Zaterdag 27 juli 2019 schreef de auteur Dimitri Verhulst in de Vlaamse krant De Morgen:
✦ Column
DIMITRI VERHULST
Er is geen beloofde land. Er is gestolen land
Dimitri Verhulst (46) is schrijver. ‘De pruimenpluk’ is zijn jongste boek.
✦ Exclusief voor abonnees, 27 juli 2019
Klacht tegen Dimitri Verhulst
Het Forum der Joodse Organisaties (FJO) gaat een klacht indienen tegen schrijver Dimitri Verhulst, vanwege deze column. ‘Ook Dimitri Verhulst zal de grenzen van de vrijheid van meningsuiting in acht moeten nemen. Wat hij heeft gedaan is zonder meer antisemitisch. Het beledigen van de Joden als volk. En daarmee vinden wij dat er een grens is overschreden,’ argumenteert het FJO.
Omdat God zo Zijn lievelingen heeft en Zijn uitverkorenen hun privileges horen te hebben, werden in 1948 de Palestijnen uit hun woonplaatsen verdreven ten gunste van Gods dotjes. Mozes had het opgeschreven, het uitverkoren volk hoorde daar en nergens anders, dus dat telde wel even als argument. De Verenigde Naties kunnen net zo goed het heliocentrisme afschaffen.
Serge Gainsbourg, zelf met een bloedlijn waar antisemieten hun messen van gaan wetten, was daar laconieker in en zei: ‘Jood-zijn is geen godsdienst. Geen enkele godsdienst laat mensen zo’n neuzen krijgen.’
Praten met uitverkorenen is lastig. Zodra je over Israël en het lot van de Palestijnen begint, kijken ze je aan alsof je de Holocaust zelf hebt onderschreven, hetgeen je reinste quatsch is, en ten tweede een veel te gladde calimero-houding is om lekker zelf te blijven onderdrukken. De scheve redenering: ik ben een racist omdat ik aanklaag dat 2,3 miljoen Palestijnen afhankelijk zijn van noodhulp, en 1,6 miljoen van hen ondervoed zijn. Een halve Hitler ben ik wanneer ik versteld sta van de slaapliedjes die de wereldleiders voor elkaar zingen, terwijl er de afgelopen 17 jaar om en bij de 10.000 Palestijnen werden vermoord. Israëlische kogels kennen geen tien geboden.
Bij Comma Press is nu een boek uit met twaalf Palestijnse sciencefictionverhalen, die zich allemaal afspelen in het jaar 2048. Precies een eeuw na de Nakba dus. En ik word er stil van wanneer ik lees dat mijn Palestijnse collega’s sciencefiction een luxe vinden. Het genre wordt door hen zo goed als nooit aangeraakt. Want: er is geen toekomst!
Wie dagelijks in de dystopie leeft, zijn leven riskeert door naar zijn werk te gaan, wie zijn identiteitskaart twintig keer per dag moet tonen en meer kilometers prikkeldraad dan verlichtingssnoeren heeft gezien, die heeft een andere visie op literatuur. De onderwerpen in de Palestijnse roman zijn schaars, en met reden. Noodzakelijke boeken zijn het, en de namen van hun schrijvers zouden moeten ronken in onze boekenkasten: Mazen Maarouf, Tasnim Abutabikh, Ahmed Masoud, Saleem Haddad, Samir El-Youssef…
Bij ons vragen schrijvelaars beurzen aan om ergens in een chalet in Canada rustig en ongestoord te kunnen schrijven. Deze mensen pennen hun novellen bij elkaar tussen twee raketinslagen door, met een rammelende maag, en met een kind dat op straat nog een verloren ooglid zoekt. Zo er na een dag overleven tenminste nog voldoende moed kan worden opgedolven om te schrijven. Voor de mooie, 22-jarige, zeer beloftevolle Mohanned Younis was het op. De aanstaande koning van het kortverhaal. Hij beroofde zich van het leven.
Er is geen beloofde land. Er is gestolen land. Er zijn gestolen levens.
Correctie van de redactie
Dimitri Verhulst citeerde zanger Serge Gainsbourg niet helemaal correct. Gainsbourg zei niet “Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven”, zoals aanvankelijk in het stuk stond.
Het correcte citaat luidt: “Jood-zijn is geen godsdienst. Geen enkele godsdienst laat mensen zo’n neuzen krijgen.”
Naar aanleiding hiervan reageerde Jaap Hamburger, voorzitter van Een Ander Joods Geluid, als volgt:
Over de joodse heisa rond een column van de Vlaamse schrijver Verhulst in dagblad De Morgen. Aangepaste versie.
Herinnert u zich nog de serie smakeloze, schofferende, moreel schunnige tweets die FvD-cory-fee ( nou ja ‘fee’, heks) Nanninga verspreid over jaren de wereld instuurde?
Auschwitz, Hitler, Mein Kampf, joden voor en joden na, Nanninga lustte wel pap van haar eigen grollen en ‘geestigheden.’
Zij kreeg de totale absolutie — in de NRC! — van Luden de directeur van het Cidi. Smakeloos, maar verder ‘niets aan de hand’ vond die. En geen joodse haan die er nog naar kraaide. Waarom? Nanninga is onvervaard ‘pro-Israël’ en dan wordt een beetje antisemitisme — of een beetje boel — genadiglijk door de vingers gezien. Steun de Israëlische bezetting, het verschaft u een vrijbrief voor antisemitische streken. Het o zo ‘onafhankelijke’ Cidi volgt hierin trouw de Israëlische politiek en Netanyahu in het bijzonder.
Maar wat als u — in de context volstrekt functioneel! — de spot van de — joodse! — Gainsbourg over ‘ joodse neuzen’ citeert, (citeert!) — Gainsbourg plaagde dat jood-zijn geen godsdienst wezen kon, want geen godsdienst zou zulke neuzen toestaan —, en u zich tegelijkertijd heftig tegen de bezetting keert, die zich immers deels beroept op Bijbels-godsdienstige legitimatie’? Dan zijn de Cidi-rapen gaar!
Dat overkomt dezer dagen de Vlaamse schrijver Dmitri Verhulst. Eén column in De Morgen waarin hij fel van leer trekt, en huppekee, heel geschokt officieel joods Vlaanderen en dito joods Nederland met inbegrip van een opperrabbijn, vallen over Verhulst heen.
Het Cidi, dat door haar eeuwige en ergerlijke ‘vergoelijkende opstelling’ ten aanzien van de Israëlische koloniale bezetting alle moreel gezag al jaren geleden verloren heeft, — net als alle rabbijnen, van links tot rechts, moreel platzak- het Cidi dat alles, ALLES wat krom is recht praat, schreeuwt het van de daken: Verhulst is een antisemiet! Schande!
Het Cidi, gewoon een short-cut voor: lasteren en meten met twee maten.
Naar aanleiding van Hamburger’s reactie schreef de zionistische freelance journaliste en ‘Lid stadsdeelcommissie voor Indische Buurt en Oostelijk Havengebied’ Daphne Meijer:
Het was een snertcolumn, maar de hele ophefmachine eroverheen laten gaan lost niets op. Verhelst verandert niet van gedachten, niemand gaat na lezing z'n standpunt over Israel Palestina wijzigen, er verandert niets. Ik ben bevestigd in mijn standpunt dat Dimitri Verhulst een geborneerde eikel is.
Jaap adresseert de reactie van het CIDI, wat iets anders is dan het eens zijn met de column,
een opvatting die door Jaap Hamburger werd gedeeld. Met andere woorden: ook de voorzitter van Een Ander Joods Geluid is van oordeel dat de auteur Verhulst ‘een snertcolumn’ heeft geschreven. Maar net als Meijer, maakte hij niet duidelijk wat deze column zo ‘snert’ maakt. Wonderlijk, want wat Verhulst naar voren brengt, is onmiskenbaar juist. Ook daarom werd ogenblikkelijk de fanatieke joodse Israellobby in België en Nederland gemobiliseerd tegen dit ‘rabiaat antisemitisme,’ zoals terechte kritiek op de zelfbenoemde ‘Joodse staat’ in die kringen doorgaans wordt gekwalificeerd. Om het vuurtje aan te wakkeren verdraaide de zionistische correspondent Cnaan Liphshiz in The Times of Israel de woorden van Verhulst’s column door het volgende te beweren:
A Belgian daily that published an op-ed describing Jews as land thieves with ‘ugly noses’ and superiority complexes removed the facial feature reference on Wednesday amid international criticism.
Jewish communities from across Europe and Israel’s ambassador to Belgium had called the De Morgen op-ed anti-Semitic.
Algemeen bekend is dat de propagandist Cnaan Liphshitz het niet zo nauw neemt met de waarheid, zeker niet wanneer de joodse lobby oordeelt dat er sprake is van ‘antisemitisme.’ Dan breekt er een georganiseerde hysterie uit en wordt op hoge toon geëist dat de criticus van het uitverkoren volk in het beloofde land meteen wordt gecensureerd. Begin november 2018 berichtte The Rights Forum onder de kop ‘Leugens over vliegerproject belanden via ex-medewerker CIDI in Israëlische pers’:
‘In Vlissingen vond een pro-Palestijnse manifestatie plaats waarbij vliegers met een hakenkruis en andere nazi-symboliek werden opgelaten. Het was een vliegershow in solidariteit met Gaza, en de kunstenaars werden door een wethouder op Twitter geprezen.’
Dit even sensationele als onware nieuws was op 27 oktober te lezen op de Israëlische nieuwswebsites The Times of Israel en Haaretz. De twee identieke artikelen echoden de campagne van de zogenoemde Israël-lobby en Vlissingse politieke partijen om een vliegerproject van de kunststichting CAESUUR verdacht te maken als antisemitisch en leunend op nazi-symboliek en terreurverheerlijking. En om het daarmee geannuleerd te krijgen, een opzet die slaagde: belasterd en gefrustreerd cancelden de kunstenaars hun evenement. We schreven er eerder deze week over. Zie: https://rightsforum.org/nieuws/israel-lobby-drukt-antisemitisch-kunstproject-vlissingen-kop/
Doorgeefluik van laster
Het artikel op de Israëlische websites is afkomstig van het Amerikaanse persbureau The Jewish Telegraphic Agency (JTA). Het blijkt geschreven door de Nederlandse correspondent van JTA, Cnaan Liphshiz. Hij is een voormalig medewerker van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), de vooraanstaande lobby-organisatie die zelf ook in het geweer kwam tegen het vliegerproject, zoals door Liphshiz in zijn artikel vermeld.
Liphshiz fungeert vaker als tussenstation tussen de Nederlandse Israël-lobby en Israëlische media, die zijn artikelen doorgaans ongecheckt publiceren. Eerder besteedden we aandacht aan de rol die Liphshiz speelde in de lastercampagnes tegen minister Sigrid Kaag en voormalig premier en oprichter van The Rights Forum Dries van Agt. Via Liphshiz kreeg een internationaal lezerspubliek de laster die in Nederland over beiden werd uitgestort voorgeschoteld…
Sloopkogel
Zo bezweek het kunstproject onder de kunsten van de Israël-lobby. De afgebeelde raket werd als Hamas-projectiel tegen de kunstenaars en de wethouder ingezet. De rijksadelaar met zijn copyright-teken werd een nazi-symbool. En om het beeld van een antisemitisch project in solidariteit met Gaza compleet te maken werd een swastika verzonnen, in ‘de kleur van Hamas.’
Zelfs tegen dit kleinschalige evenement dat, wie weet, bij een handvol mensen sympathie voor de Palestijnen en hun rechten had kunnen wekken, werd de sloopkogel ingezet. En met succes. Het project is afgelast. Rond alle betrokkenen hangt nu de geur van antisemitisme, nazi-sympathie en liefde voor terreur. De wethouder moest diep door het stof. En Vlissingen zal zich voortaan wel drie keer bedenken voor het toestemming verleent voor projecten waaraan in de verte iets ‘Palestijns’ zit.
De schade is groot, en dan is het voornaamste slachtoffer nog niet genoemd. Dat zijn de vrijheden die de zuurstof vormen voor onze democratie, de vrijheid van meningsuiting voorop. Vrijheden die, zou je zeggen, ook de zuurstof zijn voor media als The Times of Israel en Haaretz, en voor een journalist als Liphshiz.
Ondanks de vrijheid van meningsuiting, als één van de pilaren waarop de westerse democratie claimt te berusten, slaagt de rijke joodse lobby in zowel de VS als Europa er telkens weer in critici van het criminele zionistische regime de mond te laten snoeren. De journalist Jan Blokker waarschuwde eens terecht dat na:
de Tweede Wereldoorlog het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig is verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders.
Nederlandse politici en de mainstream-journalistiek gedragen zich hier in de polder plus royaliste que le roi, uit angst voor ‘antisemiet’ te worden uitgemaakt door een lobby die het Joods-Israelisch terrorisme tegen elke prijs verdedigt. Deze karakterloze collaborateurs die weigeren op te komen voor de zogeheten westerse normen en waarden, gedragen zich zelfs Joodser dan een Jood als Gideon Levy, de dappere commentator van de Israëlische krant Haaretz, die met betrekking tot de neurotische fixatie op de Holocaust, onder de kop ‘On This Holocaust Remembrance Day, Let Us Forget,’ uiteen zette:
The most appropriate thing to do on Holocaust Remembrance Day would be to revisit the unforgettable piece written by Yehuda Elkana in Haaretz in the spring of 1988, called ‘The Need to Forget.’ Instead of a thousand Marches of the Living, this article should be studied in every school; instead of the host of ceremonies there should be a public debate about this essay.
Elkana, a brilliant intellectual who was an Auschwitz survivor, said there is no greater risk to the future of the State of Israel than forcibly instilling the memory of the Holocaust. ‘What are children supposed to do with this experience? […] Remember for what purpose? […] ‘Remember’ can be interpreted as a call to blind, ongoing hatred. […] For our part, we must learn to forget. I see no more important political and educational task for the leaders of this nation than to take the side of life, to dedicate ourselves to building our future and not to be preoccupied morning and night with symbols, ceremonies and lessons of the Holocaust.’
Elkana was a prophet; as he predicted and warned, Holocaust memory has turned into incitement to hatred. Tens of thousands of teenagers and soldiers have since traveled to Auschwitz and come back haters. They hate the world, the Poles, the Germans, the Arabs and the foreigners; they love themselves, wallow in their disaster and believe only in their own power. That’s the ‘remembrance,’ and that’s what we need to forget.
In his essay, Elkana stated that democracy is put at risk when the memory of the victims participates actively in the democratic process. Thirty-one years later, the Holocaust is flourishing in the democratic process, whose cracks are becoming wider since the right wing appropriated it for its needs and propaganda. First they made the national flag and anthem right-wing, and now the Holocaust as well.
In our childhood, we didn’t want to hear about the Holocaust because they taught us to be embarrassed by it; now its distorted lessons are alienating anyone who doesn’t want live in a militaristic state of hatred. Remembering the Holocaust is now for nationalists only. There’s no universal conclusion or moral lesson. It didn’t have to be this way.
I have yet to hear a single teenager come back from Auschwitz and say that we mustn’t abuse others the way we were abused. There has yet to be a school whose pupils came back from Birkenau straight to the Gaza border, saw the barbed-wire fence and said, Never again. The message is always the opposite. Gaza is permitted because of Auschwitz.
The conclusion is that Elkana was even more correct than it seemed back then: We have to forget as quickly as possible and make others forget to the degree possible. The time has come to get past the past. We needn’t erase it, but put it in its place; it’s over. It cannot serve as a primary guide to the present and future, certainly not in the crooked way it is being presented.
The legacy of the Holocaust has caused Israel fateful damage; it solidified nationalism and validated militarism instead of shaping humanism, justice, morality and compliance with international law, which in Israel 2019 are considered treason or weakness. Elkana was convinced that Holocaust memory was the source of existential anxiety and it was this that led to hatred of Arabs.
But in this he erred, I think. It’s not fear that drives the hatred and racism toward Arabs, but rather the opposite, the self-victimization. After the Holocaust we are permitted to do anything, and of course, only with force.
During Thursday’s memorial siren I will once again imagine that I’m seeing a large fire, a conflagration. Since my childhood I’ve viewed the siren as a fire that consumes human beings. I will think about Sofie and Hugo, my grandparents, whose names are listed on a wall in a Prague synagogue among the names of other victims, and I will see them burning. I will not think about the soldiers from the paratroopers’ battalion that I met three weeks ago when they were conducting an exercise with the German army in a Bavarian forest near Nuremberg, who all declared how important it is that Israel be strong. If that’s the lesson, let’s forget it.
De zionistische meute bezit geen enkel besef voor verhoudingen en voor moraliteit. De joodse lobbyisten, die het overigens prefereren om niet naar Israel te emigreren, maar zich wel wentelen in hun eigen gecultiveerd slachtofferschap proberen ook hier in het Westen censuur op te leggen, dezelfde censuur waaraan Palestijnen onderworpen worden. Vanuit een pathetisch superioriteitsgevoel mogen alleen joden zich publiekelijk uitspreken over wat al dan niet geoorloofd is. Meer over deze bende, de volgende keer. Dan ook meer over de opmerkelijke houding van Jaap Hamburger.
Jaap Hamburger tijdens een uitzending van Café Weltschmerz.
2 opmerkingen:
"Antisemiet" heeft helaas elke betekenis verloren. Ten grave gedragen (tezamen met de gedachte aan Anne Frank) onder de banier van het Lebensraum-streven van racisten als Netanyahoo.
Onlangs, 1 augustus, is het boerka verbod ingetreden. hoe hypocriet is dat. Stel nu dat joden een verbod krijgen opgelegd om een keppeltje te dragen. Dan, o wee, dreunt Nederland op zijn zand- en veengronden.
Een reactie posten