tegenstelling tot de kunst, een zo groot mogelijk publiek op sleeptouw te nemen. De grote joods-Hongaarse Nobelprijswinnaar Literatuur, Imre Kertész wees er terecht op dat het:
de taak [is] van de kunst om de menselijke taal tegenover de ideologie te stellen, om de verbeeldingskracht te herstellen en de mens te herinneren aan zijn herkomst, zijn werkelijke situatie en het menselijk lot. De keuze van de kunstenaar kan daarom niet anders dan radicaal zijn.
Die keuze staat lijnrecht tegenover de keuze voor de macht die Geert Mak heeft gemaakt, want, in de woorden van Kertész, ‘Wie ooit met de macht heeft gespeeld of zich vrijwillig als speelgoed van de macht heeft laten gebruiken, is nooit meer in staat over iets anders te denken, te dromen, te praten en te zedenpreken dan over de macht.’ Geert Mak is een sprekend voorbeeld van hoe de ‘waarheid’ wordt verkracht, zoals hij keer op keer bewijst met voortdurend aangepaste meningen. In zijn in het Engels vertaalde boek In America. Travels with JOHN STEINBECK (2014) beweerde hij zonder een greintje intellectuele distantie:
Russia is on the move again. After the collapse of the Soviet Empire it wants to start history once more, and how! Old myths about Russian greatness and the Russian soul are being dusted off. Borders are being redrawn, spheres of influence determined by force — it's as if we're back in the nineteenth century, complete with rigid and short-sighted tsarism. Russians have a sense that the Western world, including Western values and Western ways of thinking, are no longer paramount.
In this new situation, Europe is vulnerable, at least in the short term. The continent is divided and susceptible to blackmail because a number of European countries have become highly dependent on Russian gas. Defence has been neglected since the end of the Cold War; NATO has expanded its territory without strengthening its own armed forces; most European countries have implemented severe cutbacks and a common European defense policy remains a distant prospect. After decades of peace, America’s traditional allies represent a serious security problem… over recent years America’s military capacity has been reduced to a historically low level.
En zo werkt de man, die nooit een oorlog van nabij heeft meegemaakt, mee aan het creëren van een uiterst gespannen sfeer die een Derde Wereldoorlog tussen de kernmachten mogelijk maakt, een oorlog die, zo wordt algemeen gevreesd, in een nucleaire holocaust zal eindigen. Naar aanleiding van het Eichmann-proces in Jeruzalem schreef Harry Mulisch in zijn magistrale in 1961 verschenen boek De Zaak 40/61:
Wat hebben wij eigenlijk over Eichmann te beweren? Wij, die zelfs de ongeborenen bedreigen: en die oorlog tegen ons nageslacht is al (sinds Hiroshima) zestien jaar aan de gang! Maar zoiets heet geen 'oorlog' meer, dat heet een vervloeking. Hier vervloekt de mens zichzelf, zijn eigen kindskinderen, hieruit spreekt een haat zo fundamenteel, dat wij wel moeten vrezen, de mens nog altijd overschat te hebben.
Het gruwelijke is dat juist de Brave Hendrikken, en de zogenaamde beschaafde autoriteiten de mensheid steeds verder naar de afgrond duwen. Wat dit betreft is de oud PSP-er Geert Mak een even grote verrader als zijn vader Catrinus, die als dominee in 1936 werkelijk alles waarin hij geloofde, tot aan God’s Uitverkoren Volk toe, verraadde door te beweren dat het verbannen van de joodse Duitsers uit het publieke leven ‘staatkundig tolerabel’ was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten