De klassieke fout van NOS-Journaal correspondent Sander van Hoorn is dat hij in de anderhalve minuut die hij van Hilversum krijgt om 'eens door te praten' over het Israelisch-Palestijns conflict verzuimt een juiste context te kiezen. De context die hij geeft is er 1 van: waar twee vechten zijn twee fout en moeten twee iets inleveren.
Het feit dat het hier gaat om een illegale al 40 jaar durende bezetting is achter de horizon verdwenen. Het feit dat het hier gaat om een bijna 60 jaar durende schending van het onvervreemdbare recht van de etnisch gezuiverde Palestijnen om naar hun huis terug te keren, is achter de horizon verdwenen. Het feit dat ongeveer 40 procent van de Westbank door Israel in beslag is genomen, is achter de horizon verdwenen. Het feit dat van de 47 procent die de Palestijnen in 1947 van de Verenigde Naties kreeg, er voorafgaand aan 1967 slechts 22 procent overbleef, is achter de horizon verdwenen. Het feit dat de PLO als offciele vertegenwoordiger van de Palestijnen al in 1988 publiekelijk akkoord ging met het verlies van 47-22 procent=25 procent van hun land, is achter de achter de horzion verdwenen. Dat er door de voortgaande Israelische landroof er iets meer dan 10 procent is overgebleven van de 47 procent die het van de VN heeft gekregen, is achter de horizon verdwenen. Dat een toekomstige Palestijnse staat niet levensvatbaar kan zijn op minder dan een kwart van de oppervlakte die de wereldgemeenschap aan de Palestijnen gaf, is achter de horizon verdwenen. De vraag of het terecht is dat het Westen van de Palestijnen verwacht dat ze serieus gaan onderhandelen over rechten die ze al hebben, is achter de horizon verdwenen. Dat wij Westerlingen kennelijk akkoord gaan met grove schendingen van het internationaal recht door Israel, is achter de horizon verdwenen. Waarom doet Sander van Hoorn dit?
Het antwoord is eenvoudig:
In Another Century of War? schrijft de Amerikaanse historicus Gabriel Kolko: 'In every country, only a finite range of views receive a hearing in policy-making circles, and ambitious individuals fully understand the boundaries of permissible analyses... Those who become the leaders of states are ultimately conformists on most crucial issues, and individuals who evaluate information in a rational manner - and therefore frequently criticize traditional premises are weeded out early in their careers. The socialization process in most, even all nations eliminates such people, and ambitious ones comprehend full well the analytic and political boundaries upon which their future careers depend... Political systems are not constructed to obtain and confront unpleasant facts, and they have few safeguards against irrational behavior. This myopia is increasingly dangerous.'
Dit geeft ook antwoord op een vraag die me herhaaldelijk gesteld wordt: waarom zijn journalisten van de commerciele massamedia zulke conformisten? Het is duidelijk dat alleen conformisten een kans hebben met succes een journalistieke carriere na te streven. Zo is het nu eenmaal. Ik heb dat meer dan drie decennia van nabij kunnen zien. Sterker nog: de vader van Sander van Hoorn, Henk van Hoorn, was een levende illustratie van dit feit. Hij wist precies wat hij wel en wat hij niet kon zeggen. Het enige conflict dat hij als journalist ooit had, ging om het feit dat hij weigerde op tv een stropdas te dragen, een heldendaad waarover hij met verve kon vertellen. En zo sleept de geschiedenis zich voort, als een vicieuze cirkel.
Dat wil niet zeggen dat goede journalisten ook onmiddellijk conformisten zijn. Sommigen weten een tijdlang als het ware door de mazen van de wet te glippen. Iedere journalist die hogerop wil moet weten wat de officiele waarheid is. Kent hij/zij de grenzen van wat toegestaan niet, dan weet het systeem hem of haar als en soort virus af te stoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten