2024 is het jaar van de wereldwijde zelfontmaskering van het Joods Zionisme geweest. De hele wereldbevolking, inclusief de Joodse ‘kernbevolking,’ zijnde degenen die zich bovenal als Joods identificeren, ongeveer 0,2% van de wereldbevolking van 8 miljard, is het afgelopen jaar dagelijks getuige geweest van de genocidale misdaden van de Joodse staat, gesteund door de westerse machthebbers, die doorgaans de mond vol hebben over democratie en mensenrechten. Ondanks het uiterst geringe aantal joden was hun macht en invloed veel en veel groter dan getalsmatig verklaarbaar is, een onderwerp waarover de corrupte westerse mainstream-media en beroepspolitici angstvallig zwijgen, uit angst voor ‘antisemiet’ te worden uitgemaakt en via deze chantage hun baantje te verliezen, inclusief hun lease-auto en kilometer-bijslag. Toch hebben de massale bloedbaden in Gaza, de Westbank en Libanon, het Zionisme in hoge mate verzwakt, aangezien zelfs onder jonge joods-Amerikanen de steun aan de joodse staat steeds meer verzwakt. Dit proces voltrekt zich nu ook in Nederland. Zo heeft de joodse columniste Natascha van Weezel afstand genomen van de zionistische heilstaat door expliciet te stellen: ‘Ik ga nergens heen. Dít is mijn thuis,’ te weten Nederland. Haar joodse identiteit — wat dit ook moge betekenen — heeft zij ruim een jaar nadat de genocide in Gaza begon, ingewisseld voor haar Nederlandse identiteit. Gezien het milieu waarin zij opgroeide, is dit een weliswaar onvermijdelijke omslag maar desalniettemin moreel gezien revolutionair, en dwingt als zodanig respect af. Natascha schreef in haar dagblad:
‘Voor een groot deel van de Joodse gemeenschap rijst steeds vaker de vraag waar men naartoe zóú kunnen als het in Nederland de spuigaten uitloopt met het antisemitisme. Nu is het zeker niet zo dat ik een vluchtkoffer heb klaarstaan – anders dan mijn oma. Toch denk ik hier zelf ook weleens over na. Vroeger leek Israël een logische optie. Maar nu... waarom zou ik in hemelsnaam naar een onveilig gebied emigreren waarvan de regering voortdurend oorlogsmisdaden pleegt? De Verenigde Staten stonden altijd bekend als dat ándere “beloofde land.” Maar naar Amerika onder Trump? No way!
Het is nog steeds eerste kerstdag. Mijn vriend ligt rustig te slapen op de bank. Mijn zoontje heeft zijn zoveelste schone pyjama aan. Hij zingt enthousiast een lied over een krokodil. Naast de kerstboom staat de chanoekia met één brandend kaarsje. Terwijl ik nog een keer naar de toespraak van de koning luister, sla ik de vrolijke chaos om me heen geen gade. En opeens weet ik het heel zeker: ik ga helemaal nergens heen. Dít is mijn thuis.’
Volgend jaar meer over haar dappere omslag, die aantoont hoe pijnlijk volwassenheid kan betekenen. Gelukkig nieuwjaar iedereen, ook jij Natascha van Weezel.
https://www.parool.nl/columns-opinie/ik-ga-nergens-heen-dit-is-mijn-thuis~ba7e6f45/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten