"Marcel Möring: ‘De roman is een hoer geworden, een papieren tijger’
De roman is gedegradeerd tot amusement voor de middenklasse, vindt schrijver Marcel Möring. Gekafte lafheid regeert...
Gevoed door een eindeloze stroom bruin cafégelul op de televisie is de aandacht van publiek en pers voor het persoonlijke en het concrete toegenomen...
De roman is opgeschoven naar wat al die schermen allang en veel beter bieden: snelheid, actualiteit, amusement.
De roman is de weg gegaan van de eens zo grote politieke middenpartijen, die nu met quasipopulistisch aas vissen in de vijver van de kiezersgunst. Ze zien dat die verwatering van standpunten alleen nog iets oplevert als een soundbite of als aforisme toevallig een snaar raakt. En net zoals de kiezers weglopen naar partijen die wél duidelijk zijn, vanwege populistische horkerigheid of omdat ze nog steeds ergens voor staan, raakt de roman publiek kwijt aan non-fictie en literaire thrillers – de D66 en PVV van de literatuur...
Die roman, een uitontwikkeld genre dat alleen nog iets voort kan brengen dat nu nog witter wast en met 25 procent extra inhoud wordt geleverd, mag verdwijnen...
De roman is een hoer geworden. En dat heeft veel te maken met een vorm van lafheid die schrijvers, uitgevers, boekhandelaren en critici heeft bevangen. Om te dingen naar de gunst van de lezer, die succesvol het hof wordt gemaakt door non-fictie en literaire thrillers, is ‘de literatuur’ stilletjes naar de mainstream gekropen.
Schrijvers willen publiek verwerven of behouden door toegankelijke, vlotte boeken met veel harteklop van de tijd te schrijven die uitgevers graag als vrouwenboeken in de markt willen zetten (want net als de kerk wordt de literatuur in leven gehouden door vrouwen) en die door de boekhandel dan weer op overvolle tafels tussen tientallen andere boeken voor de culturele middenklassen worden gelegd...''
http://www.nrc.nl/boeken/2012/07/09/marcel-moring-de-roman-is-een-hoer-geworden-een-papieren-tijger/
En let op: hetzelfde geldt ook voor de non-fictieboeken, een snuifje van dit een mespuntje van dat et voila, of je nu over Europa, de Verenigde Staten of het hedendaagse tijdsgewricht schrijft, het meeste is slaapverwekkend en clichematig. Het moet de lezer hoop bieden. Zo niet, dan verkoopt het niet, of in elk geval te weinig. De schrijver moet zichzelf en zijn product verkopen. Zijn wapen is niet het inzicht in de materie maar de wijze waarop hij aan marketing en branding doet. Wie het beste leurt is succesrijk. Dit slag schrijvers zijn hoeren geworden die zich overal laten inhuren. Ik kom hierop terug.
2 opmerkingen:
Romans, non-fictie, ik zie het ook bij jonge beeldende kunstenaars, en economen als Arjo Klamer ("deskundige"), die cultuurhatende politici ervan hebben overtuigd dat er in Nederland een serieuze markt voor beeldende kunst zou bestaan, dus moesten kunstenaars "creatief ondernemers" worden, die hun brood momenteel moeten verdienen met 'crowdfunding' en sponsors (die er ook niet meer zijn), en anders maar de kassen in, zo niet onbetaald in zorg en onderwijs. Want dat scheelt weer een paar miezerige miljoenen.
Wetenschappers, ze moeten met ludieke dingetjes komen die aanspreken. Klamer zei in 2008 heel stoer dat de crisis slechts "een hype" was, een storm in een glas water, die snel over zou waaien. Kabinetten laten zich door zo iemand adviseren. En heb ik zo het idee dat hij de opvolger van Ewout Irrgang (SP) gaat worden.
Om maar een voorbeeld te noemen. Het is zoals je eerder schreef Stan: alles wordt gereduceerd naar het laagste niveau van de massa. Die inmiddels zo cultureel gedepriveerd is dat het haar noden en wensen alleen nog maar kan uitdrukken in (bezit van) consumptiegoederen en amusement.
Arjo Klamer
Een reactie posten