De Mainstream Pers 174

Zowel in West-Europa als in Amerika zijn bij een zeer groot deel van het publiek de vaderlandslievende eerzucht en de strijdlust verloren gegaan. 

Henk Hofland. Mondiale krachtmeting. 12 maart 2014

Geen Jorwerd zonder Brussel. Geen Brussel zonder Jorwerd.

Geert Mak. Abel Herzberglezing. 22 september 2013

Debate cannot be stilled, and indeed, in a properly functioning system of propaganda, it should not be, because it has a system-reinforcing character if constrained within proper bounds. What is essential is to set the bounds firmly. Controversy may rage as long as it adheres to the presuppositions that define the consensus of elites, and it should furthermore be encouraged within these bounds, thus helping to establish these doctrines as the very condition of thinkable thought while reinforcing the belief that freedom reigns.

Noam Chomsky. Necessary Illusions. Thought Control in Democratic Societies. 1988  

Mijn collega, de Britse journalist Jonathan Cook, schreef maandag 24 maart 2014:

I spend a lot of time on this blog criticizing the propaganda role of liberal media, including my former newspaper the Guardian. Media critics like Noam Chomsky and Ed Herman have called it 'brainwashing under freedom.' Because of a long filtering process before they reach positions of influence, journalists working for the corporate media in free societies replicate many of the failings of journalists working for media in repressive and closed societies. There are differences. The propaganda in free societies is more subtle and insidious; the journalists are more likely to believe what they write; and a degree of pluralism is allowed, even while plausible and important voices are ignored or ridiculed. But propaganda it still is.

http://www.jonathan-cook.net/blog/2014-03-24/more-guardian-brainwashing-on-putin/

Het grote probleem met mainstream-journalisten als Henk Hofland en Geert Mak is dat ze de officiële dogma's zo diep hebben geïnternaliseerd dat ze werkelijk menen wat ze schrijven, en dat hun absurde opvattingen vandaag de dag een gevaar voor de mensheid betekenen. We leven namelijk op een breekpunt van de geschiedenis, de komende decennia is het erop of eronder. Doordat de staat dankzij de steun van democratisch gekozen politici in handen is gekomen van een niets ontziende neoliberale elite die ongestoord haar weg kan gaan, worden de overlevingsmogelijkheden van een groot deel van de wereldbevolking bedreigt. Of de mens stopt het gewelddadige neoliberalisme of hij laat het systeem van de eeuwige groei de toekomst bepalen en graaft daarmee zijn eigen graf. De vraag hoe men de verwoesting kan stoppen wordt almaar urgenter. Om daarop een mogelijk antwoord te kunnen geven, moeten we allereerst de nonsens van de mainstream-opiniemakers terzijde schuiven, en serieuze denkers aan het woord later, bijvoorbeeld een gerespecteerde filosoof als de Italiaan Giorgio Agamben die op 16 november 2013 in Athene zijn publiek wees op het feit dat de parlementaire democratie is veranderd in de alleenheerschappij van een plutocratie, waardoor wij getuige zijn van

the paradoxical convergence today of an absolutely liberal paradigm in the economy with an unprecedented and equally absolute paradigm of state and police control. If government aims for the effects and not the causes, it will be obliged to extend and multiply control. Causes demand to be known, while effects can only be checked and controlled.

Die ontwikkeling is het logische gevolg van het feit dat de staat niet langer meer ook de bevolking dient, zoals in de negentiende en twintigste eeuw, maar tegenwoordig alleen de rijke elite, voor wie de westerse werknemers overbodig zijn geworden om de productie van goederen en diensten op gang te houden. De staat hoeft dus niet meer bemiddelend op te treden om de oorzaken van allerlei problemen op te lossen, en aangezien

governing the causes is difficult and expensive, it is safer and more useful to try to govern the effects. I would suggest that this theorem… is the axiom of modern governmentality. The ancien regime aimed to rule the causes; modernity pretends to control the effects. And this axiom applies to every domain, from economy to ecology, from foreign and military politics to the internal measures of police. We must realize that European governments today gave up any attempt to rule the causes, they only want to govern the effects…

Dit feit is van buitengewoon groot belang omdat het een fundamentele verandering toont van het karakter van de staat. In plaats  van dat de staat er voor de bevolking is, is de bevolking er voor de staat, en daarmee is de burger een potentiële vijand geworden. Het woord 'governmentality,' een concept van de Franse filosoof Michel Foucault, benadrukt het proces waarbij overheden 'try to produce the citizen best suited to fulfill those governments' policies.' Het begrip beveiliging en de schending van het privé-leven is daarvan een treffend voorbeeld, het feit dat een groot deel van de inwoners op aarde in de gaten wordt gehouden door staatsdiensten als de NSA. De noodtoestand is permanent geworden, de staat hoeft zelfs geen rechtvaardiging te hebben om de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter te bespioneren, zoals blijkt uit zijn opmerking: 'I Believe if I Send an Email, It Will Be Monitored.' Agamben:

We should not be astonished if today the normal relationship between the state and its citizens is defined by suspicion, police filing and control. The unspoken principle which rules our society can be stated like this: every citizen is a potential terrorist. But what is a state ruled by such a principle? Can we still define it as democratic state? Can we even consider it as something political? In what kind of state do we live today?

In elk geval niet in een democratie, zoals de Italiaanse filosoof meteen duidelijk maakte, maar in een bestel dat de politiek heeft gedepolitiseerd en allerlei totalitaire aspecten heeft gekregen, waardoor 'it is something entirely new, for which we lack a proper terminology and we have therefore to invent a new strategy.' Dit volstrekt nieuwe systeem:

makes also understandable a fact which seems otherwise inexplicable: I mean the paradoxical convergence today of an absolutely liberal paradigm in the economy with an unprecedented and equally absolute paradigm of state and police control. If government aims for the effects and not the causes, it will be obliged to extend and multiply control. Causes demand to be known, while effects can only be checked and controlled…

The state in which we live now is no more a disciplinary state. Gilles Deleuze (Franse filosoof van postmodernisme. svh) suggested to call it the État de Contrôle, or control state, because what it wants is not to order and to impose discipline but rather to manage and to control. Deleuze’s definition is correct, because management and control do not necessarily coincide with order and discipline. No one has told it so clearly as the Italian police officer, who, after the Genoa riots in July 2001 declared that the government did not want for the police to maintain order but for it to manage disorder.

Maar omdat Hofland, Mak en de rest van de mainstream-opiniemakers door hun ideologische kijk op de werkelijkheid niet kunnen zien wat er zich voltrekt, gaan ze ervan uit dat ze nog steeds leven in het democratische Westen, dat misschien hier en daar wat gecorrigeerd moet worden, maar voor het overige zowel 'vredestichtend' is als moreel gerechtvaardigd om met maximaal geweld te interveniëren in soevereine staten, in de overtuiging dat de 'leider van de vrije wereld' de VS al 'decennialang als ordebewaker en politieagent' fungeert. Het is deze Koude Oorlog-retoriek die leidt tot krantenkoppen als die op de voorpagina van de International New York Times van maandag 24 maart 2014: 'Security is focus as leaders gather,' met daaronder: 

Main U.S. allies meet to forge united response to takeover of Crimea. With a recalcitrant Russia bulking up its military on the borders of eastern Ukraine, President Obama and his European allies confront the urgent challenge on Monday of fashioning a strong and united response despite divergent interests in their dealings with Moscow.

Alle denkbare propagandatechnieken zijn in deze paar zinnen verwerkt. Buiten de poorten staat de vijand te trappelen om op te rukken zodat ze de wereld van de onschuldigen kunnen verkrachten. Het dreigende gevaar is onmiddellijk gelokaliseerd, en dus is het goed dat het fatsoenlijke deel van de mensheid, wij dus, kunnen bogen op het militaire overwicht van 'het vredestichtende Westen' (Hofland), onder aanvoering van de VS, dat zoals bekend 'ordebewaker en politieagent' is (Mak). Beide opiniemakers zijn streng in de leer gebleven, van de bloedbaden in Irak en Afghanistan en Libië en alle andere plaatsen waar de VS militair optreedt hebben ze in elk geval niets opgestoken. Het is in hn ogen goed dat 'President Obama and his European allies confront the urgent challenge' van de Russische horden die, zo wordt gesuggereerd, op het punt staan de 'vrije wereld' onder de voet te lopen. Daarom is 'a strong and united response,' noodzakelijk, ook al is het mogelijke resultaat een fatale afloop voor alle partijen. In elk geval zal dan 'het publiek de vaderlandslievende eerzucht en de strijdlust'  weer hebben omarmd en zich niet opnieuw door 'populistisch alarmisme' uit het veld hebben laten slaan. Een 'uitvoerbare oplossing' wordt in dat geval mogelijk gemaakt, zolang de strafexercitie maar niet in een nucleaire holocaust eindigt. Binnen deze context wordt tevens duidelijk hoe absurd de kwalificatie 'recalcitrant' is. Omdat de Russische regering vanwege eigen geopolitieke belangen weigert de geopolitieke belangen van Washington, Brussel en de NAVO  te dienen, is de 'vrije pers' van mening dat Rusland zich 'ongehoorzaam' en 'opstandig' gedraagt. Het omgekeerde is voor de westerse mainstream pers ondenkbaar. Dat Rusland niet omringd wil worden door westerse raketbases  en daartegen stappen onderneemt is voor de westerse commerciële massamedia een ongehoorde brutaliteit. Een dergelijk prerogatief geniet alleen de VS wanneer het door Russische raketbases net buiten de Amerikaanse grenzen bedreigd zou worden, dat spreekt voor zich. Het grote kwaad in  de wereld is altijd De Ander. En dus bericht de NRC: 

Belangrijkste onderwerpen, zoals kernontwapening, staan niet op de agenda. Dus inhoudelijk doet de top er niet toe.

Ontwapening staat inderdaad niet op de agenda. Maar dat wil niet zeggen dat er geen andere belangrijke zaken ter sprake zullen komen. De top draait om ‘nuclear security’, dat betekent dat de wereldleiders zich zullen buigen over de vraag hoe we ons kunnen beveiligen tegen nucleair terrorisme en de dreiging van aanslagen...

De belangrijkste landen waar we nucleaire dreiging van kunnen verwachten, zoals Noord-Korea en Iran, zijn er niet. Dus de invloed van deze top is beperkt.
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/03/24/53-wereldleiders-op-een-kluitje-waarover-praten-ze-op-de-nss/

Het zal niemand ontgaan dat we hier te maken hebben met een levensbedreigend cynisme en krankzinnigheid van kleinburgers met grootheidswaan, die doorgaan voor de 'politiek-literaire elite' in het land van de polders. Ondertussen leiden ze met hun propaganda de aandacht af, zodat er niet meer over de nucleaire wapens van de grootmachten hoeft te worden gesproken en de politieke elite een nieuw gewapend treffen kan voorbereiden. Het ware probleem, namelijk de macht van staten die geen verantwoording meer hoeven en kunnen afleggen aan hun bevolking, kan zodoende onzichtbaar blijven. Zo berichtte Trouw op maandag 24 maart 'Rutte opent nucleaire top: Achteroverleunen is geen optie,' daarbij niet verwijzend naar de nucleaire wapenarsenalen van de kernwapen-staten, die volgens het Non-Proliferatie Verdrag  ontmanteld moeten worden, aangezien het doel van het Verdrag tevens is 'nuclear disarmament and general and complete disarmament,' is. De ondertekenaars, inclusief de staten die over nucleaire wapens beschikken, houden zich hieraan niet, terwijl toch een 'world without nuclear weapons is a long-term goal which we need to start working towards right now,' aldus Nikolay Spassky, Rosatom Deputy Director-General van het Russian Center for Policy Studies. Maar daarover zwijgen de International New York Times en de overgrote meerderheid van de 'vrije pers.' De mainstream-journalisten weten precies wat ze wel en niet kunnen melden. Trouw:

In zijn inleidende woorden zei Rutte dat de deelnemende landen niet op hun lauweren mogen rusten en hun ambities moeten verhogen. Het aantal landen met meer dan 1 kilo hoogverrijkt uranium is weliswaar afgenomen, maar nog altijd is er te veel gevaarlijk nucleair materiaal op de wereld. We weten hoe weinig materiaal nodig is voor het maken van een (vuile) bom en we weten sinds 11 september 2001 dat terroristen niet aarzelen, hield Rutte de bijeenkomst voor. 'Dus de noodzaak is urgenter, niet minder.'

De taak die de landen 4 jaar geleden op initiatief van de Amerikaanse president Obama op zich hebben genomen om de wereld veiliger te maken, is geen gemakkelijke taak. Er is geen 'magische formule' waarmee we de wereld kunnen vrijwaren van risico's, aldus Rutte. 'Maar achteroverleunen is geen optie.'

Ondertussen gaat de werkelijkheid zijn eigen weg, en die roept volstrekt andere vragen op. Hoe bewapenen we ons tegen de doodsdrift van de neoliberale machthebbers?  Zoals Giorgio Agamben stelt:

If the state we have in front of us is the security state I described, we have to think anew the traditional strategies of political conflicts. What shall we do, what strategy shall we follow?

Verwijzend naar de grote joods-Duitse intellectueel Walter Benjamin zei hij:

Benjamin wrote once that nothing is so anarchical as the bourgeois order. In the same sense, Pasolini in his last movie has one of the four Salò masters saying to their slaves: 'true anarchy is the anarchy of power.' It is precisely because power constitutes itself through the inclusion and the capture of anarchy and anomy that it is so difficult to have an immediate access to these dimensions; it is so hard to think today of something as a true anarchy or a true anomy. I think that a praxis which would succeed in exposing clearly the anarchy and the anomy captured in the governmental security technologies could act as a purely destituent power. A really new political dimension becomes possible only when we grasp and depose the anarchy and the anomy of power. But this is not only a theoretical task: it means first of all the rediscovery of a form-of-life, the access to a new figure of that political life whose memory the security state tries at any price to cancel.

http://roarmag.org/2014/02/agamben-destituent-power-democracy/ 

http://en.wikipedia.org/wiki/Giorgio_Agamben  

De ware anarchie is de anarchie van de macht,' zoals iedere burger beseft zodra hij even nadenkt over de vraag hoe iemand nog een greep kan krijgen op de bestaande 'orde.' Het is de 'orde' van de wanorde die een miljonair als Geert Mak aanprijst wanneer hij beweert dat de VS 'een begin van orde brachten in de mondiale politiek en economie,' of dat Washington 'decennialang als ordebewaker' optrad, of wanneer hij zich vertwijfeld afvraagt hoe 'het proces om de morele orde te herstellen' moet verlopen, een 'orde' die als resultaat heeft dat nu ‘the wealthiest 20 percent of the world's population consumes 80 percent of the goods and services produced from the earth's resources.’ Hoewel de Makkianen overal en voortdurend hun praatjes verkopen en iedereen de weg wijzen, beseffen ze niet in het minst in wat voor wereld zij leven, en dat hun 'bourgeois order' de chaos en een vroege dood betekenen voor miljarden mensen. En waarom realiseren ze zich dit niet? Wel, omdat de anarchie en wettenloosheid van de macht juist de voorwaarden scheppen voor hun aanzien en inkomen. Immers, 'controversy may rage as long as it adheres to the presuppositions that define the consensus of elites.' Zelfs de Mafia kent haar gewaardeerde  consiglieri.

 Henk Hofland als 52-jarige dandy in 1979. Hofland als poseur in 2014: 'Zowel in West-Europa als in Amerika zijn bij een zeer groot deel van het publiek de vaderlandslievende eerzucht en de strijdlust verloren gegaan.' 

Waarom zou het Amerikaanse Congres jaarlijks honderden miljarden besteden om de 'eerzucht' en 'strijdlust' van de elite te bevredigen, wanneer de helft van de bevolking er rond de armoedegrens leeft? Zou iemand dat eens aan H.J. A. Hofland kunnen vragen? 

I have certain rules I live by. My first rule: I don't believe anything the government tells me. [...] I look at war a little bit differently. To me, war is a lot of prick-waving! OK? Simple thing. That's all it is. War is a whole lot of men standing out on a field waving their pricks at one another. Men are insecure about the size of their dicks, and so they have to kill one another over the idea. That's what all that asshole jock bullshit is all about. That's what all that adolescent, macho, male posturing and strutting in bars and locker rooms is all about. It's called 'dick fear!' Men are terrified that their pricks are inadequate and so they have to compete with one another, to feel better about themselves, and since war is the ultimate competition, basically, men are killing each other in order to improve their self-esteem! You don't have to be a historian or a political scientist to see the bigger-dick foreign policy at work. It sounds like this: 'What, they have bigger dicks? Bomb them!' And of course, the bombs and the rockets and the bullets are all shaped like dicks. It's a subconscious need to project the penis into other people's affairs. It's called 'Fucking with people!'

More Evidence that Half of America is In or Near Poverty

Published: Monday 24 March 2014

The Center on Budget and Policy Priorities estimates that without food stamps and other safety net initiatives, the poverty rate would be double the official rate.

M<

The Charles Koch Foundation recently released a commercial that ranked a near-poverty-level $34,000 family among the Top 1 percent of poor people in the world. Bud Konheim, CEO and co-founder of fashion company Nicole Miller, concurred: "The guy that's making, oh my God, he's making $35,000 a year, why don't we try that out in India or some countries we can't even name. China, anyplace, the guy is wealthy."

Comments like these are condescending and self-righteous. They display an ignorance of the needs of lower-income and middle-income families in America. The costs of food and housing and education and health care and transportation and child care and taxes have been well-defined by organizations such as the Economic Policy Institute, which calculated that a U.S. family of three would require an average of about $48,000 a year to meet basic needs; and by the Working Poor Families Project, which estimates the income required for basic needs for a family of four at about $45,000. The median household income is $51,000.

The following discussion pertains to the half of America that is in or near poverty, the people rarely seen by Congress.

1. The Official Poverty Threshold Should Be Much Higher

According to the Congressional Research Service (CRS), "The poverty line reflects a measure of economic need based on living standards that prevailed in the mid-1950s...It is not adjusted to reflect changes in needs associated with improved standards of living that have occurred over the decades since the measure was first developed. If the same basic methodology developed in the early 1960s was applied today, the poverty thresholds would be over three times higher than the current thresholds."

The original poverty measures were (and still are) based largely on the food costs of the 1950s. But while food costs have doubled  since 1978, housing has more than  tripled, medical expenses are six times higher, and college tuition is eleven times higher. The  Bureau of Labor Statistics and the Census Bureau have calculated that food, housing, health care, child care, transportation, taxes, and other household expenditures consume nearly the entire median household income.

CRS provides some balance, noting that the threshold should also be impacted by safety net programs:  "For purposes of officially counting the poor, noncash benefits (such as the value of Medicare and Medicaid, public housing, or employer provided health care) and 'near cash' benefits (e.g., food stamps..) are not counted as income."

But many American families near the median are not able to take advantage of safety net programs. Almost all, on the other hand, face the housing, health care, child care, and transportation expenses that point toward a higher threshold of poverty.

2. Almost Half of Americans Own, on Average, NOTHING

The bottom half of America own just 1.1 percent of the country's wealth, or about $793 billion, which is the same amount owned by the 30 richest Americans. ZERO wealth is owned by approximately the bottom 47 percent.

This nonexistent net worth is due in great part to the overwhelming burden of debt for Americans, which now includes college graduates entering the work force. The average student loan balance has risen 91 percent in the past ten years.

3. Half of Americans are "Poor" or "Low-Income"

This is based on the Census Department's  Relative Poverty Measure (Table 4), which is "most commonly used in developed countries to measure poverty." The Economic Policy Institute uses the term "economically vulnerable." With this standard, 18 percent of Americans are below the poverty threshold and 32 percent are below twice the threshold, putting them in the low-income category.

The official poverty rate increased by 25 percent between 2000 and 2011. Seniors and children feel the greatest impact, with 55 percent of the elderly and almost 60 percent of children classified as poor or low-income under the relative poverty measure. Wider Opportunities for Women reports that "60 percent of women age 65 and older who live alone or live with a spouse have incomes insufficient to cover basic, daily expenses."

4. It's Much Worse for Black Families

Incredibly, while America's total wealth has risen from $12 trillion to $77 trillion in 25 years, the median net worth for black households has GONE DOWN over approximately the same time, from $7,150 to $6,446, adjusted for inflation. State of Working America reports that almost half of black children under the age of six are living in poverty.

5. Nearly Half of American Households Don't Have Enough to Hold Them for 3 Months

That's according to the Corporation for Enterprise Development. Even more striking, a survey by Bankrate.com concluded that only one in four Americans has "six months' worth of expenses for use in emergency, the minimum recommended by many financial planning experts."

It Would Be Much Worse without the Safety Net..

The Center on Budget and Policy Priorities estimates that without food stamps and other safety net initiatives, the poverty rate would be double the official rate. Economist Jared Bernstein quantifies the importance of Social Security, arguing that without retirement benefits the elderly poverty rate would be five times the current rate.

The Koch Foundation and Mr. Konheim need to look beyond their own circles of privilege before making insulting comments about the lower-income half of America.

ABOUT PAUL BUCHHEIT

Paul Buchheit is a college teacher with formal training in language development and cognitive science. He is the founder and developer of social justice and educational websites (UsAgainstGreed.org, RappingHistory.org, PayUpNow.org), and the editor and main author of "American Wars: Illusions and Realities" (Clarity Press). He can be reached at paul@UsAgainstGreed.org.

http://www.nationofchange.org/more-evidence-half-america-or-near-poverty-1395672039