Laten we deze foto nog eens nader bekijken:
Study Group members Jeanine Jerkovic (American), Sheila Sitalsing (Dutch), and Friederike Stützle-Dahns (German). U ziet: borreltijd. Een keurig ogend gezelschap, de vrouwen laten hun parelwitte tanden zien, de mannen spreken over ernstige zaken.
De foto werd gemaakt tijdens een cursus van de 'American Council on Germany', een door de VS na de Tweede Wereldoorlog in het leven geroepen instelling waar speciaal geselecteerde jongeren werden voorbereid op een carriere die geheel in dienst zou staan van het kapitalisme en als zodanig een wal moest opwerpen tegen mogelijk linkse gedachten. De ACG's missie wordt tegenwoordig als volgt omschreven:
'Mission Statement. The American Council on Germany (ACG) is an independent, nonpartisan nonprofit organization which promotes dialogue among leaders from business, government, and the media in the United States and Europe. The ACG strengthens transatlantic understanding and coordinates policy initiatives on key issues in the post-September 11th world.'
De 'Board of Directors,' bestaande uit vooraanstaande CEO's van banken en grote concerns benevens rechtse politici, onder wie Henry Kissinger, zorgt ervoor dat er niet wordt afgeweken van de nauw omschreven missiekoers.
http://www.acgusa.org/about2.php?pagename=About+Us&subpagename=Board+of+Directors
Henry Kissinger staat wereldwijd bekend als de man die achter de Chileense militaire staatsgreep zat, waarbij de democratisch gekozen president Allende ten val werd gebracht en tenminste 3000 Chileense burgers werden dood gemarteld of direct werden vermoord omdat ze de economische belangen van Amerikaanse concerns die in Chili hadden geinvesteerd in gevaar zouden hebben gebracht.
In 2004 schreef ik over Henry Kissinger het volgende:
Onder leiding van de toenmalige Nationale Veiligheidsadviseur Henry Kissinger werd in het geheim ‘een strategie van destabilisatie, ontvoering en moord,’ ontwikkeld ‘met het doel een militaire staatsgreep uit te lokken,’ zo blijkt uit vrijgekomen documenten. Op 11 september 1973, de dag dat de Senaat Kissinger’s benoeming als minister van Buitenlandse Zaken sanctioneerde, werd Allende tijdens een gewelddadige staatsgreep vermoord. Omdat hier sprake was van een grove schending van de internationale rechtsorde verklaarde minister Kissinger tegenover de Senaatscommissie voor buitenlandse betrekkingen dat de Amerikaanse regering geen enkele rol had gespeeld in die militaire coup. Op zijn beurt beschreef de Amerikaanse marineattaché in Chili, Patrick Ryan in een intern rapport de elfde september tevreden als ‘onze D-day’ om vervolgens te concluderen dat ‘Chili’s coup de etat (sic) bijna perfect’ was. Onmiddellijk nadat de wettige en democratisch gekozen regering van Chili was uitgeschakeld, kreeg het militaire regime die de macht had gegrepen aanzienlijke economische en militaire steun van de VS. Dat in Chili intussen op grote schaal de mensenrechten ernstig werden geschonden, speelde daarbij geen enkele rol. Integendeel, zo valt te lezen in een in 1999 vrijgegeven Amerikaans memorandum, waarin een gesprek tussen Kissinger en juntaleider Pinochet te lezen is. Het onderhoud vond plaats op 8 juni 1976, op de dag dat Henry Kissinger een toespraak zou houden voor de Organisatie van Amerikaanse Staten over het onderwerp mensenrechten. Gedwongen door de publieke opinie en het Congres moest hij als Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken in het openbaar enkele kritische opmerkingen maken over de martelingen en verdwijningen van politieke tegenstanders in Chili. Voorafgaand aan dit optreden zei Kissinger in een gesprek onder vier ogen geruststellend tegen de despoot Pinochet: ‘De toespraak is niet tegen Chili gericht. Dat wilde ik u zeggen. Naar mijn oordeel bent u een slachtoffer van alle linkse groeperingen ter wereld en bestaat uw grootste zonde erin dat u een regering omver hebt geworpen die bezig was communistisch te worden… We hebben de omverwerping van de pro-communistische regering hier met instemming begroet. We zijn er niet op uit uw positie te verzwakken… Ik wil graag onze betrekkingen en vriendschap bevorderen.’
De auteur Christopher Hitchens portretteerde Kissinger in zijn in alom geprezen boek The Trial of
Henry Kissinger als een gangster. En met deze 'schurk' in de Raad van Directeuren van ACG leerde Sheila Sitalsing wat wel en niet politiek correct is voor westerse studenten die carriere willen maken binnen de kringen van de gevestigde orde. Dit verklaart de haat die ze publiekelijk toont voor Hugo Chavez en anderen die weigeren in het gareel van de 'vrije markt'-ideologie mee te marcheren. Afgelopen maandag schilderde ze de regering Chavez af als 'in Hummers rondtuffende revolutionairen met Rolex.' Wanneer men de stukken van Sitalsing leest dan valt op dat ze al jaren een goede leerling is van wat we gemakshalve de Kissinger-doctrine kunnen noemen. Het volgende schreef ik op 6 oktober 2008:
Sheila
Sitalsing, chef Economie bij de Volkskrant, is niet de minste, want zij
studeerde voor ‘Young Leader’ bij The American Council on Germany: Zie foto:
‘Study Group members Jeanine Jerkovic (American), Sheila Sitalsing (Dutch), and
Friederike Stützle-Dahns (German) ’The program fosters leadership qualities in
participants by stimulating dialogue on current political, economic, and social
issues across national boundaries. It also forges a new network of future
leaders. Een “private, nonprofit, organization” met in het bestuur Henry
Kissinger en de voormalige militair Brent Scowcroft, National Security Advisor
van Gerald R. Ford en George H.W. Bush, voorzitter van het Forum for
International Policy en de uitvinder van de term “New World Order”.
Mevrouw
Sitalsing, als populistische spreekbuis voor multinationals, maakt zich wel
eens boos: ”De lijst maatschappelijke problemen die Den Haag over de heg gooit
bij de werkgevers, wordt langer en langer. Hou daar eens mee op! … De lijst –
niet alleen Shell en Unilever, maar ook de bakker en de ijsboer – is lang en
groeiende. Van files tot herintredende moeders, van kutmarokkaantjes tot het
repareren van het beroerde onderwijs via vakopleidingen: het bedrijfsleven
wordt overal voor ingeschakeld. … Het jongste plan, van de GroenLinksfractie in
de Tweede Kamer, om jonge vaders twee weken doorbetaald babyverlof te geven,
spant de kroon.” En:
“Een
geliberaliseerd Nederland, internationaal gericht en met weinig sociale
voorzieningen is in 2040 aanmerkelijk rijker dan in Nederland dat sociale voorzieningen
hoog in het vaandel draagt en de verdere overdracht van soevereiniteit aan
Europa of multilaterale instellingen beperkt houdt,” schreef Sitalsing in 2004
in de Volkskrant, dus lijkt het mij wel duidelijk dat mevrouw het neoliberale
geloof promoot (en dus niet de titel journalist mag gebruiken).’
De teksten van Sitalsing is inmiddels om niet nader omschreven redenen bij de Volkskrant verwijderd, maar hier nog wel te lezen: http://forum.viva.nl/forum/list_message/1623019
http://managing21.skynetblogs.be/archive/2004/11/28/toekomst-rijker-of-socialer.html
http://managing21.skynetblogs.be/archive/2004/11/28/toekomst-rijker-of-socialer.html
Al in de jaren twintig van de vorige eeuw schreef de befaamde
Amerikaanse columnist Walter Lippmann dat journalisten als ‘gespecialiseerde
klasse’ de taak hebben om de ‘gemeenschappelijke belangen… die voor het
overgrote deel de publieke opinie ontgaan’ zo te presenteren dat ze door de
massa aanvaard werden, waarbij natuurlijk de ‘gemeenschappelijke belangen’
vooral de rijken dienden. Met andere woorden: de media moesten de visie van de
machtigen propageren. De toonaangevende Lippmann, een fervent adept van de
imperialistische presidenten Theodore Roosevelt en Woodrow Wilson, was uiterst
sceptisch over de mogelijkheid van een ware democratie in een complexe moderne
samenleving. Het gewone volk kon zijn eigen belangen niet zomaar gaan formuleren,
want dan zou het een chaos worden. ‘Het publiek moet zijn plaats weten,’ zodat
‘verantwoordelijke mensen… niet gestoord door het gestamp en het gebrul van een
verbijsterde kudde’ hun beleid kunnen bepalen. De enige ‘functie’ in een
democratische samenleving van ‘onwetende en bemoeizuchtige buitenstaanders’ was
die van ‘geïnteresseerde toeschouwers.’
Kissinger. de Rockefeller-protege. die de moordenaar Pinochet aan de macht hielp om de westerse economische belangen veilig te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten