Bas Heijne's Propaganda 8

In zijn NRC-column van vrijdag 17 februari 2017 beweerde Bas Heijne onder de kop ‘Nuttige idioten’ met grote stelligheid :

Het schandaal dat nu achter Trump oprijst, stelt dat patriottisme bovendien in een schel licht: ultrarechts heeft Vladimir Poetin omarmd als gedroomde sterke man, maar steeds meer blijkt Poetin de westerse patriotten in een houdgreep te hebben. De Amerikaanse veiligheidsdiensten meldden deze week dat het rapport van de gewezen Britse inlichtingenofficier die de dodelijke notitie over de Russische connecties van Trump opstelde, genoeg waarheid bevat om het onderzoek voort te zetten. Contacten van Trumps medewerkers met de Russen tijdens de verkiezingsstrijd, onder wie de afgetreden Flynn, worden nu onderzocht. Als het allemaal waar is, dan lijkt Trumps patriottisme verdacht veel op landverraad.

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/17/nuttige-idioten-6748119-a1546624

Sleutelwoorden: ‘schandaal, ultrarechts, sterke man, houdgreep, Amerikaanse veiligheidsdiensten, Britse inlichtingenofficier, dodelijke notitie, patriottisme, landverraad.’    

Vrijdag 31 maart 2017 beweerde Arie Elshout, ‘Correspondent Europa’ van de Volkskrant onder de kop ‘Het Westen staat machteloos tegenover Poetins nepnieuws. Hoe werp je defensielinie op tegen nepnieuws?’ met een even pedante stelligheid: 

De NAVO en ook de Europese Unie verkeren in verhoogde staat van paraatheid. Amerika is het schrikbeeld. De inlichtingendiensten daar stelden vast dat Rusland e-mails hackte van de Democratische partij die schadelijk waren voor Hillary Clinton in haar verkiezingsstrijd met Donald Trump. Europa kan het volgende doelwit worden, met verkiezingen in Frankrijk en Duitsland.

http://www.volkskrant.nl/buitenland/het-westen-staat-machteloos-tegenover-poetins-nepnieuws~a4481095/  

Sleutelwoorden: ‘machteloos, Poetins nepnieuws, defensielinie, NAVO, EU, verhoogde staat van paraatheid, Amerika, schrikbeeld, inlichtingendiensten stelden vast, Europa volgende doelwit.’

Ook hier weer hetzelfde recept: paniek, De Russen Komen!

Nu de feiten. Die bieden tegenwicht aan het ‘nepnieuws’ van de Nederlandse mainstream-pers. Donderdag 30 maart 2017 verklaarde Paul Wood, ‘World Affairs correspondent’  van de BBC:

So far, no single piece of evidence has been made public proving that the Trump campaign joined with Russia to steal the US presidency — nothing… Stop to let that thought reverberate (weerkaatsen. svh) for a moment.

In tegenstelling tot Heijne en Elshout is Wood een internationaal gerespecteerde journalist wiens 

Iraq coverage won [in 2004] both the television prize at the Bayeux-Calvados Awards for war correspondents and a Golden Nymph at the Monte Carlo television festival. He received the Cutting Edge Award 2012 at the eighth International Media Awards

https://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Wood_(journalist) 

Dit feit roept de vraag op hoe Heijne op dit moment met zoveel beslistheid kan spreken van ‘Het schandaal dat nu achter Trump oprijst’ en Elshout er blind van kan uitgaan dat de Amerikaanse inlichtingendiensten de waarheid verkondigen toen zij ‘[vast]stelden dat Rusland e-mails hackte van de Democratische partij die schadelijk waren voor Hillary Clinton in haar verkiezingsstrijd met Donald Trump’? Kortom: ‘Stop to let that thought reverberate for a moment.’ Uitgaande van wat de polderpers met haar gebrek aan contacten daadwerkelijk kan weten, is de conclusie dat zowel Heijne als Elshout onjuistheden verkondigen om anti-Russische propaganda te kunnen verspreiden. Zowel de NRC als de Volkskrant zijn al decennialang pro-NAVO kranten. Zo geldt voor NRC Handelsblad dat de redactie ‘de grondslag van het Atlantisch bondgenootschap’ steunt om zodoende ‘machtsvacua’ te voorkomen en het neoliberalisme daardoor in gevaar komt.  Dit belang acht de Nederlandse commerciële pers dermate belangrijk dat zij bereid is de werkelijkheid te vertekenen, om als het ware een leugentje om bestwil te verkondigen, zoals Heijne en Elshout laten zien. Maar opnieuw, nu de werkelijkheid. Op de kritische website CounterPunch van vrijdag 31 maart 2017 wierp de goed geïnformeerde Amerikaanse journalist Mike Whitney ondermeer de volgende voor de hand liggende vragen op:

Here’s what bugs me about the Russia hacking story: Why would the media, whose credibility is already at its lowest point ever, go after Trump when they had no facts to back them up? Why?

Do the media bosses really think that if they set their hair on fire and run around yelling, ‘The Russians did it, the Russians did it,’ the American people will sheepishly nod in agreement? And what do they think the Russians actually did? Why they meddled in our elections, the media tells us. Okay, but how?

Russia hackers stole damaging emails from the Democrats at the DNC, they tell us. Alright, but how did that effect the elections?

Well — according to a report on the BBC — ‘the stories based on this hacked information appear on Twitter and Facebook, posted by thousands of automated “bots,” then on Russia’s English-language outlets, RT and Sputnik, then right-wing US “news” sites such as Infowars and Breitbart, then Fox and the mainstream media… Russia downloads the online voter rolls. The voter rolls are said to fit into this because of “microtargeting.” Using email, Facebook and Twitter, political advertising can be tailored very precisely: individual messaging for individual voters.

“You are stealing the stuff and pushing it back into the US body politic,” said the former official, “you know where to target that stuff when you’re pushing it back.” This would take co-operation with the Trump campaign, it is claimed.” (BBC)’

So the Russians stole the election by bashing Hillary on Facebook? Is that what you’re telling me? And they needed the Trump team’s help to carry out this nefarious operation? Is that the nuttiest explanation you’ve ever heard? And yet some people believe this baloney (onzin. svh). 

Did you know that the FBI opened this investigation in July 2016? That’s eight months ago. And what have they got to show for it? Nothing. Not a damn thing.

So far, there’s not a shred of evidence that Russia hacked the DNC computer system or that anyone on the Trump campaign colluded with Russia to steal the election.  They have nothing and they know it. But the farce goes on regardless. It’s all politics.

http://www.counterpunch.org/2017/03/31/the-russia-hacking-fiasco-no-evidence-required/ 

Het spreekt voor zich dat de ware reden waarom opiniemakers als Bas Heijne en Arie Elshout deze feiten doodzwijgen allereerst ideologisch van aard is; die feiten blijven namelijk onverenigbaar met de anti-Rusland, pro-NAVO propaganda. Maar hier komt nog een ander element bij: de onwil dan wel het onvermogen van de westerse kleinburger de eigen verantwoordelijkheid te accepteren. De enige manier om dit te doen is de identiteit aan te nemen van het slachtoffer, inclusief het demoniseren van de Ander die de rol van dader krijgt toebedeeld. Al een kwarteeuw geleden waarschuwde de juriste Heikelien Verrijn Stuart voor het gegeven dat het cultiveren van het slachtofferschap uiteindelijk in modern fascisme zou uitmonden. Ze schreef dat: 

slachtofferisten via erkenning of genoegdoening uit [zijn] op macht. Een macht die zij menen te hebben verdiend door een onschuld, die is geconstrueerd door hun slachtofferschap.

Zij bestreed vooral 'het excuus dat het slachtofferschap bood om zich niet verantwoordelijk te hoeven voelen.' Een paar jaar later wees de Duitse filosoof Peter Sloterdijk erop dat: 

Verantwoordelijkheid steeds lager [wordt] ingeschat, terwijl het slachtofferschap steeds hoger wordt gewaardeerd. Het is een ontwikkeling die buitengewoon gevaarlijk is voor onze samenleving. Deze slachtofferistische manier van denken is de belangrijkste vorm van ressentiment geworden… Het slachtofferisme, het verleidelijke gevoel slachtoffer te zijn, kan men overal om ons heen waarnemen, en is een extreem morele kracht geworden.

En de in asiel levende joods-Russische dichter Joseph Brodsky adviseerde vlak voor zijn dood in zijn laatste essaybundel On Grief and Reason (1995): 

Probeer ten koste van alles te vermijden dat je jezelf de status van slachtoffer toestaat… probeer te onthouden dat menselijke waardigheid een absoluut begrip is… Bedenk tenminste, als dat andere je te hoogdravend in de oren klinkt, dat je door jezelf als slachtoffer te beschouwen alleen maar het vacuüm vergroot dat door gebrek aan persoonlijke verantwoordelijkheid ontstaat en dat demonen en demagogen zo graag opvullen. 

Het fundamentele probleem is dat de slachtofferist er voetstoots van uitgaat dat hij nooit zelf handelt, dus per definitie meent altijd onschuldig te zijn. Juist naar die onschuld is het slachtoffer op zoek. Het gevoel onschuldig te zijn vormt de kern van zijn identiteit. Vandaar dat hij niet anders kan dan zich fanatiek vastklampen aan zijn slachtofferrol. Schuldig is altijd de ander. Hij kent geen relativering, geen nuance, geen scepsis, geen ironie, geen satire. Hij kent alleen zijn eigen alles overstemmende weeklacht. Als een wereldvreemd kind weigert het gecultiveerd slachtofferisme de onvermijdelijke schaduwkant van het moderne bestaan te accepteren: de vervreemding, het isolement, de eenzaamheid, de anonimiteit, de melancholie en de talloze negatieve manifestaties die onlosmakelijk daaraan verbonden zijn, met de angst voor het terrorisme als fixatiepunt. Hij is te vol van zichzelf en bezit te weinig verbeeldingskracht om een innerlijk proces op gang te brengen waarover Albert Camus schreef: 'De eerste stap van een geest die vervuld is van vervreemding is het besef dat hij dat gevoel van vervreemding deelt met alle mensen en dat de mensheid als geheel lijdt onder deze distantie ten opzichte van zichzelf en de wereld,' hetgeen bij een betrokken individu leidt tot een 'solidariteit van de ketenen,’ die ieder mens aan de ander bindt. De slachtoffferist daarentegen is alleen solidair met zichzelf, en weigert daarom zijn slachtofferschap op te geven. In een razendsnel veranderende wereld en temidden van de multiculturele verwarring zoekt de slachtofferist een identiteit die hij niet kan vinden in zijn rol van consument. Die vult de existentiële leegte niet; hoeveel hij ook verteert, de honger blijft. In de week voor de moord op Pim Fortuyn schreef Arnon Grunberg: 

Juist zij die ogenschijnlijk nauwelijks reden hebben zichzelf als slachtoffer te zien, hebben hun identiteit opgebouwd rond de cultus van het slachtofferschap, een cultus die de verongelijktheid legitimeert en het falen excuseert. Welke machteloos wil zich niet laten vertegenwoordigen door een andere machteloos? En daar is Mr. Fortuun, het ex-slachtoffer dat nu alle andere slachtoffers zal leiden naar de vruchtbare velden waarop hij al enige tijd graast.

Een treffend voorbeeld van hoe een ideologie de identiteitsloze een identiteit verschaft, is het zionisme. Net zoals voor elke ideologie, is ook voor het zionisme de werkelijkheid onacceptabel en wel omdat, in de woorden van de joods Hongaarse auteur Imre Kertész, 

de ervaring alleen maar een storende factor [is], want de ervaring is iets wat hem voortdurend uit handen glipt en de verwezenlijking van zijn grote doelen dwarsboomt. De ervaring is voor hem dat geheimzinnige verzet dat zich in alle verborgen hoeken verstopt, de ongrijpbare demonische geest die hij tegen elke prijs moet verslaan en uitschakelen. 

Voor zionisten, die het leven alleen vanuit een ideologische benadering aan kunnen, geldt wat wijlen Kertész zo helder heeft beschreven: 

Als hij zich maar ergens aan vast kan klampen, zodat hij zijn eenzaamheid en sterfelijkheid kan vergeten. Voor dit doel biedt de ideologie hem een complete wereld... Die wereld is weliswaar kunstmatig, maar zij behoedt hem voor het grootste gevaar dat de mens bedreigt: de vrijheid. Ik weet niet wie het was die voor het eerst de term ‘gesloten maatschappij’ gebruikte, maar er is moeilijk een betere term te vinden om de wereld te beschrijven die zich in haar relativiteit als absolute en enige werkelijkheid presenteert. Wie uit deze wereld stapt, verliest zijn thuis. Hij verliest zijn schuilplaats, zijn bedreigde geborgenheid, zijn met prikkeldraad omgeven zekerheid... We zullen moeten toegeven dat een gesloten gedachtewereld een overweldigende aantrekkingskracht heeft.

Vandaar de Israelische Apartheidsmuur. Vandaar dat leger. Vandaar die bezetting. Vandaar de voortdurende landroof. Vandaar die dwaasheid. De zionisten in Israel leven vandaag de dag in een getto met een acht meter hoge muur eromheen en daar bovenop weer prikkeldraad. Zij streven naar een etnisch zuivere, 'gesloten maatschappij,’ een 'kunstmatige' werkelijkheid, waarin zij ongestoord hun Wereldkampioenschappen Slachtofferisme kunnen organiseren. Niets zal hen overtuigen de zelfg gecreëerde getto op te geven, want het getto zit immers tussen hun oren. Als zij hun zionistische ideologie laat vallen dan hebben ze niets meer, dan blijkt ineens wat ze al die tijd al zijn geweest: identiteitslozen met ideologische krukken, die zich krampachtig vastklampen aan het slachtofferisme. Ze hebben niets anders. Dat is de ware reden waarom de Palestijnen moeten lijden. Maar ook hier geldt de ironische waarheid dat  de Palestijnen hun redding zijn. De Joden in hun ‘beloofde land’ kunnen niet meer zonder hen, zonder Palestijnen verliezen ze hun valse identiteit, en probeer dan nog maar eens een nieuwe collectieve identiteit te verzinnen. Het zal het einde van het zionistische experiment zijn. In 2007 interviewde ik ondermeer over dit onderwerp Eitan Bronstein, destijds de joodse directeur van Zochrot, een in 2002 opgerichte Israëlische organisatie die de joods-Israëlische bevolking bewust wil maken van de Palestijnse ‘Nakba, de Palestijnse catastrofe van 1948… door die te herdenken, erover te getuigen, te erkennen en te helen.’ Hij verklaarde:

Wij Joden zijn niet de daders, maar de slachtoffers. Het wezenlijke probleem van het slachtofferisme is dat het een dader de confrontatie belet met zijn diep verborgen schaamte over het onrecht dat hij anderen aandoet. Het gevolg is dat de Israëli’s niet toekomen aan het noodzakelijke proces van erkenning.

http://www.nakbainhebrew.org/index.php?lang=english 

Eitan Bronstein, director of Zochrot, posts a sign in Hebrew and Arabic, in 2003, on the former Arab ghetto in Lod/Lydda, which reads: 'Here were concentrated and placed under military rule approx. 1000 men and women who remained in Al Lydd after the expulsion from the city and its environs of 45, 000 Palestinians.' In opdracht van Ben Goerion verdreven zionistische militia's met geweld in 1948, onder aanvoering van Yitzhak Rabin de bevolking van de Palestijnse stad Lydda. 

Bronstein benadrukte dat het slachtofferisme één van de gevaarlijkste politieke wapens in de moderne tijd is geworden, waarmee allerlei vormen van chantage en terreur worden gerechtvaardigd. Tegelijkertijd wordt de tegenstander met kwalificaties als 'antisemiet' of 'terrorist' gestigmatiseerd, vogelvrij verklaard en daardoor geneutraliseerd. Dit lost natuurlijk niets op aangezien de slachtofferist onverzadigbaar blijft. De samenleving, en zelfs niet de vermeende dader, kan hem geen genoegdoening geven om de simpele reden dat hij alleen door het in stand houden van zijn slachtofferschap kan bestaan. Omdat het zijn identiteit is geworden,  heeft hij er geen enkel belang bij om zijn zogenaamde slachtofferschap op te geven. Juist door zijn slachtofferisme krijgt hij alle aandacht, waarop hij meent recht te hebben. Het probleem daarbij is dat de slachtofferist steeds radicaler wordt om dezelfde kick te kunnen krijgen uit zijn verslaving, zoals een junkie steeds meer dope moet hebben om nog high te kunnen worden. Vandaar ook het radicaliseringsproces van extremistische zionisten. Was eerst nog de niet-joodse buitenwereld de potentiële vijand, inmiddels zijn voor hen ook kritische joden de grote vijand, en vormen fatsoenlijke burgers een existentiële bedreiging van hun extremistisch voortbestaan. Hoe meer men zijn slachtofferschap cultiveert des te paranoïder, en dus agressiever de uiterlijke kenmerken van deze stoornis zijn, tot men de terreur van de eigen groep als normaal gaat beschouwen. Een illustrerend voorbeeld hiervan is de in Tel Aviv geboren extremistische zionist, en PVV-Kamerlid Gidi Markuszower, over wie het volgende bekend is:

Als PVV-kandidaat Kamerlid trok hij zich in 2010 als nummer vijf van de kandidatenlijst terug toen minister Ernst Hirsch Ballin partijleider Geert Wilders waarschuwde dat Markuszower volgens de AIVD contacten c.q. informatie zou hebben overgedragen aan een buitenlandse mogendheid; waarschijnlijk ging het om de Mossad. Markuszower is in 2010 opgepakt voor verboden wapenbezit bij dergelijke beveiligingswerkzaamheden. 

Bij de Eerste Kamerverkiezingen van 2015 werd Markuszower, die op de vijfde plaats van de kandidatenlijst van de PVV stond, gekozen als lid van de Eerste Kamer. Hij werd geïnstalleerd op 9 juni 2015.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 werd Markuszower, die op de vierde plaats van de kandidatenlijst van de PVV stond, gekozen als lid van de Tweede Kamer. In verband hiermee trad hij op 21 maart 2017 af als lid van de Eerste Kamer.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Gidi_Markuszower 

Vanuit de veronderstelling slachtoffer te zijn, stelde in 2010 volksvertegenwoordiger Markuszower voor om kritische joodse Nederlanders te beschouwen als 'verraders in ons midden' die gestraft moeten worden:

In het oude Polen (waar mijn roots liggen) wisten we wel raad met dit soort verachtelijke joodjes. Die werden gewoon de shul uitgeplukt en uit het shtetl geschopt; in het beste geval. In het ergste geval werden deze in de koude bossen van Oost-Europa achtergelaten en nooit meer teruggevonden.

Het Israelisch-Nederlandse PVV-Kamerlid PVV-Tweede Kamerlid Gidi Markuszower, wiens extremistische opvattingen en Mossad-contacten kennelijk een welkome aanvulling zijn van de Nederlandse parlementaire democratie. 


Markuszower noemde het 'natuurlijk wel ergens jammer' dat dit gebruik nu in West-Europa niet meer bestaat. Aangezien joodse kritiek op het zionisme door joodse slachtofferisten ervaren wordt als een frontale aanval op hun eigen leven, betichten deze fanatici hun geloofsgenoten van 'antisemitisme' en het bedreigen van 'het voortbestaan van het Joodse volk.' De ergst denkbare beschuldigingen. Hoe bedreigender ze de zaak kunnen voorstellen des te veiliger zij zich voelen achter hun gecultiveerde slachtoffer-identiteit. De joods-Hongaarse schrijver Imre Kertész was de expert bij uitstek op het gebied van dit slachtofferisme. Zelf was hij een levend slachtoffer van drie totalitaire ideologieën, het nazidom, het communisme, en het neoliberale kapitalisme. Kertész is geen klager over, maar een beschrijver van het onrecht, een man die walgt van 'de balsem van zelfmedelijden, de zelfverheerlijking van het slachtoffer.' Hij was een mens die zich keerde tegen elke ideologie, die het individu achter een muur van waanzin doet verdwijnen. 

Omdat het slachtofferisme een identiteit lijkt te bieden, proberen populisten als Heijne en Elshout telkens weer de slachtofferistische sentimenten van hun publiek te bespelen. Er zit voor hen niets anders op. Nu elke ideologische rechtvaardiging van hun agressieve neoliberale mens- en wereldbeeld failliet is, kan alleen nog het bespelen van collectieve angsten de massa in het gareel houden. Dat is tevens de belangrijkste reden dat beide opiniemakers van dagbladen, die zich afficheren als ‘kwaliteitskranten,’ ook de volgende informatie verzwijgen van de gezaghebbende Amerikaanse onderzoeksjournalist Robert Parry die —  onder de kop ‘The Sleazy Origins of Russia-gate’ — woensdag 29 maart 2017 op de website consortiumnews.com het volgende stelde:

An irony of the escalating hysteria about the Trump camp’s contacts with Russians is that one presidential campaign in 2016 did exploit political dirt that supposedly came from the Kremlin and other Russian sources. Friends of that political campaign paid for this anonymous hearsay material, shared it with American journalists and urged them to publish it to gain an electoral advantage. But this campaign was not Donald Trump’s; it was Hillary Clinton’s.

And, awareness of this activity doesn’t require you to spin conspiracy theories about what may or may not have been said during some seemingly innocuous conversation. In this case, you have open admissions about how these Russian/Kremlin claims were used.

Indeed, you have the words of Rep. Adam Schiff, the ranking Democratic member of the House Intelligence Committee, in his opening statement at last week’s public hearing on so-called ‘Russia-gate.’ Schiff’s seamless 15-minute narrative of the Trump campaign’s alleged collaboration with Russia followed the script prepared by former British intelligence officer Christopher Steele who was hired as an opposition researcher last June to dig up derogatory information on Donald Trump.

Steele, who had worked for Britain’s MI-6 in Russia, said he tapped into ex-colleagues and unnamed sources inside Russia, including leadership figures in the Kremlin, to piece together a series of sensational reports that became the basis of the current congressional and FBI investigations into Trump’s alleged ties to Moscow…

Since he was not able to go to Russia himself, Steele based his reports mostly on multiple hearsay from anonymous Russians who claim to have heard some information from their government contacts before passing it on to Steele’s associates who then gave it to Steele who compiled this mix of rumors and alleged inside dope into ‘raw’ intelligence reports. 

Besides the anonymous sourcing and the sources’ financial incentives to dig up dirt, Steele’s reports had numerous other problems, including the inability of a variety of investigators to confirm key elements, such as the salacious claim that several years ago Russian intelligence operatives secretly videotaped Trump having prostitutes urinate on him while he lay in the same bed in Moscow’s Ritz-Carlton used by President Obama and First Lady Michelle Obama.

That tantalizing tidbit was included in Steele’s opening report to his new clients, dated June 20, 2016. Apparently, it proved irresistible in whetting the appetite of Clinton’s mysterious benefactors who were financing Steele’s dirt digging and who have kept their identities (and the amounts paid) hidden. Also in that first report were the basic outlines of what has become the scandal that is now threatening the survival of Trump’s embattled presidency.

But Steele’s June report also reflected the telephone-tag aspects of these allegations: 

‘Speaking to a trusted compatriot in June 2016 sources A and B, a senior Russian Foreign Ministry figure and a former top level Russian intelligence officer still active inside the Kremlin respectively, the Russian authorities had been cultivating and supporting US Republican presidential candidate, Donald TRUMP for a least 5 years.

Source B asserted that the TRUMP operation was both supported and directed by Russian President Vladimir PUTIN. Its aim was to sow discord and disunity both within the US itself, but more especially within the Transatlantic alliance which was viewed as inimical to Russia’s interests… In terms of specifics, Source A confided that the Kremlin had been feeding TRUMP and his team valuable intelligence on his opponents, including Democratic presidential candidate Hillary CLINTON, for several years…

The Kremlin’s cultivation operation on TRUMP also had comprised offering him various lucrative real estate development business deals in Russia, especially in relation to the ongoing 2018 World Cup soccer tournament. However, so far, for reasons unknown, TRUMP had not taken up any of these.’

Besides the anonymous and hearsay quality of the allegations, there are obvious logical problems, especially the point that five years ago, you could have gotten astronomical odds about Trump’s chances to win the U.S. presidency, although perhaps there is more an astrological explanation. Maybe the seemingly logical Putin went to some stargazing soothsayer to see the future.

There also may have been a more mundane reason why Trump’s hotel deal fell through. A source familiar with those negotiations told me that Trump had hoped to get a half interest in the $2 billion project but that Russian-Israeli investor Mikhail Fridman, a founder of Russia’s Alfa Bank, balked because Trump was unwilling to commit a significant investment beyond the branding value of the Trump name.

Yet, one would assume that if the supposedly all-powerful Putin wanted to give a $1 billion or so payoff to his golden boy, Donald Trump, whom Putin just knew would become President in five years, the deal would have happened.

https://consortiumnews.com/2017/03/29/the-sleazy-origins-of-russia-gate/ 

Naar aanleiding van Robert Parry’s artikel schreef Whitney:

Get the picture? The whole case against Trump is based on a pile of unverified BS from some ex-MI-6 flunkey trying to make a killing off sexed up rumors of imaginary collusion. (BTW, Steele’s ‘dodgy dossier’ also contained the idiotic claims that Trump hired Russian prostitutes to urinate on him in a swanky hotel in Moscow.) Parry also adds this revealing comment at the end of his article:

‘In the last weeks of the Obama administration, I was told that the outgoing intelligence chiefs had found no evidence to verify Steele’s claims but nevertheless believed them to be true.’ 

Of course they said they believed it, because they know what side their bread is buttered on. What would you expect them to say; that its all an absurd witch-hunt based on nothing but sketchy rumors?  The Intel chiefs are no different than anyone else. They’re just trying to placate their paymasters like any good employee.

Check out this comment that FBI Director Comey made during the recent Congressional hearings on alleged Russian meddling. It helps to expose what a political animal the man really is:

‘He (Putin) hated Secretary Clinton so much that the flip side of that coin was that he had a clear preference for the person running against the person he hated so much.

They engaged in a multifaceted campaign to undermine our democracy.

They were unusually loud in their intervention. It’s almost as if they didn’t care that we knew, that they wanted us to see what they were doing.

Their number one mission is to undermine the credibility of our entire democracy enterprise of this nation.

They’ll be back. They’ll be back, in 2020. They may be back in 2018.’

Nice, eh?

So among his other talents,  Comey also knows how to read minds. He knows that Putin hates Hillary and favors Trump. He knows the Russians ‘engaged in a multifaceted campaign to undermine our democracy,’ even though he hasn’t produced a lick of proof to verify his claims.

And he knows that the Russians ‘number one mission is to undermine the credibility of our entire democracy,’ even though — according to a recent survey — the main reason Hillary lost the election was because undecided voters swarmed to Trump en masse after Comey announced he was reopening the investigation of the Clinton Foundation just 11 days before the election. I guess Comey forgot to mention that part.

The Russia hacking fairytale is the biggest joke in history. I can’t believe we’re even wasting time on it. Unfortunately, gullible liberals have taken the bait, hook, line and sinker. A recent CBS poll shows that 67% of Democrats think Russia interfered in the election to help Trump, while only 13% of Republicans believe the same. (CBS News)

http://www.truth-out.org/news/item/35030-blowback-donald-trump-is-the-price-we-pay-for-the-war-on-terror 

De leugens van Heijne en Elshout zijn een poging van de gecorrumpeerde mainstream-pers om het failliete neoliberale bestel alsnog te rechtvaardigen. Door de aandacht af te leiden naar een externe bedreiging, tracht zij — tot nu toe vergeefs — de uiteengevallen interne cohesie kunstmatig in stand te houden. In verband hiermee stelde vrijdag 31 maart 2017 de al eerder geciteerde Robert Parry, ‘a longtime investigative reporter who broke many of the Iran-Contra stories for the Associated Press and Newsweek in the 1980s. He founded Consortiumnews.com in 1995 to create an outlet for well-reported journalism that was being squeezed out of an increasingly trivialized U.S. news media,’ onder de kop ‘Blaming Russia for Everything’:

The Senate Intelligence Committee launched its Russia-gate investigation by inviting some ‘experts’ in to rant about how everything that goes wrong in the United States is the fault of the Russians.

It’s almost getting comical how everything that happens in the United States gets blamed on Russia! Russia! Russia! And, if any American points out the absurdity of this argument, he or she must be a ‘Moscow stooge’ or a ‘Putin puppet.’

When Senator Marco Rubio’s presidential campaign fails seemingly because he was a wet-behind-the-ears candidate who performed like a robot during debates repeating the same talking points over and over, you might have cited those shortcomings to explain why ‘Little Marco’ flamed out. However, if you did, that would make you a Russian ‘useful idiot’! The ‘real’ reason for his failure, as we learned from Thursday’s Senate Intelligence Committee hearing, was Russia!

When Americans turned against President Obama’s Pacific trade deals, you might have thought that it was because people across the country had grown sick and tired of these neoliberal agreements that have left large swaths of the country de-industrialized and former blue-collar workers turning to opioids and alcohol. But if you did think that, that would mean you are a dupe of the clever Russkies, as ex-British spy Christopher Steele made clear in one of his ‘oppo’ research reports against Donald Trump. As Steele’s dossier explained, the rejection of Obama’s TPP and TTIP trade deals resulted from Russian propaganda!

When Hillary Clinton boots a presidential election that was literally hers to lose, you might have thought that she lost because she insisted on channeling her State Department emails through a private server that endangered national security; that she gave paid speeches to Wall Street and tried to hide the contents from the voters; that she called half of Donald Trump’s supporters ‘deplorables’; that she was a widely disliked establishment candidate in an anti-establishment year; that she was shoved down the throats of progressive Democrats by a Democratic Party hierarchy that made her nomination ‘inevitable’ via the undemocratic use of unelected ‘super-delegates’; that some of her State Department emails were found on the laptop of suspected sex offender Anthony Weiner (the husband of Clinton’s close aide Huma Abedin); and that the laptop discovery caused FBI Director James Comey to briefly reopen the investigation of Clinton’s private email server in the last days of the campaign.

You might even recall that Clinton herself blamed her late collapse in the polls on Comey’s announcement, as did other liberal luminaries such as New York Times columnist Paul Krugman. But if you thought those thoughts or remembered those memories, that is just more proof that you are a ‘Russian mole’!

As we all should know in our properly restructured memory banks and our rearranged sense of reality, it was all Russia’s fault! Russia did it by undermining our democratic process through the clever means of releasing truthful information via WikiLeaks that provided evidence of how the Democratic National Committee rigged the nomination process against Senator Bernie Sanders, revealed the contents of Clinton’s hidden Wall Street speeches, and exposed pay-to-play features of the Clinton Foundation in its dealings with foreign entities.

https://consortiumnews.com/2017/03/31/blaming-russia-for-everything/ 

Bas Heijne: The Russians did it!!!


In zijn rol als propagandist heeft ook Bas Heijne het begrip ‘nuttige idioten’ klakkeloos overgenomen. Het is de titel van zijn NRC-column van vrijdag 17 februari 2017, waarin hij onder andere beweert:

De New York Times publiceerde deze week een opmerkelijk stuk over hoe Russische propaganda hier een rol heeft gespeeld bij het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne, met Thierry Baudet en Harry van Bommel in de rol van nuttige idioten. Ook oprechte tegenstanders van dat verdrag zouden zich ernstige zorgen moeten maken over de pogingen van de Russen om ons te helpen met ons patriottisme. Er zijn ontelbare Russische pogingen gedaan om in te breken in ministeries.

Hoewel hij over geen enkel concreet bewijs beschikt, doet Heijne het voorkomen alsof ook het zogenaamde ‘patriottisme’ van de ‘nuttige idioten’ Baudet en Van Bommel, net als dat van Trump, ‘verdacht veel op landverraad’ lijkt. Als enige bron functioneren bij hem de inlichtingendiensten, die hij, in tegenstelling tot Amerikaanse journalisten en wetenschappers van naam en faam, blindelings vertrouwt. In hoeverre ook Bas Heijne samenwerkt met deze diensten is in wezen onbelangrijk, en wel omdat hij zich gedraagt als ‘stringer’ van deze corrupte staatsinstellingen. Veel belangrijker is te beseffen dat hij als opiniemaker niet te goeder trouw is. Hetzelfde gaat op voor Arie Elshout, de oud-correspondent in New York van de Volkskrant, die zelfs lang na de illegale en desastreuze inval in Irak de Amerikaanse terreur probeert goed te praten. Ook in dit geval is voor zijn publiek niet van belang of Arie bewust dan wel onbewust samenwerkt met aan de CIA gelieerde bronnen. Duidelijk is wel dat een journalist die nu al fout is, op het moment dat het werkelijk fout gaat, aan de foute kant van de streep staat, net als destijds NSB’ers. Evenals Heijne doet hij aan politieke oorlogsvoering, en verschilt in dit opzicht in niets van ‘[m]ost CIA-officers,’ die volgens de Amerikaanse onderzoeksjournalist en auteur Douglas Valentine ‘consider themselves two be soldiers. The CIA is set up as a military organization with a chain of command. Somebody tells you what to do, and you salute and do it.’ In zijn boek The CIA As Organized Crime. How Illegal Operations Corrupt America and the World (2017) ontdekte Valentine, die door bemiddeling van oud CIA-directeur William Colby hoge CIA-beleidsbepalers kon interviewen, dat 

the Department of Homeland Security has created ‘fusion centers’ in every state and major city across the country. The fusion centers coordinate all the agencies in an area exactly like Intelligence Operations and Coordinating Centers (IOCC’s) did in Vietnam; systematized and computerized, they coordinate contributing intelligence analysts and operating units. It’s the same highly bureaucratized system for dispensing (uitschakelen. svh) with anything and anyone who can’t be assimilated.

Het onthullend hieraan is dat deze IOCC’s in Vietnam onderdeel waren van een berucht CIA-programma dat Phoenix heette:

The purpose of the Phoenix program was to to ‘neutralize’ the civilian members of the underground revolutionary government in South Vietnam…

In South Vietnam, the US military supported the CIA’s Phoenix program with troops and equipment…

The creation of Phoenix was a watershed. Prior to it, military people were only allowed to target civilians if they were secret agents or guerrillas attacking military bases or personnel. But in its fanatical pursuit of victory in Vietnam, the military deliberately blurred the lines between subversives and innocent civilians, and killed anyone who got in the way, including children, like it did at My Lai and a thousand other places. 

Heavy-handed operations — such as random cordons and searches, large-scale and lengthy detentions of innocent civilians, and excessive use of firepower — had a negative effect on the civilian population. Intelligence derived from interrogations was often used to carry out ‘search and destroy’ missions aimed at finding the enemy and destroying them.

Methods of reported torture that author Douglas Valentine wrote were used at the interrogation centers included:

Rape, gang rape, rape using eels, snakes, or hard objects, and rape followed by murder; electric shock ('the Bell Telephone Hour') rendered by attaching wires to the genitals or other sensitive parts of the body, like the tongue; the 'water treatment'; the 'airplane' in which the prisoner's arms were tied behind the back, and the rope looped over a hook on the ceiling, suspending the prisoner in midair, after which he or she was beaten; beatings with rubber hoses and whips; the use of police dogs to maul prisoners (quoted in Blakely).

Military intelligence officer K. Barton Osborne reports that he witnessed the following use of torture:

‘The use of the insertion of the 6-inch dowel (houten pen. svh) into the canal of one of my detainee's ears, and the tapping through the brain until dead. The starvation to death (in a cage), of a Vietnamese woman who was suspected of being part of the local political education cadre in one of the local villages… The use of electronic gear such as sealed telephones attached to… both the women's vaginas and men's testicles [to] shock them into submission.’

The reported torture was carried out by South Vietnamese forces with the CIA and special forces playing a supervisory role…

Lieutenant Vincent Okamoto, an intelligence-liaison officer for the Phoenix Program for two months in 1968 and a recipient of the Distinguished Service Cross said the following:

‘The problem was, how do you find the people on the blacklist? It's not like you had their address and telephone number. The normal procedure would be to go into a village and just grab someone and say, 'Where's Nguyen so-and-so?' Half the time the people were so afraid they would not say anything. Then a Phoenix team would take the informant, put a sandbag over his head, poke out two holes so he could see, put common wire around his neck like a long leash, and walk him through the village and say, 'When we go by Nguyen's house scratch your head.' Then that night Phoenix would come back, knock on the door, and say, 'April Fool, motherfucker.' Whoever answered the door would get wasted. As far as they were concerned whoever answered was a Communist, including family members. Sometimes they'd come back to camp with ears to prove that they killed people.’

Between 1968 and 1972, Phoenix ‘neutralized’ 81,740 people suspected of NLF membership, of whom 26,369 were killed… 

One of the first people to criticize Phoenix publicly was Ed Murphy, a native of Staten Island, New York in 1970.

There was eventually a series of U.S. Congressional hearings. In 1971, in the final day of hearing on ‘U.S. Assistance Programs in Vietnam,’ a former serviceman named K. Milton Osborn described the Phoenix Program as a ‘sterile depersonalized murder program.’ […]

Former CIA analyst Samuel A. Adams, in an interview with CBC News, talked about the program as basically an assassination program that also included torture. A former Phoenix Intelligence Officer, Barton Osborn, in an interview broadcast in 1975, talked about the torture practices used by the Americans and detailed a case in which a man was dragged out of the interrogation's hooch with a dowel protruding from his ear. The dowel had been tapped through in the course of torture to hit the brain. These were activities performed by American Marines. They would also kill people by throwing them out of helicopters to threaten those they wanted to interrogate and who were forced to watch other men being thrown out into the air.

Abuses were common. In many instances, rival Vietnamese would report their enemies as ‘VC’ in order to get U.S. troops to kill them… After Phoenix Program abuses began receiving negative publicity, the program was officially shut down. However, several antiwar journals alleged that another program of a similar nature, code-named ‘F-6,’ was initiated as Phoenix was phased out.

https://en.wikipedia.org/wiki/Phoenix_Program 

Dat het vermoorden en martelen van burgers niet beperkt bleef tot Vietnam blijkt wel uit hetgeen uitgelekt is over de Amerikaanse oorlogsmisdaden in onder andere Afghanistan, Irak en Guantanamo Bay, en de zogeheten rendition-programma's waarbij verdachten buiten de VS werden gemarteld.  Dat terreur een geïnstitutionaliseerd instrument is van de Amerikaanse inlichtingendiensten en strijdkrachten wordt tevens aangetoond door het bestaan van 

The Western Hemisphere Institute for Security Cooperation (WHINSEC), formerly known as the US Army School of the Americas (SOA), is a United States Department of Defense Institute located at Fort Benning near Columbus, Georgia, that provides military training to government personnel in US-allied Latin American nations…

Since 1990, Washington, D.C.-based nonprofit human rights organization School of the Americas Watch has worked to monitor graduates of the institution and to close the former SOA, now WHINSEC, through legislative action, grassroots organizing and nonviolent direct action. It maintains a database with graduates of both the SOA and WHINSEC who have been accused of human rights violations and other criminal activity. In regard to the renaming of the institution, SOA Watch claims that the approach taken by the Department of Defense is not grounded in any critical assessment of the training, procedures, performance, or results (consequences) of the training programs of the SOA. According to critics of the SOA, the name change ignores congressional concern and public outcry over the SOA's past and present link to human rights atrocities.

Since 1990, SOA Watch has sponsored an annual public demonstration of protest of SOA/WHINSEC at Ft. Benning. In 2005, the demonstration drew 19,000 people. The protests are timed to coincide with the anniversary of the assassination of six Jesuit priests in El Salvador on November 1989 by graduates of the School of the Americas. On November 16, 1989, six Jesuit priests… their housekeeper, Elba Ramos; and her daughter, Celia Marisela Ramos, were murdered by the Salvadoran Military on the campus of the University of Central America in San Salvador, El Salvador, because they had been labeled as subversives by the government. A United Nations panel concluded that nineteen of the 27 killers were SOA graduates.

‘The U.S. Army School of the Americas is a school that has run more dictators than any other school in the history of the world.’ - Congressman Joseph P. Kennedy II.

A number of graduates of the SOA and WHINSEC have been accused and sentenced of human rights violations and criminal activity in their home countries. In August 2007, according to an Associated Press report, Colonel Alberto Quijano of the Colombian army's Special Forces was arrested for providing security and mobilizing troops for Diego León Montoya Sánchez (aka ‘Don Diego’), the leader of the Norte del Valle Cartel and one of the FBI's 10 most-wanted criminals. School of the Americas Watch said in a statement that it matched the names of those in the scandal with its database of attendees at the institute. Alberto Quijano attended courses and was an instructor who taught classes on peacekeeping operations and democratic sustainment at the school from 2003 to 2004.

Other former students include members of the Atlacatl Battalion, responsible for the El Mozote massacre, and Franck Romain, former leader of the Tonton Macoute, responsible for the St Jean Bosco massacre.

https://en.wikipedia.org/wiki/Western_Hemisphere_Institute_for_Security_Cooperation 

Victims of the Mozote Massacre, één van die talloze genocidale misdaden die in Midden-Amerika door de VS mogelijk werden gemaakt. 

De door de VS opgeleide Zuid- en Midden-Amerikaanse doodseskaders én de CIA-folteraars en Special Forces opereren op soortgelijke wijze als de ‘Einsatzgruppen’ die tijdens de Tweede Wereldoorlog achter het front joden, communisten, zigeuners, homoseksuelen, intellectuelen, gehandicapten en partizanen ‘neutraliseerden.’  Desondanks spreekt Bas Heijne als ‘de beste in zijn vak’ nog steeds van het ‘in alle opzichten superieure Amerika,’ en verzekerde hij de lezers van zijn krant dat het ‘wereldbeeld van Obama’ op ‘de idealen van de Verlichting’ was ‘gebaseerd,’ terwijl ‘de populairste geschiedenisleraar van het land,’ mijn oude vriend Geert Mak, van oordeel is dat na 1945 de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ op aarde heeft gefungeerd. Bij gebrek aan karakter collaboreert de Nederlandse zogeheten ‘politiek-literaire elite’ met deze terreur door haar te verzwijgen of te vergoelijken. Over deze houding schreef de Zweedse journalist Sven Lindqvist in zijn boek Exterminate all the Brutes (1996):   

Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origins of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden… Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de ‘verschrikkelijke slachtpartijen’ en het ‘barbaarse moorden’ van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor ‘de zegevierende introductie van dergelijke pacificatie-middelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek,’ daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend. 

Lindqvist ontdekt gaandeweg dat de 

Europese vernietiging van de ‘inferieure rassen’ van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa… Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust… En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.’ 

In zijn boek A History of Bombing (2001) beantwoordt Sven Lindqvist de volgende vraag kort maar krachtig: ‘Wat is toegestaan in oorlogen tegen wilden en barbaren? Antwoord: alles.’ Ook in laatstgenoemde publicatie bewijst hij dat de barbarij eerst op gekleurde volkeren werd uitgeprobeerd voordat de westerse elite het op haar eigen witte bevolkingen ging toepassen. Zo wijst Lindqvist erop dat enkele maanden na de wapenstilstand in 1918 die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog:

a demand was made that the German pilots who had bombed London be brought to trial as war criminals. The British Air Ministry protested. Trials of that sort 'would be placing a noose round the necks of our airman in future wars.' Since the aim of the British air attacks against German cities had been 'to weaken the morale of civilian inhabitants (and thereby their 'will to win') by persistent bomb attacks which would both destroy life (civilian and otherwise) and if possible originate a conflagration which should reduce to ashes the whole town,' the application of the Hague Convention in these cases would defeat the very purpose of bombardment. 

This was top secret. Publicly the air force continued to say something quite different, just as the navy had done throughout the 19th century. This was the best tack to take, wrote the air staff in 1921: 'It may be thought better, in view of the allegations of the "barbarity" of air attacks, to preserve appearances by formulating milder rules and by still nominally confining bombardment to targets which are strictly military in character… to avoid emphasizing the truth that air warfare has made such restrictions obsolete and impossible.'

Kort samengevat, al een eeuw geleden wist zowel de militaire als politieke top dat een moderne oorlog onvermijdelijk leidt tot grootschalige schendingen van de mensenrechten, tot oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, 

de verzamelnaam voor een groot aantal verschillende grootschalige inbreuken op de mensenrechten. De benaming 'misdaden tegen de menselijkheid' wordt binnen het internationaal recht gebruikt voor de moorddadige vervolging van een groep mensen als eerste en belangrijkste aanklacht. Het begrip werd voor het eerst gebruikt in de inleiding van de Vredesconventie van Den Haag in 1907, en vervolgens toegepast tijdens de processen van Neurenberg, omdat vergrijpen zoals de Holocaust niet een specifiek verdrag schonden, maar wel zwaar bestraft dienden te worden. 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Misdaden_tegen_de_menselijkheid  

Niet voor niets benadrukte de hoofdaanklager tijdens de Processen van Neurenberg, de Amerikaan Robert H. Jackson, dat: 

If certain acts and violations of treaties are crimes, they are crimes whether the United States does them or whether Germany does them. We are not prepared to lay down a rule of criminal conduct against others which we would not be willing to have invoked against us.

Bovendien verklaarde hij dat:

To initiate a war of aggression, therefore, is not only an international crime; it is the supreme international crime differing only from other war crimes in that it contains within itself the accumulated evil of the whole.

Maar van deze feiten willen Bas Heijne, Geert Mak, Arie Elshout en hun aanhang niets weten. Net als de collaborateurs met de nazi's verheerlijken zij het grootscheeps westers geweld als een beschavingsoffensief, een superieure vorm van ordebewaking. Ook zij trachten zodoende ‘to avoid emphasizing the truth that air warfare has made such restrictions obsolete and impossible.’ Daarentegen stelt de vooraanstaande Amerikaanse journalist/auteur Adam Hochschild in de introductie van een heruitgave van Joseph Conrad’s Heart of Darkness (2012) dat dit in 1899 voor het eerst verschenen meesterwerk een boek is over 

the end of innocence and the discovery of evil. Written on the very eve of the twentieth century, the novel portrays a façade of benevolence and glory underlain by hideous brutality that seems to look forward, in a way few other writers of Conrad’s time did, to the era of Auschwitz and the Soviet gulag.

It is often said that there were two great totalitarian systems of the last century, Nazism and Communism. But we too often ignore a thirst: European colonialism, particularly as practiced in Africa, where it could be just as brutal and as deadly as the other systems. Hitler’s top deputy, Herman Göring, sentenced to death at Nuremberg for his role in the murder of Europe’s Jews, was the son of the colonial governor of German South-West Africa (today’s Namibia), where the authorities carried out a deliberate genocide against the Herero people who had rebelled against German rule. And, as late as the 1950s, the British imprisoned tens of thousands not Kenyans in harsh concentration camps, in the course of ruthlessly suppressing and anti colonial revolt. The list is far longer.

Hochschild wijst er op dat 

The Scramble for Africa redrew the map, enriched Europe, and left tens of millions of Africans dead in its wake. But this history is glaringly absent from the work of first-rank European novelists of the day. It would be as if no major nineteenth-century American writer dealt with slavery, or no major twentieth-century German wrote about the Holocaust. Joseph Conrad is a rare and brave exception.

De wrange ironie is dat dit laatste nog eens wordt onderstreept door Bas Heijne zelf, die als vertaler van Conrad’s Heart of Darkness, desalniettemin tot begin 2015 in de Vooruitgangsideologie van de Verlichting bleef geloven. Pas toen ‘de broers Kouachi,’ van origine afkomstig uit Noord-Afrika, een aanslag pleegden op de redactie van Charlie Hebdo, viel Heijne, volgens eigen zeggen, van zijn geloof, omdat voor hem hem, toen pas sprake was van ‘gruwelijk narcistisch als pijnlijk hopeloos,’ geweld dat een manifestatie van ‘haat en zelfhaat tegelijk’ zou zijn, ‘zuivere doods- en vernietigingsdrift, uit naam van een kosmisch gevoel van gekrenktheid.’ In tegenstelling tot het generaties lange kennelijk zinvol westers geweld was die ene aanslag voor de NRC-opiniemaker voldoende om ineens te waarschuwen voor ‘de overmoed van de rede, het idee dat de wereld zich een kant op laat sturen.’ Daarmee demonstreerde Heijne publiekelijk dat hij, zelfs na zijn vertaling van Conrad’s Heart of Darkness, in feite niets van het boek had begrepen. Pas als de gekleurde medemens zich van dezelfde terreur bedient als de westerling al tenminste vijf eeuwen praktiseert, voelt hij zich gedwongen zijn Verlichtingsgeloof vaarwel te zeggen. Het is één van die ontelbare voorbeelden van het witte racisme dat onderhuids blijft voortwoekeren. 

Het grote gevaar is nu dat de publieke opinie nog steeds mede wordt bepaald door opiniemakers als Heijne, Mak en Elshout terwijl de macht in de zogenaamde westerse ‘democratieën’ in toenemende mate totalitaire trekken aanneemt, zoals in ons voorland, de VS onder andere blijkt uit het feit dat ‘the Department of Homeland Security has created “fusion centers” in every state and major city across the country.’  Net als in het geval van Auschwitz en Hiroshima wordt grootschalige terreur eerst in het buitenland uitgeprobeerd. Blijkt het terrorisme efficiënt te werken, dan wordt het onherroepelijk ook binnenslands toegepast. Van doorslaggevend belang daarbij is dat de mainstream-media de geesten hiervoor rijp maken. Vandaar de anti-Rusland hetze van opiniemakers als Heijne, Mak, Elshout en alle andere intriganten van de westerse 'vrije pers.'  

In verband met de lengte stop ik hier. Volgens keer meer.