Voor de pro-Israel extremisten gelden mensenrechten alleen voor Joden in Israel.
Emma Watson’s Instagram-post bewijst hoe gevaarlijk valse beschuldigingen van antisemitisme zijn
Een Instagram-Post van de Britse actrice Emma Watson veroorzaakte een storm van verontwaardiging in Israël en bij zionisten wereldwijd. Zij beweren in het plaatsen van een slogan voor solidariteit samen met banners voor Palestina een bewijs van haar antisemitisme. +972-journaliste Natasha Roth-Rowland ziet in deze aanval een groot gevaar voor de echte strijd tegen antisemitisme: "Dit is een belediging voor zij die vechten tegen en te maken hebben met echt antisemitisme".
We zijn nog maar een week ver in 2022 en nu al gaan de pogingen om antisemitisme te herdefiniëren – of beter gezegd om de term zo tegenstrijdig en amorf te maken dat hij van alle betekenis is ontdaan – onverminderd door.
Slechts enkele dagen voor de eerste verjaardag van de aanslag op het Capitool, waarbij een gewapende, samenzweerderige en antisemitische menigte probeerde de telling van de stemmen in het Congres te saboteren, suggereerde een hooggeplaatste Israëlische ambtenaar dat het posten van een foto van Palestijnse vlaggen tijdens een protest naast een zeer algemene slogan over solidariteit gelijk staat aan anti-Joodse haat.
De openlijk benadrukte stelling van Israëls voormalige VN-ambassadeur Danny Danon dat de Britse actrice Emma Watson1 een antisemiet zou zijn voor het plaatsen van die Instagram-post, moet worden erkend voor de farce die deze stellingname is.
Het biedt echter ook een gelegenheid om de diepere betekenis te beoordelen van de pogingen, door een groot aantal vertegenwoordigers en aanhangers van Israël, om het discours over antisemitisme bijna volledig te laten samenvallen met dat over Israël-Palestina.
Danon’s kritiek is een bijzonder flagrant voorbeeld van wat al enige tijd de conceptuele motor is van de hasbara, de door de staat Israël gesponsorde propaganda: namelijk het idee dat het op zijn best een blijk van onwetendheid is, en op zijn slechtst antisemitisch, om te verwijzen naar Palestijnen buiten de context van ofwel schade aan Israël en de Joden, ofwel Israëlisch vrijgevigheid aan beide zijden van de Groene Lijn2.
Deze logica berust op een aantal basispremissen:
- De eerste is dat er geen onderscheid zou bestaan tussen de staat Israël enerzijds en Joden wereldwijd anderzijds (wat zelf een antisemitische overtuiging is).
- De tweede is dat Palestijnen vrijwel uitsluitend met terrorisme horen te worden geassocieerd. Alles wat suggereert dat zij rechten, soevereiniteit en solidariteit verdienen zou dan een uiting zijn van steun aan geweld tegen Joden.
- De derde is dat de militaire bezetting een kracht ten goede zou zijn, niet alleen voor de veiligheid van Israël en de Joodse diaspora, maar ook als “dé” laatste verdedigingslinie van het Westen tegen “de krachten van de radicale islam”.
Vanuit deze positionering is het een gemakkelijke stap verder om steun aan de Palestijnen en kritiek op de Israëlische onderdrukking te veroordelen als twee kanten van dezelfde antisemitische medaille.
Afgezien van laster, valse vergelijkingen en het samensmelten van los van elkaar staande ideeën tot één amalgaam, zijn er verschillende problemen met deze beweringen als een vorm van Joodse verdediging.
Een daarvan is dat het geweld van de Israëlische staat (etnische zuivering, massale opsluiting, buitengerechtelijke executies, landroof, enzovoort) in wezen wordt herleid tot een vorm van beschermend gedrag, omdat het wordt uitgevoerd door Joden.
Het tweede probleem – en hier komt de aanval op het Capitool om de hoek kijken – is dat dit verhaal het samenzweringsgebrabbel hergebruikt dat in het verleden zo verwoestend is geweest voor de Joden en dat de laatste jaren een enorme opleving heeft gekend bij extreem-rechts in de wereld.
Een groot deel van de hasbara3 berust op de werkhypothese dat de Palestijnen deel zouden uitmaken van een internationale inspanning om “de vrije wereld” te ondermijnen, en dat zij gebruik zouden maken van bedrog, misleiding en mediamanipulatie om hun doelen te bereiken.
Het idee van een wereldwijde islamitische samenzwering is allesbehalve origineel, maar de bijna universele promotie van dit idee door succesvolle extreem-rechtse politieke partijen over de hele wereld is een bewijs van zijn blijvende aantrekkingskracht.
Dit alles is de echte reden waarom een doorgewinterd Israëlisch diplomaat met uitgestreken gezicht zomaar een mens kan brandmerken als antisemiet vanwege een verklaring die – met alle respect voor Emma Watson – in feite niet veel meer zegt dan dat de Palestijnen mensen zijn met rechten die horen gerespecteerd te worden.
De schade die dergelijke fake beschuldigingen aanrichten, ook aan de inspanningen om het echte antisemitisme aan te pakken, zijn voor hasbaristasvan het kaliber Danon volstrekt irrelevant. Waar het hen om gaat is de fictie in stand te houden dat je door de Palestijnen te steunen standaard alle Joden haat.
En dat is op elk ogenblik – maar vooral in een week waarin we herinneren dat door de GOP (Republikeinse Partij4) gesteunde witte supremacisten door het Capitool raasden – een dwaasheid en een belediging voor zij die vechten tegen en te maken hebben met echt antisemitisme én slecht nieuws voor zowel Palestijnen als Joden.
The danger of false accusations of antisemitism werd vertaald door Lode Vanoost.
Natasha Roth-Rowland is redacteur bij +972 Magazine (+972 in de internationale telefooncode van Israël-Palestina). Zij doctoreert in geschiedenis aan de Universiteit van Virginia. Haar onderzoek richt zich op Joods extreem-rechts in Israël-Palestina en in de VS. Voor ze naar New York verhuisde schreef ze meerdere jaren vanuit Israël-Palestina. Ze schrijft onder de echte achternaam Roth van haar familie ter nagedachtenis aan haar grootvader Kurt, die gedwongen werd zijn achternaam te veranderen in Rowland toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn toevlucht zocht in Groot-Brittannië.
+972 Magazine is een onafhankelijk online tijdschrift zonder winstoogmerk, eigendom van en geleid door Israëlische en Palestijnse journalisten, die rechtstreeks vanop het terrein verslaggeving en analyses bieden. Het tijdschrift zet zich in voor mensenrechten, democratie en vrijheid van informatie, en verzet zich actief tegen de Israëlische bezetting. +972 Magazine vertegenwoordigt geen enkele externe organisatie, politieke partij of agenda.
+972 wil lokale en buitenlandse lezers een uniek invalshoek bieden om de problemen te onderzoeken die maar al te vaak zonder context worden gepresenteerd. De medewerkers leggen bijzondere nadruk op het laten horen van de stemmen van mensen die zich inzetten voor het beëindigen van de bezetting, van zij die er het meest door worden getroffen, en op het belichten van perspectieven die in de mainstreamverhalen meestal over het hoofd worden gezien. Het magazine biedt tevens een forum aan opinies die niet noodzakelijk de standpunten van +972 vertegenwoordigen.
Je kan je hier op hun nieuwsbrief Landline aansluiten.
Notes:
1 Emma Watson (°1990) is een Britse actrice, vooral bekend voor haar rol in de Harry Potter-films. Zij aanvaardt ook rollen in alternatieve films, onafhankelijk van de grote filmbedrijven. Zij is daarnaast politiek actief rond vrouwenrechten en gerelateerde kwesties als gendergeweld en is UN Women Ambassadeur. Wat zionisten en de vertegenwoordigers van de staat Israël vooral woedend maakt over haar standpunten is dat zij 64,7 miljoen volgers heeft op Instagram en 28,8 miljoen op Twitter.
2 De ‘green line’ is de door de VN sinds 1949 vastgelegde grens tussen de staat Israël en de bezette Palestijnse gebieden.
3 Hasbara betekent benaderend vertaald ‘uitleggend’, het slaat op de strategie van de staat Israël om haar acties te rechtvaardigen, of die legaal zijn of niet. In feite is het de Israëlische propaganda.
4 GOP, afkorting van Grand Ole Party, de Republikeinen.
1 opmerking:
Geoorloofd oefenterrein van de wereldwijde politieke elite om hun mogelijkheden tot misleiding en onderdrukking van hun publiek te oefenen, waarbij zionisten dan het voortouw mogen nemen tot voorbeeld voor andere religies en neoconservatieven, maar vooral ook voor neoliberale wereldmachten om hun oorlogspropagandataal mee te vergelijken. Om de Palestijnse bevolking van de door Israel-liars bezette gebieden in hun als schietschijf dienende gedaante van totale machteloosheid als normale gangbare politiek te kunnen verkopen. https://www.facebook.com/sjuul.vandissel
Een reactie posten