Europa Vernietigt Zichzelf (5)

Terwijl op 31 oktober 2022 Common Dreams bekend maakte dat:

In what critics are calling a ‘dangerous escalation,’ the United States is reportedly preparing to deploy up to six nuclear-capable B-52 bombers to northern Australia, where they would be close enough to strike China.

‘The ability to deploy U.S. Air Force bombers to Australia sends a strong message to adversaries about our ability to project lethal air power,’ the U.S. Air Force told ‘Four Corners,’ a television program of the Australian Broadcasting Corporation (ABC), on Sunday.

https://consortiumnews.com/2022/10/31/military-madness-us-deployment-of-nuclear-capable-b-52s-to-australia/

wees een dag later een andere Amerikaanse intellectueel op de volgende parallel tussen enerzijds het fascisme als onvermijdelijk resultaat van het westers kolonialisme en anderzijds het de huidige VS en EU:

it was Aimé Césaire who pointed out in his classic Discourse on Colonialism that Nazi brutality was a boomerang of imperial plunder back upon the metropole after centuries of death camps having been planted across the colonized world… Racialized violence was a normalized fact of everyday life in the US… furthermore, eugenics was still a potent mainstream force. Not only that, it was a distinctively progressive political trend. Indeed, whilst American progressives were championing eugenics, the major voice of opposition was raised by the Roman Catholic hierarchy, which at that time was still promulgating antisemitic teachings. Fascism garnered a great deal of respect from liberals and progressives until it was far too late. For instance, one of the most frequent guests of President Roosevelt during his first 100 days in the White House was Mussolini’s son, who tutored the administration in the Italian economic cartelization procedures that underwrote the First New Deal! [...]

furthermore, eugenics was still a potent mainstream force. Not only that, it was a distinctively progressive political trend. Indeed, whilst American progressives were championing eugenics, the major voice of opposition was raised by the Roman Catholic hierarchy, which at that time was still promulgating antisemitic teachings. Fascism garnered a great deal of respect from liberals and progressives until it was far too late. For instance, one of the most frequent guests of President Roosevelt during his first 100 days in the White House was Mussolini’s son, who tutored the administration in the Italian economic cartelization procedures that underwrote the First New Deal! […] 

the difficult quandary that Burns and Co. desire to explore, the lesson of FDR’s lack of proactive action in the face of fascism, a matter of dire relevance regarding how the US has treated its state-designated Untermenschen in this terrible new century. Dare we contemplate the comparative indifference of American liberals, the target PBS television audience, when Trump-style policies targeting migrants were being implemented by Pres. Obama? […]

This underwrites the faulty sense of morality and ethics imbued into this strange Hollywood genre of Holocaust films. Far too often, these pictures are not about the universalist impulse that informed a certain postwar conscience described by Finkelstein’s book:I never once heard her say: Do not compare. My mother [a holocaust survivor] always compared. No doubt historical distinctions must be made. But to make out moral distinctions between ‘our’ suffering and ‘theirs’ is itself a moral travesty… In the face of the sufferings of African-Americans, Vietnamese and Palestinians, my mother’s credo always was: We are all holocaust victims.

Het is deze witte christelijke terreur waarnaar de Zweedse auteur Sven Lindqvist verwijst in zijn boek Exterminate all the Brutes wanneer hij opmerkt dat

Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiingspolitiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund.

Lindqvist stelt gaandeweg vast dat de:

Europese vernietiging van de ‘inferieure rassen’ van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa…

Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust…

En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd.

In zijn nog steeds onovertroffen werk The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, geschreven in de tweede helft van de achttiende eeuw, concludeerde de Britse historicus Edward Gibbon: 

it must still be acknowledged, that the Christians, in the course of their intestine (onderlinge verdeeldheid. svh) dissensions, have inflicted far greater severities (wrede behandeling. svh) on each other, than they had experienced from the zeal of infidels. During the ages of ignorance which followed the subversion of the Roman empire in the West, the bishops of the Imperial city extended their dominion over the laity (het lekenpubliek. svh) as well as clergy of the Latin church. The fabric of superstition which they had erected, and which might long have defied the feeble efforts of reason, was at length assaulted by a crowd of daring fanatics, who from the twelfth to the sixteenth century assumed the popular character of reformers. The church of Rome defended by violence the empire which she had acquired by fraud; a system of peace and benevolence was soon disgraced by proscriptions (in de ban doen. svh), war, massacres, and the institution of the holy office. And as the reformers were animated by the love of civil as well as of religious freedom, the Catholic princes connected their own interest with that of the clergy, and enforced by fire and the sword the terrors of spiritual censures. In the Netherlands alone, more than one hundred thousand of the subjects of Charles V. are said to have suffered by the hand of the executioner; and this extraordinary number is attested by Grotius (de rechtsgeleerde Hugo de Groot. svh) a man of genius and learning, who preserved his moderation amidst the fury of contending sects, and who composed the annals of his own age and country, at a time when the invention of printing had facilitated the means of intelligence, and increased the danger of detection.

Kortom, het manicheïsme, de ongenuanceerde verdeling van de wereld in absoluut goed en absoluut kwaad, ligt diep verankerd in de christelijke cultuur. Er bestaat in die wereld geen nuance en ook geen context waarin de complexe realiteit zich afspeelt, zoals we nog steeds kunnen constateren. Een recent voorbeeld gaf de 81-jarige journalist Jan van der Putten toen hij ‘de naoorlogse liberaal-democratische wereldorde’ onder aanvoering van de VS als lichtend voorbeeld gaf tegenover het ‘illiberale, autoritaire, tirannieke systeem’ van Rusland en China. Op mijn voor de hand liggende vraag: ‘was dat de “orde” die Vietnam met napalm bestookte, die in Zuid-Amerika dictators aan de macht hielp, en in Chili de democratie om zeep hielp? Was het de 'orde' die illegaal Irak binnenviel, en Afghanistan, en in Syrië de olie van het land steelt, Libië in een slagveld veranderde van elkaar bestrijdende terroristische milities?’ kreeg ik vanzelfsprekend geen antwoord van de hoogbejaarde oud-correspondent, die in de jaren zeventig in Zuid-Amerika van nabij zag hoe Washington er fascisten aan de macht hielp. En toch wordt zijn makkelijk te weerleggen nonsens afgedrukt door een voor progressief doorgaand weekblad als De Groene Amsterdammer, waar in het verleden de toen éminence grise H.J.A. Hofland de westerse bombardementen op Libië prees als een voorbeeldige NAVO-strategie die ook in Syrië kon worden toegepast, niet beseffend dat door het westers geweld Libië inmiddels was beland in een chaos van elkaar bestrijdende terroristische groeperingen, waaronder ISIS. In De Groene schreef hij lovend: ‘President Obama vond er een naam voor: leading from behind. Het is redelijk goed afgelopen. Libië zien we niet meer op de televisie.’ En aangezien de tv zijn journalistiek criterium bij uitstek was geworden, wist deze hoogbejaarde volstrekt niet wat er in de wereld gaande was, terwijl De Groene-redactie, in de ogen van Hofland deel uitmakend van ‘de politiek-literaire elite,’ volgens hem onontbeerlijk voor een beschaafd land, het allemaal reuze interessant vond. Inmiddels had een kleine groep sycofanten ‘Henk’ uitgeroepen tot de beste journalist van de twintigste eeuw. Hofland stelde zichzelf de vraag: 'Zou het in Syrië kunnen gaan zoals in Libië'? nadat hij eerst had laten weten verbolgen te zijn over de terughoudende houding van het 'vredestichtende Westen,’ want: 

wapenleveranties blijven nog altijd taboe, al tonen Saoedi-Arabië en Qatar nu tekenen van bereidheid. Tekenen, daar schiet je in Homs nog niets mee op.

Voorjaar 2012 was Henk H. nog buitengewoon ingenomen met het feit dat 'Saoedie-Arabië en Qatar nu tekenen van bereidheid' toonden om ook de terroristen in Syrië zwaar te bewapenen met het oog op de vestiging aldaar van een neoliberale 'democratie.' De Groene-redactie vroeg zich niet af waarom beide Arabische landen zich zouden inspannen voor een democratie in Syrië. Qatar is een absolute monarchie, waar volgens Amnesty International dissidenten worden gemarteld, terwijl Saoedi-Arabië wordt gerund door een buitengewoon corrupte familie die op grote schaal de mensenrechten schendt, zoals ondermeer bleek toen de kroonprins in Riyad elders een vooraanstaande journalist aan stukken liet snijden vanwege diens kritiek op de corruptie en terreur. ‘Leading from Behind,’ zoals ook vandaag de dag de CIA, het Pentagon en het Witte Huis, met steun van de NAVO, uitspoken in de uitgelokte proxy oorlog in Oekraïne. 

Met dit allooi journalisten is het niet vreemd dat we nu in het tijdperk van massavernietigingswapens getuige zijn van A Bad Moon Rising, die in een serie oorlogen zal eindigen, of misschien zelfs in een genocidale Derde Wereldoorlog, een oorlog om alle oorlogen definitief onmogelijk te maken. Deze laatste mogelijkheid is niet uitgesloten zoals de lezer weet wanneer hij de waarschuwingen van voorstaande geopolitieke deskundigen en militairen serieus neemt en beseft dat de wereld tot de tanden toe bewapend is. Het Amerikaans militair-industrieel complex, waarvoor president Eisenhower al ruim zes decennia geleden waarschuwde, is in de 21ste eeuw aan de macht gekomen, en kent maar één manier om aan de macht te blijven: het uitlokken van grootscheeps geweld, zogenaamd in naam van de ‘democratie en mensenrechten,’ maar in werkelijkheid om de heerschappij over grondstoffen en markten te behouden, zoals de voorzitter van de Europese Commissie half oktober 2022 expliciet verkondigde. 

De Amerikaanse econoom en hoogleraar Jeffrey Sachs is ‘directeur van het Earth Institute bij de Columbia-universiteit (New York). Hij adviseerde verschillende regeringen bij de overgang van communisme naar kapitalisme, van 2002 tot 2006 was hij speciaal adviseur van Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, en nadien tot 2016 van Annans opvolger bij de VN, Ban Ki-moon.’ 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeffrey_Sachs 

Welnu, deze gezaghebbende hoogleraar verklaarde in oktober 2022:

The war in Ukraine has a great deal to do with the American intention to push NATO into Ukraine, and across the Black Sea, into Georgia. This is a narrative that the US doesn't want the people to know, but it's reality...

Wanneer ik naar mijn eigen land kijk, de VS, dan zie ik een semi-democratie, een door witte mensen gedomineerde hiërarchische en racistische maatschappij, die erop uit is de privileges van de elite in stand te houden. Als zodanig werd het ook in 1787 gesticht. Het was een slaven-bezittend, genocidaal-land dat de oorspronkelijke bewoners uitmoordde voor een witte cultuur. 

De Amerikaanse regering meent dat wij in een grote, verwoestende competitiestrijd met China verkeren, en dat we daarom China in bedwang moeten houden. Er is sprake van vele buitengewoon harde, volstrekt anachronistische, gevaarlijke opvattingen. Tegelijkertijd zien we een proxy-oorlog tussen de VS en China. Die oorlog in Oekraïne heeft voor een groot deel te maken met het Amerikaanse voornemen om de NAVO via Oekraïne over de Zwarte Zee naar Georgië te laten uitbreiden. Ook dit is een realiteit die Washington niet wil dat de bevolking dit weet. Dus deze spanningen moeten afnemen, want op dit moment is de wereld op een extreem gevaarlijk kruispunt aanbeland. 

Wanneer de hoogbejaarde polder-journalist Jan van der Putten het Westen, onder aanvoering van het gewelddadige Witte Huis, Pentagon en de CIA, lovend beschrijft als ‘de naoorlogse liberaal-democratische wereldorde’ en de VS als lichtend voorbeeld plaatst tegenover het ‘illiberale, autoritaire, tirannieke systeem’ van Rusland en China, dan moet duidelijk zijn dat het publiek hier te maken heeft met een banale propagandist, die niet zoals professor Sachs van binnenuit de werkelijkheid beschrijft, maar van buitenaf de platitudes van de westerse commerciële pers herhaalt, en daar ook nog eens trots op is. Zoiets kan natuurlijk alleen in een klein landje, waar iedereen in het inteelt-wereldje van de mainstream-pers ieder ander kent, en het corrupte poldermodel de mores dicteert. Hoe kan de Verenigde Staten de ‘liberaal-democratische wereldorde’ in stand houden wanneer het zelf geen ‘democratie’ is, zoals een andere insider, president Jimmy Carter benadrukte toen hij publiekelijk verklaarde dat de VS een ‘oligarchie’ is waar ‘onbeperkte politieke omkooppraktijken’ tot de ‘complete omverwerping van ons politieke systeem’ heeft geleid, dat ‘de belangrijkste geldschieters’ beloont. Carter merkte op dat zowel Democraten als Republikeinen ‘deze onbegrensde geldstroom als een groot voordeel voor henzelf’ beschouwen. 

https://theintercept.com/2015/07/30/jimmy-carter-u-s-oligarchy-unlimited-political-bribery/ 

Kortom, waarom wordt Jan van der Putten’s propaganda door het bejaardenblad Argus, maar ook door De Groene Amsterdammer afgedrukt, juist op het moment dat een gewapend conflict dreigt tussen nucleaire grootmachten? Vergeet nooit dat in het interbellum het 'fascisme veel respect vergaarde van liberalen en progressieven tot het veel te laat was.' Precies hetzelfde gebeurt vandaag de dag, nu westerse regeringen eveneens de neonazi troepen in Oekraïne steunen, terwijl zowel de westerse volksvertegenwoordigers als de gecorrumpeerde zoheten 'vrije pers' dit alles angstvallig verzwijgen. Alleen misdadigers van het militair-industrieel complex, hun politieke zaakwaarnemers, en de hoerige mainstream-pers profiteren hiervan. Tenminste, zolang als het duurt en er geen nucleair Armageddon uitbreekt. Maar dat risico wil de 81-jarige Van der Putten graag lopen, want zijn leven zit erop. 

De rat Argus die model staat voor de oubollige Nederlandse journalistiek.