Deir Yassin
Zeventien jaar geleden schreef ik het volgende op deze weblog: Hier liggen de bewoners van het Palestijnse dorp Deir Yassin die op 9 april 1948, aan de vooravond van de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring, door Joodse terroristen werden vermoord. In totaal werden volgens The New York Times 254 Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht. Deir Yassin is een begrip voor zowel de Palestijnen als voor de Joods-Israelis. http://www.deiryassin.org/index1.html Menachem Begin, de leider van de Irgoen, één van de terroristische bendes verantwoordelijk voor dit bloedbad, werd later premier van Israel. Na Deir Yassin verklaarde hij trots: 'Wij creëerden terreur onder de Arabieren en alle omliggende dorpen. In één klap veranderden we de strategische situatie... Arabieren door het hele land werden door grenzeloze paniek bevangen en begonnen te vluchten om hun leven te redden. Deze massavlucht ontwikkelde zich al snel tot een waanzinnige, oncontroleerbare stormloop. De politieke en economische betekenis van deze ontwikkeling kan nauwelijks worden overschat.' De Israelische historicus Benny Morris beschrijft in The Birth of the Palestinian Refugee Problem (1989) hoe tenminste 700.000 Palestijnen voor het geweld van de etnische zuivering moesten vluchten. Al meer dan een halve eeuw weigert Israel deze vluchtelingen te laten terugkeren, ondanks de uitdrukkelijk eis van de Verenigde Naties. Bovendien weigert de staat Israel de vluchtelingen te compenseren voor hun geroofde land en bezittingen.
Vijf jaar geleden schreef de Amerikaanse wetenschapper Norman G. Finkelstein, wiens ouders de concentratiekampen wisten te overleven, in zijn
boek The Holocaust Industry (2003): 'Toen Israël na de oorlog voor het eerst onderhandelingen aanging met Duitsland over herstelbetalingen, zo meldt historicus Ilan Pappe, stelde minister van Buitenlandse Zaken (van Israel svh) Moshe Sharett voor een deel over te dragen aan Palestijnse vluchtelingen, ''om het kleine onrecht recht te zetten' (de Palestijnse tragedie), veroorzaakt door de verschrikkelijkste (de Holocaust)." Van dat voorstel is nooit iets gekomen. Een prominente Israëlische academicus heeft voorgesteld een deel van de fondsen van de Zwitserse banken en Duitse bedrijven te gebruiken voor de compensatie van Palestijns-Arabische vluchtelingen. Gegeven het feit dat bijna alle overlevenden van de nazi-Holocaust al zijn overleden, lijkt dit een verstandige keuze. voorstel.' Dit mag volgens Finkelstein dan wel een 'zinnig voorstel' zijn, ondanks de miljarden die Israel ontving is er geen cent naar de Palestijnen gegaan.
Net als verraad kleurt onrecht de toekomst. Ik schrijf dit omdat vanochtend de Volkskrant het volgende bericht: 'JERUZALEM -- Israël en de internationale gemeenschap voeren de druk op Hamas snel hoog op om de Palestijnse islamisten ertoe te bewegen de staat Israël te erkennen en de wapens neer te leggen. Stapt Hamas in de regering, dan staan de Palestijnen diplomatieke en financiële boycots te wachten. Met mogelijk een bankroet van de Palestijnse Autoriteit tot gevolg… De Duitse bondskanselier Merkel, zondag aangekomen voor een bezoek aan Israël en de Palestijnse gebieden, heeft zich aangesloten bij de voorwaarden van Olmert.' Met andere woorden: de nakomelingen van de daders en slachtoffers van de Holocaust dreigen gezamenlijk met een boycot van het Palestijnse volk voor hun verzet tegen het voortdurende Israelische onrecht, want nog steeds worden de nederzettingen uitgebreid en steelt 'de Joodse natie' Palestijns land. Israel wordt hiervoor niet geboycot, integendeel zelfs, Israel heeft een speciale uiterst lucratieve handelsovereenkomst met de Europese Unie. Wij Westerlingen, nakomelingen van het Christelijke Avondland waar de Holocaust plaatsvond, mogen dit misschien wel redelijk vinden, maar in een groot deel van de wereld beschouwt men dit als onrechtvaardig, het meten met twee maten. Het Westen heeft nooit voorgesteld om Israel economische te boycotten, ook niet toen de Joods-Israelische bevolking terroristen als Begin, Shamir en Sharon aan de macht hielp. Dat Sharon als premier op de Westbank doorging met zijn expansionistische politiek van 'seize the hilltops' was ook geen reden Israel te dwingen om zich aan internationaal recht te houden. En ook de Israelische terreur in de bezette gebieden werd nooit afgestraft. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/01/ariel-sharon-2_06.html Ooit zei een Israelische vriend van me, Toma Sic, dat het Westerse antisemitisme zich niet langer meer richt op de Joden, maar op die andere semitische tak, de Palesrtijnen. Vrede zonder rechtvaardigheid bestaat niet. Trauma's verdwijnen niet automatisch. Net als Auschwitz wordt ook Deir Yassin niet vergeten. Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/01/robert-fisk-5.htmle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten