Uit directe ervaring weet ik dat het meest problematische aan veel mainstream-opiniemakers is hun pathologische geldingsdrang, hun agressief verlangen naar erkenning door de macht, en hun daaruit voortvloeiende conformisme en opportunisme. Zo is kenmerkend voor NRC’s columniste Caroline de Gruyter dat zij de ‘Preparatory Commission’ van de European Press Prize bedolf onder haar toezendingen, waarop deze voorbereidende commissie, onder voorzitterschap van een oud-hoofdredacteur van The Guardian, besloot om een drempel op te werpen tegen het aantal inzendingen van egotrippers. Wat de polderpers als normaal beschouwd, wordt door de buitenlandse pers doorgaans als bespottelijk gezien. Het buitenland heeft geen hoge pet op van de vaak lachwekkend infantiele polderjournalistiek.
‘Een wereld vol leugens en bedrog,’ zo becommentarieerde de Süddeutsche Zeitung in april 2021 de Nederlandse kabinetscrisis en de reactie van de Nederlandse parlementaire pers.‘Vermoedelijk zal het nog wel een tijdje duren, voor Rutte zelf inziet dat hij geen premier kan blijven,’ aldus de logische conclusie van de Duitse journalist Thomas Kirchner, die meende dat de ‘dagen van Mark Rutte geteld,’ waren, zonder te beseffen dat het corrupte poldermodel politieke consequenties al decennialang onmogelijk maakt. ‘De toeslagen-affaire doet Nederland schudden op zijn grondvesten en onthult een monumentaal staatsfalen. Het voornaamste probleem: de premier,’ aldus de Duitse journalist die zich verkeek op de mores van Nederlandse politici en pers. Kirchner voegde hieraan toe:
Het begon vorig jaar met de pandemie, toen Rutte eerst van groepsimmuniteit sprak en daar korte tijd later niets meer van wilde weten, en zelfs bestreed dat hij dat woord überhaupt zou hebben uitgesproken. Maar ik had het zelf gehoord! Dat was het moment waarop ik dacht: hè, wat is daar aan de hand? In het parlement vond de meerderheid het geen probleem. Ik kon dat nauwelijks begrijpen. De toeslagenaffaire was een tweede sleutelmoment.’
En:
Toen zwart-op-wit stond dat Rutte de waarheid niet had gezegd, dacht ik: nu is het voorbij. Vooral toen Rutte zei dat hij het zich verkeerd had herinnerd, want zo’n uitspraak is nooit waar. Nooit! Dan gaan bij mij alle alarmbellen af. Maar Rutte overleefde het. Maar het grootst was mijn verwondering over het gebrek aan publieke verontwaardiging. Wat daar gebeurde druist volgens mij in tegen politieke en morele wetten.
Maar zowel ‘politieke-’ als ‘morele wetten’ zijn niet van kracht in Nederland, en wel omdat, zoals Nederlands’ grootste historicus Johan Huizinga uiteenzette: ‘Een staat, opgebouwd uit welvarende burgerijen van matig grote steden en uit tamelijk tevreden boerengemeenten, geen kweekbodem [is] voor hetgeen men het heroïsche noemt.’ Uit deze ‘burgerlijke sfeer sproten onze weinig militaire geest, de overwegende handelsgeest,’ waardoor ‘Hypocrisie en farizeïsme hier individu en gemeenschap [belagen]!’ Huizinga wees er dan ook op dat: ‘het niet [valt] te ontkennen, dat de Nederlander, alweer in zekere burgerlijke gemoedelijkheid, een lichte graad van knoeierij of bevoorrechting van vriendjes zonder protest verdraagt.’
Een vlees geworden voorbeeld van de politieke en journalistieke corruptie in Nederland was de in 2019 overleden Max van Weezel, die na zijn heengaan door de voltallige volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer werd herdacht. Zelf antwoordde in 2014 de parlementair journalist die ‘veertig jaar lang verslag van de vierkante centimeters op het Binnenhof’ had gedaan op de vraag ‘Wat deed u als u in Den Haag was?’:
Vooral gezellige dingen. Boekpresentaties met een borrel na, symposia met een borrel na, conferenties met een borrel na — alles in Den Haag heeft een borrel na. Het draait om socializen…
Je zit dicht op elkaar en dat is niet bevorderlijk voor een gezonde afstand tussen politici, voorlichters en journalisten… De parlementaire journalistiek is een veredelde vorm van sportjournalistiek… Je wilt je plek in de pikorde behouden…lang leve de recepties met glazen rode wijn en schalen bitterballen — vervolgens zit je om drie uur 's nachts in de nachttrein naar huis. Ik voel me wel aangetrokken tot een hedonistisch leven. Het is een soort verlengd studentenbestaan tot je 63ste… Het geeft toch een kick als Mark Rutte je op de schouders slaat en zegt dat hij je artikel heeft gelezen. Dat werkt verslavend… Je telt toch mee…
En omdat alle parlementaire verslaggevers in Den Haag verslaafd zijn aan schouderklopjes als gebaar dat je toch meetelt, is de polderpers even corrupt als de politici die hun ‘plek in de pikorde’ willen ‘behouden.’ Misschien wel het meest genadeloze ‘compliment’ die Van Weezel na zijn dood kreeg kwam uit de mond van de leugenachtige premier Rutte die Van Weezel prees ‘als decennialang één van de toonaangevende stemmen in de Nederlandse parlementaire journalistiek. Een scherp analyticus, altijd goed ingevoerd,’ en een journalist met wie de meest invloedrijke Nederlandse politicus, volgens eigen zeggen, over de jaren heen ‘een wederzijdse band van respect en persoonlijke waardering’ had ‘opgebouwd.’ Het is dan ook begrijpelijk dat een buitenlandse journalist als Thomas Kirchner van oordeel is dat de Nederlandse media, deel van het probleem zijn. In een tweet verweet hij de polderpers ‘tandeloze buddyjournalistiek.’ Een Volkskrant-journaliste, Sterre Lindhout, die zich kennelijk van geen kwaad bewust was, stelde hem daarop de vraag ‘waarom?’ Het antwoord was:
Ik lees dagbladen, met name de Volkskrant. Ook hier begon de verbazing in het begin van de pandemie. Na de televisietoespraak van Rutte dacht ik: moment, hoe zit het nou met die groepsimmuniteit? Maar in de Nederlandse media ging het lovend over zijn ‘presidentiële’ optreden. En toen hoorde ik ook nog hoofdredacteur Pieter Klok van de Volkskrant op de radio zeggen dat het niet ideaal is als er zoveel verschillende stemmen te horen zijn op een moment dat mensen zo bang zijn.’
De vragenstelster vroeg tevens: ‘Welk gevaar dreigt er volgens u als dat niet gebeurt?’ Thomas Kirchner:
Dan raken mensen gewend aan politieke toestanden die niet normaal zijn. Een premier die niet de waarheid spreekt, is niet normaal. Als daar geen noemenswaardige verontwaardiging over ontstaat, erodeert de politieke cultuur. Dan verliezen kiezers het vertrouwen. Dat is voer voor de vijanden van de liberale democratie. En die zijn toch al sterk genoeg.’
Max van Weezel werkte evenwel niet voor ‘de kiezers,’ maar ter meerdere eer en glorie van zichzelf, want, zoals de necrologie in de NRC vermeldde:
Erbij zijn, vooraan staan, meetellen. Het in zijn eigen woorden ‘joodse jongetje dat er van Adolf Hitler eigenlijk niet had mogen zijn,’ genoot van het gekend worden… Doe ik er nog wel toe, is de altijd prangende vraag,’ zei hij afgelopen zomer (7 juli 2018) in een vraaggesprek met NRC.
Een feitelijk voorbeeld, gegeven door Alexander Pechtold, voormalig leider van D66:
Het kwam voor dat Max midden in de nacht gebeld werd. Hans (van Mierloo, geestelijk vader van D’66. svh) was ontevreden. Zo kon het niet. Hij wilde het interview intrekken. Max maakte dan goedmoedig acceptabele aanpassingen. Net zo lang tot Van Mierlo zich senang (tevreden. svh) voelde. Terwijl Max me dit vertelt besef ik: het feit dat hij die tijdrovende exercitie keer op keer toestond spreekt boekdelen over zijn nobele geduld en het belang dat hij hecht aan een aanvaardbare uitkomst. Hij gaat niet alleen voor het lekkere verhaal in het blad, maar ook voor de gemoedsrust van de politicus.
https://www.vn.nl/max-vrienden-het-liber-amicorum/
voorlichters gebruik [maken] van het geestelijk vacuüm dat in de journalistiek is ontstaan. Ze ‘steken iets in,’ zoals dat in jargon heet… Niet alleen het aantal journalisten op het Binnenhof is toegenomen. Er zijn ook 500 of 600 persvoorlichters, woordvoerders, PA-consultants, of hoe ze zich ook noemen. Er is een handel ontstaan in primeurs, in voorkennis van beleidsnotities. Er wordt je een idee aangereikt en als je belooft dat je het plaatst, krijg je het exclusief. Als journalist hoef je niet meer zelf op een nieuwsfeit te komen door te netwerken en rond te vragen. Die handel is deel gaan uitmaken van ons metier, het is een vervalsing van het vak. Eigenlijk begrijp ik niet dat journalisten erin meegaan, maar ik doe het zelf ook. Nog een stapje verder kom je uit bij de popularisering waaraan de spindoctors sterk hebben bijgedragen. Het is een soort preventieve voorlichting, die allengs persoonlijker is geworden. Het beeld dat politici en Haagse journalisten onder één deken liggen klopt, het is de werkelijkheid.
https://www.villamedia.nl/artikel/ik-doe-er-zelf-ook-aan-mee
Zij functioneren binnen het raamwerk dat de grote Amerikaanse media-ideoloog, Walter Lippmann, in de jaren twintig van de vorige eeuw voorschreef, toen hij tegenover de elite in de VS benadrukte dat de pers in een democratie de massa moet dwingen ‘to take sides.’ Journalisten ‘must step out of the audience on to the stage, and wrestle as the hero for the victory of good over evil,’ waarbij hij de macht wel waarschuwde dat voor alle zekerheid ‘public opinions must be organized for the press if they are to be sound, not by the press.’ Lippmann was geen radicale buitenstaander, maar een door het establishment uiterst gerespecteerde opiniemaker die 'an informal adviser' was 'to several presidents. On September 14, 1964, President Lyndon Johnson presented Lippmann with the Presidential Medal of Freedom,’ de hoogste civiele onderscheiding in de VS. Bovendien ontving hij:
a special Pulitzer Prize for journalism in 1958, as nationally syndicated columnist, citing 'the wisdom, perception and high sense of responsibility with which he has commented for many years on national and international affairs.' Four years later he won the annual Pulitzer Prize for International Reporting citing 'his 1961 interview with Soviet Premier Khrushchev, as illustrative of Lippmann's long and distinguished contribution to American journalism.'
Zijn opvattingen bepalen nog steeds de consensus onder de elites die de macht in het Westen in handen hebben. Zo meldt Wikipedia over de ‘Almond–Lippmann Consensus’ het volgende:
A meeting of liberal intellectuals mainly from France and Germany organized in Paris in August 1938 by French philosopher Louis Rougier to discuss the ideas put forward by Lippmann in his work The Good Society (1937). The Colloque (seminar. svh) Walter Lippmann was named after Walter Lippmann. Walter Lippmann House at Harvard University, which houses the Nieman Foundation for Journalism, is named after him too. Noam Chomsky and Edward S. Herman used one of Lippmann's catch phrases — the 'Manufacture of Consent' — for the title of their book, Manufacturing Consent, which contains sections critical of Lippmann's views about the media.
Similarities between the views of Lippmann and Gabriel Almond produced what became known as the Almond–Lippmann consensus, which is based on three assumptions:
1. Public opinion is volatile, shifting erratically in response to the most recent developments. Mass beliefs early in the 20th century were 'too pacifist in peace and too bellicose in war, too neutralist or appeasing in negotiations or too intransigent.’
2. Public opinion is incoherent, lacking an organized or a consistent structure to such an extent that the views of U.S. citizens could best be described as ‘non-attitudes.'
3. Public opinion is irrelevant to the policy-making process. Political leaders ignore public opinion because most Americans can neither 'understand nor influence the very events upon which their lives and happiness are known to depend.'
https://en.wikipedia.org/wiki/Walter_Lippmann
Bijna een eeuw later, nu de kapitalistische ideologie opnieuw in een crisis is geraakt, en de ‘chaos van teveel vrijheid en de zwakheden van de democratie’ wederom het ‘ware probleem’ van de economische en financiële macht is geworden, en de ‘real question among intelligent people’ is ‘how business methods are to be alerted, not whether they are to be altered,’ heeft Lippmann’s advies niets van zijn urgentie verloren. Zo blijkt uit de woorden van bijvoorbeeld Ian Buruma, dat ‘woedende mensen,’ die ‘niet makkelijk kunnen worden overtuigd door het lichtgevende verstand’ alleen in het gareel kunnen worden gehouden wanneer de elite hen ‘een alternatieve visie aanbieden.’ Kortom, de economische en financiële elite, die — met onvoorwaardelijke steun van haar politieke- en media-woordvoerders — het economische, monetaire, politieke, ecologische en morele failliet hebben veroorzaakt, moeten nu niet terugtreden en anderen aan de macht laten. Geen sprake van, kennelijk is alleen de elite in staat een ‘alternatieve visie’ te verzinnen, waarbij vanzelfsprekend de macht van de VS, aangevoerd door zijn ‘Commander in Chief,’ niet bedreigd mag worden. En niemand van de zelfbenoemde ‘intelligent people,’ was verstandig genoeg op te merken dat Buruma quatsch verkoopt. Immers, hoe kan de huidige, corrupte macht, die als enige drijfveer het maximaliseren van winsten heeft, een ‘alternatieve visie’ ontwikkelen? Die macht is hiertoe geenszins in staat, niet psychisch, intellectueel, ideologisch, moreel, of hoe men het ook verder wil benoemen. Bovendien is Buruma’s hunkering om terug te keren tot de ‘gewone orde’ niets anders dan een terugkeer tot de eeuwige ‘wanorde,’ zoals Giuseppe Tomasi di Lampedusa in zijn roman De Tijgerkat (2000) dit zo magistraal beschreef. Daar komt bij dat Buruma geen rekening houdt met de werkelijkheid, dus allereerst met het alom heersende gebrek aan empathie, een gemis dat nu juist het kenmerk bij uitstek is van de macht. In zijn boek Creating Freedom. Power, Control And The Fight For Our Future (2017), wijst de Britse beeldend kunstenaar Raoul Martinez erop dat:
Martinez geeft hiervan enkele saillante voorbeelden:
In a now notorious memo — intended to be private but subsequently leaked — Larry Summers, Chief Economist at the World Bank, applied standard economic reasoning to the problem of toxic waste:
‘Just between you and me, shouldn’t the World Bank be encouraging more migration of the dirty industries to the LDCs [Least Developed Countries? […] The measurements of the costs of health-impairing pollution depends on the foregone earnings from increased morbidity and mortality. From this point of view a given amount of health-impairing pollution should be done in the country with the lowest wages. I think the economic logic behind dumping a load of toxic waste in the lowest-wage country is impeccable (onweerlgebaar. svh) and we should face up to that.’
Raj Patel, a former employee of the World Bank, writes that it 'costs corporations in Europe $1,000 to dispose of every ton of hazardous toxic waste — in Somalia the same waste can disappear for $2.50.’ After the tsunami of 2005, barrels of toxic waste that had been dumped offshore washed up on the Somali coastline, causing a range of chronic illnesses amongst local inhabitants. That Somalis are exposed to these risks rather than higher paid Europeans is perfectly logical according to prevalent cost-benefit assumptions. While there is nothing ethically problematic with comparing benefits and costs, viewing them in exclusively financial terms, and in ways that give preferential treatment to the wealthy, is misleading and unjust. As Patel argues, a Somali woman ‘values her children no less than a German or American, and wants them to grow up healthy just as much as her richer counterparts,’ but when the value of life is viewed through the lens of the market, or measured according to the geopolitical priorities of rich nations, that's measured according to the geopolitical priorities of rich nations, that's not how things appear.
Even ‘misleading and unjust’ is Buruma’s stelling dat ‘we’ na ‘het einde van Pax Americana’ ons zullen ‘moeten voorbereiden op een tijd waarin we met weemoed terugkijken op het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington.’ Ook aan zijn kijk op de wereld ontbreekt empathie, want hij houdt op geen enkele manier rekening met de miljarden mensen die als gevolg van het geglobaliseerde neoliberalisme arm en berooid zijn. Op 24 juni 2021 berichtte The New York Times dat
In a global economy defined by extreme forms of inequality, the pandemic has widened the divide. The richest nations in North America and Europe are poised for robust recoveries, having used their wealth to rescue their economies and secure vast stocks of Covid-19 vaccines. Poor countries are confronting the continued ravages of the coronavirus largely unprotected, and with their resources strained by growing debts.
https://www.nytimes.com/2021/06/24/business/international-monetary-fund-sdr.html
De vele honderden miljoenen straatarmen in de wereld bezitten geen enkele reserve om op terug te vallen. Maar dat interesseert de progressieve opiniemakers in de rijke wereld niet. Terwijl zij claimen op te komen voor democratie en mensenrechten zijn zij druk doende een nieuwe Koude Oorlog te legitimeren, en zelfs een oorlog tussen de nucleaire grootmachten. De armen bestaan in hun mens- en wereldbeeld niet eens als factor in hun belevingswereld, hetgeen in een geglobaliseerde wereld een uiterst gevaarlijke mentale stoornis is. Zij zijn niet bij machte verder te kijken dan hun directe eigenbelang en dat van hun opdrachtgevers. Hun gemis aan empathie demonstreert hun barbaarsheid. Martinez:
Actively taking lives is not easy. For soldiers, a first kill can be followed by bouts of vomiting, weeping, incontinence and trembling. Troops are not taught to cut themselves off from their empathy but to channel it towards their fellow soldiers. It is drummed into marines that their actions affect not only themselves but the whole unit, so that a reluctance to kill might result in the death of one of their own.’ Compassion, love and empathy are thus directed at the in-group, and the ‘other’ is pushed beyond the scope of moral concern. Resistance amongst the general population to killing in wartime is overcome in an analogous way. Domestic populations often have the power to constrain the dehumanizing policies of their governments — and resistance to war has been growing in recent decades. In the lead-up to the 2003 invasion of Iraq, a million people took to the streets in Britain, and many more did so around the world. Protest on this scale preceding the start of war is a new development and not welcomed by state power. As 'hardheaded' as the decisions of governments may be, in order to secure public support and galvanize the soldiers who must carry out the killing, foreign policy aims — and a nation's military history — are generally cloaked in the highest ideals. There are always politicians on hand to explain why killing is noble and necessary.
Maar niet alleen ‘politici’ ook opiniemakers als Caroline de Gruyter staat doorgaans klaar om een oorlog aan te prijzen met een nucleaire macht als Rusland, omdat, volgens haar:
Rusland het bestaande internationale regelsysteem — zoals ‘gij zult geen andere landen annexeren’ – steeds verder [vervaagt]. Zodat het zijn gang kan gaan.
En stelt met de nodige demagogie: ‘Waar ligt de grens? Betekent artikel 5 nog iets?’ daarmee suggererend dat een oorlog met de Russische Federatie niet uitgesteld kan worden.
Dat NAVO-landen die sinds 2001 het expansionistische en vaak illegale geweld van de VS steunden in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië wordt door haar verzwegen. Dit is een taboe-onderwerp voor de NRC die expliciet het NAVO-beginsel omarmt. Dat, formeel gesproken, de bewoners van de Krim zich in meerderheid hebben uitgesproken voor annexatie met Rusland is voor haar een onaanvaardbaar democratisch besluit. Oekraïne mag zich wel afscheiden van Rusland, maar de Krim mag zich niet van Oekraïne afscheiden. Waarom niet, maakt De Gruyter bewust niet duidelijk, omdat dan haar propaganda zo zichtbaar wordt.
Volgens het persbureau Agence France Presse stemde tijdens een referendum in 2014 zeker 96,6 procent van de bevolking op het schiereiland ‘voor een afscheiding van Oekraïne en een aansluiting bij Rusland.’ Tenminste 85 procent had tijdens deze volksraadpleging zijn/haar stem uitgebracht, 27 procent meer dan de 58 procent etnische Russen die daar wonen. Het Westen met zijn NAVO weigert dit democratisch besluit te respecteren, al was het maar omdat het de Russische marinebasis Sebastopol graag in beslag willen nemen.
Maar niet alleen politici zijn bereid zich in te zetten voor de belangen van het Amerikaanse militair-industrieel complex. Ook opiniemaker Buruma probeerde in NRC Handelsblad van 20 september 2003 de steun voor de illegale Amerikaanse inval in Irak aan te wakkeren door, onder de kop ‘De morele verlamming van links,’ te stellen dat het weigeren deel te nemen aan het massale geweld ‘enigszins symptomatisch’ is ‘voor veel opinies die doorgaan voor links of progressief. Kritiek op het Westen, met name de Verenigde Staten, is gemakkelijk,’ maar zou volgens hem vooral voortkomen uit ‘een virulente vorm van anti-Amerikanisme,’ die ‘bij sommigen alles overheerst en daarom kan leiden tot een soort morele verlamming als het aankomt op moorddadige regimes buiten het Westen.’ Kort samengevat: het weigeren om een agressieoorlog te steunen, die het Midden-Oosten in een chaos heeft veranderd, was symptomatisch voor de ‘morele verlamming van links,’ waaraan de oorlogszuchtige neoconservatieven niet leden, zo was de implicatie. Bovendien stelde Buruma in de aanloop naar de, volgens de VN, illegale inval in Irak, dat Europa een deel van het Amerikaanse ‘dirty work’ moest overnemen, ‘and take the risk of being held accountable,’ voor de oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid die daar onvermijdelijk uit voortvloeien. Ondermeer voor deze oproep tot terreur ontving Ian Buruma de prestigieuze Erasmus Prijs in 2008, hetgeen andermaal onderstreept hoe intellectueel corrupt de polder-intelligentsia is. Inderdaad, Martinez heeft gelijk, ‘[c]ompassion, love and empathy are thus directed at the in-group, and the “other” is pushed beyond the scope of moral concern.’ Hoe ‘goedaardig’ het ‘imperialisme uit Washington’ de afgelopen halve eeuw is geweest, blijkt bovendien uit het relaas van Daniel Ellsberg, ‘America’s most famous whistleblower, the former military analyst who leaked the Pentagon Papers which helped end the Vietnam war.’ Ellsberg’s boek The Doomsday Machine: Confessions of a Nuclear War Planner, dat begin december 2017 verscheen, onthult tevens dat hij in de jaren zestig één van ‘the main nuclear war planners for the United States’ was. Tijdens een interview op 6 december 2017 verklaarde hij in een programma van Democracy Now! dat de beleidsbepalers voorstanders waren van een ‘first strike’ op ‘elke stad in Rusland en China’ en dat talloze commandanten te velde de macht bezaten om een nucleair armageddon te beginnen.
Amy Goodman: So, you made copies of top-secret reports for plans about nuclear war years before you copied the Pentagon Papers —
DANIEL ELLSBERG: That’s right.
Amy Goodman: — and released them to the press?
DANIEL ELLSBERG: Essentially, my notes, and sometimes verbatim excerpts, not the entire plans themselves, but on plans that were then unknown to the president, to begin with, to President Kennedy. I briefed his aide, McGeorge Bundy, in his first month in office on the nature of the plans and some of the other problems, like the delegation of authority to theater commanders for nuclear war by President Eisenhower, which was fairly shocking to McGeorge Bundy, even though Kennedy chose to renew that delegation, as other presidents have.
But I was given the job of improving the Eisenhower plans, which was not a very high bar, actually, at that time, because they were, on their face, the worst plans in the history of warfare. A number of people who saw them, but very few civilians ever got a look at them. In fact, the joint chiefs couldn’t really get the targets out of General LeMay at the Strategic Air Command.
And there was a good reason for that: They were insane. They called for first-strike plans, which was by order of President Eisenhower. He didn’t want any plan for limited war of any kind with the Soviet Union, under any circumstances, because that would enable the Army to ask for enormous numbers of divisions or even tactical nuclear weapons to deal with the Soviets. So he required that the only plan for fighting Soviets, under any circumstances, such as an encounter in the Berlin corridor, the access to West Berlin, or over Iran, which was already a flashpoint at that point, or Yugoslavia, if they had gone in — however the war started — with an uprising in East Germany, for example — however it got started, Eisenhower’s directed plan was for all-out war, in a first initiation of nuclear war, assuming the Soviets had not used nuclear weapons.
And that plan called, in our first strike, for hitting every city—actually, every town over 25,000—in the USSR and every city in China. A war with Russia would inevitably involve immediate attacks on every city in China. In the course of doing this—pardon me—there were no reserves. Everything was to be thrown as soon as it was available—it was a vast trucking operation of thermonuclear weapons—over to the USSR, but not only the USSR. The captive nations, the East Europe satellites in the Warsaw Pact, were to be hit in their air defenses, which were all near cities, their transport points, their communications of any kind. So they were to be annihilated, as well.
I couldn’t believe, when I saw these, that the joint chiefs actually had ever calculated how many people they would actually kill in this course. In fact, colonels who were friends of mine in the Air Staff told me they had never seen an actual figure for the total casualties. We had exact figures of the number of targets and how many planes would be needed and every sort of thing, many calculations. But not victims.
So, I drafted a question, which the aide to McGeorge Bundy, Bob Komer, sent to the joint chiefs in the name of the president. And the question was: In the event of your carrying out your general nuclear war plans, which were first-strike plans, how many will die? First I asked, in the USSR and China alone, in the thought that, by the way, they’d be embarrassed to discover — to say, ‘We have to have more time. We’ve never really calculated that.’ I was wrong. And my friends were wrong in the Air Force. They came back with an answer very quickly: 325 million people in the USSR and China alone.
Well, then I asked, ‘All right, how many altogether?’ And a few days later, 100 million in East Europe, the captive nations, another 100 million in West Europe, our allies, from our own strikes, by fallout, depending on which way the wind blew, and, however the wind blew, a third 100 million in adjoining countries, neutral countries, like Austria and Finland, or Afghanistan then, Japan, northern India and so forth — a total of 600 million people. That was a time, by the way, when the population of the world was 3 billion. And that was an underestimate of their casualties — a hundred Holocausts.
It was very clear that they hadn’t included — I hadn’t asked, actually, what would Russian retaliation be against us and against West Europe. They were thought, at that time — wrongly — to have hundreds of weapons against the U.S. But they did have hundreds of weapons against West Europe, no question. West Europe would go, under any circumstances. If we were defending West Europe — Germany, for example — we were planning to destroy the continent in order to save it.
Six hundred million, that was a hundred Holocausts. And when I held the piece of paper in my hand that had that figure, that they had sent out unembarrassedly, you know, proudly, to the president — ‘Here’s what we will do’ — I thought, ‘This is the most evil plan that has ever existed. It’s insane.’ The weapons, the machinery that will carry this out, this was no hypothetical plan, like Herman Kahn might have conceived at the doomsday machine that he thought up at the RAND Corporation as my colleague. This was an actual war plan for how we would use the existing weapons, many of which I had seen already that time.
DANIEL ELLSBERG: To start with, even if it were only the president, no one man — really, no one nation — should have the ability — the ability even — to threaten or to carry out a hundred Holocausts at his will. That machinery should never have existed. And it does exist right now, and every president has had that power, and this president does have that power.
But the recent discussions of that, which emphasize his sole authority to do that, don’t take account of the fact that he has authority to delegate. And he has delegated. Every president has delegated. I don’t know the details of what President Trump has done or since the Cold War. Every president in the Cold War, right through Carter and Reagan, had delegated, in fact, to theater commanders in case communications were cut off. That means that the idea that the president is the only one with sole power to issue an order that will be recognized as an authentic authorized order is totally false.
How many fingers are on buttons? Probably no president has ever really known the details of that. I knew, in '61, for example, that Admiral Harry D. Felt in CINCPAC, commander-in-chief of Pacific, for whom I worked as a researcher, had delegated that to 7th Fleet, down to various commanders, and they, in turn, had delegated down to people. So when you say, ‘How many altogether feel authorized?’ if their communications are cut off—and that happened part of every day in the Pacific when I was there — communications got better, but the delegations never changed. There’s — we’ve never allowed it to be possible that an enemy could paralyze our retaliation by hitting our president or our command and control.
And neither did the Russians. When President Carter and then President Reagan advertised the fact that their plans emphasized decapitation, hitting Moscow, above all, which the French and British always planned to do, by the way, with their smaller forces — and when that became clear, the Russians instituted what they called a dead hand, a perimeter system, in Russian, which assured that if Moscow was destroyed, other commanders would have the power and would be told to launch their strikes.
There was even a plan to do that automatically by computer, as a number of our military always recommended, to make the whole thing computerized, as in the doomsday machine of Herman Kahn and Stanley Kubrick. But, generally, they allow for lower-level majors, colonels to decide, ‘The time has come. We’ve lost our commanders. The time has come to go.’ That’s almost certainly true in North Korea right now.
AMY GOODMAN: So, when you heard about President Trump having that meeting with the joint chiefs of staff in the summertime, the one where allegedly — I mean, Rex Tillerson has not confirmed or denied this — he called the president an ‘Fucking moron,’ that apparently was in response to Trump asking three times in that meeting, ‘If we have nuclear weapons, why don’t we use them?’
DANIEL ELLSBERG: Well, he had asked that, allegedly, according to Joe Scarborough and others, to people during the campaign a year earlier. And an answer to that, of course, is he will use them.
And he is using them right now. It’s not a question of whether the president might use them. He’s using them the way you use a gun when you point it at somebody in a confrontation, whether or not you pull the trigger. And both Trump and Kim are using their weapons in that encounter right now, as many presidents have done, as I discovered later — as there’s a chapter in the book of a couple dozen, perhaps three dozen cases, mostly in secret, where presidents have actually pointed the gun, aside from wearing it ostentatiously on their hip at all times, as in NATO. I think the — one of our commanders just said, ‘Oh, we use the weapons every day, every hour of the day,’ which is true. We use them on the hip.
https://www.democracynow.org/2017/12/6/doomsday_machine_daniel_ellsberg_reveals_he
Het is in het kader van de belangen van het Atlantisch Bondgenootschap, én zijn nucleaire sterke arm, de NAVO, dat de Nederlandse mainstream-media over bovenstaande informatie van een insider als Ellsberg blijven zwijgen. Feit is dat niet alleen de ‘Joint Chiefs of Staff,’ die ondermeer ‘de president over militaire kwesties’ informeren, ‘insane’ zijn, maar eveneens de westerse politieke elite en de intelligentsia die deze waanzin propageren of verzwijgen, zoals de door het polder-establisment zo geprezen opiniemaker als Caroline de Gruyter. Ook zij kan weten dat:
Ellsberg isn’t the first to discuss U.S. plans for a nuclear first strike. In the 1986 book ‘To Win a Nuclear War: The Pentagon’s Secret War Plans,’ one of the world’s leading physicists — Michio Kaku — revealed declassified plans for the U.S. to launch a first-strike nuclear war against Russia. The forword was written by former U.S. Attorney General (minister van justitie onder president Carter. svh) Ramsey Clarke.
De volgende keer meer over de waanzin van de intellectuele lichtgewichten in Nederland, want inmiddels is het volgende bekend geworden:
Net als vlak voor de Eerste Golfoorlog tegen Irak (1991) werd gedaan is de Britse pers een propaganda campagne gestart om de burgers rijp te maken voor oorlog, deze keer tegen kernmacht Rusland. ‘Leven in de hel: Elektrische schokken, slagen met ijzeren pijpen, vastgeklemde penissen – Binnen in Putins helse ‘martelkerkers’ in bezet De Krim,’ luidt een kop in de boulevardkrant The Sun. Dit soort absurde beschuldigingen zijn overduidelijk net zulke grote leugens als de baby’s die Saddam Husseins troepen in ziekenhuizen uit couveuses zouden hebben gerukt. Pas veel later werd erkend dat dit een verzinsel was, enkel bedoeld om het argeloze Westerse publiek op te hitsen.
Aanstaande maandag begint in de Zwarte Zee de NAVO oefening ‘Sea Breeze 21′, waar 32 marineschepen, 40 vliegtuigen en zo’n 5000 troepen uit 32 landen aan deelnemen. Dat zijn bepaald geen aantallen waar je een invasie mee begint, maar een zogenaamde ‘bevrijding’ van De Krim is dan ook niet het werkelijke doel.
Westen weigert historie en democratische wil van het volk te accepteren
De NAVO, de VS en de EU hebben een door de OESO erkend, volledig transparant en democratisch verlopen referendum op De Krim, waar de bevolking bijna unaniem voor hereniging met Rusland stemde, nooit geaccepteerd. Maar ‘democratie’ en het Westen bijten elkaar al veel langer, of het moet ‘democratie’ zijn zoals die in de voormalige DDR – beter nog: zoals nu in de ‘Democratische Volksrepubliek Noord Korea’.
Dat referendum kwam er enkel omdat in 2014 een door de CIA opgezette coup werd gepleegd, waarmee de democratisch gekozen president van Oekraïne werd afgezet. Vervolgens werd er een Westers marionettenregime geïnstalleerd, met maar één doel: Oekraïne bij de NAVO en de EU halen, waardoor er raketten kunnen worden opgesteld die Moskou en andere grote Russische steden en belangrijke militaire installaties binnen 7 tot 10 minuten kunnen raken.
De Russisch sprekende burgers in het oosten van Oekraïne weigerden deze illegale staatsgreep te accepteren, en verklaarden zich vervolgens onafhankelijk. Vervolgens begon het nieuwe, door het Westen aangestuurde regime een bloedige oorlog tegen de ‘afvallige’ regio’s (‘oblasts’) Luhansk en Donetsk.
De Krim heeft langer bij Rusland gehoord dan de Verenigde Staten bestaan. Voordat Sovjet leider Kruschev de Krim 57 jaar geleden bestuurlijk bij SSR-staat Oekraïne indeelde, hoorde De Krim drie eeuwen lang bij Rusland. Dat ‘De Krim’ door Westerse media en politici ‘bezet gebied’ wordt genoemd, is dan ook een gotspe van jewelste.
Britse provocatie
Enkele dagen geleden schond de Britse destroyer Defender opzettelijk de territoriale wateren bij De Krim. Nadat de Russische marine waarschuwingsschoten had afgevuurd, en een vliegtuig zelfs op enige afstand een bom voor het oorlogsschip in zee had gegooid nadat herhaaldelijke radio oproepen genegeerd werden, keerde de Defender weer terug naar internationale wateren. De Britten ontkenden vervolgens het hele incident, maar uit videobeelden bleek duidelijk dat ze logen.
Steker nog: het nieuws lekte naar buiten dat premier Boris Johnson, die zich als een ware dictator is gaan gedragen, hoogstpersoonlijk het bevel aan de destroyer had gegeven om doelbewust de wateren van Rusland binnen te varen.
Lokt de NAVO komende week een oorlog uit?
Volgens onbevestigde inlichtingenbronnen is de NAVO van plan om tijdens de Sea Breeze oefening meerdere marineschepen dezelfde Russische territoriale wateren te laten schenden. Rusland heeft de Britten na hun provocatie met de Defender juist gewaarschuwd dat de schoten en bommen de volgende keer ‘op het doelwit’ zullen zijn.
De NAVO beseft heel goed dat deze schepen geen partij zullen zijn voor de Russische strijdkrachten, en bij een militaire confrontatie zullen worden afgeslacht. Dat is echter exact waar de oorlogshitsers in Washington, Brussel en Londen op uit zijn. Beelden van in brand staande en zinkende marineschepen zullen alle nieuwskanalen vullen, en natuurlijk gepaard gaan met de leugen dat dit allemaal een ‘provocatieve Russische aanval’ was die ‘niet onbeantwoord’ kan blijven.
‘Psychotische leiders moeten worden gestopt om wereldvrede te bewaren’
‘Dit gaat niet over het verdedigen van Amerika, of over het verdedigen van ‘onze vrijheid’. Dit is zelfmoord,’ schrijft de Amerikaanse radio presentator Hal Turner. ‘De mensen die besluiten dit wel of niet te doen zijn psychotisch, een daadwerkelijk gevaar voor zichzelf en (absoluut) voor anderen. En deze ogenschijnlijke psychoten zijn ONZE LEIDERS, hier in de VS en de EU.’
‘Ik haat het om dit te zeggen, maar wij in het Westen zijn hier de ‘bad guys’. Dit is een ramp in wording. We kunnen alleen maar hopen dat degenen die bij de overheid en de strijdkrachten niet psychotisch zijn, zullen voorkomen dat degenen die WEL psychotisch zijn een missie uitvoeren die maar één doel heeft: een oorlog beginnen.’
‘Als dat betekent dat ze moeten worden gearresteerd om een onuitgelokte daad van agressie te stoppen, zodat de wereldvrede wordt bewaard, dan moet dat maar. Maar nu dit soort propaganda in de massamedia verschijnt, is tijd van essentieel belang.’
Turner schrijft op basis van zijn inlichtingenbronnen dat de eventuele oorlog mogelijk al binnen 48 uur (dus aanstaande maandag) kan uitbreken.
Zie ook o.a.:
23-06: Russische marine vuurt waarschuwingsschoten af op Britse destroyer bij De Krim
15-06: Oekraïne zegt dat NAVO eens is over lidmaatschap, wat absolute rode lijn voor Rusland is
24-04: Oekraïne weigert vredesoverleg met Rusland, dat legermacht volledig paraat houdt
20-04: US STRATCOM houdt nu officieel rekening met onvoorspelbaar uitbreken kernoorlog
20-04: Amerikaanse inlichtingenexpert: Onze superioriteit is gebouwd op leugens, wij kunnen geen enkele oorlog meer winnen
19-04: Tientallen Amerikaanse gevechtsvliegtuigen landen in Polen; Russische TV-teams naar Donetsk 17-04: Rusland stelt VS ultimatum: ‘Binnen 6 dagen weg uit Oekraïne, of wij vallen aan’
15-04: Biden roept nationale noodtoestand uit; Russische vloot en leger bereidt zich actief voor op oorlog
13-04: Grote stad ver voorbij Moskou wijst begraafplaatsen aan voor slachtoffers verwachte oorlog
08-04: Bommenwerpers VS breken koers richting Rusland af, dat 10 kernraketten activeert
05-04: Britse boulevardpers: Binnen maand WO-3; Chinese troepen naar Iran, dat raket presenteert die Berlijn kan raken
03-04: ‘Oekraïense artillerie opent vuur op Luhansk; eerste burgers omgekomen’
01-04: Rusland stuurt meest ervaren elite luchtlandingbrigade naar De Krim; eerste berichten over zware vuurgevechten in Donbass regio
31-03: NAVO gewaarschuwd: Rusland rijdt drie RS-24 kernraketten uit hangars
29-03: NAVO secretaris-generaal Stoltenberg wil agressievere opstelling tegen Rusland en China
28-03: ‘Westen stuurt aan spoedige oorlog om Oekraïne omdat Rusland de Great Reset weigert’
25-03: ‘Oekraïense president tekent bevel tot verovering De Krim en daarmee oorlog tegen Rusland’
24-03: NAVO commandant generaal Breedlove: Westen moet Oekraïne militair te hulp schieten
22-03: Russische tanks rijden Oekraïne in; Kremlin mobiliseert complete vloot’
19-03: ‘Rusland verbreekt contact met NAVO na eis VS om Nordstream pijpleiding naar EU te stoppen’
20-01: Staatsgreep voltooid: Biden president, zal VS binnen 2 jaar volledig op zijn kop zetten (/ Pad naar oorlog tegen Rusland zal worden hervat)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten