Nederland en Afghanistan 157

Et voila:

'(30 januari 2008 - Bericht van Advocatenkantoor Steijnen, Olof & Stelling)
P E R S B E R I C H T

OM wijst aangifte tegen Nederlandse schending humanitair oorlogsrecht af
Zeist/Den Haag, 30 januari 2008 -

Alsof hem de gifbeker werd toegediend, zo snel heeft het OM
de ingediende aangifte, tegen de Nederlandse militaire en
politiek-ambtelijke top wegens hun verantwoordelijkheid voor
ernstige schendingen van het humanitair oorlogsrecht in
Afghanistan meteen weer uitgespuwd! Deze aangifte was
ingediend door een tweetal advocaten, mr. M.J.F. Stelling en
mr.N.M.P. Steijnen, gespecialiseerd in het internationaal
humanitair recht.
Reeds vandaag, 30 januari 2008, kwam de mededeling
binnen het dat hun aangifte wegens
1. het onvoldoende inachtnemen van de
internationaalrechtelijke beschermingsverplichtingen jegens
de Afghaanse burgerbevolking,
2. de schending van het Anti-Folterverdrag vanwege de
overdracht van Afghaanse krijgsgevangen aan de Afghaanse
autoriteiten, en
3. de schending van het verbod tot buitengerechtelijke
executie door commitment aan de NAVO-policy van een
doelgerichte liquidatie van 'hogere' Taliban-leiders,
door het OM is afgewezen.
Het OM stelt zich hierbij allereerst op het standpunt dat er
van strafbare feiten 'noch hier te lande, noch ingevolge de
Wet Internationale Misdrijven (WIM)' sprake zou zijn.
Punt uit, geen gram verdere motivering!
Nimmer in de Nederlandse rechtsgeschiedenis zal 'een
onderzoek' door het OM in zo'n razende vaart zijn uitgevoerd!
Welke kwaliteit en diepgang dit zogenaamde 'onderzoek' zal
hebben gehad, laat zich daarmee raden.
De situatie is duidelijk: deze hete aardappel moest men weer
kwijt. Het OM heeft zich hier simpelweg gevoegd naar de wens
van de Minister van justitie om deze zaak met de grootste
spoed 'af te doen'. Het OM heeft hier dan ook louter
gefungeerd als de lakei van het ministerie van justitie.
Nadere stappen
Zoals door ons al aangekondigd wordt nu tegen deze afwijzing
van het OM meteen beroep ingesteld bij het Gerechtshof in Den
Haag. De tekst van dit beroepschrift, dat vandaag nog zal
worden ingediend, kunt u lezen op:
http://www.omslag.nl/artikel/hofa/
--- Nadere toelichting op de afwijzende beslissing van het
OM ---
Het OM komt ook nog met een tweede argument voor zijn
afwijzing. Dat argument is zo mogelijk nog bedenkelijker dan
het, volstrekt nietszeggende, eerste argument. En dat is een
geheel aan de eigen fantasie ontsproten voorstelling van
zaken dat vervolging van de generaals Dick Berlijn en Ton van
Loon, kolonel Hans van Griensven, secretaris-generaal van de
NAVO Jaap de Hoop Scheffer, en de secretarissen-generaal van
Defensie en van Buitenlandse zaken, repectievelijk A. Annink
en Ph. de Heer, door het OM bovendien onmogelijk zou zijn.
Want het OM mag immers geen ministers vervolgen. Daarover mag
alleen de Tweede Kamer of de Kroon beslissen. En dus, zo
knoopt het OM hier de eigen ongebreidelde fantasie aan vast,
mag het OM ook geen mensen vervolgen die onder de
verantwoordelijkheid van een minister vallen.
Dit vormt een volstrekte ontkenning van de zelfstandige
verantwoordelijkheid in strafrechtelijke zin van ambtenaren
die in ondergeschiktheid van een minister handelen, een
zelfstandige verantwoordelijkheid die behoort tot de essentie
van het internationaal humanitair recht en van de Wet
Internationale Misdrijven (WIM).
Wat vormt de achtergrond van deze 'hersenkronkel' waarmee
het OM hier komt om zich maar zo snel en definitief mogelijk
uit de voeten te kunnen maken? Dat is een recent arrest van
de Hoge Raad, waarin ons hoogste rechtscollege meende te
moeten bepalen dat, ook als het om mogelijke ernstige
schendingen gaat van het internationaal humanitair recht,
zoals bijvoorbeeld schendingen van het Anti-Folterverdrag,
eventueel daarvoor verantwoordelijk te achten Nederlandse
ministers niet vervolgd zouden kunnen worden dan op voorslag
van de Kroon - dat zijn ze dus zelf - of van de Tweede
Kamermeerderheid - hun politieke vrienden dus -. (Arrest Hoge
Raad 19 oktober 2007 LJN: BA8485)
Waarmee ons hoogste rechtscollege in Nederland, als enig
'beschaafd' land, zijn politieke top dus een hoge mate van
immuniteit van strafvervolging meent te moeten - en te
kunnen! - voorzien voor wat betreft eventuele
(mede)aansprakelijkheid voor eventuele misdrijven tegen het
internationaal humanitair recht. En dit terwijl het
internationaal humanitair recht nu juist tot esssentie heeft
dat iedereen, ongeacht diens maatschappelijke positie - tot
zelfs staatshoofden toe - voor misdrijven van dit kaliber
vervolgbaar en strafbaar zijn.
Wat het OM hier nu dus meent te kunnen doen, is deze hier
door de Hoge Raad ingezette kwalijke lijn simpelweg
doortrekken: gisteren decreteerde de Hoge Raad het
verderfelijke standpunt dat ministers alleen vervolgbaar zijn
met instemming van henzelf of van hun politieke vrienden in
de Kamer voor eventuele misdrijven tegen het internationaal
humanitair recht waarvoor zij (mede)aansprakelijk zouden
kunnen worden gehouden en vandaag kondigt het OM, in vervolg
daarop, simpelweg af als de juridische waarheid dat dit 'dus'
ook heeft te gelden voor alles wat tot 'de hofhouding' van de
ministers kan worden gerekend.
Voor het Gerechtshof, waar inmiddels door ons bijgaand
beroepschrift wordt ingediend, zal een ander nog uitvoerig
aan de orde worden gesteld.
Zodra de openbare zitting van het Hof over deze kwestie
bekend is, zal daarvan door ons kennis worden gegeven.
Ook latere verdere beroepsmogelijkheden, zoals aangifte bij
het Anti-Foltercomite en bij het Internationaal Strafhof,
zullen door ons, indien nodig, in een later stadium benut
worden.'