Sabra-Shatila

This week commemorates the 35th anniversary of the Wednesday, Sept. 15 to Saturday, Sept. 18, Sabra-Shatila Massacre in the Fakhani neighborhood of Beirut. For many of the families and loved ones of the victims, as is certainly the case with this observer, it seems as though the Sabra-Shatila Massacre was committed at most four or five years ago. So vivid still in our memories are the horror images of that orgy of slaughter. - Thirty-Five Years after the Sabra-Shatila Massacre where’s “The Resistance” - Franklin Lamb Counterpunch

4 jaar geleden een terugblik op www.alexandrina.nl: Het bloedbad van Sabra en Shatila 

'Op 16 september 1982 werd er een bloedbad aangericht in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in Libanon. In deze kampen bij Beiroet zaten vooral Palestijnen. In twee dagen werden een paar duizend ongewapende burgers op beestachtige wijze afgeslacht door christelijke milities met hulp van het Israëlische leger. De toenmalige minister van Defensie van Israël, Ariel Sharon, had de kampen in West-Beiroet eerder laten omsingelen. Toen er niemand meer in of uit kon stuurde Sharon de falangisten naar binnen in de avond van 16 september, waarbij het Israëlische leger ervoor zorgde dat er niemand kon ontsnappen en de moordenaars met lichtkogels bijlichtte.'[..] ' … daar lagen vrouwen in huizen met hun rokken omhooggetrokken en hun benen uiteen, kinderen van wie de keel was doorgesneden, rijen jonge mannen die in de rug waren geschoten nadat ze tegen een muur waren gezet. Er waren baby’s – zwarte baby’s omdat ze 24 uur eerder waren afgeslacht en hun lichaampjes reeds tekenen van ontbinding vertoonden – die op een hoop waren gegooid naast afgedankte Amerikaanse legerrantsoenen, Israëlisch militair materieel en lege whiskyflessen.

Hij ziet jongens van 12 of 13 jaar oud die gecastreerd zijn, er ligt een zwangere vrouw wier buik is opengereten met een mes. En Fisk weet direct al dat er gesproken zal worden over een “incident”, omdat Israël achter de gruwelen zat en omdat de slachtoffers Palestijnen waren. “Wanneer is iets geen bloedbad?”, vraagt hij (Robert Fisk) zich af. “Als de aantallen te laag zijn? Of als ze zijn uitgevoerd door Israëls vrienden?”'

Oh, en dit Not guilty naast dat: 
Police protection? First in Amerika?