ZATERDAG 18 JULI 2009 berichtte ik op deze weblog het volgende:
Gilbert Moerkerk van The Netherlands Honduras Promotion 5
Gilbert Moerkerk heeft een reactie op uw bericht "Cees Zoon van de Volkskrant 2" achtergelaten:
Beste Stan,
Inderdaad kunnen meer lezers nu zelf op internet zoeken naar de waarheid. Als zij dat kunnen, kun jij dat toch ook?
Er is inderdaad de afgelopen week veel propaganda op gang gekomen ..... daardoor is de balans verstoord geraakt. Daarop reageer ik nu door een tegengeluid te plaatsen.
Beste Stan, lees ook andere artikelen, zoals in de NY Times: http://www.nytimes.com/2009/07/13/world/americas/13honduras.html
Maar lees ook in andere kranten, zoals the Wall Street Journal, tenslotte ook uit New York:
http://online.wsj.com/article/SB124623220955866301.html
Of bijvoorbeeld een magazine zoals Forbes:
http://www.forbes.com/2009/07/09/zelaya-president-constitution-opinions-contributors-honduras-coup.html
Of nog een ander artikel:
http://www.cato.org/pub_display.php?pub_id=10341
Wellicht is het ook eens verstandig om naar deze link te kijken; het is wel in het Spaans:
http://www.youtube.com/watch?v=8y7uWoODTTg
Kortom, verzamel eerst de feiten, analyseer deze dan vervolgens en trek dan pas een conclusie.
Dat heb ik de afgelopen twee weken ook gedaan.
Manuel Zelaya was democratisch gekozen, maar dat betekent niet dat hij boven de Grondwet is komen te staan. Nu hij diverse artikelen uit de Grondwet van Honduras heeft genegeerd, kon hij een tegenreactie in de machtsbalans verwachten.
De huidige interim-regering van Honduras bestaat niet uit militairen, maar ook burgers. Mijn conclusie is dat er geen sprake is van een militaire coup !
Ik ben benieuwd wat jouw mening is nu je dit weet. In afwachting van een reactie,
Saludos
Aldus Gilbert Moerkerk van The Netherlands Honduras Promotion, dat opgezet is om reclame te maken voor Honduras.
Wie is Gilbert? Volgens eigen zeggen: 'Ik ben daar de afgelopen negen jaar zeven keer geweest, want ik heb daar familie en vrienden wonen... Omdat ik vader ben van een vier-jarig zoontje die naast zijn Nederlandse nationaliteit ook de Hondurese nationaliteit heeft, omdat ik sinds 2002 getrouwd ben met een latina uit Honduras. Dat betekent dus dat ik schoonfamilie in Honduras heb wonen. Dat is mijn primaire belang... Ik hoop over een x-aantal jaren een bestaan in Honduras te kunnen opbouwen, maar emigreren naar een ALBA-dictatuur zie ik overigens niet zitten... In 2003 heb ik Honduras Promotion opgericht en bij de Kamer van Koophandel laten inschrijven. Dit om toerisme vanuit Nederland naar Honduras een impuls te geven. De jaren ervoor heb ik ondermeer als reisleider in West-Europa gewerkt... Mijn schoonouders? Die wonen in Honduras. Mijn schoonmoeder is een Lenca. Mijn schoonvader heeft vroeger op bananenplantages gewerkt en is nu gepensioneerd. Mijn schoonfamilie heeft geen connecties met de elite die inderdaad ook in Honduras grotendeels de touwtjes in handen heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben door hard werken een aardig bestaan kunnen opbouwen; allebei duidelijk (lower) middenklas en amper opleiding genoten.'
Gilbert's 'primaire belang' is dus 'over een x-aantal jaren een bestaan in Honduras te kunnen opbouwen.' Daar is niets mis mee. Problematischer is dat hij suggereert dat hij 'de waarheid' over Honduras beter weet dan in dit geval een kritische journalist als ik die erop tegen is dat een democratisch gekozen president door een corrupt leger dat moordt en martelt en in dienst staat van de CIA wordt ontvoerd omdat deze president een niet bindende volksraadpleging wilde organiseren. Ik bedoel, het kan best dat zijn'schoonouders door hard werken een aardig bestaan [hebben] kunnen opbouwen' waardoor ze nu 'allebei duidelijk' tot de 'lower middenklas' behoren, maar dat mag natuurlijk niet betekenen dat je op welke manier dan ook partij kiest voor een fascistisch leger, en het feit dat zijn schoonouders 'amper opleiding genoten' kan geen argument zijn om een staatsgreep te verdedigen. Ik begrijp wel dat familie familie is, maar loyaliteit kan ook te ver gaan. Daarom heb ik in een vorig stukje de problematische kant van de middenklasse beschreven. Die angstige en uiteindelijk rancuneuze middenklasse zal koste wat kost krampachtig aan hun zwaar bevochten privileges proberen vast te houden. Dat zagen we in Argentinie, in Venezuela en nu weer Honduras.
Los van deze kritiek, doet er zich iets nog merkwaardigers voor. Gilbert stuurde me dit: 'Om nog wat extra inhoud te geven aan onze correspondentie.
Hier is ook een link naar een artikel: http://www.realclearpolitics.com/articles/2009/07/14/why_i_came_to_honduras_97444.html'
Ik lees daar onder andere dit: 'The question is a valid one. The U.S. State Department has issued a travel alert (through July 29) warning Americans against coming here. There are very few outsiders here now. The plane from Houston to San Pedro Sula, Honduras' second largest city, was almost empty, and the few passengers were nearly all Hondurans. The hotels are largely empty.
It is all eerily reminiscent of Jerusalem during the height of the Intifada terror. I went there then for the same reason I have come to Honduras now -- to broadcast my show and thereby show solidarity with an unfairly isolated country, and to encourage, by example, people to visit Israel then and Honduras now.'
Hoe nu? 'It is all eerily reminiscent of Jerusalem during the height of the Intifada terror.' De Palestijnse volksopstand is dus 'terreur' in de ogen van de Amerikaanse bron die Gilbert mij doorlinkte. Wie is de meneer die dit schreef? Zijn naam is:
'Dennis Prager (born August 2, 1948) is an American syndicated radio talk show host, columnist, author, ethicist, and public speaker. He is noted for conservative political views frequently based in religious faith and for his critique of secularism in the 20th century.
Prager is a native of New York City. He has an elder brother, Kenneth (b. January 3, 1943). His nephew is Joshua Prager.
Raised as Orthodox Jews, the Prager brothers attended Yeshiva Rambam from kindergarten through 8th grade and Yeshivah of Flatbush for high school, where he met his future coauthor Joseph Telushkin in the 10th grade. Prager attended Brooklyn College, majoring in Anthropology and History; he graduated in 1970.[1]
In 1969, Prager spent his junior year abroad at the University of Leeds in England. Having studied Russian, Prager traveled to the Soviet Union to rescue Judaica and meet with Jewish dissidents. Upon his return, Prager began his career as a public speaker, lecturing several times a week about the state of Jews in the Soviet Union.
In 1970-72, Prager attended the Russian (now the Harriman Institute) and Middle East Institutes at the Columbia University School of International Affairs. He studied under Dr. Zbigniew Brzezinski, who later served in the Carter administration as the head of the National Security Council.
Prager did not complete his master's degree, dropping out instead in 1973 to collaborate with Joseph Telushkin on an introductory book about Judaism. Prager and Telushkin self-published the book in 1975 as The Eight Questions People Ask About Judaism, later published by Simon & Schuster in 1976 as The Nine Questions People Ask About Judaism. The book has been translated into nearly a dozen languages and remains a widely used introductory text to Judaism.
From 1976 to 1983, Prager served as the director of the Brandeis-Bardin Institute in Simi Valley, California, teaching the tenets of Judaism to college-age single Jews.
In 1980, Prager met his first wife, Janice Adelstein, who was a nurse. They were married on January 15, 1981. Their son, David, was born two years later. In August 1986 she filed for divorce.
Prager started his radio career on August 8, 1982, as moderator of "Religion on the Line," a Sunday night program on KABC-AM, Los Angeles. The program featured discussions between representatives of various religions, typically including a priest, a Protestant minister, and a rabbi. Prager continued as the show's moderator for 10 years, and he continued to broadcast on KABC for several more years on "The Dennis Prager Show." He then began broadcasting for KRLA. National syndication began in 1999. He recently celebrated his 25th anniversary in radio broadcasting.' Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Dennis_Prager
Kortom, we hebben hier te maken met een geval uit de ultra rechtse hoek, die als zionist onder andere Honduras als zijn werkterrein heeft gekozen. So what zult u denken. Wel, na vijf eeuwen westerse terreur over zich heen te hebben gekregen is het niet toe te juichen dat Latijns-Amerika nu overspoeld wordt door een golf religieuze fundamentalisten, gelieerd aan allerlei extremistische protestantse of joodse sekten. En om die nu als bron op te voeren aan een kritische journalist is een vorm van onnozelheid die zijn gelijke niet kent. Niet voor niets schreef ik in een vorig stuk: 'Kadavers trekken aasgieren aan. Nergens ter wereld heb ik zoveel tuig van elders aangetroffen als in landen die na de val van de muur ineen gestort waren, van Mauretanie tot Oezbekistan en van Armenie tot Montenegro. Het was dezelfde slag ongure blanke types dat ik als journalist in Mexico in het begin van de jaren tachtig was tegengekomen, gangsters die Latijns-Amerika als prooi hadden uitgekozen in hun zoektocht naar het snelle geld of naar bekeerlingen, want zoals gesteld: lijken trekken aasgieren aan. Daar waren ze: CIA-mensen, Amerikaanse militaire adviseurs, wapenhandelaren, mafiosi uit de VS en Rusland, christelijke missionarissen van fanatieke protestantse secten, Poolse prostituees, en de onvermijdelijke Israelische onderwereld, die overal opduikt waar bloed vloeit. Het Amerikaanse continent was voor blanke schurken al eeuwenlang hun werkterrein, al vanaf het moment dat Columbus voet aan wal zette in ‘'de nieuwe wereld’' en hij over de Taino Indianen schreef: ‘'‘They would make fine servants… With fifty men we could subjugate them all and make them do whatever we want’'.'
Dit is ook het trieste, telkens weer worden de zwakkeren op aarde geconfronteerd met een nieuwe golf al dan niet religieuze ideologen. De een komt de vrije markt verkopen, de ander een of andere god die hem of haar heeft uitverkoren. En op den duur eindigt het allemaal in hetzelfde, nog meer moorden, martelen en verkrachten, zoals Norman Lewis in zijn beroemd geworden artikel 'genocide' schreef over de eeuwenlange volkerenmoord van de Indianen. Hij kwam tot de conclusie: 'There are two classes: those who impose suffering, and the utterly servile'. En gelijk had hij. Het enige dat men eraan zou kunnen toevoegen is dat er in wezen nog een klasse bestaat: namelijk degenen die zoals Gilbert Moerkerk deze terreur proberen te rechtvaardigen met het verspreiden van propaganda. En afwijkende feiten binnen een contex die niet strookt met de propagandavisie moet ogenblikkelijk verdacht gemaakt worden met opmerkingen als deze: 'Kortom, verzamel eerst de feiten, analyseer deze dan vervolgens en trek dan pas een conclusie.' Het tuig verdwijnt nooit.
Gilbert Moerkerk van The Netherlands Honduras Promotion is nu zes jaar ouder. Ik verzoek hem te reageren op het volgende:
The Honduran Coup's Ugly Aftermath
Sunday, 23 August 2015 00:00 By Jonathan Marshall, Consortium News | News Analysis- font size
- 27Email
Juan Orlando Hernández, President of Honduras at the World Economic Forum on Latin America in Panama City 2014. (Photo: World Economic Forum/Benedikt von Loebell)
As Secretary of State in 2009, Hillary Clinton helped a right-wing coup in Honduras remove an elected left-of-center president, setting back the cause of democracy and enabling corrupt and drug-tainted forces to tighten their grip on the poverty-stricken country.
Imelda Marcos will forever be remembered for her hoard of 3,000 pairs of shoes, an ostentatious symbol of the billions of dollars in spoils she amassed as First Lady of the Philippines. Now shoes are again emerging as a symbol of corruption, this time in Honduras, where prosecutors are investigating allegations that a former first lady improperly purchased, or never distributed, 42,100 pairs of shoes for the poor, at a cost to the state of $348,000.
The allegations are just the latest to surface in a wide-ranging corruption investigation that has reenergized grass-roots politics and triggered a nationwide protest movement in Central America's original "banana republic."
Every Friday evening for the past three months, thousands of protesters have marched through the streets of Tegucigalpa and smaller cities, carrying torches and signs reading "The corrupt have ripped apart my country" and "Enough is enough."
The protesters, who call themselves the oposición indignada (the outraged opposition), demand that President Juan Orlando Hernández be held accountable for fraud and graft, which allegedly bled the national health service of more than $200 million to enrich senior officials and finance the 2013 election.
"This is a really historic time in Central America," said an analyst for the International Crisis Group. "The question is whether this will really turn into a critical juncture in which society, civil organizations, the private sector and political parties can . . . come together in making the best out of this opportunity [to begin] cleaning up our state institutions."
Although President Hernández has promised to prosecute the guilty, he has so far refused to follow Guatemala's example and appoint an independent investigative body under United Nations supervision to attack government corruption. Revelations in Guatemala of customs fraud, political bribery and money laundering have prompted similar weekly protest marches in that nation's capital and the resignation of the vice president.
The Obama administration has expressed sympathy for anti-corruption movements in Central America, but has yet to acknowledge its failure to protect democracy in Honduras against a military coup in 2009, which set the stage for that country's current crisis.
Bowing to pressure from conservative Republicans in Congress, Secretary of State Hillary Clinton refused to condemn the ouster of leftist President Manuel Zelaya in 2009. By her own admission, she began plotting within days to prevent him from returning to office.
Her recently released emails show that she sought help from a pro-coup lobbyist for Honduran business interests to establish communications with the new military-backed president. She also approved the continuation of U.S. aid to the illegitimate new regime, blocked demands by the Organization of American States for Zelaya's return, and accepted subsequent presidential elections that were condemned by most international observers as unfair and marred by violent intimidation.
In 2011, President Obama officially welcomed Honduras's dubious new president to the White House and praised his "strong commitment to democracy." (His wife is the target of the shoe purchase investigation noted above.)
A year later, two leading human rights organizations reported that more than 100 political killings had occurred since the coup, accompanied by "death threats against activists, lawyers, journalists, trade unionists, and campesinos, as well as attempted killings, torture, sexual violence, arbitrary arrests and detentions."
The coup represented a disastrous step backward for Honduran society as well as its politics. University of California historian Dana Frank observed that "A vicious drug culture already existed before the coup, along with gangs and corrupt officials. But the thoroughgoing criminality of the coup regime opened the door for it to flourish on an unprecedented scale.
"Drug trafficking is now embedded in the state itself . . . all the way up to the very top of the government . . . A former congressman and police commissioner in charge of drug investigations declared that one out of every ten members of Congress is a drug trafficker and that he had evidence proving "major national and political figures" were involved in drug trafficking. He was assassinated on December 7 [2011]."
Yet the Obama administration has continued giving tens of millions of dollars in aid to Honduran police and military in the name of fighting drugs.
Such crime and corruption have rendered millions of Hondurans destitute and desperate. Two-thirds of its people now live below the national poverty level and Honduras's soaring homicide rate leads the world at nearly one per thousand people each year. These conditions, in turn, fueled a horrifying surge in child migration to the United States.
Seeking to reform conditions in Honduras, Zelaya's wife ran for president in 2013 on a social democratic platform, but the ruling National Party allegedly stopped her campaign with the help of tens of millions of dollars embezzled from the Honduran Social Security Institute, the national health fund.
"It is widely assumed that Hernández owes his electoral victory in part to these stolen funds," said Frank. (President Hernández denied knowing the source of the ill-gotten funds and said they amounted to a mere $1.5 million. The prosecutor assigned to the case had to flee the country in the face of death threats.)
Hernández also came under fire for staging the removal of Supreme Court justices to ram through a law creating autonomous investor zones, independent of normal governance, and overseen by foreign libertarians such as Grover Norquist and Ronald Reagan's son Michael.
The good news is that the grassroots protests in Honduras are having some effect on the Hernández government. It accepted an outside mediator, appointed by the Organization of American States, to bring together rival parties, along with members of the oposición indignada, to find common ground on a national program of reform.
On Aug. 14, the mediator heard from 50 civil society organizations which identified corruption and political impunity as the major challenges facing the Honduran state and its democratic aspirations. The OAS mediator, who praised the initial round of dialogue, plans to meet next with representatives of the country's political parties.
Talk is cheap, to be sure. But the official involvement of the OAS, along with increasing interest in Congress in using U.S. aid to support justice in Honduras, offer hope that the demands of the Honduran people will be heard. It may be too soon to declare a Central American Spring, but that traumatized region at least has reason for hope.
This piece was reprinted by Truthout with permission or license. It may not be reproduced in any form without permission or license from the source.
JONATHAN MARSHALL
Jonathan Marshall is an independent researcher living in San Anselmo, California. Some of his previous articles for Consortiumnews were "Risky Blowback from Russian Sanctions"; "Neocons Want Regime Change in Iran"; "Saudi Cash Wins France's Favor"; "The Saudis' Hurt Feelings"; and "Saudi Arabia's Nuclear Bluster."
Zodra ik van hem een bericht ontvang, meld ik het u.
Gilbert Moerkerk
Independent Non-Profit Organization Management Professional
Fiscaal Recht? Non-Profit?
In het academische jaar 1990/1991 startte de opleiding Fiscaal Recht aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Maastricht. Er ontstond een behoefte aan een fiscale studievereniging en een groep enthousiaste studenten zijn toen in deze leemte gesprongen. De FIscaal Rechtelijke STudievereinging Maastricht (FIRST Maastricht) werd in het leven geroepen. In 1995/1996 is aan de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde de opleiding Fiscale Economie begonnen. Vanaf dat moment zijn ook fiscaal economen een doelgroep van FIRST Maastricht geworden.
Oprichters:
- Allert Kramer
- Gilbert Moerkerk
- Helio Banck
- Bart van Mechelen
- Cesco Smits
- Bas Diesveld
- Is hier sprake van dezelfde Gilbert Moerkerk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten