De Israelische Terreur 945

In een vorig bericht schreef ik dit:

'Gisteravond volgde ik in de Balie een 'toelichting door en discussie met Yehuda Shaul van Israëlische organisatie Breaking the Silence over door haar gepubliceerde Gaza-rapport', waarin Israelische militairen vertellen welke oorlogsmisdaden in Gaza werden gepleegd door de Israelische strijdkrachten. Hoewel de hele avond gesproken werd over oorlogsmisdaden, werd het woord geen 1 keer uitgesproken. Wel werd verteld dat ook nu nog, na alle nationale en internationale rapporten en getuigenverklaringen over de Israelische oorlogsmisdaden, 80 procent van de joods-Israelische bevolking de officiele militaire en politieke strategie van oorlogsmisdaden steunt. Toen ik tegen het einde van de avond aan Yehuda Shaul vroeg of hij als Israelische staatsburger voorstander was van het juridisch vervolgen van de betreffende militairen, vooral ook gezien het schrikbarende gebrek aan een morele standaard onder 80 procent van de joods-Israelische bevolking, ontweek hij een antwoord door te stellen dat hij geen advocaat was. Toen ik hem er vervolgens op wees dat het irrelevant was bij het beantwoorden van mijn vraag of hij al dan niet een advocaat was, antwoordde hij als reservist niet te weten wat oorlogsmisdaden zijn, en dat trouwens ook alle andere gewone Israelische militairen dit niet weten. Ik stelde hem vervolgens de vraag of hij expliciet tegen het juridisch vervolgen van militairen was die verdacht worden van oorlogsmisdaden. De voorzitter van de avond reageerde door te stellen dat deze vraag niet aan Shaul gesteld mocht worden. Ik was weer helemaal terug in Nederland. Discussie wordt hier niet werkelijk op prijs gesteld.'

Naar aanleiding daarvan schreef Sonja:

Wat erg. Hoe zou jij die houding (van Breaking the Silence) kunnen verklaren? Angst voor represailles? Dat is best reëel.

11:12 AM

stan zei

represailles. dat was naderhand de verklaring van de voorzitter. de gedachte is dat men zich kan verzetten zonder dat dit consequenties oplevert of tenminste zo min mogelijk. dat is een absurde aanname. maar veel interessanter is de uitspraak dat de militairen te velde niet weten wat oorlogsmisdaden zijn. juist daarom moeten ze voor het gerecht worden gedaagd, zeker wanneer 80 procent van de bevolking deze officiele terreur steunt. ik kom hier nog op terug.

11:40 AM

Ik zou daar dit aan willen toevoegen: Yehuda Shaul, die overigens dapper genoeg is om zijn hoofd uit te steken in een zwaar geindoctrineerde samenleving, verklaarde het volgende met betrekking tot strafrechtelijk onderzoek en eventuele vervolging van oorlogsmisdadigers: 'Ik ben geen advocaat, dus ik weet niet wat een oorlogsmisdaad is, en ik denk niet in deze termen. Ik heb geen mening over wat een misdaad is en wat niet... Het gaat hier niet om een jachtseizoen te beginnen. Het gaat om datgene wat een democratische samenleving zou moeten doen: het beginnen van een waar debat thuis, onder onszelf, over hetgeen er in onze naam gebeurt.' De voorzitter van de avond kwam tussenbeide en zei zonder een plausibele verklaring te geven dat 'oorlogsmisdaden geen discussiepunt' zijn en voegde daaraan toe -- zich richtend tot Shaul --: 'Ik probeer je te helpen'. Kennelijk vergeefs, want een dame stelde opnieuw oorlogsmisdaden aan de orde. Shaul verklaarde daarop dat 'soldaten niet weten wat goed en fout is. Integendeel zelfs! Ik denk niet dat soldaten weten wat oorlogsmisdaden zijn. Soldaten zijn geen advocaten. Ik was een soldaat drie jaar lang en ik weet niet wat een oorlogsmisdaad is.' Deze absurde uitspraak mocht verder niet bediscussieerd worden van de voorzitter. Dat deze bewering, dit excuus, tijdens de Neurenbergse Processen niet geaccepteerd werd, is een punt waaraan klakkeloos werd voorbijgegaan.

In elk geval moeten we nu ervan uitgaan dat soldaten van het Israelische leger niet weten dat het met 'disproportioneel geweld' terroriseren van de Palestijnse burgerbevolking een oorlogsmisdaad is, en dat het vermoorden van tenminste 300 Palestijnse kinderen in Gaza in strijd is met het internationaal recht. Ik zou daarom stellen dat een juridische vervolging van oorlogsmisdadigers een uitstekende, ja zelfs een broodnodige manier is om de 80 procent joods-Israeli's, die oorlogsmisdaden goedkeurt zolang die maar door joden worden gepleegd, bewust te maken van het feit dat het recht voor iedereen geldt, en dat ook joods-Israelische soldaten niet boven de wet zijn verheven.

Overigens kunt u in de brochure De stilte doorbroken, Israelische soldaten over de aanval tegen Gaza, ondermeer lezen hoe het komt dat Israelische soldaten met zoveel gemak oorlogsmisdaden kunnen plegen. Het is uitgegeven door het ICCO, een Ander Joods Geluid, SIVMO en United Civilians for Peace,