De NRC als Antisemitische Krant

De antisemitische gekte van de NRC:

CONFLICT ISRAËL-HAMAS   Door de oorlog tussen Israël en Hamas is het fenomeen antisemitisme helemaal terug van nooit weggeweest. Hoe kan het dat Joden in verschillende maatschappijen op verschillende momenten in de geschiedenis telkens weer te maken krijgen met haat en vervolging?  De regels van het oorlogsrecht zijn een dode letter voor burgers die slachtoffer worden van oorlog. Zo ondervond advocaat en hoogleraar oorlogsherstel Liesbeth Zegveld dat zij voor Palestijnse cliënten zelden gehoor kreeg bij Nederlandse rechters. Dat moet beter. De VS en Arabische landen zijn het bij besprekingen in de Jordanië niet eens geworden over de noodzaak van een staakt-het-vuren in de Gazastrook. Volg de laatste ontwikkelingen in ons liveblog. Het antwoord op de door NRC gestelde vraag  geeft deze krant onmiddellijk zelf door te signaleren dat 'Palestijnse cliënten zelden gehoor' kregen 'bij Nederlandse rechters.' Daarnaast verzwijgt de NRC bewust dat ook de Palestijnen 'Semieten' zijn. Mijn collega's bij de zelfbenoemde 'kwaliteitskrant' beseffen kennelijk nog steeds niet dat de wijze waarop de NRC de Palestijnen doorgaans beschrijven zelf 'antisemitisch' is. Er bestaat geen 'conflict' tussen de zelfbenoemde 'Joodse staat' en 'Hamas.' Er bestaat wel een verzetsstrijd tegen de al 75 jaar durende Joods-Israelische koloniale terreur tegen de Palestijnse bevolking. De voortdurend  onevenwichtige berichtgeving van de krant manifesteert zijn 'antisemitisme.' Wat deze krant al decennialang verzwijgt is bijvoorbeeld dit: De Zionistische doctrine van het onevenredige  geweld: De Dahiya-doctrine is een militaire strategie van asymmetrische oorlogvoering, uiteengezet door de voormalige chef van de generale staf van de Israëlische strijdkrachten, Gadi Eizenkot, die de vernietiging omvat van de civiele infrastructuur van landen die als vijandig worden beschouwd, een maatregel die bedoeld is om verzetsstrijders het gebruik van die infrastructuur te ontzeggen en die de inzet van ‘onevenredig geweld’ onderschrijft om dat doel te bereiken. Putten. Oradour sur glane.  De doctrine is vernoemd naar de wijk Dahieh in Beiroet, waar Hezbollah zijn hoofdkwartier had tijdens de Libanonoorlog van 2006, die zwaar werd beschadigd door de IDF. Collectieve bestraffing is in strijd met het internationaal recht, maar dit wordt door het Westen geaccepteerd en zelfs gesteund zodra het de 'Joodse Staat' betreft. Het recht van Israel om zich te verdedigen? Welk recht hebben de Palestijnen die al driekwart eeuw volkomen rechteloos zijn? Het internationaal recht verbiedt de Palestijnse bevolking niet om terug te vechten. De Joods-Israëlische historica en hoogleraar Idith Zertal zei jaren geleden tegen mij: Er zit een diepe neurose in de Israëlische psyche, een neurose die in stand wordt gehouden en gevoed door de Israëlische politiek, want het is opportuun om gezien te worden als slachtoffer. Dat geldt ook voor het huidige geweld tegen de Palestijnen, waarbij wij absoluut niet de slachtoffers zijn. De Palestijnen zijn een voorbeeld van wat de macht met de rest van ons zal doen. Sven Lindqvist's concludeert in zijn boek Exterminate all the Brutes uit 1992 dat ‘Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiings-politiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund,’ en dat de ‘Europese vernietiging van de “inferieure rassen” van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen Joden in Europa,’ aangezien het ‘Europees expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, manieren van denken en politieke precedenten [schiep] die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden’ in de ‘Holocaust.’ Het allerergste is misschien wel dat toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, niemand het [herkende]. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen onszelf ter discussie te stellen… U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.  De zwarte dichter en essayist Aimé Césaire samenvatte in zijn fameuze, ook in het Engels vertaalde Discours sur le colonisme (1950), de kolonisator, die om zijn geweten te sussen de gewoonte aanneemt om de andere mens als een beest te zien en te behandelen, de neiging heeft zelf in een beest te veranderen... de waarheid is dat dit beleid alleen maar kan leiden tot de ondergang van Europa zelf, en dat Europa, als het niet oppast, ten onder zal gaan aan de leegte die het om zichzelf heen heeft gecreëerd.’ Het nihilisme dat je nu ziet. Ollongren: ‘Het is van opperste belang voor ons om Oekraïne te steunen, aangezien zij deze oorlog voeren. (...) Het is een buitengewoon goedkope manier om ervoor te zorgen dat Rusland met dit regime geen bedreiging vormt voor de NAVO.’ Half miljoen gesneuvelde Oekraïners. En dit zijn niet eens mensen met een andere huidskleur. Europa heeft beschavingen ondermijnd, landen vernietigd, nationaliteiten geruïneerd en de bron van diversiteit uitgeroeid… Het uur van de barbaar is nabij. De moderne barbaar. Het Amerikaanse uur. Geweld, overdaad, verspilling, mercantilisme, bluf, gezelligheid, domheid, vulgariteit, wanorde. Nooit zal de NRC vanuit deze context berichten. En maar babbelen over 'antisemitisme,' om de aandacht af te leiden van de genocidale bombardementen op de Palestijnse bevolking. Het eigen antisemitisme van de krant manifesteert zich permanent, en is inderdaad nooit weg geweest.