woensdag 13 oktober 2010

Ben Knapen van de NRC 26

Wij eenvoudige stervelingen hebben het allemaal verkeerd begrepen. Niet omdat hij een ordinaire graaier is heeft Ben Knapen zich verrijkt ten koste van de NRC, maar vanwege het feit dat hij hoffelijk wilde zijn, dat wil zeggen: een 'luchtkussen' nodig had en daarnaast niet behept was met 'veel brandende ijver,' kortom liever lui dan moe is. Leest u zelf maar in zijn laatste column voor de NRC. 

In mijn Duitse jaren werd ik verliefd op Schopenhauers aforisme: hoffelijkheid is als een luchtkussen – er zit niets in, maar het verzacht de stoten van het leven.

De liefde voor dit aforisme is gebleven, maar in een emotiecultuur heten hoffelijke omgangsvormen al gauw hypocrisie. Dit aforisme krijgt het nog lastig. In de mediacratie is landsbestuur ook een rusteloos bedrijf geworden. Er is elke dag wel wat en zelden vrij van emoties.

Rest voor noodgevallen de grote, sluwe diplomaat Talleyrand nog, die leefde naar een motto dat ook in deze tijd geen kwaad kan: Surtout, pas trop de zèle (Vooral niet te veel brandende ijver).


http://weblogs.nrc.nl/knapen/2010/10/13/surtout-pas-trop-de-zele/#more-145

Die Ben, we gaan nog wat beleven met dit soort knapen. Het treurige is dat onze cultuur zich niet weet te wapenen tegen opportunistische lichtgewichten. Onze tijd heeft wijze mensen nodig, mensen die een ingeboren beschaving bezitten, voor wie egoisme geen doorslaggevende drijfveer is. Onze kinderen zullen ons vervloeken dat we dit slag mensen aan de macht lieten.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...