Study Group members Jeanine Jerkovic (American), Sheila Sitalsing (Dutch), and Friederike Stützle-Dahns (German)
Sheila Sitalsing is een 44-jarige in Suriname geboren
econome die in 2004 van Elsevier overstapte naar de Volkskrant en daar nu een
column heeft. Als zodanig is ze een van de vele spreekbuizen in de commerciele
massamedia van de neoliberale ideologie die in 2008 tot de kredietcrisis leidde
en vervolgens de echte economie in een diepe depressie trok. Vandaag schrijft
ze in de Volkskrant onder de kop ‘In Hummers rondtuffende revolutionairen met
Rolex’:
‘Onlangs passeerde Venezuela in de officiele
lijstjes Saoedi-Arabie als land met de grootste bewezen oliereserves op aarde.
Dit maakt, in combinatie met Chavez’ Boliviariaanse revolutie, de verkiezingen
van dit weekend zo intrigerend.’
Tot zover zijn dit feitelijke gegevens. Men zou mogen
verwachten dat Sitalsing deze ‘Bolivariaanse revolutie… zo intrigerend vindt’
omdat Simon Bolivar de sleutelfiguur is van wat de geschiedenis is ingegaan als
‘Hispanic America's
successful struggle for independence
from the Spanish Empire,
and is today considered one of the most influential politicians in the history
of the Americas.’ http://en.wikipedia.org/wiki/Simón_Bol%C3%ADvar Chavez treedt dus in de voetsporen
van de man die Spaans Amerika bevrijdde van de Europese koloniale overheersing. En Chavez doet dit alles ook nog eens op het moment dat
bekend is geworden dat zijn land meer oliereserves heeft dan Saoedi-Arabie. Men mag dus verwachten
dat iemand als Sitalsing die in de democratische rechtstaat Nederland is geschoold deze ontwikkeling
zou toejuichen. Vooral als we weten dat Venezuela al meer
dan een eeuw olie produceert voor de rijke wereld, maar dat aan aanzienlijk deel van de
bevolking zelf daarvan niet of nauwelijks de vruchten heeft geplukt. ‘Like
most Latin American countries, Venezuela has an unequal distribution of wealth.
The rich tend to be very rich and the poor very poor. In 1970, the poorest
fifth of the population had 3% of national income, while the wealthiest fifth
had 54%.[48]
For comparison the UK 1973 figures were 6.3% and 38.8%, and the US in 1972,
4.5% and 42.8%.’ http://en.wikipedia.org/wiki/Economy_of_Venezuela
De populariteit van Chavez onder de meerderheid van de
Venezulanen is vooral te verklaren uit het feit dat hij de armoede heeft teruggedrongen. Volgens het CIA World Factbook is onder Chavez het percentage
inwoners onder de armoedegrens verminderd tot rond de 27
procent, zeer tot het ongenoegen van de neoliberale machthebbers in het Westen onder
aanvoering van de Verenigde Staten, zoals in de Britse pers uitlekte:
'The failed coup in Venezuela was closely tied to senior officials in the US government, The Observer has established.’
http://www.guardian.co.uk/world/2002/apr/21/usa.venezuela
Die staatsgreep mislukte omdat de armen uit de sloppenwijken massaal naar het centrum van de hoofdstad waren opgetrokken om daar hun steun aan Chavez te betuigen, die door de rijken was ontvoerd. Dat Chavez op brede steun kan rekenen van de kiezers blijkt uit de talloze verkiezingen die hij won en uit het feit dat hij gisteren weer met een meerderheid van 54 procent de recente verkiezing heeft gewonnen. Tot grote ergernis van de neoliberalen en hun spreekbuizen in de westerse massamedia, zoals Sheila Sitalsing die na een feitelijke inleiding het volgende beweert:
‘Chavez was nog niet zo lang president toen
hij rond de eeuwwisseling op tournee door het Midden-Oosten zijn mede
Opec-leden – Irak, Iraq, Libie, Koeweit, Saoedi-Arabie – opjuinde om voor
hogere olieprijzen te lobbyen. Toen kostte een vat Brent nog geen twee tientjes;
nu is dat 100 dollar.’
Met
andere woorden: toen de armste 20 procent van de Venezulaanse bevolking met 3
procent van het nationale inkomen genoegen moest nemen terwijl de rijkste 20
procent met meer dan de helft aan
de haal ging, kostte een vat olie nog geen twee tientjes, terwijl het nu 100
dollar is, en de armen in Venezuela dankzij het Chavez bewind daarvan
profiteren. Een schande, vindt
Sitalsing, zo blijkt uit haar kwalificatie ‘opjuinen,’ oftewel ophitsen. Latijns
Amerikanen mogen niet pleiten voor een hogere prijs van hun grondstoffen, dat
mogen alleen westerse concerns zodra ze hun producten elders in de wereld
slijten.
Later
meer over Sheila Sitalsing uit Suriname.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten