De Mainstream Pers 78

Just as we learned that the US and UK governments were conspiring to stop us learning the truth of the Bush-Blair Iraq conspiracy, Tony Blair picked up £150,000 for an hour-long speech in Dubai.

In the last fortnight a number of media commentators accused Russell Brand of naiveté and political ignorance for his criticisms of the democratic system and the limitations of the right to vote.

This week however, the British public were presented with further evidence of how hollowed-out the democratic process has become, when the Chilcot Inquiry revealed that it was being denied access to 25 notes sent by Tony Blair to George Bush, and 130 documents relating to conversations between the two architects of the Iraq War, in addition to dozens of records of cabinet meetings.

There is no more serious decision that a government can take than a declaration of war, and there is no more serious test of a democracy than the ability to hold its leaders to account over why and how such decisions are taken, especially when a war is declared on false pretenses and results in a tragic and bloody disaster of the magnitude of the Iraq War.

Matt Carr. Information Clearing House. 17 november 2013

Of all the enemies to public liberty war is, perhaps, the most to be dreaded because it comprises and develops the germ of every other. War is the parent of armies; from these proceed debts and taxes … known instruments for bringing the many under the domination of the few.… No nation could preserve its freedom in the midst of continual warfare. 
James Madison, Political Observations, 1795

World military expenditure in 2012 is estimated to have reached $1.756 trillion;

This is a 0.4 per cent decrease in real terms than in 2011 — the first fall since 1998;

The total is still higher than in any year between the end of World War II and 2010;

This corresponds to… approximately $249 for each person in the world…

Increased Spending Before And Even During Global Economic Crisis

The global financial and economic crisis resulted in many nations cutting back on all sorts of public spending, and yet military spending continued to increase.

Stockholm International Peace Research Institute. Year Book 2013. Juni 2013
http://www.globalissues.org/article/75/world-military-spending#WorldMilitarySpending

Democratie is geen exportartikel meer. Dat was wel anders toen de Verenigde Staten in 2003 met het gelijk van de zendeling Irak binnenvielen en dictator Saddam verwijderden. De landen van het Midden-Oosten waren toe aan bestuur van het volk door het volk…

Marc Chavannes.  De Aftakeling van de democratie. 29 oktober 2013

De VS ‘fungeerde… decennialang als ordebewaker en politieagent– om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.’

Geert Mak. Reizen zonder John. 2012

Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.

NRC-Redactie. Aanval geopend. 20 maart 2003.

De Volkskrant en NRC Handelsblad zijn elitaire kranten. Dat is geen nadeel. Een natie kan niet zonder een politiek-literaire elite, zoals ze ook niet kan zonder een medische elite, een juridische elite of een elite van ingenieurs. Het zou het beste zijn dat de twee kranten zich verzelfstandigen. Dat ze op de een of andere manier voor hun eigen exploitatie verantwoordelijk worden waardoor ze ophouden handelswaar te zijn. Onafhankelijkheid is niet te koop.

H.J.A. Hofland. De toekomst van bedrukt papier. 20 maart 2009

Welnu, de commerciële massamedia zijn, zoals Hofland stelt, ‘handelswaar,’ en zolang ze dat zijn is er geen sprake van ‘onafhankelijkheid,’ want zoals de nestor van de Nederlandse ‘vrije pers’ terecht stelt ‘Onafhankelijkheid is niet te koop.’ De mainstream journalisten worden ingehuurd om winst op te leveren, dat is hun belangrijkste taak. En Hofland’s bewering dat zowel De Volkskrant als NRC Handelsblad ‘elitaire kranten’ toont aan dat hij onbedoeld dit begrip op een typisch Nederlandse manier interpreteert, namelijk 'elitair' als de notabelen van het dorp, zoals Maarten Toonder hen in al hun pedante onnozelheid zo genadeloos heeft verbeeld. Het is waar dat ‘Een natie [niet] kan zonder een politiek-literaire elite,’ en dat is nu precies het probleem van Nederland, het heeft geen intellectuele ‘elite,’ zoals de grote cultuurlanden die wel kennen, en die hun soms fundamenteel uiteenlopende visies publiekelijk bediscussiëren. Een handelsnatie met haar poldermodelmentaliteit kan zich dit niet permitteren, die moet met alle winden meewaaien. Vandaar dat dezelfde H.J.A. Hofland in De Groene Amsterdammer zonder ophef te veroorzaken over ‘het vredestichtende Westen’ kan schrijven dat door ‘populistisch alarmisme,’ in ‘West-Europa’ ditmaal Syrië niet mag bombarderen om er de ‘democratie’ te brengen. In elk land met een echte intellectuele ‘elite’ zou Hofland zich voor eeuwig belachelijk hebben gemaakt. Maar niet in Nederland, waar hij door zijn collega’s werd uitgeroepen tot de grootste journalist van de twintigste eeuw. Het resultaat van deze vrijblijvende mainstream opinie kan men in Irak, Libië en Afghanistan zien. Op het moment dat ik dit schrijf, zondag 17 november 2013, bericht NRCWeekend in een bijschrift onder een vier kolommen brede foto:

Tripoli. Een gewonde man wordt door mededemonstranten naar de eerste hulp gedragen. In de Libische hoofdstad Tripoli kwamen vrijdag meer dan dertig burgers om het leven en raakten er tussen 300 en 400 gewond toen gewapende milities het vuur openden op betogers die het vertrek van de milities uit de stad eisten.

Ditmaal eisen de westerse mainstream opiniemakers geen gewapend NAVO-ingrijpen, dat nota bene tot deze chaos heeft geleid, en spreekt geen enkele westerse autoriteit meer van ‘responsibility to protect,’ nu het land geen centrale overheid meer bezit, die in staat is enige orde op straat te handhaven. Twee dagen na het bloedbad in Libië  berichtte de Amerikaanse Internetsite Information Clearing House dat in Irak

people are still dying in the broken country and interminable battlefield that Iraq has become. Yesterday, 67 Shi’ite pilgrims were killed and 152 more wounded in sectarian attacks on the Ashura celebrations in Karbala.

This year, more than 6,000 people have died in Iraq – exactly ten years after it was ‘liberated’ and its society effectively destroyed by the madcap free market experiment, the incredibly botched occupation, the lies and manipulations, the death squads, the suicide bombers and all the other disastrous consequences of Operation Iraqi Freedom.

http://www.informationclearinghouse.info/article36879.htm

Desondanks spreekt de grootste Nederlandse journalist van de twintigste eeuw van ‘populistisch alarmisme’ wanneer de meerderheid van onder andere de Fransen, Britten en trouwens ook Amerikanen, tegen het beginnen van een nieuw bloedbad zijn. Het illustreert het niveau van wat Hofland de Nederlandse ‘politiek-literaire elite’ noemt, waar ‘een natie [niet] zonder [kan].’ Maar over wat voor soort natie heeft hij het in een, volgens de NRC, aftakelende democratie? De commerciële massamedia zijn een onlosmakelijk en vitaal onderdeel van het neoliberale systeem, en in dat totalitair functionerende systeem moeten de Hoflanden de opinies van de economische macht formuleren en verspreiden onder een passieve massa, die, zodra ze een eigen mening formuleert, met groot dédain wordt afgedaan als ‘populistisch alarmisme.’ En zo kan deze journalist uitgroeien tot de grootste van alle Hollandse opiniemakers. Grootste propagandist, wel te verstaan. In een gefragmenteerde massamaatschappij, waarin ook de identiteit van de consument is versplinterd, bepaalt namelijk de opiniemaker tot op grote hoogte wat waar is en wat niet, wie belangrijk is en wie niet, wat logisch is en wat niet, wat de ‘waarheid’ is en wat niet. De voormalige burger is weerloos tegen de geconcentreerde, niet aflatende aanval van de commerciële massamedia op zijn bewustzijn.

In die werkelijkheid kan het alles vernietigend geweld worden verkocht als het stichten van vrede. Dat dit geweld, zoals ik in 1995 in Irak zag, leidt tot de gruwelijke dood van kinderen, als gevolg van de massale westerse inzet van verarmd uranium wapens, speelt in de beschouwingen van de  westerse opiniemakers geen rol van betekenis. Die terreur valt onder het te verwaarlozen begrip ‘collateral damage.’ Voor hen is de dood van meer dan 500.000 dode Irakese kinderen onder de vijf jaar ‘de prijs waard,’ zoals Madeleine Albright het op de Amerikaanse televisie desgevraagd zei. Niet meer dan  bijkomende schade. Dit autisme dat westerse misdaden al sinds de ontdekking van de ‘Nieuwe Wereld’ rechtvaardigt, is het gevolg van het moderne mens- en wereldbeeld van de blanke Europeaan en Amerikaan. Belangrijk daarbij is te weten dat de berekenende geest van het materialisme uiteindelijk het hele wezen van de westerse mens doordringt en ‘to every conceivable social activity, and not only just those narrowly oriented to pecuniary profit,’ aldus de Amerikaanse historicus Philip Mirowsky,

philosopher of economic thought at the University of Notre Dame. He received a PhD in Economics from the University of Michigan in 1979.

In his book More Heat than Light, Mirowski reveals a history of how physics has drawn inspiration from economics and how economics has sought to emulate physics, especially with regard to the theory of value. He traces the development of the energy concept in Western physics and its subsequent effect on the invention and promulgation of neoclassical economics, the modern orthodox theory.

http://en.wikipedia.org/wiki/Philip_Mirowski

Deze ‘orthodox theory’ is een andere benaming voor het neoliberalisme. In zijn studie Never Let A Serious Crisis Go To Waste. How Neoliberalism Survived The Financial Meltdown beschrijft Mirowski waarom de neoliberale macht ernaar streeft het totale bewustzijn van de moderne mens te vormen:

This happened because it renders persons more susceptible to control, and not simply due to the profit motive. As Foucault put it, one extends the ‘grid, the schema, and the model of Homo economicus to not only every economic actor, but to every social actor in general inasmuch as he or she gets married, for example, or commits a crime, or raises children, gives affection and spends time with the kids… Homo economicus is someone who is eminently governable.’ Entrepreneurship was insensibly downgraded as a narrow societal function and redefined as a set of character traits.

Geld betekent in onze wereld macht, en om de macht gaat het uiteindelijk. De totale macht, omdat de machtigen geen genoegen kunnen nemen met een beperking van hun macht. Waarom niet? Omdat achter de machtslust de angst voor de dood schuilt, die zinloos blijft in een cultuur waar de dood geen betekenis heeft. Maar hoe onzichtbaarder men de dood probeert te maken, des te manifester de dood in het onderbewustzijn wordt. Zoals W.B. Yeats het dichtte,

Het Wiel

's Winters willen wij de lente

en in de lente liefst de zomer,

en als het wemelt in de heggen

zeggen wij: laat de winter komen.

En daarna is er niets meer goed:

het voorjaar komt er niet meer aan.

Wij weten niet dat in ons woedt

verlangen om maar dood te gaan.

aldus de schitterrende vertaling van Jan Eijkelboom.

De dood, of beter nog, het tragische element, inherent aan het menselijk bestaan, krijgt geen plaats in de absurde ééndimensonale, economische vooruitgangsideologie van het kapitalisme. Dat kan ook niet anders. Foucault verduidelijkte dit in The Birth of Biopolitics (2008), dat na zijn dood verscheen:

Economics is an atheistic discipline; economics is a discipline without God; economics is a discipline without totality; economics is a discipline that begins to demonstrate the pointlessness, but also the impossibility of a sovereign point of view.

http://www.amazon.com/The-Birth-Biopolitics-Lectures-1978-1979/dp/0312203411

En juist doordat de economische leer zonder ‘totality’ is, functioneert het in de werkelijkheid van alledag als een totalitair systeem, niets kan haar afremmen of bijbuigen, laat staan stoppen. Daarom kon de materialistische kapitalistische leer ook zo makkelijk worden geglobaliseerd, het bezit geen enkel metafysisch ‘sovereign point of view.’ De neoliberale leer kent geen normen en waarden en ook geen betekenis, het is daadwerkelijk ‘pointless,’ het kent geen punt, geen diepe overtuiging, waaraan de rest kan worden afgemeten. Vandaar ook dat Hoflands vermeende ‘politiek-literaire elite’ van alles kan beweren, de ene dag dit, de volgende dag precies het tegenovergestelde, de Makkianen staan letterlijk voor niets, behalve dan voor een verpletterende leegte. Dat is de voornaamste reden waarom zij niet niet kunnen ingaan op gefundeerde kritiek. Wat moeten ze er tegen in brengen? Hun niets, een donderende stilte? Hoe meer ze zeggen, des te leger blijken ze te zijn. Dus is het beter te zwijgen, net te doen alsof de kritiek niet bestaat, vooral als die afkomstig zijn van de gezaghebbende bronnen die ik hier op deze weblog vele jaren citeer. Het zwijgen van de Makkianen illustreert hoe onbespreekbaar hun opvattingen zijn. Ze zijn sprakeloos nadat ze zijn toegesproken door mensen die weigeren hun gecorrumpeerde begrippen na te praten. Kenmerk in hun geschriften is de gekoesterde onwetendheid. Mirowsky:

Ignorance is the natural state of mankind, and the guarantor of neoliberal order. The neoliberal self is comfortable with his ignorance.

Dat verklaart waarom de Makkianen met evenveel stelligheid en overtuigingskracht tegelijkertijd volstrekt aan elkaar tegenstrijdige  meningen kunnen geven over van alles en nog wat. De hele neoliberale ideologie is paradoxaal. Mirowsky wijst daarbij op het volgende:

The neoliberals preach that the market is the unforgiving arbiter of all political action; but they absolve themselves from its rule. They propound libertarian freedoms but practice the most regimented hierarchy in their political organization; they sermonize about about spontaneous order, while plotting to take over the state; they catechize prostration of the self before the awesome power of the knowledge conveyed by the market, but issue themselves sweeping dispensations,

eisen dat de staat zich niet bemoeit met hun economische vrijheden om eenmaal bankroet onmiddellijk bij de staat aan te kloppen voor subsidies die hun financiële ondergang voorkomen. Terwijl ze claimen dat ‘een natie niet zonder’ een ‘politiek-literaire elite,’ zouden ze tegelijkertijd het liefst de vrijheden van degenen die internet gebruiken aan banden willen leggen, omdat dit communicatiekanaal ‘het machtsgevoel van de ontevredenen [heeft] vergroot. Nu kunnen ze de wereld in hun wrok laten delen.’ De hypocrisie van deze beroeps-conformisten is verbijsterend. Het weekeinde dat ik dit schrijf zijn kritische, veelal jonge mensen uit de hele wereld in Amsterdam bijeen om alternatieven te zoeken voor de versleten en failliete structuren van onze kapitalistische samenleving, maar ik zag geen enkele vooraanstaande Nederlandse ‘intellectueel’ die normaal niet weg te meppen is bij Pauw en Witteman en al die andere babbelprogramma’s. Bij navraag bleek ook bijna de voltallige Nederlandse ‘vrije pers’ niet aanwezig, terwijl als de eerste de beste politieke clown zijn kunstje vertoont de voltallige Nederlandse commerciële massamedia onmiddellijk acte de présence geven.

Kritische jonge mensen die de komende decennia de toon zullen aangeven van het verzet zijn voor de gevestigde orde, waartoe de mainstream media behoren, een te verwaarlozen groep. En dat, terwijl het ‘nieuws, onbevooroordeeld gebracht, toegelicht door deskundigen, behoort tot de publieke voorzieningen,’ tenminste als ik Henk Hofland moet geloven, die wel meer malle beweringen verspreidt, zoals de nonsens dat de commerciële pers ‘Met onverbiddelijke regelmaat het product [leveren] op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt.’ Die ‘onverbiddelijke regelmaat’ moet dan wel de reden zijn waarom Wilders zo’n enorm grote aanhang weet te verwerven. Het meest absurde is misschien wel dat de Makkianen niet doorhebben dat ze parmantig met blote billen rond paraderen elkaar ondertussen schouderklopjes gevend. Tekenend was ook dat ik Geert Mak niet onder de vele honderden jonge mensen zag uit Oost en West en Noord en Zuid Europa, Noord- en Zuid-Amerika en alle andere werelddelen. En dat terwijl hij claimt te weten hoe Oost-Europese jongeren over bijvoorbeeld de EU denken. Tijdens zijn Abel Herzberg-lezing verklaarde hij ondermeer:

gedurende zeker vijf decennia was het Europese project zeer succesvol. Dat is het in veel opzichten nog altijd, vergeet dat nooit – praat bijvoorbeeld maar eens met de Polen, de Esten of de andere voormalige Oost-Europeanen.

Maar ik vrees toch dat de ‘Polen’ en ‘Esten,’ die hij spreekt behoren tot de gevestigde orde, want de ‘Polen’ en ‘Esten’ en andere Oostblokkers, die ik heb gesproken, ook nu weer bij de internationale bijeenkomst GLOBAL UPRISINGS EVENT in de Amsterdamse De Balie, vertellen  toch iets fundamenteel anders.

http://www.globaluprisings.org/global-uprisings-event-balie-amsterdam/

Dat het milieu waarin Geert Mak verkeert enthousiast is over de EU verbaast me niets, ze profiteren van de privileges. De slachtoffers van dit gecorrumpeerde systeem evenwel behoren tot het milieu die door Mak wordt genegeerd. Maar ook hier geldt de uitspraak die aan president Abraham Lincoln wordt toegeschreven:

You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.

Daarom kwamen honderden, voor de Makkianen onbelangrijke mensen, de avant garde uit de hele wereld bijeen in Amsterdam om over hun toekomst en de toekomst van hun medemensen te discussiëren, een gelegenheid die ze niet krijgen via Mak’s neoliberale EU waarin er ‘Geen Jorwerd zonder Brussel’ mogelijk is. En deze gelegenheid krijgen ze al helemaal niet in de commerciële massamedia van Hofland die met ‘onverbiddelijke regelmaat het product [leveren] op basis waarvan de burgerij…’ etcetera, etcetera. En waarom worden deze avant garde niet aan het woord gelaten? Omdat deze jonge mensen niet tot de 'politiek-literaire elite' van de gevestigde orde behoren. En dan heeft men geen recht van spreken in de kapitalistische democratie.