Schaduwpolitiek en de ‘hand van het Kremlin’, wie zit erachter? De historische rol van Sergei Shoigu in Rusland
Foto: Sergei Shogu
Het Rusland van Poetin kreeg de naam ‘Russische Federatie’ onder president Jeltsin, die de uitstraling van ‘verval’ naar het Kremlin en het Witte Huis had gebracht, die mensen zich blijven herinneren met een grijns of scepsis en treurigheid. Maar nog belangrijker, Jeltsin bracht een team van nieuwe “managers” met zich mee, van wie sommigen bestemd waren om het nieuwe Rusland te koesteren en groot te maken in het nieuwe millennium.
Iedereen zal het zich bijna zeker herinneren, Vladimir Poetin, die het ambt van president overgedragen kreeg van toenmalig president Jeltsin, op oudejaarsavond 1999, precies vóór het millennium, Vladimir Poetin is sindsdien onophoudelijk aan de macht geweest en het imago van Rusland geworden.
Maar iedereen is zich bewust van het feit dat er een “beslissingsteam” en andere mechanismen achter president Poetin zijn die de “beslissingen” beïnvloeden – alles wat zich in de schaduw van de media en tv-camera’s bevindt.
Als je de schaduwkant of diplomatie van het Kremlin-beleid goed bekijkt, kun je terecht met verbazing de persoonlijkheid achterhalen van de huidige minister van Defensie en voormalig minister van Noodsituaties Sergei Shoigu, die sinds het begin van de jaren negentig een andere richting in de Russische politiek leidt. Dit voorjaar bekleedde Sergei Shoigu 28 jaar verschillende overheidsfuncties. In het huidige moderne Rusland is dit een record voor een overheidsbaan.
Is het toeval dat hij erin geslaagd is om te overleven in de “Kremlin-jungle”?
Velen in Shoigu’s omgeving hebben zijn agressiviteit en vastberadenheid opgemerkt, evenals zijn onverklaarbare gave van spreken dat grenst aan hypnotisme en hem hielp zijn horizon te verleggen en de uitkomst van veel situaties te beïnvloeden.
Er is een goede reden dat achter de schermen naar Sergei Shoigu wordt verwezen als “degene die de problemen aanpakt.” Dat is duidelijk geworden tijdens zijn 28 jaar ervaring in de grootste overheidsinstellingen van het land. Op het eerste gezicht lijkt het erop dat zijn levenslange missie is; het bestrijden van de gevolgen “rampen”, of deze nu door de mens is veroorzaakt of door de politiek.
Het begon allemaal op 17 april 1991, toen een besluit van de Raad van Ministers van de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken (Sovjet Unie) Sergei Shoigu benoemde, een inwoner van een kleine Aziatische provincie aan de grens tussen Rusland, Mongolië en China, waar de meeste mensen boeddhisten zijn en nog traditionele sjamanistische culten bedrijven, voorzitter werd van het Russische reddingskorps.
Dit “reddingskorps” was bedoeld om een van de beste ter wereld te worden. In die tijd ontwikkelde hij zijn eigen “handelsmerk” oftewel zijn eigen imago. Hij werd vaak ‘de minister zonder stropdas en portefeuille’ genoemd, omdat hij dankzij zijn enorme levenservaring altijd operaties uitvoerde niet vanuit zijn kantoor met een “pluche” stoel in de hoofdstad Moskou, maar daar waar het nodig was met levensgevaar de natuurkracht te trotseren. Maar waarom was hij het die Moskou altijd stuurde om deze problemen aan te pakken?
Aardbevingen, aardverschuivingen, lawines, overstromingen en branden zijn het dagelijkse leven van Shoigu geworden. Hij was altijd dichtbij het vuur, ook de “heetse”politiek plekken van het strijdtoneel aan het ‘blussen’. In 1992 kreeg Shoigu de taak om de gevolgen van het conflict tussen Ossetië en Ingoesj in de Kaukasus op te lossen. De mogelijkheid om een gemeenschappelijke weg te vinden en aan beide partijen de oplossingen te tonen, hij hielp deze situatie op te lossen, evenals vele andere soortgelijke uitdagingen. Sergei Shoigu werd niet alleen de belangrijkste redder van Rusland, maar ook een groot vredestichter.
Op het hoogtepunt van de Georgisch-Zuid-Ossetische oorlog arriveerde Shoigu onbewaakt in de door het oorlog verscheurde Zuid-Ossetische stad Tskhinvali en eindigde het bloedvergieten. In Transnistrië leidde hij een Russische humanitaire expeditie. Daarna was er Tadzjikistan met de noodzaak om de Russisch sprekende bevolking te evacueren. Tsjetsjenië, Abchazië, de Balkan. Shoigu assisteerde op alle “hotspots” van het moderne Rusland en trad overal op, niet alleen als redder, maar ook, met als prioriteit, van de hoogste staatsbelangen van Rusland.
Afgezien van deze oorlogen legde de minister contacten met hooggeplaatste ambtenaren in het buitenland, die zijn formele macht ver te boven gingen. Op verschillende foto’s is hij te zien in een informele setting met de voormalige Iraakse leider Saddam Hussein, de voormalige Libische leider Muammar Gaddafi en de voormalige Venezolaanse president Hugo Chavez.
Deze bijeenkomsten geven slechts een klein deel weer van alle opdrachten die namens het Kremlin door de door het westen “verguisde”minister Shoigu in het buitenland zijn uitgevoerd, omdat dergelijke bezoeken doorgaans niet worden opgemerkt door de reguliere media. De minister draagt niet zijn gebruikelijke militaire uniform, maar ontspannen “burgerkleding” dit geeft de sfeer aan hoe levens veranderende gebeurtenissen worden gevormd.
We zullen nooit de onderwerpen van Shoigu’s gesprekken te weten te komen, met hen, maar het lot van deze politici was nogal “bedreigend” maar de Russische minister was bij hen. Misschien was hij in die gevallen ook nodig om in een noodgeval te helpen, een dreigend gevaar opzij te zetten en hulp te bieden. Na zijn bezoeken kwam hulp van het Kremlin via officiële en niet-officiële kanalen naar deze regio’s; daar ontstond geleidelijk een Russisch inlichtingennetwerk, evenals vredeshandhaving en soms militair contingent, of zelfs de ‘niet-bestaande’ Russische particuliere militaire bedrijven. In elk geval probeerde Shoigu de opkomst van nieuwe ‘color revoluties‘ te voorkomen door het ‘hybride beleid‘ van Moskou te implementeren.
Voorwaarde, voor deze hulp of handreiking is dat we het hebben over landen die een doorn in het oog zijn zijn voor de Westerse tegenstanders van Rusland, zo zou je kunnen spreken van het succes van het Kremlin, dat impliciet maar vol vertrouwen zijn hand uitreikt naar de belangrijkste plekken van bedreigingen voor Poetin op het wereldtoneel, tegen te gaan.
De gebeurtenissen van de afgelopen jaren bewijzen nog eens en zijn de bevestiging van het superbewustzijn van Shoigu. Er is een foto waarop hij de hand schudt van minister van Defensie van de Republiek Zimbabwe, Sydney Sekeramayi. Destijds geloofde Zimbabwe Sergey Shoigu niet of zag hij af van zijn diensten, denkend dat ze de problemen alleen zouden kunnen oplossen, maar slechts een paar jaar geleden vond er staatsgreep plaats met een verandering van het regime.
Shoigu ontmoette ook de Vietnamese leider Trần Đại Quang, die een maand na de ontmoeting van een onbekend type kanker stierf. Zijn er niet teveel toevalligheden?
De ontmoeting van Shoigu met de Portugese premier Guterres is ook een mysterie, maar deze laatste ging uiteindelijk voor “promotie” en werd secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Na de verdere acties van Rusland op het gebied van buitenlandse zaken, kunnen we zien dat de VN het belangrijkste platform is geworden voor de positie van Rusland ten opzichte van de wereldwijde gemeenschap. Dit was vooral belangrijk voor de Russen tijdens de informatieblokkade die door het Westen was opgelegd.
Vooralsnog blijft Shoigu als minister van Defensie communiceren met tal van vertegenwoordigers uit het buitenland. Alleen al in het afgelopen jaar heeft de minister deelgenomen aan meer dan 50 vergaderingen op internationaal niveau, waarvan er minstens een dozijn cruciaal zijn gebleken voor de huidige wereldprocessen en versterkte standpunten van internationale topambtenaren met wie Shoigu communiceerde. Zo ontstond er recent een splitsing in de NAVO, toen de Russische minister de Turkse kant overtuigde van de noodzaak om op militair gebied samen te werken en het S-400-systeem te kopen.
In oktober 2018 werd Shoigu door de Chinese leider Xi Jinping erkend. We zijn getuige geweest van de gezamenlijke Russisch-Chinese militaire oefeningen die de hele machtsverhoudingen in de wereld op zijn kop zetten!
Maar hoe wisten de leiders van Rusland waar ze Shoigu naartoe moesten sturen? Hoe kon Moskou de dood van de leiders van verschillende staten voorspellen, evenals conflicten, staatsgrepen, van vijanden op basis van alleen geheime informatie? Er is een antwoord op deze vragen. Zoals later vele jaren bleek, had Moskou zijn eigen speciale data specialisten en informatie kanalen om verschillende soorten gebeurtenissen te voorspellen.
Namelijk op dezelfde manier als van Amerika, dat in 1972-95 begon met het ontwikkelen van haar topgeheime CIA-spionageprogramma ‘Stargate‘ dat zich bezighield met de psychologische oorlogsvoering, had Moskou haar eigen project op dit gebied opgestart. In tegenstelling tot de Amerikaanse ‘Stargate’, creëerde de Sovjet-Unie op 15 december 1989 een geheime denktank voor ‘ongewone’ menselijke vaardigheden en speciale wapens. De zogenaamde “Militaire eenheid 10003” deze werd geleid door luitenant-generaal Alexei Savin, doctor in technische en filosofische wetenschappen.
Er waren veel ongewone experimenten, soms grenzend aan fantasie. Nog niet zo lang geleden gaf generaal Savin een interview aan een Russische mediabron, waarbij hij gedeeltelijk geheime ontwikkelingen onthulde van de Sovjet Unie, namelijk het werk van Militaire Eenheid 10003 in het slechts bestudeerde gebied van de zogenaamde “torsievelden”. Bovendien moesten officieren van deze eenheid psychologische oorlogsprogramma’s van de Verenigde Staten en andere NAVO-landen analyseren om methoden van energie en informatieve invloed op de vijand, bescherming van onze leiders tegen vijandelijke psychologische aanvallen en nog veel meer bestuderen. In een geheim centrum bestudeerden ze verschillende menselijke engineeringmethoden in Aziatische, Zuid-Amerikaanse, Europese, Afrikaanse, Altai, Siberische en Tibetaanse culturen, veranderde staten van bewustzijn en onderzochten de aard van het fenomenale menselijke vermogen.
Bij deze eenheid werkten meer dan 120 organisaties van de Sovjet-Academie van Wetenschappen en de Academie voor Medische Wetenschappen, het ministerie van Defensie, evenals de industrie en het onderwijs, waaronder de Staatsuniversiteit van Moskou, het Moscow Institute of Physics and Technology, de Russische Academie van de instituten voor filosofie en psychologie van de wetenschappen. Natuurlijk kenden ze niet degene die om dit onderzoek had gevraagd; elk voerde zijn deel van de experimenten en analyses uit. De documenten van de militaire eenheid waren opmerkelijk vanwege hun hoogste geheimhouding.
Deze tactische eenheid was in staat om mensen visueel te karakteriseren, door foto’s, persoonlijke bezittingen, beginletters, herinneringen aan hun kennissen; informatie uit het menselijk brein voorlezen; om de inhoud van boeken te leren zonder ze te openen en die van geheime documenten zonder ze te lezen. Officieren werden geleerd om plannen en intenties van de vijand te evalueren, om te voorspellen hoe gevechtsoperaties zich zouden ontwikkelen, om feiten van de inlichtingenactiviteiten van de vijand te onthullen, om coördinaten van veilige huizen, schuilplaatsen en vele andere dingen te bepalen. In zijn interview zegt Savin zich bezig te houden met enkele speciale operaties, zoals die waarbij de “eenheid” hielp informatie te vergaren over de doelen van de Amerikaanse bombardementen op Joegoslavië.
Nadat de Sovjet Unie was ingestort, stopte de militaire eenheid 10003 met haar activiteiten zoals vele andere geheime onderzoeksorganisaties. Of ging het gewoon door? Was dit onderzoek echt afgelopen? En wat gebeurde er met het militaire parapsychologie project nadat Sergei Shoigu werd benoemd tot minister van Defensie?
Volgens de Russische media is dit onderwerp bekend bij het nieuwe hoofd van de defensie. De werkzaamheden bleken de afgelopen jaren te zijn hervat. Een van de 2019-edities van het officiële tijdschrift Army Digest van het Russische ministerie van Defensie bevatte een artikel over de Russische militaire parapsychologie methoden die het mogelijk maken om de gedachten van de vijand binnen te dringen en computerprogramma’s te hacken. De februari editie artikel getiteld ‘Super soldaat voor de oorlogen van de toekomst’ door reserve kolonel Nikolai Poroskov bericht over parapsychologische methoden waar het Russische leger er behoorlijke grip op heeft.
Het artikel beweert dat de Russische speciale strijdkrachten “militaire parapsychologie technieken” in Tsjetsjenië gebruikten. Degene die de metacontact-vaardigheid beheerst, kan bijvoorbeeld op een non-verbale manier getuigenis afleggen. Hij ziet aan de gevangen genomen soldaat, namelijk wat voor soort persoon hij is, wat zijn sterke en zwakke punten zijn, of hij kan worden gewonnen, enz. De betrouwbaarheid van zo’n ondervraging is vrijwel honderd procent. “Soldaten van speciale troepen leren de techniek om dit soort ondervraging in geval van gevangenneming van topambtenaren van het land of leiders van grote industriële en bankstructuren – om staatsgeheimen of handelsgeheimen te beschermen,” zegt het artikel.
Bij het beoordelen van de inhoud van de publicatie in het officiële tijdschrift van het ministerie van Defensie heeft het hoofd van het analytische departement van het tijdschrift Soldaten van Rusland Anatoly Matviychuk gezegd dat gevecht parapsychologie ‘geen fantasie’ is en vandaag nog steeds wordt ontwikkeld.
Er is onder andere een succesvolle prestatie bereikt met betrekking tot experimenten zoals het lezen van documenten die zich in een kluis bevinden, de definitie van personen die deel uitmaken van een terroristisch netwerk, de blootstelling van potentiële kandidaten van terroristische groepen, stelt het artikel. Bovendien bleek het mogelijk om zelfs de technische uitrusting te beïnvloeden. Met de kracht van gedachten kan men bijvoorbeeld computerprogramma’s afstellen, generatorkristallen verbranden, gesprekken volgen of televisie- en radio-uitzendingen en communicatie verstoren.
Het is misschien te wijten aan deze praktijken dat de wereld geobsedeerd is geraakt door cyberfobie veroorzaakt door de activiteit van onbekende hackers die internationale onderzoeksbureaus associëren met Rusland en het team van Shoigu. Het is verbazingwekkend dat de VS ondanks de totale controle van de Verenigde Staten over de wereldwijde software-industrie en het internet zo kwetsbaar leek voor vijandige aanvallen. Wat als Shoigu nooit de activiteiten van Militaire Eenheid 10003 heeft stil gelegd en deze gewoon opnieuw heeft geïmplementeerd in nieuwe organisatievormen, bijvoorbeeld als privébedrijven, waardoor ze een nieuw aandachtsgebied krijgen? En hoewel het Kremlin eerder Shoigu naar het buitenland stuurde om contacten te leggen om verschillende problemen te moeten oplossen, gebruikt de minister vandaag cyberwapens om diegenen te overtuigen die niet persoonlijk met hem willen communiceren.
Uiteindelijk is het verrassend hoe Rusland met zijn militaire budget dat 12 keer kleiner is dan dat van de Verenigde Staten, zijn invloed in verschillende regio’s van de wereld uitbreidt. Waarom hebben Amerikaanse expeditiebases over de hele wereld, met name in Europa en het Midden-Oosten, geen controle over de ‘Russische beer’ gekregen? Waarom dwarsboomt Rusland met succes de CIA-plannen om ” color revoluties” op zijn grondgebied te orkestreren? Waarom is het niet mogelijk om internationale cyber oorlogsvoering te stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten