De recente herrie rond de raketlanceringen en het Noord-Koreaanse kernwapenprogramma toont ten volle de ultieme zwakte van de Verenigde Staten. De VS ziet zich nog steeds als de enige supermacht ter wereld en heeft een leger en wapenarsenaal voldoende om gans de wereld te vernietigen.
En nochtans buigt het voor het kordate en vooral radicale en voor de VS vernederende optreden van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un. De voorzitter van de Koreaans Arbeiderspartij en telg uit de familie leiders van de zich communistische noemende partij. Karl Marx had nog moeten leven.
Smartphones
Er wordt in onze media vooral meewarig gedaan over dat land en zijn leiders. Men noemt het achterlijk, dictatoriaal en boertig en kijk daar heeft het atoombommen, kan het satellieten in de ruimte lanceren en heeft het raketten die duizenden kilometers ver kunnen vliegen. Het toont de vooringenomenheid en zelfs achterlijkheid van onze media voor wie het produceren van stereotypes en karikaturen de journalistieke norm is.
De ‘achterlijke, boertige en gekke dictator’ uit Pyongyang laat Washington een poepje ruiken.
De tijd toen alle Noord-Koreanen, als ooit in China, in eenzelfde voddenpak liepen en hun radio slechts een post, die van de grote zaligmakende leider, kon ontvangen is voorbij. Noord-Koreaanse arbeiders en technici leverden bijvoorbeeld veel van de technologie voor de smartphones van ondernemingen als Samsung. Ook werken Noord-Koreaanse bedrijven als onderaannemers voor nu vooral Chinese fabrieken. De lonen zijn er immers veel lager dan in China.
Noord-Korea; zoals zijn zuiderse buur, is vooral een Koreaanse staat en nog meer dan het zuiden ultranationalistisch. Ooit was het Koreaanse schiereiland bezet door China en in de vorige eeuw door Japan. Dat zijn dan ook de aartsvijanden. Over China zal men dat natuurlijk nooit publiek zeggen want men heeft ze om diplomatieke, militaire en economische reden broodnodig. Maar hoe dan ook, de relatie tussen beiden is barslecht.
Maar Noord-Korea ziet in de VS een zware bedreiging voor haar voortbestaan. Begrijpelijk want hoeveel landen viel het in zijn bestaan al niet aan en hoeveel staatsgrepen organiseerde Washington al niet. Herinner ook dat het met de VS van 1950 tot 1953 een bloedige oorlog uitvocht. Een die eindigde op een gelijkspel, het eerste voor de VS en toen al een teken aan de wand voor Washington. Wat men echter in de VS en het Westen niet wou zien.
Madeleine Albright
Dat Kim Jong-un nu kernwapens en langeafstandsraketten heeft is in wezen de schuld van de VS. Die had het in 2000 kunnen verhinderen. Madeleine Albright, toenmalig minister van Buitenlandse Zaken onder president Bill Clinton, ging in oktober 2000 zelfs naar Pyongyang bij vader Kim Jong-il op bezoek en sloot er een akkoord.
Madeleine Albright had in 2000 de oplossing op zak. Amerikaanse arrogantie, lompigheid en onkunde deden de deal echter mislukken. Gevolg: Op het Amerikaanse eiland Guam, voorpost voor de controle van Washington over Azië, gericht staande kernraketten. Een druk op de knop en het eiland is als het ware weg!
Het land had toen te kampen met een zware hongersnood die vermoedelijk velen het leven heeft gekost. Men tekende daarom met de ‘satan‘ uit Washington een akkoord. Voedsel en in ruil vernietigde men allerlei kerninstallaties. Onder druk van de republikeinen in het parlement stopte men echter met die voedselleveranties. Waarna Kim Jong-il zich terecht bedrogen voelende het kernwapenprogramma verder zette. Met de nu gekende gevolgen.
En nu is het te laat. De keiharde dreigende taal van Donald Trump aan de Noord-Koreaanse regering over een nog nooit geziene storm van vuur en woede waren dan ook holle woorden. Lachwekkend zelfs. Hetzelfde met de via de VN afgekondigde sancties die nuttellos zijn en de zaak niet vooruit helpen. Het toont wat de VN werkelijk is. Het is niet eens instaat om dit probleem nog maar degelijk aan te pakken, laat staan op te lossen.
Het land ligt in een van de economisch belangrijkste regio’s van de wereld met de steden Tokio, Seoel, VladivDammeostok en Beijing allen binnen handbereik. Niemand gaat het risico willen lopen dat een of al deze steden door een atoomoorlog zouden vernield worden.
Alliantie Tokio met Washington
Noord-Korea heeft zich met zeer zware kost op de wereldkaart geplaatst en is nu onaantastbaar. Vervelend voor alle buurlanden die zich terecht zorgen maken over het gevaar dat die toestand kan inhouden. Ook is dit militaire avontuur een geschikte uitvlucht voor de Japanse nationalistische premier Shinzo Abe om zijn land verder te bewapenen. Het heeft hiervoor het gedroomde excuus gevonden. En dat ziet China niet graag gebeuren.
Maar de VS zit tegen de muur en kan alleen maar gaan praten, stilletjes natuurlijk, met de ‘gekke brutale dictator’ van Noord-Korea. De eerste reactie van het Pentagon op de recentste raketlancering was dan ook typerend.
Voor die generaals daar was de raket niet naar de VS gericht en dus geen gevaar voor Washington. Geen ‘nog nooit geziene storm van vuur en woede’ meer zoals Trump kort voordien nog verkondigde. En dit op een ogenblik dat men in Japan de sirenes liet afgaan toen die raket boven het Japanse eiland Hokkaido vloog. Tussen Japan en de VS is er een akkoord voor onderlinge militaire bijstand in geval van gevaar.
De Japanse premier Shinzo Abe liet de sirenes in zijn land afgaan toen die raket van Kim Jong-un boven het Japanse eiland Hokkaido vloog. Een geste zonder betekenis en slecht toneel.
Japan zal nu ook nog maar eens beseft hebben dat dit akkoord met de VS niet eens het papier waard is waarop het geschreven is. Maar dat wisten Abe & co natuurlijk al wel. Wel moet men in Noord-Korea bij het horen van die totaal verschillende reacties in Tokio en Washington goed gelachen hebben en er een meer dan stevig glas op hebben gedronken. Missie gelukt zal Kim Jong-un gezegd hebben tegen zijn generaals en wetenschappers.
Neen, Kim Jong-un is hier met vlag en wimpel de winnaar, de dwerg die de reus op de knieën kreeg. Weinig recente gebeurtenissen tonen beter de almaar toenemende zwakte van de VS dan dit verhaal. Het wordt steeds meer en meer een reus op lemen voeten. En dit zag en ziet men in alle hoofdsteden waar ook.
Willy Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten