Op de partij Forum voor Democratie na toont de Nederlandse Tweede Kamer en het VVD/D’66 kabinet een uitgesproken sympathie voor het Oekraïense regime, dat ondermeer neo-nazi’s van wapens voorziet, en na de ‘regime change’ in 2014 hun leiders in de regering opnam. De Nederlandse politici weten dit, want zelfs een gezagsgetrouwe Amerikaans netwerk als NBC zag zich nog op 5 maart 2022 genoodzaakt te melden dat ‘Ukraine's Nazi problem is real,’ en dat ‘Ukraine has a genuine Nazi problem — both past and present.’ NBC stelt dat hoe verwerpelijk de Russische inval ook mag zijn ‘it would be a dangerous oversight to deny Ukraine’s antisemitic history and collaboration with Hitler’s Nazis, as well as the latter-day embrace of neo-Nazi factions in some quarters.
On the eve of World War II, Ukraine was home to one the largest Jewish communities in Europe, with estimates as high as 2.7 million, a remarkable number considering the territory’s long record of antisemitism and pogroms. By the end, more than half would perish. When German troops took control of Kyiv in 1941, they were welcomed by ‘Heil Hitler’ banners. Soon after, nearly 34,000 Jews — along with Roma and other ‘undesirables’ — were rounded up and marched to fields outside the city on the pretext of resettlement only to be massacred in what became known as the ‘Holocaust by bullets.’
The Babyn Yar ravine continued to fill up as a mass grave for two years. With as many as 100,000 murdered there, it became one of the largest single killing sites of the Holocaust outside of Auschwitz and other death camps. Researchers have noted the key role locals played in fulfilling Nazi kill orders at the site.
In another ominous development, Ukraine has in recent years erected a glut (overvloed. svh) of statues honouring Ukrainian nationalists whose legacies are tainted by their indisputable record as Nazi proxies. The Forward newspaper (joods-Amerikaanse online publicatie. svh) catalogued some of these deplorables, including Stepan Bandera, leader of the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN), whose followers acted as local militia members for the SS and the German army. ‘Ukraine has several dozen monuments and scores of street names glorifying this Nazi collaborator, enough to require two separate Wikipedia pages,’ the Forward wrote.
Op 26 januari 2021 berichtte de joods-Amerikaanse publicatie Forward:
There are hundreds of statues and monuments in the United States and around the world to people who abetted or took part in the murder of Jews and other minorities during the Holocaust. As part of an ongoing investigation, the Forward has, for the first time, documented them in this collection of articles. For an initial guide to each country’s memorials click here. For a 2022 update to the investigation, click here.
Note: beginning in 2014, when the Maidan uprising brought a new government to Ukraine, the country has been erecting monuments to Nazi collaborators and Holocaust perpetrators at an astounding pace — there’s been a new plaque or street renaming nearly every week. Because of this, the Ukraine section represents an extremely partial listing of the several hundred monuments, statues, and streets named after Nazi collaborators in Ukraine.
L’viv and Ivano-Frankivsk — 1.5 million Jews, a quarter of all Jews murdered in the Holocaust, came from Ukraine. Over the past six years, the country has been institutionalizing worship of the paramilitary Organization of Ukrainian Nationalists, which collaborated with the Nazis and aided in the slaughter of Jews, and the Ukrainian Insurgent Army (UPA), which massacred thousands of Jews and 70,000-100,000 Poles. A major figure venerated in today’s Ukraine is Stepan Bandera (1909–1959), the Nazi collaborator who led a faction of OUN (called OUN-B); above are his statues in L’viv and Ivano-Frankivsk.
https://forward.com/news/462916/nazi-collaborator-monuments-in-ukraine/
World Jewish Congress urges Ukraine to put an end to glorification of antisemites.
NEW YORK – The World Jewish Congress was dismayed to learn that a monument honoring Ukrainian ultra-nationalist and Nazi collaborator Roman Shukhevych has been erected in the western Ukrainian city of Ivano-Frankovsk, despite repeated appeals from the Jewish community not to glorify figures who were complicit in the murder of Jews.
‘It is very disturbing that nationalists who advanced the Nazi agenda and took part in the slaughter of Jews are today praised as heroes, with monuments and streets named in their honor,’ said WJC CEO and Executive Vice President Robert Singer, who grew up in Ukraine close to Ivano-Frankivsk. ‘The World Jewish Congress has made its position on this matter very clearly in the past, including in 2017, when the city of Lviv planned a festival to honor Shukhevych, precisely on the 76th anniversary of a horrifying program against the city’s Jews.’
‘We urge the government of Ukraine and the city of Ivano-Frankivsk to step back and seriously consider the disgraceful nature of this practice, and the ultimate disrespect and dishonor it demonstrates to the Jewish community — and the message it sends to the world. An immediate end must be put to the glorification of such odious personalities, for the well-being of the Jewish community and the memory of all Jews who suffered at the hands of these antisemites,' Singer said.
Het dringend verzoek van de invloedrijke World Jewish Congress werd door Zelinsky genegeerd zoals ondermeer blijkt uit het feit dat de standbeelden van Oekraïense nazi-collaborateurs, mede verantwoordelijk voor het vermoorden tijdens de holocaust van eenkwart van alle joodse Europeanen, er nog steeds staan. Bovendien liet president Zelinsky de aanvallen op Russische Oekraïners in de Donbass gewoon doorgaan en verstrekt hij NAVO-wapens aan rechtse extremisten, waaronder militairen van het fanatieke neo-nazi Azov-bataljon. Al deze feiten worden momenteel angstvallig verzwegen door de westerse mainstream-media en al die Nederlandse volksvertegenwoordigers die na de toespraak van Zelinsky met een voorbeeldige kadaverdiscipline opveerden om hun bewondering voor de Oekraïners met applaus te belonen. Daarom nog wat meer informatie voor de opportunisten en onwetenden. In The New York Review of Books van 24 februari 2010 stelde de Amerikaanse hoogleraar geschiedenis aan de prestigieuze Yale-universiteit, Timothy Snyder, gespecialiseerd in de holocaust en Oost-Europa onder de kop ‘A Fascist Hero in Democratic Kiev’:
The incoming Ukrainian president will have to turn some attention to history, because the outgoing one has just made a hero of a long-dead Ukrainian fascist. By conferring the highest state honor of ‘Hero of Ukraine’ upon Stepan Bandera (1909-1959) on January 22, Viktor Yushchenko provoked protests from the chief rabbi of Ukraine, the president of Poland, and many of his own citizens. It is no wonder. Bandera aimed to make of Ukraine a one-party fascist dictatorship without national minorities. During World War II, his followers killed many Poles and Jews. Why would President Yushchenko, the leader of the democratic Orange Revolution, wish to rehabilitate such a figure? Bandera, who spent years in Polish and Nazi confinement, and died at the hands of the Soviet KGB, is for some Ukrainians a symbol of the struggle for independence during the twentieth century.
Snyder zette uiteen dat ‘By the time the Ukrainian Military Organization became the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN), in 1929, a younger generation was dominant. Young terrorists such as Stepan Bandera were formed not by the prewar empires, but by fascist ideology,’ en dat:
In June 1934, the OUN assassinated Bronislaw Pieracki, the Polish minister of internal affairs, when he began to negotiate with moderate Ukrainian groups in Poland. For his part in organizing the murder, Bandera was sentenced to death—commuted to life imprisonment–-in January 1936. He was released from prison when the Germans invaded Poland in September 1939, and now sought to bring the OUN under his own command. Instead, it split into two factions, with Bandera commanding the more radical, known as the OUN-Bandera or OUN-B.
Bekend is tevens dat ‘Ukrainian nationalists helped the Germans to organize murderous pogroms of Jews. In so doing, they were advancing a German policy, but one that was consistent with their own program of ethnic purity, and their own identification of Jews with Soviet tyranny.
https://www.nybooks.com/daily/2010/02/24/a-fascist-hero-in-democratic-kiev/
Nog een fragment uit de joods-Amerikaanse publicatie Forward:
Kyiv — In 2016, a major Kyiv boulevard was renamed after Bandera. The renaming is particularly obscene since the street leads to Babi Yar, the ravine where Nazis, aided by Ukrainian collaborators, exterminated 33,771 Jews in two days, in one of the largest single massacres of the Holocaust. Both the Simon Wiesenthal Center and the World Jewish Congress condemned the move.
Krakovets, L’viv and numerous other towns — Monuments to Roman Shukhevych (1907–1950), another OUN figure and Nazi collaborator who was a leader in Nazi Germany’s Nachtigall auxiliary battalion, which later became the 201st Schutzmannschaft auxiliary police unit. Shukhevych later commanded the brutal Ukrainian Insurgent Army (UPA), responsible for butchering thousands of Jews and 70,000-100,000 Poles.
Even more shocking are the Shukhevych monuments in Canada and the U.S.
Additionally, Shukhevych is honoured with several dozen streets in Ukraine. Most of the Bandera and Shukhevych statues are in western Ukraine, in towns where the Jewish population was exterminated by paramilitaries loyal to these men. A major boulevard has been named for Shukhevych in Kyiv as well. The World Jewish Congress condemned the glorification of Shukhevych and the statue in Ivano-Frankivsk.
https://forward.com/news/462916/nazi-collaborator-monuments-in-ukraine/
De niet Russische Oekraïeners vormen een pathologisch volkje dat lijdt aan een gecultiveerd slachtofferschap, in menig opzicht overeenkomend met het slachtofferisme waarmee men in de Joodse Staat Israel vaak wordt geconfronteerd. Kenmerkend is dat de slachtofferist onverzadigbaar is in zijn haat tegen degenen door wie hij meent te hebben geleden. Dat kunnen joden zijn, die slimmer en succesvoller waren dan de autochtone Oekraïeners, of de Russen, dan wel Polen die door Oekraïners de schuld van alles kregen en nog steeds krijgen. Dit gecultiveerde slachtofferschap werkt dermate verblindend dat Oekraïners maar al te graag in 2003 de VS militaire steun verleenden tijdens de al even illegale inval in Irak, zonder zich iets aan te trekken van het feit dat een agressie-oorlog, net als de inval in hun eigen land, een oorlogsmisdaad is.
Al meer dan een kwarteeuw geleden waarschuwde de rechtsfilosofe Heikelien Verrijn Stuart voor het feit dat het cultiveren van het slachtofferschap uiteindelijk in modern fascisme zal uitmonden. Zij schreef dat ‘slachtofferisten via erkenning of genoegdoening uit [zijn] op macht. Een macht die zij menen te hebben verdiend door een onschuld, die is geconstrueerd door hun slachtofferschap.’
Zij wees op 'het excuus dat het slachtofferschap biedt om zich niet verantwoordelijk te hoeven voelen.' Een paar jaar later zette de Duitse filosoof Peter Sloterdijk uiteen dat:
Verantwoordelijkheid steeds lager [wordt] ingeschat, terwijl het slachtofferschap steeds hoger wordt gewaardeerd. Het is een ontwikkeling die buitengewoon gevaarlijk is voor onze samenleving. Deze slachtofferistische manier van denken is de belangrijkste vorm van ressentiment geworden… Het slachtofferisme, het verleidelijke gevoel slachtoffer te zijn, kan men overal om ons heen waarnemen, en is een extreem morele kracht geworden.
Probeer ten koste van alles te vermijden dat je jezelf de status van slachtoffer toestaat… probeer te onthouden dat menselijke waardigheid een absoluut begrip is… Bedenk tenminste, als dat andere je te hoogdravend in de oren klinkt, dat je door jezelf als slachtoffer te beschouwen alleen maar het vacuüm vergroot dat door gebrek aan persoonlijke verantwoordelijkheid ontstaat en dat demonen en demagogen zo graag opvullen.
Het fundamentele probleem is dat de slachtofferist er voetstoots van uitgaat dat hij nooit zelf handelt, dus per definitie altijd onschuldig blijft. Juist naar die ‘onschuld’ is het slachtoffer op zoek. Het gevoel onschuldig te zijn vormt de kern van zijn identiteit. Vandaar dat hij niet anders kan dan zich fanatiek vastklampen aan zijn slachtofferrol. Schuldig is altijd De Ander. Hijzelf kent geen relativering, geen nuance, geen scepsis, geen satire. Hij kent alleen zijn eigen alles overstemmende weeklacht. Als een wereldvreemd kind weigert degene die aan het gecultiveerde slachtofferschap lijdt de onvermijdelijke schaduwkant van het moderne bestaan te accepteren: de vervreemding, het isolement, de eenzaamheid, de anonimiteit, de melancholie, de haat op zoek naar een slachtoffer, en de talloze negatieve manifestaties die onlosmakelijk daaraan verbonden zijn. Hij is te vol van zichzelf en bezit te weinig verbeeldingskracht om een innerlijk proces op gang te brengen waarover Albert Camus schreef:
De eerste stap van een geest die vervuld is van vervreemding is het besef dat hij dat gevoel van vervreemding deelt met alle mensen en dat de mensheid als geheel lijdt onder deze distantie ten opzichte van zichzelf en de wereld,
hetgeen bij een volwassen individu leidt tot wat Camus de 'solidariteit van de ketenen’ betitelde, die de mens aan De Ander bindt. Daarentegen is de slachtoffferist alleen solidair met zichzelf. Juist daarop berust zijn identiteit, en daarom weigert hij zijn slachtofferschap op te geven. Zonder het slachtofferisme kan hij niet bestaan. In een razendsnel veranderende wereld, en temidden van de multiculturele vervreemding zoekt de slachtofferist een identiteit die hij niet kan vinden in zijn rol van consument. Die vult de existentiële leegte niet; hoeveel hij ook verteert, de honger blijft. Vandaar dat de Nederlander wel empathie kan voelen met al dan niet Oekraïense neo-nazi’s, en hun gecultiveerd slachtofferschap, maar absoluut niet met de Russische bevolking van de Donbass. Net als de meeste Oekraïeners tijdens de Tweede Wereldoorlog de andere kant opkeken, terwijl anderhalf miljoen joden uit hun omgeving werden vermoord, zo keek ook de overgrote meerderheid van de Nederlanders tijdens de bezettingsjaren de andere kant op toen driekwart van de joodse Nederlanders in vernietigingskampen werd vermoord. De houding van degenen die wegkeken is deels te verklaren uit lafheid, deels omdat men in de jood toch altijd weer de Ander zag, iemand die er niet echt bij hoorde, een indringer die verraden kon worden. Daarom walg ik van de huidige hysterisch aandoende empathie van de Rusland-haters, een vrijblijvende houding die vaak correspondeert met het filosemitisme.
Volgende keer meer over de oligarch Zelinsky die zijn vermogen in belastingparadijzen liet verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten