Saoedi Arabië–Een politiek van bedreigingenby willyvandamme |
Dat Saoedi Arabië een erg expansieve zeer imperialistische politiek voert is voor iedereen die de regio van nabij volgt duidelijk. Zo werden er de voorbije decennia al enorme fortuinen uitgegeven voor het verspreiden van haar typische ideologie, het salafisme. Door buitenstaanders soms ook wahhabisme genoemd.
Wat ze ook en ongehinderd via avondscholen doet in België. Een visie op de islam die door andere Arabieren niet zelden omschreven wordt als ‘woestijnislam’ om zo haar achterlijkheid te typeren. Onder de nieuwe koning Salman de Hakbijl werd dat nog opgedreven, incluis het uiten van publieke bedreigingen voor wie niet meespeelt.
Iran aanvallen
Een van de grote onthullingen van Wikileaks toen was het feit dat de vorige Saoedische koning Abdoellah kost wat kost wou dat de VS Iran zou aanvallen. De VS onder president George Bush de Jongere en vicepresident Dick Cheney was dat ook van plan maar elders binnen het Amerikaanse establishment en vooral bij het Pentagon was men daar niet zo happig over.
Donald Rumsfeld, de tot ontslag gedwongen minister van Defensie onder Georg Bush De Jongere, droomde van het vernielen van Iran zoals hij voorheen deed met Afghanistan en Irak. Zijn generaals revolteerden echter. Het militaire drama in Irak was al genoeg geweest en brak zelfs deels de rug van het Amerikaanse leger.
Het leidde tot het ontslag van onder meer minister van Defensie Donald ‘Shit happens’ Rumsfeld en VN-ambassadeur John Bolton alsmede van het kortwieken van vicepresident Dick Cheney.
Sindsdien zit men in de VS met dit probleem. Bush zegde dat Iran een atoombom wilde en dus trapte bijna de ganse westerse massamedia, politici en ngo’s in die prietpraat. Juist zoals toen met de Iraakse massavernietigingswapens. Zo gaat dat.
Maar de VS viel Iran nooit aan en beperkte zich tot destabilisatiepogingen zoals in 2009 met de Groene Revolutie en wat futiele terreuraanvallen. Obama wil dit probleem voor zijn aftreden nu blijkbaar oplossen en ziet Iran als een mogelijke partner.
Weerwraak
Maar met het aantreden van de nieuwe Saoedische koning Salman de Hakbijl gaat men in Riaad als weerwraak een extra tandje bijzetten. Met als gevolg de agressie nu tegen Jemen en extra steun aan de salafistische jihadisten in Syrië.
Daarbij gaat men soms wel heel grof tewerk. Agressief lijkt zelfs een te braaf woord. Dat was zo al onder koning Abdoellah toen prins Bandar bin Sultan, toen hoofd van de veiligheidsdiensten en verantwoordelijk voor de slachtpartijen in Syrië, naar Moskou trok met zijn voorstellen voor Syrië.
In ruil voor vele miljarden dollars Saoedische oliegeld moest Moskou zijn steun voor Assad laten vallen. Deed Poetin dat niet dan zou men de Olympische Winterspelen in Sochi saboteren. Daarvoor ging men dan Tsjetsjeense salafistische bendes gebruiken die zich nu in Syrië van hun moorddadigste kant tonen.
De Russische president Vladimir Poetin kreeg prins Bandar bin Sultan al Saoed, de toenmalige Saoedische veiligheidschef, over de vloer met de boodschap dat men hem in de kwestie Syrië wou omkopen met een pak miljarden dollars. Hapte hij niet toe dan beloofde Bandar wat van zijn Tsjetsjeense salafisten te sturen voor het plegen van terreuraanslagen. Die aanslagen bleven echter uit en Poetin hapte ook niet toe. Het verhaal lekte nadien uit. Het typeert zowel de brutaliteit als de onmacht van het Huis van Saoed.
Het verhaal lekte – niet alleen zo te zien via de Russen – die er niet mee konden lachen dat wat olieboeren hen kwamen bedreigen. Van enige terreuraanval tegen de spelen in Sochi is er echter geen sprake geweest. Alles was perfect onder controle. Het toont zowel de tomeloze agressiviteit van het Huis van al Saoed als van hun impotentie. Brullen, dreigen en met dollars zwaaien is hun sterkte.
Bedreigingen
Nu met de kwestie Jemen en het aantreden van koning Salman de Hakbijl gaat men nog verder. Toen Pakistan weigerde troepen te sturen voor een voorziene bezetting van Jemen was er onmiddellijk een reactie vanuit Saoedi Arabië en de vrienden in de Verenigde Arabische Emiraten. Zonder enige schroom stelde men daar dat deze weigering voor Pakistan ernstige gevolgen ging hebben.
Eenzelfde scenario deed zich voor in Libanon. Daar is er al meer dan een jaar een zware politieke crisis en heeft men nog steeds geen nieuwe president verkozen. Dat moet een maronitisch christen zijn en die zijn het onderling al jaren oneens.
De clans van Samir Gaegae en de familie Gemayel steunt Saoedi Arabië en Michel Aoen van de Vrije Patriottische Beweging leunt dan weer aan bij Hezbollah en zo Syrië, Irak en Iran. De blokkade is compleet.
Samir Gaegae is de sterke man van de partij Libanese Strijdkrachten die in het verleden niet terugschrikte voor wat slachtpartijen. Hij kreeg ooit vier maal de doodstraf maar na de door de VS georkestreerde Cederrevolutie in 2005 amnestie. Het probleem voor hem is echter dat de christelijke gemeenschappen in Libanon in overgrote meerderheid achter het beleid van Hezbollah staan. In het vooral Christelijke Baalbek aan de Syrische grens lopen stadswachten tegenwoordig zelfs gewapend rond in uniformen van Hezbollah. Logisch natuurlijk daar iedereen in Libanon weet dat Gaegae samenwerkt met die salafistische groepen in Syrië.
Recent hield sjeik Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah, een toespraak waarin hij forse kritiek leverde op Saoedi Arabië naar aanleiding van o.m. haar optreden in Jemen. Waarop de Saoedische ambassadeur tijdens een persconferentie stelde dat Nasrallah zijn mond moest houden, zo niet zou het wel eens problemen kunnen veroorzaken voor de enkele honderdduizenden Libanezen die in Saoedi Arabië wonen.
Het probleem voor Riaad is echter dat het wel flink kan brullen, beschikt over een honderden miljarden dollars groot fortuin en tienduizenden zwaar geïndoctrineerde salafisten maar feitelijk zwak staat. Trekt de VS haar steun geheel weg dan staat Koning Salman de Hakbijl gewoon naakt te schreeuwen in de woestijn.
Nihilisten
De recente verhalen in de Amerikaanse media over de sleutelrol die toen nog prins Salman speelde bij de aanvallen op het WTC in 11 september 2001 zijn gewoon een waarschuwing vanuit Washington.
Toen de lidstaten van de Samenwerkingsraad voor de Golf samenkwamen en de Franse president François Hollande ontvingen waren de staatshoofden allen aanwezig. Nu toen Obama hen sommeerde voor een ontmoeting in Camp David lieten ze op twee na allemaal verstek gaan. Het toont hoe verzwakt de macht van de VS geworden is. De wereldheerser (keizer) geeft een ‘bevel’ en zijn vazallen negeren het.
De boodschap lijkt: “Speel niet met onze voeten of wij hakken je hoofd af.” Hetzelfde met de uitlating van Barack Obama dat het salafisme een nihilistische ideologie is. Koning Salman en zijn entourage moeten toen ze dit hoorden zich meer dan verslikt hebben.
De ontmoeting deze week in Camp David van Barack Obama met de vorstendommen van het Arabisch schiereiland leverde die heersers voor zover kan gezien worden niets op. Ze werden als het ware op het matje geroepen en kregen geen enkele toegeving. Integendeel, zij schaarden zich in het publiek zelfs achter het akkoord van de VS met Iran.
Zelfs de vraag voor een officieel alliantieverdrag zoals de VS heeft met Japan en Zuid-Korea was er voor Obama teveel aan. Waarop bijna alle vorsten, op die van Koeweit en Qatar na, dan maar verstek gaven. Officieel wegens een te drukke agenda of omwille van ziekte.
Paardenshow
Zo had de koning van Bahrein Hamad bin Isa al Khalifa geen tijd want hij moest in het Verenigd Koninkrijk een paardenshow met de Britse koningin Elisabeth bijwonen. Een belediging van ‘wereldheerser’ Obama die kan tellen.
Twee weken eerder toen de leiders van het Arabisch schiereiland de Franse president François Hollande ontvingen was er dan wel niemand van hen ziek. En er stond ook geen Britse paardenshow op de agenda.
Terwijl Iran ondanks de sabotage door de VS en de EU een zeer gediversifieerde economie heeft – olie is niet eens de helft van de Iraanse export – en over een stevige technologische industriële basis beschikt, is Saoedi Arabië in essentie een oliebron die geheel afhankelijk is van buitenlandse technologie en werknemers. Meer dan 90% van de begroting komt uit de verkoop van olie.
Koning Salman de Hakbijl kiest voor het oorlogspad. Sinds vrijdag is het aantal onthoofdingen in zijn land voor dit jaar opnieuw gestegen met vier tot nu 84. Hierbij zijn het dikwijls buitenlandse gastarbeiders uit landen als Indonesië, Pakistan en Bangladesh. Toen in Indonesië recent een Fransman en twee Australiërs de doodstraf kregen was het in onze media een en al herrie. Nu een doodse stilte.
Typerend is de oorlog tegen Jemen waar de Houthi’s zowel in 2009 als nu ook weer er in slagen om Saoedi Arabië aan te vallen, soldaten te doden en gebieden te bezetten. Ondanks de bombardementen. Ook hier is het brullen, meer niet.
Zelfs in Syrië slaagden haar salafistische bendes er niet in een echte doorbraak te realiseren. Tienduizenden buitenlandse jihadisten ten spijt. Veel vernielen kunnen ze, dat wel. Maar meer niet.
Willy Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten