Drijvende Tuinen in Oostelijke Eilanden
Samen met buurtbewoners maken vlottenbouwers drijvende tuinen die de grachten van de Oostelijke Eilanden meer groen en biodiversiteit geven.
Mijn naam is Rob Schrama, kunstenaar en initiator van evenementen. Ik vertegenwoordig de vlottenbouwers in Nederland, die vlotten van piepschuim bouwen volgens de principes van Robert Jasper Grootveld, de Anti-Rook Magiër, die in de jaren zestig met de Provo’s rond Het Lieverdje op het Spui liep en door zijn ludieke acties Amsterdam wist te transformeren van burgerlijk stadje tot Magisch Centrum van de internationale hippiecultuur. In de jaren daarna ging Grootveld vlotten bouwen. Hij gebruikte daarvoor gerecycled piepschuim blokken en knoopte deze met landbouwplastic en vissersnetten waterdicht. Door daarop aarde te storten en gewassen te planten, creëerde Grootveld drijvende tuinen en liep daarmee ver vooruit met een ecologisch duurzaam en verantwoorde hergebruik van afval. Zijn culturele erfenis is in de Entrepothaven te bezichtigen en wordt door buurtbewoners gekoesterd.
Robert Jasper Grootveld kreeg volgelingen die hun eigen vlotten gingen bouwen. De wel meest mooie exemplaar hiervan werd gebouwd door zijn bovenbuurman op de Hoogte Kadijk, Arie Taal. Hij vervaardigde in de loop der jaren in de Nieuwe Vaart, tegenover de Oosterkerk, een groots drijvende archipel, ’t Yland genaamd, dat mede dankzij zijn vrouw Kerstin uitgroeide tot een fleurige bezienswaardigheid in de stad. Buurtbewoners van de Kadijken en de Oostelijke Eilanden weten ’t Yland te vinden. Het is een ontmoetingsplaats voor iedereen met groene vingers die gaarne een handje mee wil helpen om deze drijvende tuinenpracht te onderhouden. De kunstenaarsfeesten die af en toe op 't Yland worden gegeven, zijn legendarisch.
De drijvende tuinen worden gezien als maatschappelijk, ecologisch en cultureel erfgoed van Amsterdam. Op ’t Yland van Arie Taal komen de vlottenbouwers regelmatig bijeen. Nu de oude generatie vlottenbouwers zich aan het terugtrekken is en een jonge garde opstaat, lijkt het voor ons het moment om niet alleen de oude vlottenbouwtechnieken te conserveren en over te dragen, maar ook om de wateren van Amsterdam te verrijken met nieuwe exemplaren. Juist in de Oostelijke Eilanden, waar de oorsprong van de vlottenbouw ligt, is zowel door bewoners, als door bestuurders de wens geuit, om deze traditionele techniek in te zetten om nieuwe drijvende tuinen te ontwikkelen. Het hele procedé van vlottenbouw is uiterst geschikt om met mensen samen te verrichten. De locatie en de grootte van de nieuw te bouwen drijvende tuinen kan mede door de bewoners worden bepaald. En ook de techniek van knopen, kan makkelijk worden aangeleerd aan vrijwilligers die een handje willen meehelpen, net zoals het beplanten van de vlotten. Kortom: vlottenbouw verbindt bewoners en verrijkt de buurt met drijvend groen.
Deze eigenzinnige aanpak van duurzame landwinning vergroot niet alleen de hoeveelheid drijvende tuinen in Amsterdam, maar versterkt bovendien de saamhorigheid en teamgeest tussen jongeren en betrekt hen bij het oplossen van maatschappelijke problemen, zoals stijging van de zeespiegel en overstromingsgevaar. De techniek voor vervaardiging van dit drijvend ecosysteem kan door iedereen worden aangeleerd en biedt mensen in gevoelige watergebieden meer veiligheid en een onzinkbaar vruchtbare bodem. Bewoners bouwen gaarne mee aan de drijvende tuinen, omdat deze een blijvende plek in het stadsbeeld van hun buurt krijgen. De nieuwe drijvende ontmoetingstuinen leveren een positieve bijdrage aan de leefbaarheid en onderlinge betrokkenheid in de openbare ruimte van de Oostelijke Eilanden en geven een podium voor nieuwe buurtinitiatieven. Zij zorgen als drijvend postzegelparkje voor de noodzakelijke en door de bewoners zo graag gewenste extra groenvoorziening in de buurt. Hoeveel drijvende tuinen met ons initiatief kunnen worden gemaakt, is afhankelijk van de wensen van de buurtbewoners zelf. Het kan één groot eiland worden of enkele aantal kleine exemplaren. Wij streven naar een jaarlijks terugkerend activiteit, waarbij elk jaar de groenvoorziening in dit gebied op een actieve wijze door de buurtbewoners zal worden onderhouden en mogelijk ook wordt vergroot.
Robert Jasper Grootveld kreeg volgelingen die hun eigen vlotten gingen bouwen. De wel meest mooie exemplaar hiervan werd gebouwd door zijn bovenbuurman op de Hoogte Kadijk, Arie Taal. Hij vervaardigde in de loop der jaren in de Nieuwe Vaart, tegenover de Oosterkerk, een groots drijvende archipel, ’t Yland genaamd, dat mede dankzij zijn vrouw Kerstin uitgroeide tot een fleurige bezienswaardigheid in de stad. Buurtbewoners van de Kadijken en de Oostelijke Eilanden weten ’t Yland te vinden. Het is een ontmoetingsplaats voor iedereen met groene vingers die gaarne een handje mee wil helpen om deze drijvende tuinenpracht te onderhouden. De kunstenaarsfeesten die af en toe op 't Yland worden gegeven, zijn legendarisch.
De drijvende tuinen worden gezien als maatschappelijk, ecologisch en cultureel erfgoed van Amsterdam. Op ’t Yland van Arie Taal komen de vlottenbouwers regelmatig bijeen. Nu de oude generatie vlottenbouwers zich aan het terugtrekken is en een jonge garde opstaat, lijkt het voor ons het moment om niet alleen de oude vlottenbouwtechnieken te conserveren en over te dragen, maar ook om de wateren van Amsterdam te verrijken met nieuwe exemplaren. Juist in de Oostelijke Eilanden, waar de oorsprong van de vlottenbouw ligt, is zowel door bewoners, als door bestuurders de wens geuit, om deze traditionele techniek in te zetten om nieuwe drijvende tuinen te ontwikkelen. Het hele procedé van vlottenbouw is uiterst geschikt om met mensen samen te verrichten. De locatie en de grootte van de nieuw te bouwen drijvende tuinen kan mede door de bewoners worden bepaald. En ook de techniek van knopen, kan makkelijk worden aangeleerd aan vrijwilligers die een handje willen meehelpen, net zoals het beplanten van de vlotten. Kortom: vlottenbouw verbindt bewoners en verrijkt de buurt met drijvend groen.
Deze eigenzinnige aanpak van duurzame landwinning vergroot niet alleen de hoeveelheid drijvende tuinen in Amsterdam, maar versterkt bovendien de saamhorigheid en teamgeest tussen jongeren en betrekt hen bij het oplossen van maatschappelijke problemen, zoals stijging van de zeespiegel en overstromingsgevaar. De techniek voor vervaardiging van dit drijvend ecosysteem kan door iedereen worden aangeleerd en biedt mensen in gevoelige watergebieden meer veiligheid en een onzinkbaar vruchtbare bodem. Bewoners bouwen gaarne mee aan de drijvende tuinen, omdat deze een blijvende plek in het stadsbeeld van hun buurt krijgen. De nieuwe drijvende ontmoetingstuinen leveren een positieve bijdrage aan de leefbaarheid en onderlinge betrokkenheid in de openbare ruimte van de Oostelijke Eilanden en geven een podium voor nieuwe buurtinitiatieven. Zij zorgen als drijvend postzegelparkje voor de noodzakelijke en door de bewoners zo graag gewenste extra groenvoorziening in de buurt. Hoeveel drijvende tuinen met ons initiatief kunnen worden gemaakt, is afhankelijk van de wensen van de buurtbewoners zelf. Het kan één groot eiland worden of enkele aantal kleine exemplaren. Wij streven naar een jaarlijks terugkerend activiteit, waarbij elk jaar de groenvoorziening in dit gebied op een actieve wijze door de buurtbewoners zal worden onderhouden en mogelijk ook wordt vergroot.
Gebruik ⌘ + scrollen om in en uit te zoomen op de kaart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten