https://twitter.com/georgevanhouts/status/1722561197185094092
Het verbieden/weren van spotprenten was de eis van de moslimwereld toch? Charlie Hebdo? Doe wij in de vrije wereld toch niet?
En kijk ook eens naar de datum boven de spotprent... niets is toeval. (Jaja ik weet dat de datum andersom geschreven moet in Angelsaksiche landen maar toch..)
#satire
Deze Paul Brill, voormalig commentator van de
Volkskrant heeft
iets met de joodse mens. I
n het boek 'Israel: een blanco cheque?' (1981) noteert hij uit de mond van een Koeweitse onderminister 'dat de Palestijnen groot onrecht is aangedaan en dat de hele Arabische wereld voor hen zal blijven opkomen totdat hun nationale rechten zijn erkend; dat de Nederlanders er toch ook geen genoegen mee zouden nemen als buitenlandse kolonisten zich overal in het land zouden vestigen en de autochtone bevolking zouden verdrijven.' Deze objectieve beschrijving van de werkelijkheid leidt bij de toen nog gematigd linkse journalist Paul Brill niet tot enig inzicht, maar tot de conclusie: 'Plotseling komt er een grote moeheid over me en heb ik een sterke en heb ik een sterke aanvechting om de bandrecorder demonstratief uit te zetten... In het verslag dat ik 's avonds naar Amsterdam doorbel, weet ik met veel moeite twee zinnen uit het interview te verwerken.' Brill maakt niet duidelijk waarom hij de woorden van de Koeweitse bewindsman niet meer kon aanhoren. Het leed dat de Palestijnen was aangedaan door de zionisten was nog lang niet voorbij en toch kon de journalist Brill de werkelijkheid niet meer horen. Waarom niet?
Dat heeft met Paul Brill's identiteitscrisis te maken. Zo schreef hij: 'En dan arriveer je in Israel. Jij zult daar met je eigen afkomst worden geconfronteerd, was me van zeer nabij voorspeld. Maar wat is je afkomst wanneer je joodse vader geheel heeft gecapituleerd voor de bekeringsijver van je katholieke moeder? Nebbisj. Of nog erger: minder dan een halfjood, zoals me eens smalend werd toegevoegd door iemand die zich op latere leeftijd had laten besnijden.'
Duidelijk aan deze tekst is dat Brill als volwassen man nog steeds een persoonlijk trauma moet verwerken, zoals blijkt uit onder andere het woord 'gecapituleerd.' Zoals bekend is capituleren 'zich onderwerpen.' Zijn 'joodse vader' heeft zich dus volledig onderworpen aan de 'katholieke moeder.' Van capituleren, je onderwerpen aan de ander, is pas sprake als de vijand machtiger is. Dit is een traumatische ervaring voor Paul Brill gebleven. Want wie was hij, de zoon van een joodse vader en van een katholieke moeder? De zoon van een man die zich aan zijn vrouw had onderworpen. 'Nebbisj. Of nog erger: minder dan een halfjood, zoals me later eens smalend werd toegevoegd door iemand die zich op latere leeftijd had laten besnijden.' En door dit gebrek aan een eigen identiteit, moet de Palestijnse bevolking van Brill worden gestraft door 'Joden,' die in de 'Apartheidsstaat Israel' leven. Deze man is op zijn oude dag nog steeds weerzinwekkend, 'minder dan een halfjood,' maar toch tracht hij kritiek op een door Israelische Joden gepleegde genocide te criminaliseren. 
Paul Brill 'Nebbisj. Of nog erger: minder dan een halfjood,' of beter nog een katholieke zionist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten