Heleen Mees van de NRC 27

Zaterdag 25 april 2009  schreef ik op deze weblog het volgende:

Volgens 'zelfstandig ondernemer' en NRC-columniste Heleen Mees zijn 'Nederlandse vrouwen gewoon lui [...] Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw.' Dit betekent volgens haar in concreto dat een vrouw betaald werk dient te verrichten omdat ze niet 'intellectueel bevredigd' kan worden 'door voor kinderen te zorgen'. Daarentegen kan dat wel als de vrouw schoonmaakster zou zijn bij bijvoorbeeld mevrouw Mees. Heleen Mees is lid van de Partij van de Arbeid en sprak tegenover Pauw en Witteman over haar 'doorman', die samen met andere doormannen haar in New York een '24-uurs bewaking' geeft 'en dat is heel plezierig.' Ik geloof het onmiddellijk.

Maar nu terug naar de realiteit van alledag, zoals die is voor de meeste stervelingen. Mees stelt dat het feminisme 'een opdracht' is. Een opdracht dus, net als het voorheen voor de communist de 'opdracht' was om de staat te dienen en voor de christen de 'opdracht' was om God te dienen. Het maakt in wezen niet uit met welke ideologie men op de proppen komt, alle zijn uiteindelijk totalitair. Het is niet het individu die de loop van de geschiedenis bepaalt, de eigen verbeeldingskracht, het eigen geweten, maar God en/of de Staat, dan wel het Feminisme. Het individu is daarbij altijd ondergeschikt aan het collectief, aan Big Brother. En daarbij geldt op de allereerste plaats dat volgens de 'ware' democraat iedereen gelijk is aan de ander, behalve dan zodra het op rijkdom aankomt, want dan is niemand meer gelijk aan de ander. Per slot van rekening moet de een Heleen Mees spelen en de ander haar 'doorman', en zijn 'opdracht' is om voor een '24-uurs bewaking' te zorgen voor de carriere makende power feministe. En zo strompelt de mensheid voort aan de hand van allerlei praatjesmakers die in hun onnozelheid werkelijk denken dat niemand hun gezwets doorziet. 'We are only the actors, we are never wholly the authors of our own deeds or works', schreef D.H. Lawrence. 'The best we can do is to try to hold ourselves in unison with the deeps which are inside us.' Maar dit is iets wat Heleen Mees niet snel zal inzien. Haar beeld van de mens en van de wereld is daarvoor te eendimensionaal. Ze speelt het spel van de man, power, voor haar is feminisme niets anders dan zich aanpassen aan het mannelijk rolmodel. Dat is de 'opdracht' van haar vorm van feminisme. Die wereld kent geen vrijheid, maar bevelen, opdrachten, en juist dat 'bevredigt' haar 'intellectueel' en anderszins. Macht is een ander woord voor seksualiteit. Macht is voor Heleen Mees de rol van opdrachtgever, meesteres, terwijl haar 'doorman' voor de veiligheid zorgt. Dit soort vrouwen zoekt ook geen levenspartner, maar een 'doorman' die bevelen uitvoert. 'Women is the nemesis of doubting man... she bolsters him up from the outside, she destroys him from the inside. And he dies hating her,' schreef D.H. Lawrence. En diep in haar bewustzijn vreest Mees dit ook, ze is niet echt gelukkig met en overtuigd van haar rol als power feministe die zich 'niet kan voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen.' Vandaar ook deze uitspraak van haar: 'Het liefst zou ik toch trouwen en kinderen krijgen.' Het was dezelfde Lawrence die schreef: 'When the subconscious soul of woman recoils from its creative union with man, it becomes a destructive force. It exerts, willy-nilly, an invisible destructive influence.' En nu afwachten hoe lang ze het spel weet vol te houden. Het meisje uit Hengelo is de veertig gepasseerd.

http://stanvanhoucke.blogspot.it/2009/04/heleen-mees-van-de-nrc.html 

Wel, we weten nu dat ze het nog vier jaar vol hield. Maar thans is voor haar dan toch het spel uit.

Zoals ik al eerder schreef zijn de reacties op het verschijnsel Heleen Mees veel interessanter dan zijzelf is. Die reacties zeggen stuk voor stuk meer over degenen die ze geeft, dan over Mees. Neem bijvoorbeeld het getwitter van de Groen Linkse politica Femke Halsema, die nog steeds moet afkicken van de overmatige publiciteit die ze vroeger genoot. Met nauwelijks ingehouden woede en veontwaardiging twitterde zij het volgende:

'Mensen die joelen over ‪#heleenmees hebben zelf vast onkreukbaar liefdesleven, masturberen nooit en laten ex met rust ‪#pfffh'

Ik weet niet precies op wie zij doelt en dat is kennelijk ook de bedoeling want anders had ze namen genoemd. Desondanks valt meteen op dat mevrouw Halsema niet in staat is helder te denken. De zaak Heleen Mees draait niet om ‘masturberen.’ Hoe komt zij daarbij? Behalve fundamentalistische christenen van bijvoorbeeld de Christen Unie is er niemand in Nederland die tegen ‘masturberen’ is. Bovendien gaat de zaak Heleen Mees ook niet over een 'onkreukbaar liefdesleven.' Hoe komt mevrouw Halsema daarbij? En tenslotte gaat het hier evenmin over het 'met rust' laten van een 'ex.'  Waar het over handelt is een strafbaar feit, te weten de beschuldiging dat Heleen Mees haar voormalige minnaar en diens vrouw en hun kinderen dermate heeft geterroriseerd dat er een aanklacht tegen haar is ingediend. Opvallend is dat de politica Halsema evenals de meeste anderen zich in deze zaak profileren op het seks-aspect en niets anders. Het juridische aspect ontgaat hen volledig. Kennelijk zijn bij haar en de anderen de stoppen doorgeslagen toen het begrip 'masturberen' opdook. Halsema die zichzelf en haar partij regeringsfahig beschouwde voordat de partij mede door haar zwakke politieke beleid bijna werd weggevaagd, is niet in staat de veel belangrijkere aspecten van deze affaire te zien. De seks is een triviale bijzaak. Veel illustrerender is de wijze waarop hoog opgeleide mensen op sleutelposities in onze samenleving elkaar bejegenen, het feit dat Mees haar voormalige minnaar de ‘topeconoom’ Willem Buiter voorstelt 'zal ik je ballen likken,' om zo hun relatie weer nieuw leven in te blazen, en wanneer dit niet mag Buiter laat weten 'ik hoop dat je vliegtuig neerstort.' Maar misschien wel het meest onthullende met betrekking tot het niveau van onze economische elite is het feit dat Willem Buiter deze e-mails met extreme meedogenlooseid aan de commerciele massamedia heeft doorgespeeld. Een duidelijkere typering van de mores in dit milieu is ondenkbaar. Het toont aan wat voor ordinair volkje vandaag de dag de macht in handen heeft gekregen. We worden geleid door sociopaten en psychopaten, mensen die bereid zijn de ander te vernietigen om hun doel te bereiken. En vervolgens worden we geconfronteerd met onnozele politici als Femke Halsema die kennelijk alleen maar aan seks kan denken en in haar optreden daarmee ook regelmatig kokketeert. Juist daardoor wordt ze in deze verziekte neoliberale politieke cultuur door de mannetjesmakers naar voren geschoven als het 'linkse' gezicht. ‘Pfffh,’ om in het jargon van Halsema te blijven.

Heleen Mees: 'Zal ik je ballen likken?'

Een soortgelijk geval is ene Vivienne Westerhoud, een voor mij tot voor kort onbekend licht dat bij enig nader onderzoek de auteur is van belangwekkende zaken als:

De top 5 redenen waarom werkende vrouwen telefoonhoesjes gebruiken

Je bent altijd bezig. Je werkt flexibel, zorgt voor de kinderen en doet ook nog de boodschappen. Je telefoon is behalve jouw manier om in contact te blijven met je collega’s en je baas, ook je boodschappenlijst en je wekker. Daarom ben je zuinig op je smartphone. De belangrijkste reden om een telefoonhoesje te gebruiken...

En:

Zakelijke kleding voor op het werk

Op je werk heb je vaak contact met klanten. Bij elke bespreking moet je daarom een goed verhaal hebben en er daarnaast ook nog tiptop uitzien. De kleding die je draagt heeft namelijk een belangrijk aandeel in de manier waarop mensen je zien. Zakelijk hoeft niet meteen saai te zijn en...

Hoe kan je nog goedkoper online winkelen?

Iedereen weet dat je tegenwoordig veel voordeliger uit bent als je online shopt in plaats van dat je naar die drukke winkelstraat gaat. Ook online hebben ze vaak uitverkoop waar je als consument flink van kan profiteren. Webwinkels hebben veel minder vaste kosten dan de fysieke winkels, denk hierbij aan de huur van een duur pand en het salaris van het winkelpersoneel. Dit is dan ook de grootste reden waarom het online allemaal een stuk goedkoper is. Nog voordeliger kan het via Mijnkortingscode.nl.

Kortom, deze mevrouw is rijp voor het grote werk en dus schreef zij onlangs in de Volkskrant:

Met afgrijzen las ik de afgelopen dagen de berichtgeving over Heleen Mees. Hoe zij opgepakt werd, hoe de inhoud van haar mails naar ex-geliefde Willem Buiter op straat kwam te liggen en hoe haar imago zwaar beschadigd werd. En niemand neemt het voor haar op. Niemand zegt iets over Buiter, die er jarenlang een buitenechtelijke relatie met Mees op nahield. Waarschijnlijk beloofde hij haar zijn liefde en een toekomst samen. Mees is verraden. En niet alleen door haar Willem.


Uit deze nonsens valt op te maken dat het gebrek aan logica bij de Volkskrant nu definitief totaal is. Zelfs een poging rationeel te lijken hebben mijn collega's daar laten vallen. Als het maar lawaai maakt, seks, spanning en sensatie. Wie is er nu eigenlijk bedrogen? Heleen Mees of de echtgenote van Willem Buiter? Van Mees weten we het niet, vandaar het woord 'waarschijnlijk,' van mevrouw Buiter weten we het wel, maar die is in de feministische oproep van Vivienne Westerhoud 'Dames feministen, waar zijn jullie ballen? Ga achter Mees staan!' onzichtbaar gemaakt. Bij de Volkskrant beseft men kennelijk niet dat een 'buitenechtelijke relatie' in Nederland en de VS niet strafbaar is, maar stalken wel, notabene op aandrang van vrouwen. Vervolgens belanden we in een keukenmeidenromannetje wanneer Vivienne schrijft dat Buiter 'haar zijn liefde en een toekomst samen' heeft beloofd. Dat wil zeggen: 'waarschijnlijk'! Westerhoud weet het niet. In een reactie schrijft een Volkskrant-lezeres de nog wel logisch kan nadenken:

Voor het gemak maar even vergeten dat deze feministe het op heeft genomen voor seksist Dominique Strauss Kahn? Wat voor feminist ben je eigenlijk als je het op gaat nemen voor mannen die zich schuldig maken aan seksuele intimidatie en ongewenste intimiteiten? Allicht dat echte feministen deze nepfeministe niet gaan verdedigen.

Een mannelijke lezer vraagt zich terecht af:

Waarom zou je achter iemand gaan staan die verdacht wordt van een misdrijf? Wat een vreemde oproep.

Een vrouw kan bij de dames Halsema en Westerhoud alleen gezien worden als het eeuwige slachtoffer, en wat dit uiteindelijk betekent weten we uit de terreur van de zionisten  tegenover bijvoorbeeld Palestijnse vrouwen en meisjes, waar dit slag Nederlandse feministen nooit een solidariteitsoproep voor doen, hetgeen weer tekenend is voor hun onderhuids racisme. Kortom, Halsema cum suis zitten zelf hun eigen emancipatie en die van werkelijk onderdrukte vrouwen in de weg. Ze weigeren volwassen te worden. Het seksisme spat ervan af, maar nu gericht tegen mannen. Of deze vrouwen spelen de rol van het leukste meisje van de klas, of de rol van eeuwige slachtoffer, al naar gelang het hen uitkomt. En wat betreft de liefde: uit het voorstel van Mees om het weer goed te maken door Buiter's ballen te likken, maak ik op dat deze relatie niet gekenmerkt werd door liefde, maar eerst en vooral door seks en onderworpenheid van de vrouw. De centrale vraag blijft: waarom moet iemand het voor de van stalking beschuldigde Mees opnemen? In dit opzicht is de reactie van HermandeConinck afdoende:

Ok, als man moet ik dus blijkbaar ook vierkant achter elke man gaan staan die zich als een enge stalker gedraagt. Dus mannen: laat stalkers niet alleen in de kou staan!

Maar omdat Vivienne Westerhoud en de Volkskrantredactie geen logica bezitten luidt de stelling: 'Mees is verraden.' Ook hier wordt geen enkele poging gedaan om deze zaak in een bredere context te plaatsen, maar blijft de aandacht beperkt tot de seks en de vermeende strijd tussen de geslachten. Een lezer van mijn weblog wees naar aanleiding van mijn kritiek op het gemis aan context en de daarbij behorende infantilisering van de massamens op hetgeen Marian Donner heeft geschreven in een artikel dat de NRC afgelopen zaterdag plaatste. Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Heleen Mees van de NRC 26" achtergelaten: 

Moest bij jouw analyse denken aan 'de laatste twee' artikelen van Marian Donner op haar blog. Ook het ingesloten filmje: 'Mc Luhan's Wake - Identity and Violence' maakt nieuwsgierig. 

De schrijfster Marian Donner:

Alleen voor pubers is de wereld slechts een decor. Volwassenen richten zich op ideeën, achtergronden en verbanden. Omdat ze begrijpen dat een mens slechts bestaat bij de gratie van de wereld om hem heen...

De moderne mens blikt niet terug, hij infantiliseert.

Met alle consequenties van dien. Want behalve het zwelgen in emotie hebben pubers nog een aantal eigenschappen gemeen. Impulsiviteit, hebzucht en egocentrisme bijvoorbeeld, kenmerken die ze tot de ideale consument maken. Laat zien wie je bent, volg je gevoel, grijp dit moment! Wees dat kind in die snoepwinkel...

Maar erger is misschien wel dit – dat in al het ‘sharen’ en het zoeken naar een connectie de meest wezenlijke dingen buiten beeld worden gedrukt. Het duistere, het onbegrijpelijke, het onkenbare, de ander, oftewel verschil. Wat we uiteindelijk horen is alleen nog de echo van onze eigen hartenkreet.

Het grote 'Ik' staat centraal, de gemeenschap bestaat niet. Solidair is de infantiele Ik-mens alleen met zichzelf. 'Mees is verraden,' waarop ene Marcel ten Broeke zichzelf publiekelijk een brevet van onvermogen geeft door in diezelfde Volkskrant Heleen Mees te verdedigen met de opmerking:

In 2008 interviewde ik Heleen Mees. Ik herinner mij een intelligente, energieke vrouw.

Een andere lezer laat de volgende absurde impliciete boodschap zien door over de bewering te schrijven dat 'Mees is verraden':

'Ze is belazerd, door een man. Dat doen vrouwen nou nooit.

Wat er ook over de zaak Mees/Buiter zal worden beweerd, het enige belangrijke facet in deze zaak, te weten: de neoliberale werkelijkheid waarbinnen deze ranzige affaire zich afspeelt en het onderwerp interessant maakt, zal door de vrije Nederlandse pers zeker niet worden geanaliseerd. Al het gezever over feminisme en emancipatie ten spijt moet voor ieder weldenkend mens duidelijk zijn dat het neoliberalisme en emancipatie elkaar volledig uitsluiten. Niet alleen blijkt dat uit de kwaliteit van de relatie van beide neoliberale hoofdrolspelers, Mees en Buiter, maar ook uit hun economisce opvattingen. Zo kan de verkapte arbeidsplicht voor iedere volwassene in het Westen moeilijk gezien worden als de bevrijding van het individu. Het enige resultaat van deze ‘plicht’ is dat de burger nog meer beheerst kan worden door de staat en de financieel-econmische macht. Deze arbeidsdwang is door zowel links als rechts verkocht als de bevrijding van de vrouw nu zij moet meedraaien in de werkdiscipline waarop zij geen enkele wezenlijke greep heeft en die de vernietigende waanzin van het neoliberalisme mede mogelijk maakt. Het huidige kapitalisme is niets anders dan een permanente staat van oorlog met mens en natuur. Maar juist dat fundamentele aspect ontbreekt permanent in dit soort ‘debatten’ over de bevrijding van de vrouw. De gekte bereikt in het geval van Mees en Westerhoud een hoogtepunt wanneer laatst genoemde in de Volkskrant schrijft:

Jaren geleden vertegenwoordigde Heleen Mees alles op het gebied van emancipatie, waar ik het mee oneens kon zijn. Het resulteerde in veel opiniestukken over en weer. Maar ik ontmoette haar nooit. Zij riep dat Nederlandse moeders lui waren omdat ze te weinig werkten. Ik riep namens mamas.nl dat we met meer flexibiliteit in werktijden veel vrouwen weer aan het werk zouden krijgen. Gewoon omdat zorg en werk dan beter gecombineerd kon worden. Ik vond het destijds harteloos hoe Mees vrouwen - die andere keuzes maakten dan zij - schoffeerde onder het mom van emancipatie. Ik geloof dat we veel verder komen als we elkaar in onze waarde laten. En als we juist vierkant achter elkaar gaan staan. En daarom wil ik Heleen Mees nu een hart onder de riem steken.


Let op: ‘veel vrouwen weer aan het werk zouden krijgen.’ Namens wie spreken Westerhoud en Mees? En begrijp ik het goed dat het opvoeden van kinderen en het regelen van de huishouding geen ‘werk’ is? En wat nu als vrouwen juist geen betaald ‘werk’ zouden willen onder de keiharde geflexibiliseerde condities van neoliberale managers met hun afroepcontracten, lage lonen, en drastisch ingeperkte sociale voorzieningen? Waar is hun vrijheid om te weigeren? Westerhoud van de commerciele mamas.nl stelt dat Mees vrouwen die niet fulltime willen meedraaien in de 24 uurs economie ‘schoffeerde onder het mom van emancipatie’ en roept vervolgens ook deze zelfde vrouwen op om met hun ‘ballen… achter  Heleen Mees te gaan staan.’ Het ordinaire taalgebruik alleen al is stuitend. Leest u even mee:

Wij vrouwen echter wijken onmiddellijk van elkaars zijde zodra er 'iets niet helemaal braaf is'. We zijn niet bereid er voor elkaar 'te zijn' als het erop aankomt. Of heerst er nu schaamte om achter Heleen Mees te gaan staan? En waarom eigenlijk? Wegens onkuise mailtjes? Lazen wij niet allemaal met rode oortjes drie delen 'Vijftig tinten grijs'? Welnu dames, Mees heeft er geen boek voor nodig. Haar ervaringen in real life wijken er waarschijnlijk niet veel vanaf. Chapeau Heleen! Durf te leven. En als je zin hebt in een potje bier, bel me dan gerust. Dan lullen we nergens meer over.


Dit is het intellectuele niveau van de Nederlandse mainstream. 'Vijftig tinten grijs? Welnu dames, Mees heeft er geen boek voor nodig. Haar ervaringen in real life wijken er waarschijnlijk niet veel vanaf. Chapeau Heleen! Durf te leven.’ Hoe nu? ‘Durf te leven’ zodat u gearrersteerd kan worden vanwege stalking? ‘Chapeau Heleen,’ dat je de ballen van de baas wil likken. Tot een dergelijke diepte is men gedaald, en nog is het einde van de put niet bereikt. In het milieu van Mees en Westerhoud wordt inderdaad  ‘Vijftig tinten grijs’ gelezen, of andere damesporno als ‘Vochtige Streken.’ Dit soort oppervlakkige parvenues beheersen schaamteloos de discussie in de polder. En ‘dan lullen we nergens meer over.’ Dan drinkt dit slag opiniemakers ‘een potje bier,’ nadat ze in de Volkskrant, die claimt een kwaliteitskrant te zijn, hun vulgaire nonsense hebben gespuid. Nogmaals: de reacties van de spraakmakende gemeente in Nederland op de affaire Mees zijn veel onthullender dan de grove dwaasheid van de neoliberale protagonisten Buiter en Mees zelf.