Marcel Kurpershoek: 'Parallellen die worden getrokken met het falen van de Volkerenbond in Ethiopië en het testen van Hitlers nieuwe arsenaal in de Spaanse burgeroorlog vanaf 1936 zijn niet helemaal uit de lucht gegrepen.'
Terg de corrupte mainstream-journalistiek niet, want dan worden de woordvoerders van de al even corrupte gevestigde orde ziedend,
zo schreef ik vrijdag 19 februari 2016 naar aanleiding van een redactioneel commentaar in NRC Handelsblad dat een schoolvoorbeeld was van wat officieel actiejournalistiek heet. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2016/02/nrcs-corrupte-actiejournalistiek.html
Vier dagen later, dinsdag 23 februari, gaf de NRC opnieuw een illustrerend voorbeeld van de aan hysterie grenzende woede die momenteel heerst in kringen van het polder-establishment. Ditmaal had NRC ruimte gemaakt voor de gedichtenspinsels van de oud-diplomaat en voormalig speciaal gezant namens Nederland voor de Syrische oppositie. De bejaarde Kurpershoek die aan de NAVO verbonden was is een Atlanticus, geschoold in het Koude Oorlogsdenken. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat hij onder de kop ‘Poetin zet Westen schaakmat in Syrië,’ meteen hyperventilerend van leer trekt:
Het Midden-Oosten is een kruitvat. De term ‘wereldoorlog’ klinkt weer. Als Europa niet investeert in veiligheid is het ‘een boom die bij de eerste storm omwaait…’
Kurpershoek die als polder-diplomaat gezien wordt als ‘tassendrager van de Amerikanen,’ wordt het veld ingestuurd om het Nederlandse publiek te waarschuwen dat de Russen Komen als ‘de Europeanen’ niet meer gaan ‘investeren in de eigen defensie,’ dus nog meer belastinggeld toewijzen aan het militair-industrieel complex. Hij schreef dit een dag nadat bekend was geworden dat ‘New report shows that over the past five years, the United States was the top arms exporter in the world,’ een feit dat in de perceptie van Kurpershoek de wereld, en zeker Europa, een stuk veiliger heeft gemaakt. Daarom even de feiten:
The United States is driving the global surge in militarization, as the number one arms exporter over the past five years—during which it shipped deadly weapons to at least 96 countries—according to a disturbing new report by the Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI).
From 2011 to 2015, the U.S. oversaw the dramatic rise in weapons transfers, the global volume of which jumped a stunning 14 percent compared to levels seen during the previous five years.
The Middle East was the top recipient of American arms, and within the region, Saudi Arabia was the number one importer. These shipments continued despite human rights calls for an arms embargo, over concerns that the Saudi-led coalition is committing widespread war crimes in Yemen.
In fact, SIPRI researchers note that the coalition has been able to continue its relentless aerial assault of Yemen thanks primarily to U.S. and European shipments. “A coalition of Arab states is putting mainly U.S.- and European-sourced advanced arms into use in Yemen,” said Pieter Wezeman, senior researcher with the SIPRI Arms and Military Expenditure Program.
Worldwide, U.S. arms exports over the past five years jumped 27 percent over 2006-2010 levels. Weapons exports are poised to rise even more.
‘As regional conflicts and tensions continue to mount, the U.S. remains the leading global arms supplier by a significant margin,’ said Dr. Aude Fleurant, director of the SIPRI Arms and Military Expenditure Program. ‘[T]he U.S. arms industry has large outstanding export orders, including for a total of 611 F-35 combat aircraft to 9 states.’
Uitgaande van de feiten is de vraag of de oud-NAVO-functionaris Kurpershoek gelijk heeft om paniek te zaaien. Laat ik beginnen met enkele cijfers. Volgens het gerespecteerde International Institute for Strategic Studies in Londen spendeerde in 2014 Rusland 70.0 miljard aan militaire uitgaven, terwijl alleen al het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Italië tezamen 183.1 miljard uitgaven, meer dan tweeënhalf keer zoveel. En dit zijn slechts vier van de 26 Europese NAVO-leden.
Gezien de cijfers zal geen zinnig mens kunnen volhouden dat als ‘we’ in het Europa van ‘Geen Jorwert zonder Brussel’ niet nog meer aan ‘defensie’ uitgeven de Russen Zullen Komen, zoals Kurpershoek suggereert, of dat ‘we’ overal ter wereld door ‘Poetin’ van het schaakbord zullen worden geveegd. Voor opiniemakers die een bepaald geloof of ideologie aanhangen, spelen evenwel feiten geen rol van betekenis. En dus gaat de opgewonden Kurpershoek onbekommerd door met opmerkingen als:
Syrië is voor Poetin ook een testcase om te kijken hoe ver hij kan gaan. Parallellen die worden getrokken met het falen van de Volkerenbond in Ethiopië en het testen van Hitlers nieuwe arsenaal in de Spaanse burgeroorlog vanaf 1936 zijn niet helemaal uit de lucht gegrepen.
Met andere woorden: ‘Poetin’ is de hedendaagse ‘Hitler,’ want geachte lezer, die ‘parallel’ is weliswaar ’uit de lucht gegrepen,’ maar ‘niet helemaal.’ Kurpershoek’s formulering is wartaal, het is vergelijkbaar met de waanzin dat een vrouw ‘een beetje zwanger is.’ Of ‘Poetin’ is daadwerkelijk de postmoderne ‘Hitler,’ of hij is het niet. Kortom, Kurpershoek is druk doende de president van de Russische Federatie te demoniseren om op die manier het militair-industrieel complex, waarvoor Eisenhower in 1961 met nadruk waarschuwde, nog meer macht te geven. Het hele opiniestuk wemelt van de vaagheden, aperte fouten en kronkelredeneringen. Neem deze zin: ‘de Koude Oorlog was op den duur vrij stabiel, met bevroren frontlijnen.’ Hoe ‘stabiel’ is in een nucleair tijdperk ‘vrij stabiel’ in de ogen van een minor diplomat uit een kleine satellietstaat, die gehoorzaamt aan Washington en Wall Street. Als functionaris uit een buitengewest ontbreekt het Kurpershoek aan ervaring van binnen uit, en dus is het belangrijk te weten wat ‘vrij stabiel’ in werkelijkheid betekent. Ik citeer iemand die de realiteit uit directe ervaring kende, namelijk de voormalige Amerikaanse minister van Defensie, Robert McNamara, die in zowel in zijn boek In Retrospect: The Tragedy and Lessons of Vietnam (1996) als in de bekroonde documentaire The Fog of War: Eleven Lessons from the Life of Robert S. McNamara (2003) met betrekking tot een nucleair armageddon opmerkte:
I want to say, and this is very important: at the end we lucked out. It was
luck that prevented nuclear war. We came that close to nuclear war at the
end. Rational individuals: Kennedy was rational; Khrushchev was rational;
Castro was rational. Rational individuals came that close to total
destruction of their societies. And that danger exists today.
Over de Amerikaanse kernbom op Hiroshima en Nagasaki verklaarde McNamara:
Why was it necessary to drop the nuclear bomb if LeMay was burning
up Japan? And he went on from Tokyo to firebomb other cities. 58% of
Yokohama. Yokohama is roughly the size of Cleveland. 58% of
Cleveland destroyed. Tokyo is roughly the size of New York. 51% percent of
New York destroyed. 99% of the equivalent of Chattanooga, which was
Toyama. 40% of the equivalent of Los Angeles, which was Nagoya. This was
all done before the dropping of the nuclear bomb, which by the way was
dropped by LeMay's command. Proportionality should be a guideline in
war. Killing 50% to 90% of the people of 67 Japanese cities and then bombing them with two nuclear bombs is not proportional, in the minds of some people, to the objectives we were trying to achieve.
LeMay said, 'If we'd lost the war, we'd all have been prosecuted as war
criminals.' And I think he's right. He, and I'd say I, were behaving as
war criminals. LeMay recognized that what he was doing would be thought
immoral if his side had lost. But what makes it immoral if you lose and not
immoral if you win?
Terugkijkend op zijn ministerschap van 1961 tot 1968, het hoogtepunt van de Koude Oorlog en de Vietnam-Oorlog, verklaarde Mcnamara:
We all make mistakes. We know we make mistakes. I don't know any military commander, who is honest, who would say he has not made a mistake. There's a wonderful phrase: 'the fog of war.' What 'the fog of war' means is: war is so complex it's beyond the ability of the human mind to comprehend all the variables. Our judgment, our understanding, are not adequate. And we kill people unnecessarily.
The major lesson of the Cuban missile crisis is this: the indefinite combination of human fallibility and nuclear weapons will destroy nations. Is it right and proper that today there are 7500 offensive strategic nuclear warheads, of which 2500 are on a 15 minute alert to be launched at the decision of one human being?
Daarom is de anti-Poetin hetze van Kurpershoek zo misdadig, zeker wanneer hij schrijft:
Eén conclusie kan al worden getrokken: een unie die niet is gebouwd op stevige fundamenten van politiek en veiligheid is een boom die bij de eerste storm omvalt,
waarbij ‘veiligheid’ in dit verband een Orwelliaans begrip is voor nog meer bewapening en voor oorlog, desnoods een nucleaire oorlog, gepropageerd door een dwaas, die zijn hele werkzame leven lang de status quo heeft verdedigd, en een systeem dat 62 miljardairs zo rijk heeft gemaakt dat zij nu evenveel bezitten als de helft van de hele mensheid tezamen. Oorlog is Vrede, de logica van iemand als Marcel Kurpershoek ontstijgt het rationalisme, waarbij doel en middel niet los van elkaar kunnen bestaan. Nogmaals wijlen Robert McNamara die van binnenin wist hoe de macht in tijden van crisis functioneert:
UNITED NATIONS -- Delivering a clarion call for nuclear disarmament, former US Secretary of Defense Robert S. McNamara was the focal point of back-to-back sessions at the United Nations on October 17, 2001, including a high level luncheon for key ambassadors and a public presentation before an overflow crowd at the Dag Hammarskjöld Library Auditorium…
The current United States and NATO nuclear policy is 'absurdly dangerous' Mr. McNamara told some forty ambassadors, dignitaries and representatives from more than twenty countries at the luncheon. The event was hosted by the San Francisco-based Global Security Institute and co-sponsored by the UN Department of Disarmament Affairs, and began with remarks by Under-Secretary-General for Disarmament Affairs Jayantha Dhanapala.
Although Mr. McNamara praised recent pledges by President Bush to reduce the U.S. nuclear arsenal from its current 7,500 warheads, he said that even an exchange between arsenals reduced to 1,500 warheads each would be catastrophic. Furthermore, he said, the combination of launch-on-warning policy and human error make an inadvertent nuclear war a very real possibility as long as the weapons exist in their current deployment.
Mr. McNamara described the planned response of the United States government in the case of a detected launch of nuclear weapons against the United States. First, he said, the commander of the nuclear forces (who must always be 'within three rings of a telephone') would be informed. He or she must first decide whether the warning was reliable.
'Russia has received many unreliable warnings. We [the United States] receive many unreliable warnings,' Mr. McNamara said. 'You've got to decide whether to launch or not to launch' within only a few minutes.
The commander then makes a recommendation to the president, Mr. McNamara said. 'And then the president is allowed maybe five minutes to think what the hell to do and whom to consult with. The American people? No way. The Congress? No way. The Cabinet? No way. Maybe possibly the Secretary of Defense and the Chairman of the Joint Chiefs and then he transfers his decision with the codes from that football [the President's brief case containing nuclear weapon launch codes] and they're launched.'
Mr. McNamara blasted this situation and the public ignorance that he believes allows it to continue. 'Now that's what we've gone through for 40 years. And that's where we are today. I think it is absolutely insane and I don't believe any of your people or any of our people who have good judgment would tolerate it if they knew it. They don't know it.'
A longtime advocate of the total elimination of nuclear weapons through verifiable treaty regimes, Mr. McNamara criticized U.S. plans for a ballistic missile defense system on two fronts. First, he said that deployment of such a system would threaten 'strategic stability' by undermining deterrence, a doctrine that Mr. McNamara was instrumental in developing during his tenure as Secretary of Defense.
'Strategic stability does not require nuclear parity,' Mr. McNamara said. 'At the time of the Cuban Missile Crisis, October '62, we had 5,500 strategic offensive warheads. We believed the Soviets had 350.' However, 'stability existed, because we did not believe we could launch our 5,500 against their 350 and destroy so many of them that so few would be left that they couldn't inflict unacceptable damage. This is absolutely fundamental to security.'
Secondly, Mr. McNamara said, deployment of an elaborate ballistic missile defense system would be a clear indication of 'our determination to maintain large offensive nuclear forces indefinitely.'
Because this intention is a 'direct violation' of Article VI of the Nuclear Non-Proliferation Treaty, which binds the five declared nuclear weapons states to eventual elimination of nuclear weapons, it will further undermine the nonproliferation regime, possibly leading to its collapse.
'And if it collapses, we're not going to then have three aircraft bombs killing 7,000 people,' Mr. McNamara said, referring to the September 11 attacks on the World Trade Center and Pentagon. 'We're going to have three nuclear bombs killing 7 million people. Very, very quickly after the collapse of the nonproliferation regime, there would be proliferation,' the result of a 'latent, pent-up demand for nuclear weapons in many, many parts of the world.'
Therefore, Mr. McNamara called for the United States to work with other nations toward nuclear disarmament.
Pakistani Ambassador Shamshad Ahmad… cited Albert Einstein's comment that 'the fourth world war will be fought with rocks and stones.'
'This is a very meaningful message: that man has an innate tendency to fight and to use whatever he can use as a weapon,' Ambassador Ahmad said. 'So the best and the ideal solution is to root out the causes of conflict.'
However, Ambassador Ahmad said, the United Nations is 'faring no better' than Woodrow Wilson's League of Nations at this task.
Mr. McNamara concurred with Ambassador Ahmad's assessment and called for a sweeping change of the United Nation's structure to make it 'an effective power in the world.'
The American people 'are not yet ready to cede sovereignty as they see it to the UN,' Mr. McNamara said. Nevertheless, 'we're going to have to move in that way, and it requires all of us to help do it.'
Eichmann is definitief geschiedenis geworden. Waar praat ik nog over? Mensen bedreigen mensen met een vernietiging, waarnaast de jodenmoord een bagatel zal worden, een herinnering uit de goede oude tijd. En geen Amerikaan of Rus die, komt het bevel, zal weigeren de bommen in het zachte vlees van hele volkeren te werpen -- zo min als Eichmann weigerde. Wat hebben wij eigenlijk over Eichmann te beweren? Wij, die zelfs de ongeborenen bedreigen: en die oorlog tegen ons nageslacht is al (sinds Hiroshima) zestien jaar aan de gang! Maar zoiets heet geen 'oorlog' meer, dat heet een vervloeking. Hier vervloekt de mens zichzelf, zijn eigen kindskinderen, hieruit spreekt een haat zo fundamenteel, dat wij wel moeten vrezen, de mens nog altijd overschat te hebben.
En de advocaat/auteur Abel Herzberg, die als jood het kamp Bergen-Belsen overleefde, merkte over de moderne massamens op:
Is hij slecht, die doodgewone man? Welnee. Is hij goed? Ook niet. Hij is geen van beide en beide tegelijk. Hij is een beetje wreed tegen een vlieg en sentimenteel tegen een muis. En nu hebben ze hem gezegd, dat hij sterk is en dat kracht is: als je niet bang bent voor bloed en nu is hij niet bang. Dat wil zeggen, hij is vreselijk bang en juist daarom slaat hij er maar op los. Hij heeft angst voor zijn angst en dat noemt hij moed…
Uit Herzberg’s boek Amor Fati (1946):
Scharführer X is niets. Hij is leeg. Men heeft hem idealisme toegedacht. Hij bezit dat niet. Men heeft hem opvattingen toegeschreven. Hij mist ze. Men heeft in hem tenminste vaderlandsliefde of nationaal enthousiasme willen ontdekken. Hij heeft er geen zweem van. Hij heeft een maag, een hart, longen, darmen, nieren en hij stelt er bijzondere prijs op, deze behoorlijk te doen functioneren. Dientengevolge zijn natje en zijn droogje hem heilig. Voor het overige is hij een ding. Leeg.
In een interview met mij zei Herzberg in 1984 over het nazi-tijdperk:
Orde, zeg je? Is dat dan geen orde? Jij spreekt over het geweten en vraagt je af hoe dit of dat allemaal kon. Ik zeg: hoe komt het dat nog steeds een doodgewone soldaat zijn poten opheft, stijl de lucht in, met zijn allen, voorwaarts, mars! Hup, hup, hup! Wat is zo'n mens op dat moment. Denkt men dat er geen orde is? Natuurlijk is er een orde, en hoe! Zo iemand heeft alleen dat opgezogen wat hij van hoger hand krijgt. Hij denkt niet meer uit zichzelf. Het is hem te moeilijk, het bezwaart hem, hij begrijpt het niet. Hij heeft een vijand nodig die hij kan haten en daar leeft hij zich helemaal op uit. Dat is zijn leven, dat is de reden van zijn bestaan, dat is zijn ideaal. Zo was het en zo is het. Het is toch een schandaal, nietwaar, het is toch eenvoudig een menselijk schandaal dat na alles wat er is gebeurd wij nu bang moeten zijn voor een Derde Wereldoorlog, en wat voor een oorlog! […] Het is niet zo eenvoudig om een mens te zijn. Maar de mens kan wel degelijk zijn eigen bestialiteit bedwingen, door opvoeding, door wijsheid, door zelfbeheersing, door te weten dat je niet zo'n voortreffelijke meneer bent als je denkt dat je bent. Je kunt fatsoenlijk zijn. De mensheid kan de Derde Wereldoorlog voorkomen. Daar hebben ze het vermogen toe. En als ze die oorlog niet voorkomen dan zijn ze het niet waard om geen oorlog te krijgen.
Het probleem met de Kurpershoeken is hun gebrek aan identiteit, het vermogen om zelf een oordeel te vormen. Ze laten zich gebruiken als boodschappenjongens van de Deep State. Een ander voorbeeld daarvan is de oud-diplomaat Peter van Walsum, die ook al enige tijd bij de NAVO werkzaam was. Ruim vijf jaar geleden, donderdag 28 oktober 2010, schreef ik op deze weblog:
Vorige week woensdag beweerde de oud-diplomaat Peter van Walsum ondermeer het volgende in de NRC:
Aanval op Iran is ophanden
IRAN
VS VINDEN INGREEP MINDER ERG DAN IRAANSE KERNBOM
Medio augustus van dit jaar schatte de Amerikaanse regering dat het nog 'rond een jaar of misschien langer' zou duren eer Iran over een kernwapen zou beschikken. Dat betekent dat binnen zo'n tien maanden knopen zullen moeten worden doorgehakt. In Washington wordt steeds vaker, ook uit de mond van vooraanstaande Democraten, gehoord dat een militaire ingreep in Iran minder erg is dan een nucleair bewapend Iran... Behalve in het onwaarschijnlijke geval dat de sinds eind december 2006 stapsgewijs verscherpte sancties Iran alsnog tot andere gedachten brengen, lijkt het bijna onvermijdelijk dat in de loop van 2011 ten minste door de Verenigde Staten militair zal worden ingegrepen.
Laat ik logica gebruiken bij het analyseren van deze bewering. Allereerst dit:
lijkt het bijna onvermijdelijk dat in de loop van 2011 ten minste door de Verenigde Staten militair zal worden ingegrepen.
Hoe nu? ‘Lijkt… bijna onvermijdelijk’? Dat is tweemaal een vaagheid. Dit is wartaal. Iets is ‘onvermijdelijk’ of is het niet. ‘Lijkt’ bijna ‘onvermijdelijk’ is een tegenstrijdigheid. Bovendien gaat Van Walsum ervan uit dat ook al zou een Amerikaanse gewelddadige aanval illegaal zijn, Nederland er toch 'beter aan [zou[ doen zich vast te verdiepen in de vraag of die interventie Nederlands politieke steun verdient.' En wat bedoelt hij met de woorden 'ten minste'? Het kan niet anders dan dat hij bedoelt dat het 'bijna onvermijdelijk [lijkt]' dat de kernwapenstaat Israel in strijd met het internationaal recht Iran aanvalt. Waarom zou Nederland een 'Joodse' kernwapenstaat moeten steunen tegen een Iraanse staat die nog steeds geen kernwapens bezit? In concreto: Van Walsum is net als in het geval van de illegale Amerikaanse inval in Irak voorstander van het schenden van het internationaal recht, en het op grote schaal mogelijk maken van oorlogsmisdaden. Hij gebruikt voor dit verkapte pleidooi voor de inzet van grof geweld onder andere deze argumentatie:
Medio augustus van dit jaar schatte de Amerikaanse regering dat het nog 'rond een jaar of misschien langer' zou duren eer Iran over een kernwapen zou beschikken. Dat betekent dat binnen zo'n tien maanden knopen zullen moeten worden doorgehakt.
Opnieuw, laten we de logica op deze bewering loslaten. We hebben hier te maken met een schatting dat 'rond een jaar of misschien langer... Iran over een kernwapen zou beschikken.' Let u op: 'zou' dus. Dan: 'rond een jaar of misschien langer,’ ook de tijdsduur is onzeker. Ondanks al deze onzekerheden is zijn stellige conclusie:
Dat betekent dat binnen zo'n tien maanden knopen zullen moeten worden doorgehakt.
Dat kan dus niet. Deze bewering is op teveel onzekerheden gebouwd om legitiem te kunnen zijn. Zowel Van Walsum als de NRC hebben dit niet door, of verzwijgen het.
Dan dit:
Nederland zou er beter aan doen zich vast te verdiepen in de vraag of die interventie Nederlands politieke steun verdient.
Allereerst is het begrip 'interventie' onjuist voor een besluit dat naar alle waarschijnlijkheid volgens Van Walsum zelf illegaal zal zijn, aangezien hij schrijft:
Russische èn Chinese steun voor een daartoe machtigende Veiligheidsraadsresolutie lijkt nauwelijks denkbaar, dus de interventie zal hoogstwaarschijnlijk plaatsvinden zonder mandaat van de Veiligheidsraad.
Het zal dus geen 'interventie' zijn, maar een oorlogsmisdaad, een agressieoorlog die zoals we weten tijdens de Neurenbergse Processen illegaal is verklaard. Waarom noemt Peter Van Walsum een agressieoorlog een 'interventie'? De reden is simpel, net als president Bush junior en elke modale boef heeft Van Walsum lak aan het recht zodra het hem uitkomt. Het recht is slechts instrumenteel voor dit slag mensen, alleen als men er zelf beter van wordt kan het recht gehandhaafd blijven. De vraag is nu: waar berust deze barbaarse mentaliteit van de Van Walsum's precies op?
Dezelfde vraag geldt eveneens voor Kurpershoek. Als oud-NAVO man weet hij dat het offensieve bondgenootschap, in strijd met de toezeggingen die destijds zijn gedaan aan president Gorbatsjov, steeds verder oostwaarts is opgerukt waardoor de Russische Federatie nu geheel omsingeld is door Amerikaanse militaire bases, waarvan andere NAVO-landen gebruik maken. Wat zou het standpunt zijn van Kurpershoek wanneer de VS zowel in het noorden, oosten, westen als zuiden omsingeld zou zijn door Russische bases?
Nog even los van zijn eigen pathologie, is de vraag waarom een propagandist als Marcel Kurpershoek in de mainstream media de ruimte krijgt om de geesten rijp te maken voor desnoods een gewapend conflict met een nucleaire grootmacht als Rusland? Wiens belangen worden hier gediend? Niet die van de bevolking, onder wie zoals in elke moderne oorlog de meeste slachtoffers vallen. De enige die profiteert van een oorlog is het militair-industrieel complex. Daarom is de beschrijving van de Amerikaanse hoogleraar Carl Boggs in zijn boek Imperial Delusions. American Militarism And Endless War (2005), zo onthullend. Hij wees erop dat:
The Pentagon stands at the center of a vast web of military, industrial, political, and global structures tied to complex bureaucracies, weapons systems, base facilities, communication networks, job and contract structures, and a labyrinthine network of armed-forces branches — all set in place during and immediately after World War II. Its allocation of resources, subsidized by taxpayers, goes well beyond the capacity of ordinary citizens to imagine.
The system is routinely oiled by lobbies, friendly politicians, political action committees (PACs), think tanks, the media, universities, and big corporate contractors. Each year corporations donate several million dollars in campaign contributions: Lockheed-Martin, TRW, Raytheon, and Boeing together gave more than $6 million in the 2000 elections. Such corporations, naturally, in turn benefit greatly from new weapons contracts, as well as lucrative overseas arms sales. While the ideological apparatus creates awesome new enemies, profit-seeking businesses push for aggressive military policies to fight rogue states, terrorists, and drug traffickers. Leading military corporations were especially anxious to see NATO's expansion eastward, facilitated by the Balkans ventures, not only for geo-strategic reasons but because it opened up vast new arms markets across Eastern Europe. Locked Martin CEO Norman Augustine was the most active on this front, and his efforts bore fruit: contracts for arms sales to Poland, Romania, Czechoslovakia, and Croatia, totaling $7 billion, were signed in 1999. Lockheed Martin was able to peddle the most advanced fighter planes and transports, along with communications satellites, radar devices, and other high-tech equipment, often at discount prices. Vice President Richard Cheney, as CEO at Halliburton, also took an active role in arms profiteering before taking office.
Maar dit soort informatie dringt nooit door tot het bewustzijn van een ideologisch gedreven propagandist. Later meer over Marcel Kurpershoek.
http://www.nrc.nl/nieuws/2016/02/23/poetin-zet-westen-schaakmat-in-syrie-1593553
http://www.nrc.nl/nieuws/2016/02/23/poetin-zet-westen-schaakmat-in-syrie-1593553
3 opmerkingen:
Bedankt maar weer voor dit stuk over de white collar criminal Kurpershoek.
Wat de gehele Nederlandse pers voor het publiek verzwijgt: Israëlische censuur, interview met IDF Chief Censor: http://www.richardsilverstein.com/2016/02/23/7th-eye-interview-with-former-idf-chief-censor-brig-gen-sima-vaknin-gil/
NB óók schrijven 'deze informatie is door de censor verboden' is verboden.
De naam alleen al. 'IDF', is een gotspe.
Een reactie posten