De halve waarheid rond Al-Haq
Desinformatie
De pro-Israëlische ‘NGO Monitor’ voert lastercampagnes om kritische hulporganisaties in een kwaad daglicht te stellen.
Wie op internet zoekt naar ‘Pax’ en ‘Palestine’, ‘Oxfam’ en ‘Israel’, of een willekeurige andere organisatie in de Palestijnse gebieden, krijgt als een van de eerste resultaten een link naar de NGO Monitor. Grote kans dat je schrikt als je de pagina opent: de mensenrechtenorganisatie of de hulporganisatie blijkt „banden met terroristen” te hebben, „Israël te demoniseren” of „antisemitische uitspraken” te doen.
NGO Monitor „biedt informatie en analyse om te bevorderen dat niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) die claimen op te komen voor mensenrechten verantwoording afleggen”, aldus de eigen website. Dat klinkt neutraal en betrouwbaar. In werkelijkheid is NGO Monitor – ironisch genoeg zelf een ngo – een pro-Israëlische waakhond die alles in het werk stelt om kritiek op Israël tegen te gaan.
Dit blijkt uit een donderdag verschenen rapport van de Policy Working Group, een groep Israëlische activisten en academici. De in Jeruzalem gevestigde NGO Monitor gebruikt daarbij propagandatechnieken en laster. Ook in Nederland probeert NGO Monitor invloed uit te oefenen.
Terrorismelijst
„NGO Monitor schildert mij overal als terrorist af”, zegt voorzitter Shawan Jabarin van de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al-Haq. „Gelukkig kennen onze donors ons langer dan vandaag.” NGO Monitor beschuldigt Jabarin ervan een „senior activist” te zijn van de PFLP, een extreem-linkse beweging die in Europa en de VS op de terrorismelijst staat. In 1985 veroordeelde Israël Jabarin tot enkele maanden cel wegens vermeende PFLP-activiteiten. Dat de activist ook meermalen zonder proces werd vastgezet en bekendstond als politieke gevangene, vertelt de website er niet bij. Evenmin maakt NGO Monitor duidelijk hoe de „terroristische” geschiedenis van individuele leden de activiteiten van de hele organisatie tenietdoet. Al-Haq is een bekende mensenrechtenorganisatie die diverse prijzen won, waaronder de Nederlandse Geuzenpenning.
Het voorbeeld van Jabarin illustreert een van de favoriete methodes van NGO Monitor: het mengen van hele en halve waarheden en het weglaten van cruciale informatie. „Alles wordt bewust boosaardig geïnterpreteerd”, zegt Sarit Michaeli van de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem. „Als ik iets schrijf, denk ik er al aan hoe dit verdraaid en tegen ons gebruikt zou kunnen worden .” Ze ziet de ongefundeerde beschuldigingen vervolgens terug op de voorpagina’s van kranten. Ook favoriet: schuld door associatie. Een familielid met een verdachte achtergrond of aanwezigheid op een bijeenkomst is genoeg om zelf verdacht te zijn.
Daarbij stelt NGO Monitor steun voor de boycotbeweging – die volgens de EU onder de vrijheid van meningsuiting valt – op gelijke voet met terrorisme. Kritiek op de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever wordt „inmenging in interne aangelegenheden”. De ruim 250 organisaties op de lijst van NGO Monitor zijn vrijwel allemaal organisaties die de Israëlische regering als tegenstanders ziet.
Mediacampagnes
NGO Monitor probeert ook financiers in Europa te ‘namen en shamen’. Om hun boodschap in Nederland te verspreiden en te versterken, kan NGO Monitor rekenen op lobby-organisaties als het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) en Christenen voor Israël, en op gelijkgestemde partijen in het parlement. De afgelopen jaren waren zeker negen Kamervragen en moties – merendeels ingediend door Joël Voordewind van de ChristenUnie, het inmiddels opgestapte VVD-Kamerlid Han ten Broeke en Kamerleden van PVV en SGP – rechtstreeks gebaseerd op informatie van NGO Monitor. Ook elders in Europa vindt de organisatie weerklank bij rechtse partijen.
De afgelopen jaren waren zeker negen Kamervragen en moties rechtstreeks gebaseerd op informatie van NGO Monitor
NGO Monitor en de Israëlische regering werken hand in hand. Israëlische ambassades faciliteren bijeenkomsten in Europa voor NGO Monitor, Israëlische ministers vallen met de rapporten van NGO Monitor in de hand hun gesprekspartners in Europa aan. Dat gaat gepaard met mediacampagnes. Sommige Israëlische kranten nemen de ongefundeerde claims van NGO Monitor één op één over, maar ook bij internationale media glipt er veel door. Dat merkte Jan Jaap van Oosterzee van Pax Nederland, dat samenwerkt met diverse Palestijnse en Israëlische mensenrechtenorganisaties. Toen Pax dit jaar onder vuur kwam te liggen in een rapport van het Israëlische ministerie van Strategie waarin veel van NGO Monitors klassieke verdachtmakingen terugkwamen, zag Van Oosterzee de naam van zijn organisatie terug in The New York Times.
Terwijl ze de geloofwaardigheid van andere organisaties ondermijnen, houden de oprichters van NGO Monitor vol zelf onafhankelijk en onpartijdig te zijn. „Ik heb NGO Monitor in 2002 opgericht als een academisch project”, schrijft Gerald Steinberg, politicoloog aan de Bar-Ilan-universiteit, op vragen van NRC. „Ik ben niet verbonden aan een partij of politicus.” Hij ontkent ooit een baan bij een ministerie te hebben gehad, hoewel hij zich in zijn cv onder meer „adviseur van het ministerie van Buitenlandse Zaken” noemt.
Ook andere medewerkers en adviseurs hebben functies bekleed die dicht tegen de regering aanschurken. Daarnaast is de eigen financiering niet volledig transparant – een verwijt dat NGO Monitor veelvuldig gebruikt tegenover andere organisaties.
Eind 2017 liet toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra zich vernietigend uit over de betrouwbaarheid van NGO Monitor en hun „heel vaak heel vage” beschuldigingen. Die waren onder meer gericht tegen het Mensenrechtensecretariaat in Ramallah, een samenwerkingsverband van Nederland en drie andere Europese landen. Toen het secretariaat sloot, officieel omdat het contract afliep, claimde NGO Monitor dat als succes. „Die claim is geheel voor rekening van NGO Monitor”, reageert het ministerie van Buitenlandse Zaken. De landen zetten hun financiering van mensenrechtenorganisaties bilateraal voort.
Overheidsfinanciering
Al is de directe invloed op het Europese beleid beperkt, NGO Monitor heeft het debat veranderd, zegt Sarit Michaeli van B’Tselem. „Ze zijn erin geslaagd publiek en politiek ervan te overtuigen dat buitenlandse overheidsfinanciering per definitie een probleem is, terwijl private fondsen, waarop het merendeel van de organisaties die de bezetting steunen draait, oké zijn.”
NGO Monitor is onderdeel van een bredere ontwikkeling waarbij kritische organisaties worden aangevallen en belasterd, zegt Van Oosterzee van Pax. „Wij zijn steeds bezig met het weerleggen van beschuldigingen, terwijl we eigenlijk willen werken aan mensenrechten.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten