Op de website Joop schrijft Ikram Taouanza, student sociologie:
'Ik heb geen behoefte meer aan Grote Idealistische Verhalen en politieke beloften, noch aan goedbedoelde noties als een ambassadeur van Hoffelijkheid of een ministerie van Vrede. Blasé is wellicht het goede woord om de huidige generatie te kenmerken; niet vatbaar voor dreigende doemscenario's noch voor utopische walhalla's.
Ik ben gebonden aan Rotterdam omdat ik hier van jongs af aan alle kansen heb gekregen om zelf de regie over mijn leven te hebben.'
Deze jongedame gelooft werkelijk 'de regie' over haar leven te hebben en heeft daarom 'geen behoefte meer' aan een groter sociaal verhaal. Het IK is voldoende, zo denkt ze in al haar onschuld. Dit is wat de grote Amerikaanse socioloog C. Wright Mills dienaangaande te vertellen had:
'Seldom aware of the intricate connection between the patterns of their own lives and the course of world history, ordinary men do not usually know what this connection means for the kinds of men they are becoming and for the kinds of history-making in which they might take part. They do not possess the quality of mind essential to grasp the interplay of man and society, of biography and history, of self and world. They cannot cope with their personal troubles in such ways as to control the structural transformations that usually lie behind them… What they need… is a quality of mind that will help them to use information and to develop reason in order to achieve lucid summations of what is going on in the world and of what may be happening within themselves.'
Inderdaad, we zitten opgescheept met een westerse generatie die 'niet vatbaar is voor dreigende doemscenario's noch voor utopische walhalla's.' De mensheid zal daar een hoge prijs voor moeten betalen, want het 'blasé' negeren van de werkelijkheid is een uiterst gevaarlijke ziekte, genaamd autisme. Het is meestal de laatste fase van een samenleving die van zichzelf vervreemd is geraakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten