De burka is een ronde lap met in het midden een stoffen mutsje, gestikt van hetzelfde materiaal. Het mutsje gaat over het hoofd, de rest valt in plooien over het lichaam, een beetje als een wigwam. Voor de ogen hangt een klepje, als je dat opslaat kijk je door een ruitjespatroon van kleine gaatjes. Het effect zo weet ik nu uit ervaring is een nogal schimmig beeld van de buitenwereld, alsof je door de gaatjes in een grofgebreide wollen trui kijkt. Je hebt ze in alle kleuren, van wit tot olijfgroen. Sommige zijn mooi geborduurd met kleine bloemetjes,
zo wist de zionistische journaliste Daphne Meijer eind 2001 de lezers van De Groene Amsterdammer te vertellen. Kennelijk bestaat voor deze informatie een markt onder de polderintelligentsia. Daarentegen ben ik meer geïnteresseerd in de sociale, economische, militaire en vooral historische context die de oorzaken bepalen van de westerse agressie tegen zwakkere landen. Het is voor bourgeois dames kennelijk leuk te vernemen dat straatarme en getraumatiseerde Afghaanse vrouwen sinds de gewelddadige Amerikaanse inval in 2001 ‘onbezwaard hun jurken en blote enkels’ op straat konden tonen. Zoals iedere rechtschapen man ben ook ik een aficionado van zowel de benen van aantrekkelijke vrouwen als van hun ranke enkels, en juich een dergelijke ontwikkeling toe. Maar belangrijker nog lijkt mij dat universitaire scholing van vrouwen deel moet zijn van een wereldwijd beschavingsoffensief. Aan de emancipatie van Afghaanse vrouwen kwam een einde toen de CIA ongeschoolde islamitische fundamentalisten militair trainden en van de meest geavanceerde wapens gingen voorzien, louter en alleen om de Sovjet Unie in Afghanistan zijn eigen ‘Vietnam-Oorlog’ te bezorgen, zoals de voormalige Pools-Amerikaanse Koude Oorlogsideoloog Zbigniew Brzeziński het eens formuleerde. Op het feit dat mujaheddin nu een bedreiging voor westerse belangen vormen, antwoordde in 1998 de oud-veiligheidsadviseur van verschillende Amerikaanse presidenten: ‘That's hogwash (onzin. svh): there is no global Islam.’ Hij zei dit drie jaar voorafgaand aan de beschuldiging dat 19 islamitische terroristen de aanslagen op de Twin Towers en het Pentagon hadden gepleegd, waardoor hij zich in 2016 toch gedwongen zag zijn opvatting te herzien door te stellen:
the currently violent political awakening among post-colonial Muslims is, in part, a belated reaction to their occasionally brutal suppression mostly by European powers. It fuses a delayed but deeply felt sense of injustice with a religious motivation that is unifying large numbers of Muslims against the outside world.
Daphne Meijer verzweeg tevens dat begin oktober 2001 het volgende bekend was:
Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een 'stilteprocedure' [...] Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden... Het 'bewijs' tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtszaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden... Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat 'we op dit moment geen rechtszaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen,' meent een diplomaat... Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. 'Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren,' zegt een Amerikaanse functionaris... De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken.
Naar aanleiding hiervan schreef ik in mijn boek 11 september. het keerpunt (2001):
om één moordenaar op te hangen of te vergassen moet de Amerikaanse staat een 'spijkerhard juridisch bewijs' overleggen, dat onomstotelijk de schuld van een ter dood veroordeelde aantoont, maar om de bevolking van een heel land te kunnen bombarderen is 'het niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren.' Tijdens slechts één NAVO-vergadering was de mensheid weer terug bij af en kon het bouwwerk van het internationaal recht worden ondermijnd. Het argument was domweg dat 'we voor een politiek besluit staan,' en daarbij stond het recht alleen maar in de weg. Op die manier kon de trias politica, de leer van de gescheiden staatsmachten die de basis vormt van de democratische rechtstaat, terzijde worden geschoven.
Met andere woorden: Meijer’s ‘bevrijding’ van Afghanistan was in werkelijkheid een illegale ‘agressie-oorlog,’ die sinds de Neurenberger Processen verboden is, omdat sindsdien een dergelijke oorlog door de internationale gemeenschap wordt gezien als de grootste oorlogsmisdaad, waaruit alle andere misdaden voortvloeien. Het is mevrouw Meijer allemaal ontgaan. Wel wist ze te melden dat:
Hulporganisaties, Tadzjieken, Russen en de Taliban moeten afspraken maken met de nieuwe machthebbers. Pas dan kunnen de bewoners gaan profiteren van de nieuwe welvaart. Na de journalisten met hun dollars is de beurt aan de niet-gouvernementele organisaties. En, aangezien alles hier nog moet worden aangelegd, aan de consultants, de ministers van ontwikkelingssamenwerking en de internationale ambtenaren. Ook die moeten eten.
Daphne Meijer’s naïviteit was onbegrensd. Bij nadere beschouwing vraag ik me af of ik wel kan spreken van naïviteit wanneer echte journalisten allang beseften dat de Afghaanse inval op een ramp zou uitlopen. Intussen bleven de mainstream-journalisten elkaar maar napraten om met hun pathetisch optimisme de officiële NAVO-versie van de werkelijkheid keer op keer te kunnen bekrachtigen. En dus kreeg het publiek de volgende impressionistische couleur locale van Meijer:
Er lopen nog wel veel soldaten rond, maar ze zien er een stuk ontspannener uit. En jawel, de burka is hier opgetrokken tot enkelhoogte. Eenmaal in Taloqan komt hij bij de meeste vrouwen nog maar tot de knie. Ik vraag links en rechts hoelang het nog gaat duren voordat het hele ding is verdwenen. Niet lang meer, luidt de voorspelling. En het zal net zo gaan als met alle modeverschijnselen. De vrouwen van Kaboel zullen hem als eerste thuis laten. Wanneer de vrouwen in Mazar dat horen, zullen ze het niet op zich laten zitten. De andere grote steden volgen dan vanzelf, wordt me verteld. Een dag later zie ik in Taloqan de eerste vrouw zonder burka op straat.
Waar het om gaat, zo legt een groepje mannen me uit, is dat zij het hun vrouwen niet langer verbieden. Ze mogen het nu zelf weten. Hun vrouwen zullen ter gelegenheid van het Suikerfeest of voor het Offerfeest dat over enkele maanden plaatsvindt nieuwe kleren willen kopen. En om hun buren de ogen uit te steken, zullen ze de burka vanzelf thuis laten. Ik laat deze apolitieke verklaring voor wat ze is. Burkaloos, rossig en bleek als ik ben, val ik toch enigszins buiten de orde. De tienjarige Aronna loopt met me op om naar mijn gezicht te kijken. Ik vraag of ze niet naar school moet. Dat gaat ze al jaren niet, zegt ze. Maar binnenkort wel.
En met dit soort westerse dromen liet zij zichzelf en het academisch geschoolde publiek van De Groene Amsterdammer een rad voor ogen draaien. Inmiddels is de Amerikaanse oorlog in Afghanistan de langstdurende oorlog van de VS, een oorlog die de VS sinds 2001:
has cost $975 billion, including estimates for 2019. The number grows even more when taking into account increases in the base budgets for the Department of Defense and the Department of Veterans Affairs.
Ook deze oorlog dient allereerst de belangen van de financiële macht en het militair-industrieel complex en wordt gefinancierd door de belastingbetalers van vooral de VS, en vervolgens door de burgers van een aantal andere NAVO-leden, waaronder Nederland. En waarom? Om ‘burkaloos’ en met ‘blote enkels’ door de modder te kunnen struinen, of om de buren ‘de ogen uit te steken’? Of om de westerse neoliberale orde te laten expanderen?
Die ‘orde’ — het kan niet vaak genoeg herhaald worden — is de neoliberale wanorde, veroorzaker van de huidige chaos waarbij het westen in een permanente staat van oorlog verkeert met mens en natuur, de kloof tussen arm en rijk almaar toeneemt, het Amerikaanse militair-industrieel complex meer dan de helft van de federale begroting die het Congres kan toewijzen opslokt, en die een realiteit heeft gecreëerd waarbij 0,7 procent van de wereldbevolking even rijk is als de helft van de hele mensheid tezamen. Hoewel de prominente Amerikaanse veiligheidsadviseur Brzezinski zich vlak voor zijn dood realiseerde dat de VS niet meer de ‘only superpower,’ was en ‘the end of history’ nog lang niet in zicht was, kon ook hij geen afstand nemen van de gedachte dat Washington en Wall Street de toekomst van de gehele wereldbevolking moesten blijven bepalen. Een jaar na zijn nieuwe doctrine te hebben gelanceerd, overleed de invloedrijke Brzezinski, in maart 2017, twee maanden nadat Donald Trump als president was aangetreden, en opgezadeld werd met de langdurigste oorlog in het bestaan van de VS.
De Franse auteur en journalist Gilbert Mercier wijst in zijn boek The Orwellian Empire (2015) erop dat de westerse elite in een ernstige geloofwaardigheidscrisis is geraakt, waardoor:
[w]hat matters is to generate as much confusion in people’s minds as possible, to keep everyone brainwashed and off balance, in order to control the key narrative. Critical thinkers, not the so-called terrorists, are the real enemies of the empire… What the Orwellian Empire has on its disinformation menu is either to brainwash the public with spectacles and consumerist frenzy, or with blatant propaganda that is targeted specifically on different focus groups. In Orwellian times, lying to the people and getting them confused has become an art form. Since the Orwellian Empire feeds on paradox, the bigger or more absurd the lie, the better.
Mercier toont in zijn boek gedocumenteerd aan dat ‘[i]n Orwellian times, nothing is what it seems.’ In deze leugenachtige virtuele werkelijkheid krijgt een zionistische journaliste de gelegenheid om haar eigen gebrek aan kennis en inzicht te etaleren, terwijl bijvoorbeeld Gilbert Mercier’s werk alleen via de vrije sociale media wordt verspreid. In tegenstelling tot mainstream-opiniemakers verstrekken kritische journalisten wel degelijk een historische en/of culturele context bij de hedendaagse ontwikkelingen.
Zonder de bredere context functioneren Daphne Meijer’s opinies alleen als propaganda voor de steeds minder houdbare status quo. Op die manier krijgt zij de kans politiek en maatschappelijk gevoelige onderwerpen te depolitiseren.
Achttien jaar nadat Daphne Meijer zich voorstelde dat vrouwen met 'blote enkels' bij het Amerikaanse concern Starbucks koffie zouden drinken, berichtte The New York Times van 6 augustus 2019 onder de kop 'It's like a nightmare': For Bombing Survivors Anguish That Won't Stop:
Like a blast wave, the psychological shock of a bombing reverberates far beyond the site of the attack, inflicting unseen wounds that last a lifetime. Those who absorb the blast and survive are forever altered, and even people miles away can be swept up in the emotional aftermath.
For many, memories of a bombing are so painful and insistent that they blot out any thoughts of a future.
Mary Alimi, a 30-year-old mother of three, suffered a head injury in the Ghazni bombing. She can’t remember her children’s names. Credit Fatima Faizi/The New York Times
'I was born in war. I grew up in war. And I will be killed by war,' said Ms. Neyazi, the young teacher.
For most Afghans, the counseling that many trauma victims would receive in the West is not an option. Treatment is scarce, and many of those who could access it fear being stigmatized, said Lyla Lynn, an American psychologist who works in the country. Afghans who are traumatized by violence typically seek out a mullah or visit a shrine, she said.
The World Health Organization has estimated that in Afghanistan, a country of about 35 million, more than a million people suffer from clinical depression, and at least 1.2 million from anxiety. But it says the real figures are likely to be much higher.
Like a blast wave, the psychological shock of a bombing reverberates far beyond the site of the attack, inflicting unseen wounds that last a lifetime. Those who absorb the blast and survive are forever altered, and even people miles away can be swept up in the emotional aftermath.
For many, memories of a bombing are so painful and insistent that they blot out any thoughts of a future.
'I was born in war. I grew up in war. And I will be killed by war,' said Ms. Neyazi, the young teacher.
For most Afghans, the counseling that many trauma victims would receive in the West is not an option. Treatment is scarce, and many of those who could access it fear being stigmatized, said Lyla Lynn, an American psychologist who works in the country. Afghans who are traumatized by violence typically seek out a mullah or visit a shrine, she said.
The World Health Organization has estimated that in Afghanistan, a country of about 35 million, more than a million people suffer from clinical depression, and at least 1.2 million from anxiety. But it says the real figures are likely to be much higher.
https://www.nytimes.com/2019/08/06/world/asia/afghanistan-civilians-bombings.html
De propaganda van zionisten als Daphne Meijer werkt verwoestend, zowel in Afghanistan als hier in het zogeheten 'Vrije Westen.' Door de Amerikaanse interventies sinds eind jaren zeventig is de positie van de Afghaanse vrouw ingrijpend verslechterd. Propaganda zou niet verdedigd moeten worden door iemand als Jaap Hamburger, die juist Een Ander Joods Geluid wil laten horen.
Afghanistan voordat de CIA het land begon te ontwrichten.
De propaganda van zionisten als Daphne Meijer werkt verwoestend, zowel in Afghanistan als hier in het zogeheten 'Vrije Westen.' Door de Amerikaanse interventies sinds eind jaren zeventig is de positie van de Afghaanse vrouw ingrijpend verslechterd. Propaganda zou niet verdedigd moeten worden door iemand als Jaap Hamburger, die juist Een Ander Joods Geluid wil laten horen.
Afghanistan voordat de CIA het land begon te ontwrichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten