De kelk moet tot op de bodem leeg
De kelk moet werkelijk tot op de bodem leeg voor de eurocraten. De verlenging en uitbreiding van de sancties tegen Rusland heeft een stille revolutie ontketend onder Europese industriëlen tegen het Europese establishment.
In juni bereikten Shell en Gazprom een historisch samenwerkingsakkoord betreffende de exploitatie van het reusachtige Sakhalin-2 olie- en gasveld.
Nog geen week later stapte de Oostenrijkse energiereus OMVen Duitse gasdistributeur E.ON in het Nabucco-avontuur met Gazprom. Daarmee steken de Duitsers en Oostenrijkers een dolk in de rug van de eurocraten en de Oekraïners: Nabucco heeft immers als doel om de Europese bevoorrading te verzekeren, zodat geen vleugje gas meer via Oekraïne hoeft te passeren.
In juli volgde de Duitse chemiereus BASF, die haar steun verleent aan het Nord Stream 2-project, dat de Baltische gastoevoer naar Europa moet uitbreiden. Ook een zware domper voor de Oekraïense onderhandelingspositie.
Nu komt Italiaanse energiereus Eni in opstand tegen Brussel. In een hoofdzakelijk symbolische ontmoeting in Moskou hernieuwden Alexei Miller (Gazprom) en Claudio Descalzi (Eni) hun vriendschap en samenwerking.
Italië is na Duitsland de grootste afnemer van Russisch gas. Italiaanse gezinnen en bedrijven waren goed voor maar liefst 21.7 miljard kubieke meter gasconsumptie in 2014. Net als de Duitsers zijn de Italianen dus gebaat bij goede relaties met Moskou.
De opstand van de eerste en derde economie van Europa maakt de geopolitieke ambities van Brussel er niet makkelijker op. Hoe langer de sancties stand houden, en hoe scherper de anti-Russische toon wordt, hoe meer druk er komt op de intra-Europese verhoudingen. Niet alleen tussen de Duits-Italiaanse alliantie en Brussel, maar ook tussen de industrie en de politiek.
Ondertussen blijven de Fransen paradoxaal genoeg braaf op de Brusselse en NAVO-lijn. De Franse boeren lijden zwaar onder de sancties tegen Rusland, maar eisen geen opheffing of versoepeling van de sancties. Integendeel: ze eisen een moratorium op Duitse en Italiaanse import van landbouwproducten.
Zoals wel vaker gebeurt vergissen de Fransen zich van vijand. Hiermee komt niet alleen de geopolitieke slagkracht van Brussel, maar ook de hele idee van de interne markt onder druk.
De enige manier om die politieke crisis te bezweren houdt een totaal gezichtsverlies van de Brusselse politieke kaste in: de afschaffing van de Russische sancties, en de onvoorwaardelijke erkenning van de Krim en Donbass als onafhankelijke staten.
Dat is echter zeer onwaarschijnlijk: het Europese politieke establishment is verslaafd aan politieke crisissen. Daarmee krijgen de eurocraten meer politieke leverage om Europa verder te centraliseren.
Bron: Sputnik News
Geen opmerkingen:
Een reactie posten