De Joodse Lobby 4

http://abu-pessoptimist.blogspot.com/

Interessant stuk,

Groet Jose

DINSDAG 5 OKTOBER 2010

'Missing Peace', een nieuw initiatief dat Israel gaat redden van 'demonisatie en delegitimatie'

Een uiterst curieuze avond, gisteren, in het nieuwe gebouw van de Liberaal Joodse Gemeente in Amsterdam.Een 80-tal mensen was daar samengestroomd naar aanleiding van
de volgende, op zich ook al tamelijk  curieuze uitnodiging: :

If Israel goes down we all go down.
                                         Jose Maria Aznar 17 juni 2010


Jeruzalem 15 september 2010
De laatste jaren is de internationale positie van de staat Israël zienderogen verslechterd.  Militaire middelen zijn allang niet meer de enige wapens die tegen Israël worden ingezet. Delegitimeren, demoniseren, boycot, "lawfare", desinformatie en geschiedvervalsing  zijn middelen die vooral in Europa tegen Israël worden ingezet. Velen zijn Israël daardoor gaan beschouwen als een pariastaat. Joodse gemeenschappen in Europa voelen in toenemende mate de gevolgen van deze ontwikkelingen. De geciteerde uitspraak van de Spaanse ex-premier Aznar, na de jongste internationale aanval op Israël was vooral bedoeld als een alarmsignaal naar de Europese politiek.  Het resulteerde in de oprichting van een Europees platform onder de naam "Friends of Israel".
In Israël zelf  is sinds het verschijnen van het Goldstone rapport koortsachtig gewerkt aan verandering in de public diplomacy. Dat heeft geleid tot ongekende vormen van samenwerking tussen allerlei pro Israël organisaties en de Israëlische overheid.Missing Peace is één van de initiatieven die voortkwam uit deze samenwerking, en beoogt herziening van de public diplomacy voor Israël in Europa. Het Israëlische bureau dat werd opgericht door ex-Nederlanders, werkt aan verbetering van de informatie voorziening over het Midden Oosten in landen zoals Nederland. Missing Peace doet onderzoek naar gebeurtenissen die van invloed zijn op de meningsvorming over Israël in Europa. Onvolledige rapportage over het Arabisch Israëlische conflict wordt door Missing Peace onderzocht en waar nodig aangevuld met de ontbrekende informatie. Tevens wordt proactief informatie verstrekt over actuele ontwikkelingen. Missing Peace beschikt over een scala van betrouwbare en goed geïnformeerde bronnen in en buiten Israël. Door de locatie van het bureau in Jeruzalem is Missing Peace in staat om informatie uit eerste hand te verkrijgen en veldonderzoek te doen.Door zijn opzet en werkwijze beoogt Missing Peace te gaan fungeren als het facilitair bureau voor allen die betrokken zijn bij de public diplomacy voor Israël in Europa. Nederland zal daarbij fungeren als het pilot project van Missing Peace.

Het ging dus om niets minder dan de lancering van een nieuw project, een pilot project nog wel, om de 'delegitimering' en 'demonisatie' van Israel tegen te gaan op basis van de dagelijkse desinformatie en geschiedvervalsing die de media blijkbaar over ons uitstorten. Het project op zich is een samengaan van een clubje dat zich Israel Facts noemt en dat gedragen wordt door de tot het jodendom bekeerde Nederlander Yochanan Visser (foto hiernaast) die in de Israelische nederzetting Efrat woont, met de groep Hineni (die niets anders is dan een deels in Israels deel hier opererende subdivisie van Christenen voor Israel).. Beide instanties staan bekend om hun deskundige gebruik van 'betrouwbare en goed geïnformeerde bronnen'. Yochanan Visser krijgt regelmatig een platform in de ultra-christelijke Nederlandse pers en soms ook de Volkskrant, om stukken te slijten waar rechtse, pro-Israelische mensen 'hun vingers bij kunnen aflikken' om nog eens een dezer dagen veelgehoorde term te bezigen. Christenen voor Israel behoeft vermoedelijk geen nadere aanbeveling. aanvankelijk had ik begrepen dat ook een groepje dat door het leven gaat onder de naam Stichting WAAR (waarachter zich onder meer de onvermoeibaar pro-Israel bloggende Ratna Pelle en de tot voor kort tot het bestuur van het Nederlands Israelietische Kerkgenootschap behorende Marijke Slager verschuilen) bij Missing Peace onderdak had gevonden. Maar Ratna Pelle liet in een reactie (zie onderaan dit stuk) weten dat de Stichting Waar, die zich zich in het verleden verdienstelijk heeft gemaakt met het schrijven van ingezonden brieven en en 'onderzoeken' waaruit zou moeten blijken dat de NRC en de NOS hopeloos anti-Israel zijn in hun berichtgeving, niet bij dit initiatief is betrokken. .

En ja, iedereen was er. Veel christenen voor Israel, wat Likud ouderen en jongeren, voorneo mde ratna Pelle,  en Frits Barend (bovenste foto), die ondanks alle blijken van het tegendeel altijd heeft volgehouden dat hij heus niet kritiekloos tegenover Israel staat en best progressief is, maar nu definitief dat masker aflegde door als 'spreekstalmeester' op te treden. Ook hij vond dat aan de delegitimering en de foute berichtgeving dringend een einde moest worden gemaakt. Hij 'ergerde zich dood' als bij Pauw en Witteman mensen als Hans van den Broek of Jort kelder maar gewoon hun gang konden gaan zonder te worden tegengesproken.

Opzienbarender was de aanwezigheid van de Israelische ambassadeur Harry Kney Tal (foto links), die met zijn aanwezigheid en ook met zoveel woorden in een inleiding bevestigde dat het nieuwe 'Missing Peace' initiatief de hartelijke instemming en steun geniet van de ambassade en van de Israelische regering. Kney Tal hield een lang betoog waarin regelmatig woorden 'terugkwamen als ''smear campaign', 'demonize'', delegitimize'. Zijn verhaal kwam erop neer dat het delegitimiseringsproces al gaande is sinds de Tweede Intifada en steeds erger wordt. Dat de tegenstanders van Israel misbruik maken van het feit dat de meeste mensen weinig of niets weten van de manier waarop de Palestijnen alle openingen van Israel tegenwerken of afwijzen, zodat hun propaganda kan doordringen tot het grote publiek en soms zelfs tot de Israelische pers. En dat het Goldstone rapport na de oorlog in Gaza bewijst hoever de aanvallen gaan, want dat was een 'frontale aanval waarin Israel werd weggezet als criminele staat, die zijn leger losliet op onschuldige burgers'. Van dit soort berichten naar delegitimering van Israel was dan nog maar een kleine stap.
Kney-Tal betoogde dat het tijd was voor een nieuw soort diplomatie. Want hasbara, een begrip dat nog stamde uit de tijd van Ben Gurion, was re-actief. Hasbara ging uit van een gebeurtenis, vervolgens werd uitleg gegeven en daarna zou het publiek het kunnen begrijpen. Maar in deze tijd van delegitimering was volgens hem een nieuw soort pro-actieve publieke diplomatie vereist.

De daaropvolgende spreker was de nieuwedirecteur van het nieuwe Missing Peace, de Amerikaan Richard Landes (foto hiernaast) lector in de Geschiedenis van de Middeleeuwen aan de Universiteit van Boston. Landes staat al lang bekend als een pro-Israelische ultra. Op een recent symposium van de Yale universiteit over antisemitisme sprak hij over 'What Drives Jews to Loathe Israel Publicly and What To Do About It?” Hij heeft een blog, Augean Stables, zijn dochter werkt als voorlichter van het Israelische leger, en Landes zelf heeft zich enige faam verworven met zijn uitvinding 'Pallywood'. De term is ontleend aan Hollywood en Bollywood (de Indiase pendant van Hollywood) en met de naam bedoelt hij te beschrijven dat Palestijnse cameralieden en andere Palestijnen in dienst van Westerse media de kluit belazeren door dingen te filmen als het doodschieten en/of gewond raken van Palestijnen terwijl het in feite gaat om fake-incidenten. In een volstrekt wazige presentatie liet Landes nog maar eens de beruchte dood van het jongetje Mohammed al-Durra in Gaza zien, (een incident dat tien jaar geleden plaatsvond, heel toevallig verwees ik een paar dagen geleden op dit blog naar een recente Al-Jazeera reportage over de nabestaanden). Landes liet middels PowerPoint zien dat van de berichtgeving niets deugde (ik geloof dat hij bedoelde dat het jongetje helemaal niet dood is, kortom dat het incident nooit heeft plaatsgevonden, maar ik moet eerlijk zeggen dat hij dermate warrig praatte dat ik hem niet helemaal kon volgen).
Eén centraal punt uit zijn betoog heb ik echter wel opgepikt. Dat was dat Israel zwak staat omdat het zelfkritiek kent en  een democratie is met een vrije pers (wat ook voor het Westen geldt) terwijl dat voor de tegenstanders helemaal niet geldt. Dat zijn met name radicale moslims als ik hem goed heb begrepen en mensen die de verworvenheden van die vrije Westerse samenleving gebruiken om diezelfde samenleving om zeep te helpen. De 'democratie gebruiken om de democratie te vernietigen', in zijn woorden.
Landes redeneerkunst bereikte geweldige hoogten toen hij ging vertellen wie die mensen dan wel zijn: het is een coalitie van 'Jihadisten en linksen'. En die linksen zijn zo van haat vervuld jegens de westerse maatschappij dat zij omwille van de samenwerking bereid zijn te vergeten dat die jihadisten zaken als vrouwenrechten, democratie en vrije meningsuiting helemaal niet kennen. En wie dan nog niet begrepen had wie die linkse westerlingen zijn die zo bezeten zijn van haat tegen het Westen dat zij hun principes even vergeten, vulde professor Landes nog even aan dat dat de leiders zijn van organisaties als Amnesty International, Human Rights Watch en vergelijkbare NGO's die steeds Israel aanvallen en delegitimeren. 'Allemaal mensen met een radicaal links verleden,' aldus de prof..

 Ik moet zeggen dat ik sinds de figuur van majoor Kong in de film Dr Strangelove van Stanley Kubrick nooit een gavere vertolking van acute paranoia heb gezien, maar ik heb sterk het gevoel dat ik één van de weinigen, zoniet de enige was die het zo zag, gisteravond. Er waren overigens wel meer onderhoudende momenten. Zo was er de VVD-nestor Frits Bolkestein die ambassadeur Kney-Tal in alles bijviel, maar vervolgens de pijnlijke vraag stelde waarom zijn regering niet gewoon een bouwstop in de bezette gebieden handhaafde. Het bracht Kney-Tal - in opnieuw een enorme omhaal van woorden - tot de opmerkelijke uitspraak dat de nederzettingen nooit het probleem zijn geweest in de onderhandelingen met de Palestijnen en dat het onbegrijpelijk is dat zij nu ineens voorwaarden gingen stellen waar onderhandelen zonder voorwaarden vooraf op zijn plaats zou zijn.
Na de pauze, tijdens de presentatie van een program van activiteiten van de nieuwe organisatie die overigens wat in het vage bleef, was er ineens een vraag van de journalist Canaan Lifschitz van Haaretz aan Yochanan Visser of hij - als kolonist - wel de goede persoon was om Israel te verdedigen. Vissers antwoord was dat hij woont in het Gush Etzion bloc dat ook voor 1948 al bestond en gewoon na 1967 weer als het ware was heropgericht, dus niets aan de hand. Een opmerking waar van alles niet aan klopt - Efrat bestond niet voor 1948 en wordt weliswaar tot het Gush Etzion blok gerekend, maar dat blok is nu vele malen groter dan het voor 1948 ooit is geweest. En trouwens als Israeli's rechten hebben in gebied dat in 1948 door Jordanië werd bezet, hoe zit het dan met Palestijnen in Haifa en Jaffa die  in 1948 door Israel werden ingenomen? Maar toch was het leerzaam om Visser aan het woord te horen. Voor ik hem in levende lijve had gezien en gehoord dacht ik dat hij een pathologische leugenaar was omdat alle details in zijn stukken altijd op zijn minst dubieus zijn en vaker nog  aantoonbaar onjuist. Nadat ik hem gisteren heb zien en horen praten -  timide, stamelend bijna - begreep ik dat het erger is. Hij jokt niet bewust, dit is wat hij heilig gelooft. Het is zijn enige waarheid.
Nog één detail dat ik niet mag overslaan: ook Ronny Naftaniël van het CIDI  was van de partij. Hij kwam tijdens de presentatie van het 'actieprogramma', met de vraag hoe mensen die in Israel wonen denken te kunnen gaan lobbyen in Den Haag of in Brussel. een opmerkelijke vraag. Ik denk dat we eruit op mogen maken dat het CIDI niets met 'Missing Peace' te maken wil hebben en bij de oprichting ervan niet is geraadpleegd. Blijkbaar wilde Naftaniel afstand nemen.