Wie ziek en te duur is, moet sterven. Het lot van een ongezonde levensstijl.
Dit artikel is 10602 keer gelezen!
Nu ook in Europa! Wie ziek en te duur is, moet sterven. 80% van de mensen in ons land sterft aan de gevolgen van welvaartsziekten. Moet een mensenleven altijd gered of verlengd worden, ongeacht de kosten?
De vraag of een zieke in leven kan blijven hangt af van waar hij geboren is, de stand van de medische wetenschap en… de beschikbare financiën.
Enige tijd geleden besteedden we aandacht aan het gezondheidszorgprogramma van de Amerikaanse president Barack Obama, die van plan was om zogenaamde 'Death Panels' (doods commissies) in te stellen die gaan bepalen wie te oud, te ziek en te duur is om nog langer zorg te ontvangen en dus moet sterven. Ondanks veel protest lijkt het Obama via een achterdeurtje gelukt om deze Death Panels -met zelfs nog meer macht dan oorspronkelijk de bedoeling- in te voeren. Als u denkt: dat kan in Europa nooit gebeuren, heeft u het mis, want in Duitsland en Zwitserland worden nu vergelijkbare maatregelen voorgesteld en ingevoerd.
Net als in Nederland moet er ook in Duitsland en Zwitserland fors worden bezuinigd. De gezondheidszorg vormt daarbij geen uitzondering. Wat veel mensen niet in de gaten hebben is dat zieke mensen wier behandeling te duur is, niet meer behandeld worden. In het Zwitserse Lausanne heeft een hogere rechtbank het inmiddels bevestigd: wie een kostbare ziekte heeft moet niet meer onder alle omstandigheden behandeld worden. Ook in Duitsland zal dit systeem waarschijnlijk worden ingevoerd.
Het gegeven dat de Zwitserse basisverzekering voortaan alleen nog 'maatschappelijk verantwoorde' behandelingen gaat vergoeden heeft in Zwitserland een storm van protest ontlokt. De rechters hebben echter bepaald dat het land zich geen 'onbalans' meer kan veroorloven tussen medische behandelingen en de maatschappelijke kosten. Daarom zal er in de toekomst bij enkele twijfelgevallen bekeken worden of de redding van een mensenleven wel maatschappelijk zinvol is. De kostenfactor van de behandeling van de patiënt zal dus in zijn aantal levensjaren worden afgerekend en betaald.
Ook in Duitsland zouden er vergelijkbare, nog geheime plannen bestaan ten aanzien van de zorg voor dodelijke zieken en te vroeg geboren baby's. De Duitse regering onderzoekt in ieder geval welke besparingen er op de gezondheidszorg mogelijk zijn. Een instituut heeft de opdracht gekregen een lijst op te stellen met ziekten en wanneer iemand daar niet langer behandeld voor zal worden. De vraag of ernstig zieke mensen in de toekomst nog een dure medische behandeling moeten ondergaan om hun leven te verlengen wordt nu dus ook in Duitsland serieus gesteld.
Nieuw beleid, of…?
Het is maar de vraag in hoeverre dit beleid daadwerkelijk 'nieuw' is. Veel mensen zullen uit eigen ervaring kunnen vertellen dat het kosten/baten aspect ten aanzien van ernstig en/of ongeneeslijk zieken in ons land al veel langer een rol speelt bij het bepalen of iemand nog een dure (vervolg)behandeling krijgt of niet.
Het is maar de vraag in hoeverre dit beleid daadwerkelijk 'nieuw' is. Veel mensen zullen uit eigen ervaring kunnen vertellen dat het kosten/baten aspect ten aanzien van ernstig en/of ongeneeslijk zieken in ons land al veel langer een rol speelt bij het bepalen of iemand nog een dure (vervolg)behandeling krijgt of niet.
Daarnaast is het een feit dat er in puur wetenschappelijk opzicht veel meer mensen genezen zouden kunnen worden of in ieder geval een langer leven zouden kunnen krijgen als de maatschappelijke kosten geen rol zouden speelden. Aangezien ieder land een beperkt budget heeft en er dus altijd -ook als bezuinigingen niet nodig zijn- keuzes gemaakt moeten worden, is het is dus óók de vraag in hoeverre de maatschappij een groot deel of misschien wel het grootste deel van het nationale inkomen moet besteden aan bijvoorbeeld het met enkele jaren verlengen van het leven van alle 85+ jarige ongeneeslijk zieke kankerpatiënten.
Met het toenemen van de wetenschappelijke kennis neemt ook het aantal medicijnen en behandelingen toe, en daardoor de kans dat mensen kunnen genezen en langer kunnen leven. Hoe succesvoller dit verloopt, hoe meer kosten er aan verbonden zijn. Ziekten die 50 of 100 jaar geleden automatisch voor talloze dodelijke slachtoffers zorgden zijn uitgebannen of goed onder controle gebracht. Met andere woorden: het wel of niet kunnen redden of verlengen van een leven hangt eveneens sterk af van de stand van de medische wetenschap.
Ten koste van alles?
Stel dat alle kankerpatiënten genezen konden worden, maar de behandeling van één enkele zieke € 10 miljoen zou kosten? In Nederland sterven er jaarlijks zo'n 41.000 mensen aan kanker; het zou in dat geval dus € 410 miljard kosten om alle kankerpatiënten te genezen, een bedrag dat veel hoger is dan de totale rijksbegroting (bijna € 255 miljard). Aan keuzes valt dus niet te ontkomen; keuzes, die in de gezondheidszorg feitelijk altijd al gemaakt moeten worden, hoe moeilijk die soms ook zijn.
Bij het ethische vraagstuk in hoeverre het leven van een mens ten koste van alles zolang mogelijk gerekt moet worden spelen de maatschappelijke kosten dus onvermijdelijk altijd een rol. Het klinkt hard, maar de vraag of een ernstig zieke nog genezen kan worden hangt overal ter wereld af van het land waarin hij of zij geboren is, de stand van de medische wetenschap in dat land en de beschikbare financiën. In Haïti, één van de armste landen ter wereld, zijn inmiddels 3300 mensen gestorven aan cholera en zijn er nog eens 125.000 ziek geworden. In Nederland is cholera uitgebannen, maar zouden virtuele lijders goed behandeld kunnen worden; in Haïti hebben de zieken 'gewoon' de vreselijke pech dat ze in een straatarm land leven.
De conclusie is dat, hoewel de waarde van een leven zeker in het oog van de naaste betrokkenen niet in geld is uit te drukken, het maatschappelijk onontkoombaar is dat dit toch gebeurt. In de invoering van Death Panels in de VS en vergelijkbare maatregelen in bijvoorbeeld Zwitserland en Duitsland schuilt echter een groot gevaar, en dat is dat er primair naar de kosten gekeken zal worden en alle lijders aan een bepaalde ziekte en/of van een bepaalde leeftijd over één kam geschoren gaan worden. Het besluit of iemand nog behandeld kan/moet worden dient echter altijd uiterst zorgvuldig genomen te worden, dus per individu / ziektegeval, en vanzelfsprekend zoveel mogelijk in samenspraak met de zieke zelf en diens geliefden.
Xander
Deels gebaseerd op: Kopp Online
Bron: http://xandernieuws.punt.nl/?
id=618104&r=1&tbl_archiefhttp://bestgezond.nl/index.php/2016/01/04/wie-ziek-en-te-duur-is-moet-sterven-het-lot-van-een-ongezonde-levensstijl/
1 opmerking:
Onder [Nederlandse] jongeren tussen 20 en 25 jaar is zelfdoding doodsoorzaak nummer 1
Een reactie posten