Het Schuim der Aarde

'Het schuim der aarde,' zo kwalificeerde de burgemeester van Eindhoven, John Jorritsma, van de VVD, de partij, waarvan premier Rutte twee kabinetten lang terroristen in Syrië steunde zonder dat 'das gesunde Volksempfinden' de bestraffing van deze Nederlandse oorlogsmisdadiger eiste. 

Ik gebruik met nadruk het juridisch begrip 'oorlogsmisdaad,' aangezien de toenmalige Amerikaanse hoofdaanklager tijdens het Neurenberg Proces in 1946, Robert H. Jackson, destijds verklaarde dat dit proces een ‘juridical action’ was ‘to ensure that those who start a war will pay for it personally.’ Op hun beurt veroordeelden de betrokken rechters de meeste van de 24 aangeklaagde nazi-kopstukken tot de doodstraf, en wel op grond van het feit dat ‘to initiate a war of aggression… is the supreme international crime differing only from other war crimes in that it contains within itself the accumulated evil of the whole.’ Eerder al had Jackson erop gewezen dat:

If certain acts of violation of treaties are crimes, they are crimes whether the United States does them or whether Germany does them, and we are not prepared to lay down a rule of criminal conduct against others which we would not be willing to have invoked against us.

Met andere woorden: premier Rutte zou, volgens de definitie van Robert Jackson en de betrokken geallieerde rechters, voor een internationaal tribunaal moeten worden gedaagd vanwege het feit dat hij mede verantwoordelijk is voor een 'agressieoorlog.' Maar nee dus, de Nederlandse politiek verantwoordelijken en het Nederlands openbaar ministerie, keken de andere kant op, net als een groot deel van de collaborerende Nederlandse bevolking tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen joodse Nederlanders werden afgevoerd naar de nazi-vernietigingskampen.  

Verbazingwekkend is dat allerlei types die zich progressief achten de politiemishandeling van burgers weer doodnormaal vinden en zelfs toejuichen. Zo suggereerde ene Joop Wassenaar naar aanleiding van het feit dat een vluchtende 72-jarige bejaarde -- die door een achtervolgende ME-er te paard tot bloedens toe op zijn hoofd werd geslagen --  behoorde tot één van het 'rechtstreeks aan nazi's verwant tuig,' zonder dat hij ook maar een greintje bewijs had. 

Het is buiten Nederland bekend dat de Nederlanders een opgewonden volkje zijn, die zodra hun kleinburgerlijke rust verstoord wordt onmiddellijk harde maatregelen eisen van de regering om de gezapige stilte voor de storm te herstellen. Het betreft hier dezelfde regering die terroristen in Syrië financierde, en waarvoor geen van de bewindslieden juridisch is aangeklaagd, laat staan veroordeeld. 

Ook de Zwarte Piet-discussie ontaardde, tot grote verbazing in het buitenland, al snel in de ontmaskering van het Hollands racisme. Zodra er in de eigen omgeving iets gebeurd dat de massa niet bevalt, verschijnen koppen in bijvoorbeeld de zelfbenoemde kwaliteitskrant de Volkskrant als deze: 'Relschoppers op oorlogspad.' De hoofdredacteur van deze krant, Pieter Klok, maakte zich vorig jaar als journalist onsterfelijk door de opmerking op zaterdag 25-04-20 dat:

Kritiek mag dus nooit gemakzuchtig zijn en moet meer dan ooit worden omringd met wederhoor en relevante feiten. 

Inmiddels laat Klok de 'wederhoor' opnieuw vallen omdat we hier te maken zouden hebben met 'relschoppers' met een 'zucht naar rellen en sensatie.' En zo weet deze krant datgene dat zich voor haar ogen afspeelt, te dépolitiseren. Meer daarover de volgende keer.