‘We zouden meer Sheila’s en Frénk’s moeten hebben’
woensdag 29 november 2017
Max van Weezel neemt op 29 november afscheid als vicevoorzitter van de NVJ. Zijn drive om zich in te zetten kwam voort uit de zorg voor de generatie van zijn dochter; jonge journalisten die moeizaam een bestaan als zpp’er proberen op te bouwen. ‘Er zijn gelukkig journalisten opgestaan, die openlijk de misstanden in de journalistiek naar buiten brengen.’
Meer Max van Weezel: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=max+van+weezel
1 opmerking:
Uit het artikel van Van Weezel als hij over de precaire werkomstandigheden van zijn dochter (freelance journalist) spreekt
'Ik was nog niet eens afgestudeerd als politicoloog en had in 1976 al een vaste baan bij Vrij Nederland. En ik was niet de enige. Als je dan nu het geploeter ziet van jonge journalisten. Je mag al heel erg blij zijn met een jaarcontract. Het wemelt van de talentvolle twintigers en dertigers, die de hoop op een vaste baan, een pensioen en een hypotheek hebben verloren. Dat kan toch niet. Dat was mijn drive om me in te zetten.’
Michael Hudson noemt dit in een interview met Chris Hedges het traumatized worker syndrome.
http://michael-hudson.com/2016/03/traumatized-worker-syndrome/
En Chomsky voert het terug naar Alan Greenspan:
'The idea is to divide society into two groups. One group is sometimes called the “plutonomy” (a term used by Citibank when they were advising their investors on where to invest their funds), the top sector of wealth, globally but concentrated mostly in places like the United States. The other group, the rest of the population, is a “precariat,” living a precarious existence.
This idea is sometimes made quite overt. So when Alan Greenspan was testifying before Congress in 1997 on the marvels of the economy he was running, he said straight out that one of the bases for its economic success was imposing what he called “greater worker insecurity.” If workers are more insecure, that’s very “healthy” for the society, because if workers are insecure they won’t ask for wages, they won’t go on strike, they won’t call for benefits; they’ll serve the masters gladly and passively. And that’s optimal for corporations’ economic health.'
https://chomsky.info/the-death-of-american-universities/
Amerikaanse toestanden! Maar dus ook in Nederland voor journalisten (en niet alleen voor journalisten weet ik uit ervaring.)
Ik vrees voor Max van Weezel dat hij 40 jaar te laat komt met de solidariteit voor zijn dochter en haar journalisten collegae. En dat hij er beter aan had gedaan om zich wat minder bezig te houden met zichzelf (als blijkt uit het artikel met Klopping, waarin Van Weezel aangeeft dat hij al die tijd zo graag de 'beste' journalist van het Binnenhof wilde zijn) en wat meer met een ander.
Maar beter laat dan nooit...
Een reactie posten