Nederland 'geen kweekbodem voor hetgeen men het heroische noemt.'

In zijn essay De Nederlandse volksaard wees Johan Huizinga in de jaren twintig van de vorige eeuw erop dat de Nederlandse bevolking ‘tot grondtrek’ heeft ‘dat het onheroïsch is,’ maar zo stelde Nederlands meest scherpzinnige historicus aller tijden: 

Hoe kan het anders? Een staat, opgebouwd uit welvarende burgerijen van matig grote steden en uit tamelijk tevreden boerengemeenten, is geen kweekbodem voor hetgeen men het heroische noemt.

Men collaboreert hier liever met de macht, zoals ondermeer blijkt uit het feit dat tijdens de Tweede Wereldoorlog uit het ‘tolerante’ Nederland procentueel tweemaal zoveel joodse burgers werden gedeporteerd als uit België en driemaal zoveel als uit Frankrijk. Huizinga:

De eenheid van het Nederlandse volk is bovenal gelegen in zijn burgerlijk karakter… Uit een burgerlijke sfeer sproten onze weinig militaire geest, de overwegende handelsgeest… Hypocrisie en farizeïsme belagen hier individu en gemeenschap! […] het valt niet te ontkennen, dat de Nederlander, alweer in zekere burgerlijke gemoedelijkheid, een lichte graad van knoeierij of bevoorrechting van vriendjes zonder protest verdraagt.

Welnu, deze 'hypocrisie en farizeïsme' is nu net zo heftig aanwezig, en misschien wel nog verbitterder dan een eeuw geleden. In elk geval is de 'lichte graad van knoeierij' inmiddels uitgegroeid tot een massale corrumpering van de Nederlandse samenleving. Keek de doorsnee burger tijdens de Tweede Wereldoorlog nog de andere kant op, of gluurde men met een verrekijker achter de vitrage naar de gedeporteerde joodse buren, nu blaast de laffe kleinburger alhier zich op over het feit dat afgelopen zondag een joodse organisatie een protestbijeenkomst organiseerde tegen de aanwezigheid van de genocidale president van de Apartheidsstaat Israel in Amsterdam aanwezig zou zijn bij -- hou u vast -- de opening van het Holocaust Museum, 79 jaar na het einde van deze volkerenmoord. Terwijl joden zowel als niet-joden op het Waterlooplein protesteerden tegen de voortgaande Joods-Israelische genocide in Gaza, ruim een maand nadat 'The International Court of Justice (ICJ) on Friday declared that Palestinians had a right to be protected from acts of genocide, calling on Israel to “take all measures within its power” to prevent such actions and allow the entry of desperately needed humanitarian aid into the war-shattered enclave,' maakt de gecorrumpeerde burgerij zich niet druk om het vermoorden van meer dan 31.000 Palestijnse burgers, maar richt de razernij zich nu tegen de demonstranten voor wie democratie en mensenrechten hoger staan aangeschreven dan de Nederlandse collaboratie met de schurkenstaat Israel. Dit keer zijn niet de joden de dupe van de typisch Hollandse onverschilligheid, maar hun semitische neven, de Palestijnen. Opnieuw kijken de hypocrieten de andere kant op terwijl toch 70 procent van alle vermoorde Palestijnen, vrouwen en kinderen zijn. Temidden van de farizeïsche kaaskoppen rest ons alleen nog: veel meer en intensiever te demonstreren tegen het huidige nazi-regime in Israel. 

Ik was bij deze demonstratie aanwezig en verbaasde mij erover dat er geen volksvertegenwoordigers waren, terwijl die doorgaans de mond vol hebben over mensenrechten, beschaving en democratie. Vandaag las ik het volgende:

Staatssecretaris Van der Burg reageerde fel op de uitlatingen van Van Baarle. "Demonstreren tegen een staatshoofd van een ander land waar je het niet mee eens bent, mag natuurlijk. Maar wat uitspraken als 'Juden raus' en 'kankerjood' daarmee te maken hebben is mij een raadsel."

Ik heb geen één keer deze kreten gehoord, en ook de mensen met wie ik daar was hebben niets gehoord dat maar te vergelijken was met deze uitspraken. Daarom mijn vraag aan de Kamerleden: zou u aan deze VVD-staatssecretaris kunnen vragen of hij het bewijs hiervan kan overleggen? Want valselijk beschuldigen van burgers kan niet. Wel in Israel, maar nog niet hier.