I sometimes get the feeling that somewhere across that huge puddle, in America, people sit in a lab and conduct experiments, as if with rats, without actually understanding the consequences of what they are doing.
Vladimir Putin. CounterPunch. 21 maart 2014
Rather than dealing with the real world where the United States might have to settle for the best of the worst options, there are signs that Obama is again falling in line with the preferred neocon strategy of expanded U.S. military assistance to Syria's supposedly 'moderate' opposition, thus widening and prolonging the civil war and resulting in more chaos and death.
The notion that Syria's 'moderates' can somehow fight a two-front war against both Assad's army and the Islamists who have been the most effective force against Assad has become the latest wishful thinking of Official Washington's best and brightest, similar to their earlier certainty that the U.S. invading army in Iraq would be greeted with flowers and candies.
As the Washington Post's David Ignatius – often a mouthpiece for U.S. intelligence –put it on Wednesday, "The administration is finally developing a serious strategy for Syria, which will include a CIA-trained guerrilla army to fight both President Bashar al-Assad and al-Qaeda extremists. In addition, (if skittish Arab allies agree), U.S. Special Operations forces will train Free Syrian Army units to create a stabilization force for liberated areas. If the ambitious plan moves forward, the hope is to train 9,600 fighters by the end of this year."
Similar delusional thinking about a two-front war has been at the forefront of the State Department's deliberations on Syria. Ex-U.S. Ambassador to Syria Robert S. Ford wrote on the New York Times' op-ed page on Wednesday, 'with partner countries from the Friends of Syria group like France, Britain, Germany, Turkey, Qatar and Saudi Arabia, we must ramp up sharply the training and material aid provided to the moderates in the armed opposition.'
But it has been Turkey, Qatar and Saudi Arabia that have been most directly implicated in helping al-Qaeda-linked jihadists to flood Syria in the first place. Their thinking was that it would be better to have Sunni extremists controlling Syria than Assad because the Sunni powers and Israel see the spread of Iran's regional influence as their greatest threat. [See Consortiumnews.com's 'Israel Sides with Syrian Jihadists.']
There is also the question of whether there remains any real nucleus of 'moderate' Syrian rebels who could carry out this two-front war. Last September, 11 leading rebel groups repudiated the U.S.-backed civilian opposition and sided with al-Qaeda-connected Islamists in their demands for a religious state to replace Assad's more secular regime.
The New York Times reported then that the rebel groups were 'distancing themselves from the exile opposition's call for a democratic, civil government to replace Mr. Assad' and urging 'all military and civilian groups in Syria to "unify in a clear Islamic frame.'" [See Consortiumnews.com's 'Syria Rebels Embrace Al-Qaeda.']
Robert Parry. Consortium News. Zaterdag 14 juni 2014
As sectarian civil war takes hold in nation shattered by US invasion, the president reportedly weighs bombing campaign.
an essay by John Tirnman, who directs the Center for International Studies at MIT, explains how the disaster now unfolding in Iraq is a direct result of the dominant U.S. foreign policy of the modern era in which administrations from both parties have tried to impose their authority or solve complex crises with the same blunt and bloody instrument of armed intervention… He concludes:
The fundamental lesson here—though much more needs to be explored—is that the root of our blunders is the heavy reliance on military solutions, whether invading countries, imposing sanctions, arming proxies, or propping up authoritarians. The authors of these "solutions" have not all retreated to right-wing think tanks; many are in powerful posts at the UN, the White House, and the presidential campaigns of the future. If we and they don't grapple with this failure of common sense, the catastrophe will continue to unfold.
Common Dreams. DESPITE DISASTROUS IRAQ WAR, OBAMA 'CONSIDERING' AIRSTRIKES. Vrijdag 13 juni 2014.
Dit gaat echt om een cultuurconflict tussen Europa en het Oosten, zeg maar, Rusland,
aldus mainstream opiniemaker Geert Mak op zaterdag 24 mei in het televisieprogramma Nieuwsuur naar aanleiding van de Russische houding ten aanzien van Oekraïne, waar een door het Westen gefinancierde extreem rechtse oppositie de democratische gekozen president met grootscheeps geweld had verjaagd. Dit 'cultuurconflict,' waarbij volgens Mak in een eerdere uitzending 'meneer Poetin' op een 'negentiende eeuwse manier' aan expansiepolitiek doet, 'dwingt Europa om meer aan defensie uit te geven,' een propagandistische analyse die nog geen twee weken later letterlijk door Generaal Tom Middendorp, Commandant der Strijdkrachten, op zijn weblog enthousiast werd aangehaald. Meer geld voor het militair-industrieel complex dus, terwijl ondertussen de drastische bezuinigingen op van alles en nog wat, van de kunsten, onderwijs, gezondheidszorg tot aan de bejaardenzorg, gewoon doorgaan. Tegelijkertijd zette Mak in Nieuwsuur uiteen waarom de Europese Unie zoveel wantrouwen onder de bevolking heeft veroorzaakt:
Als je arm bent dan is eigenlijk alles wat onzeker is, is eng. Dus je hebt een enorme behoefte onder arme mensen, dat zie je trouwens ook in de Oekraïne, aan de illusie van zekerheid, van een voorspelbare wereld. En het moeilijke met een wereld die steeds meer globaliseert — de EU is daarvan alleen maar één van de voorbeelden — is dat die onzekerheid en die angst steeds groter wordt. Ik denk dat de komende vijf jaar het Europese Parlement enorm veel moet doen aan het wegnemen van die angst, want mensen moeten dit serieus nemen. Het is veel te lang, denk ik, inderdaad, door de pro-Europa mensen is weggezet.
Mak's taalgebruik werd steeds wolliger en omslachtiger. Opnieuw wilde hij het beestje niet bij de naam noemen. 'Arme mensen, een wereld die globaliseert, onzekerheid, angst, mensen moeten dit serieus nemen, weggezet.' Was ik de presentatrice van Nieuwsuur geweest dan had ik als journalist aan de bestseller-auteur de volgende vraag gesteld:
Meneer Mak, kunt u concreet aangeven wat u met deze vage omschrijving bedoelt? Laat ik, om u op weg te helpen, enkele concrete vragen stellen. U zegt: 'een wereld die steeds meer globaliseert,' maar wie bedoelt u daar precies mee, want u heeft het daarbij absoluut niet over het groeiend aantal 'arme mensen' dat 'een enorme behoefte' aan 'de illusie van zekerheid' heeft, want die profiteren nu eenmaal niet van de globalisering? Volgens wetenschappelijke onderzoeken neemt, als gevolg van de neoliberale globalisering, de de kloof tussen arm en rijk wereldwijd toe. En nu u toch in deze 'onafhankelijke, onpartijdige en ongebonden actualiteitenrubriek' zit, zou ik u tevens willen vragen waarom u suggereert dat de economische elite die de globalisering aanstuurt geen 'enorme behoefte' heeft 'aan de illusie van zekerheid, van een voorspelbare wereld'? Ik stel die vraag omdat uzelf eerder gepleit heeft voor het spenderen van nog meer belastinggeld aan bewapening, daarbij ervan uitgaand dat nog meer geld naar het militair-industrieel complex daadwerkelijk leidt tot meer 'zekerheid' en voorspelbaarheid. Ik wijs u er op dat die stelling in elk geval niet opgaat in het Midden-Oosten waar als gevolg van de illegale inval onder aanvoering van de VS, de chaos in Irak almaar groter wordt. Bovendien, wanneer ik als onafhankelijke journaliste van Nieuwsuur afga op de 'List of countries by military expenditures,' een lijst die gebaseerd is op de gezaghebbende
Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) Yearbook 2014 which includes a list on the world's top 15 military spenders in 2013, based on current market exchange rates,
dan kom ik tot de ontdekking dat in 2013 alleen al Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Italië tezamen meer dan 200 miljard dollar spendeerden aan militaire uitgaven. Dat is ruim twee keer zoveel als Rusland met 87.8 miljard dollar aan bewapening uitgeeft. http://en.wikipedia.org/wiki/Military_budget En dat terwijl Rusland zich uitstrekt van Europa tot de 'Pacific,' van de Finse Golf tot de Stille Oceaan, dus een landoppervlakte moet verdedigen dat vier maal zo groot is als dat van de EU-landen. Hoeveel keer meer moet de EU uitgeven voordat uw gevoel van 'onzekerheid' en 'angst' verdwijnt en u als rijke de 'illusie' van veiligheid bezit? Overigens, zou er een correlatie kunnen bestaan tussen het feit dat u, als miljonair, zo pro-Europa bent en het feit dat u direct en indirect profiteert van het 'EU-project'? En betekent dit niet dat u in feite inzake Oekraïne en de Europese Unie alles behalve 'onafhankelijk, onpartijdig en ongebonden' bent? Meneer Mak, ik realiseer me ineens dat u als propagandist helemaal niet door de redactie uitgenodigd had mogen worden, want Nieuwsuur claimt juist 'onafhankelijk, onpartijdig en ongebonden' te zijn. Ik constateer tevens dat u met eufemismen en wollig taalgebruik om de hete brij heen draait. Tijdens de voorbereiding van dit programma luisterde ik een Radio I-uitzending af van 29 april 2013 waarin u gedwongen werd toe te geven dat, ik citeer u:
Het niet alleen om de monarchie [gaat], of om de republiek, ik vind dat niet het grootste probleem op dit moment. Het gaat om de Europese crisis! Er gebeuren nu echt dingen waar in de jaren zeventig en tachtig theoretisch over werd gepraat en vaak ook geleuterd, die nu echt gebeuren. Er zijn machten aan de gang boven Europa, ik zeg echt bóven Europa, het klassieke woord grootkapitaal doet hier zijn intrede. Ik heb er nooit zo in geloofd, maar nu wel, die ons totaal ontglipt en waar je niks tegen kunt doen. En dat vind ik buitengewoon beklemmend,
Waarom zwijgt u nu over het 'grootkapitaal' dat 'ons totaal ontglipt,' omdat kennelijk het Europese Parlement niet functioneert? U verklaarde destijds deze ontwikkeling 'buitengewoon beklemmend' te vinden, maar nu zwijgt u in onze uitzending in alle talen over dat 'grootkapitaal.' U handelt als een charlatan die telkens weer zijn praatjes aanpast. Ik vrees dat de journalist Max Pam gelijk had toen hij u in 2007 typeerde als een draaitol. Pam schreef, ik citeer:
Hij is solidair met bobo’s en met krakers, met de boven én de onderkant, met het bestuur én met de basis. Hij is de gewezen rebel in het keurige jasje, maar zonder das. Mak is beetje als die leraar, die zijn eigen leerlingen opriep tegen hemzelf te demonstreren. Toen Mak in Buitenhof verscheen om te pleiten vóór Europa, refereerde hij onmiddellijk aan zijn eigen anarchistische jeugd. Typisch Geert. Machthebbers horen het altijd graag wanneer iemand tot inkeer is gekomen en de minister, die tegenover hem zat, lachte fijntjes.
Meneer Mak, hoe denkt u dat 'het Europese Parlement enorm veel' kan 'doen aan het wegnemen van angst en onzekerheid,' wanneer 'er machten aan de gang [zijn] boven Europa,' die uzelf het 'grootkapitaal' noemt en 'die ons totaal ontglipt en waar je niks tegen kunt doen'? En aangezien u deze ontwikkeling 'buitengewoon beklemmend' vindt, zult u ongetwijfeld hebben nagedacht over de wijze waarop het Europese Parlement een democratische greep zou kunnen krijgen op de economische macht. Zoals bekend heeft het Europese Parlement niet de macht noch de expliciete wil om het wereldwijde neoliberalisme aan banden te leggen. Integendeel zelfs, gezien het langdurige politieke proces van deregulering, privatisering, en subsidiëring. U kunt nu wel met grote stelligheid beweren dat Poetin de grote bedreiging van de Europese democratieën is, maar waarom analyseert u niet de onbeperkte macht van het neoliberalisme dat de democratieën van binnenuit heeft uitgehold, zoals uzelf in 2013 verklaarde? Door uzelf permanent tegen te spreken blijft er voor een onafhankelijke journaliste als ik niets van uw geloofwaardigheid over. Meneer Mak, u klinkt niet als een journalist, maar als een propagandist. Wat denkt u hiermee te bereiken, behalve geldelijk gewin? En nu ik toch bezig ben: waarom is de redactie van Nieuwsuur zo schaamteloos en stupide om types als u telkens weer aan het woord te laten? Laten we met de laatste vraag beginnen. Wat is uw antwoord?
Maar nee, zo gaat het niet in het poldermodel, daar wordt juist onwetendheid en hypocrisie beloond met geld en aanzien. Dissidente visies worden er angstvallig geweerd. Dus kreeg de kijker van Nieuwuur ineens de NOS-correspondent David Jan Godfroid te horen. Laat ik hem even voorstellen. Na zijn aanstelling als correspondent in Moskou noemde David Jan:
zijn benoeming 'een kroon op 27 jaar journalistiek.' Rusland is een uitdaging, aldus Godfroid: 'Europa draait voor een groot deel op Russisch gas, de EU is de grootste investeerder in Rusland. En dus is het belangrijk wat er in dat land gebeurt; niet alleen politiek, maar ook economisch, militair, op het gebied van mensenrechten, cultuur en wat al niet meer.'
Mooi zo, 'kroon, uitdaging, en wat al niet meer.' De presentatrice van Nieuwsuur leidde hem als volgt in: 'president Poetin heeft gisteren en vandaag weer laten weten dat de uitslag van de (Oekraïense. svh) verkiezingen zal respecteren en dat hij ook niet verwacht dat we in een nieuwe situatie van een Koude Oorlog terechtkomen.'
Vanuit Kiev verklaarde Godfroid over president Poetin's deëscalerend beleid:
Nee, dat klopt en Poetin laat de afgelopen dagen eigenlijk een beetje zijn internationale, VRIENDELIJKE, gezicht zien. Waarom hij dat doet, dat weten we eigenlijk niet zo goed.
Ware ik de presentatrice geweest van Nieuwsuur, dan had ik als 'onafhankelijke, onpartijdige en ongebonden' journalist onmiddellijk gevraagd: 'We'? Wie is 'we,' ben jij dat als pluralis majestatis? Of doel je op de consensus onder de westerse mainstream-pers dat 'meneer Poetin' niet deugt en dat jullie vanwege dat propagandistische beeld niet kunnen begrijpen waarom de Russische president wil deëscaleren? Ik gok op het laatste. Ik denk dat ook jij, evenals Mak, geenszins 'onafhankelijk, onpartijdig en ongebonden' bent, en dat dit juist de voornaamste reden is waarom jij een 'kroon' op je werk kon zetten. Maar goed, omdat jij onwetend bent over de reden waarom de president Putin de zaak niet uit de hand wil laten lopen, en je kennelijk je huiswerk niet hebt gedaan, zal ik het maar vanuit de studio in Hilversum zeggen: in Oekraïne wordt een geopolitiek conflict uitgevochten, waarbij de belangen van het Westen lijnrecht staan tegenover die van Rusland. In tegenstelling tot wat propagandisten stellen, wordt president Poetin, net als Amerikaanse- en EU-beleidsbepalers, gedreven door belangen, geopolitieke zowel als economische. De altijd goed geformeerde Amerikaanse bron CounterPunch berichtte op 21 maart 2014 het volgende:
True to form, many in the media ridicule the idea that the USA had any role in helping to foment the demonstrations which resulted in the overthrow of a corrupt but nevertheless legally elected government. As Diana Johnstone in a recent article has stated:
'The U.S. Undersecretary of State for Europe and Eurasia, Victoria Nuland, has openly boasted that the United States has spent five billion dollars to gain influence in Ukraine – in reality, in order to draw Ukraine away from Russia and into the U.S. military alliance.'
Indeed, the mainstream media has been so effective that as Ms Johnstone puts it
'much of public opinion seems to accept the notion that the villain of this story is the Russian president, who is accused of engaging in unprovoked aggression against Crimea – even though he was responding to one of the most blatant provocations in history.'
At the time of the dissolution of the USSR, the USA assured Gorbachev that NATO would never extend into any of the buffer states bordering Russia. This promise was violated almost immediately and NATO has expanded into all these bordering states, except so far into Ukraine.
February 28, 2014 'Information Clearing House' -'Counterpunch' - The United States helped defeat Nazism in World War 2. Obama helped bring it back.
Bovendien schreef de Amerikaanse onderzoeksjournalist Mike Whitney:
As you probably know by now, Obama and Co. have ousted Ukraine’s democratically-elected president, Viktor Yanukovych, with the help of ultra-right, paramilitary, neo-Nazi gangs who seized and burned government offices, killed riot police, and spread mayhem and terror across the country. These are America’s new allies in the Great Game, the grand plan to “pivot to Asia” by pushing further eastward, toppling peaceful governments, securing vital pipeline corridors, accessing scarce oil and natural gas reserves and dismantling the Russian Federation consistent with the strategy proposed by geopolitical mastermind, Zbigniew Brzezinski. Brzezinski’s magnum opus–'The Grand Chessboard: American Primacy and it’s Geostrategic Imperatives' has become the Mein Kampf for aspiring western imperialists. It provides the basic blueprint for establishing US military-political-economic hegemony in the century’s most promising and prosperous region, Asia. In an article in Foreign Affairs Brzezinski laid out his ideas about neutralizing Russia by splitting the country into smaller parts, thus, allowing the US to maintain its dominant role in the region without threat of challenge or interference. Here’s an excerpt from the article:
'Given (Russia’s) size and diversity, a decentralized political system and free-market economics would be most likely to unleash the creative potential of the Russian people and Russia’s vast natural resources. A loosely confederated Russia — composed of a European Russia, a Siberian Republic, and a Far Eastern Republic — would also find it easier to cultivate closer economic relations with its neighbors. Each of the confederated entitles would be able to tap its local creative potential, stifled for centuries by Moscow’s heavy bureaucratic hand. In turn, a decentralized Russia would be less susceptible to imperial mobilization.'
(Zbigniew Brzezinski,'A Geostrategy for Eurasia')
Moscow is keenly aware of Washington’s divide and conquer strategy, but has downplayed the issue in order to avoid a confrontation. The US-backed coup in Ukraine means that that option is no longer feasible. Russia will have to respond to a provocation that threatens both its security and vital interests.
Welnu David Jan Godfroid, als je je wat breder had geïnformeerd dan het napraten van de internationale mainstream-correspondenten in Moskou dan had je ondermeer dit kunnen lezen:
A few months ago, Vladimir Putin wrote an Oped in the New York Times questioning America's claim to exceptionalism. In fact, he was saying out loud what leaders all over the world were increasingly muttering under their breath. One of the reasons why the Russian President could permit himself to retaliate for a century of Russia bashing by the West is his relationship with Europe, gained not by sending tanks across the continent (which is in fact a peninsula of Eurasia), but through close economic ties built up after the fall of the Soviet Union.
Europe is an exercise in other toleration among a hundred different peoples in a relatively small area. While seeing itself as superior to other nations and civilizations, it is acutely aware of being part of the wider world, whose center of gravity is moving toward the BRICS countries led by Russia and China.
Rusland streeft in de geglobaliseerde wereld ernaar de economische brug te zijn tussen de Atlantische- en Stille Oceaan, tussen Europa en het Verre Oosten, tussen de macht van de Europese Unie en die van de opkomende Aziatische machten. Noord-Amerika kent de NAFTA, Europa de EU en Moskou is op zijn beurt met hetzelfde, volkomen legitieme, streven begonnen. Het gaat hierbij, zoals altijd en overal om grondstoffen en markten:
The Eurasian Economic Union (EaEU), also known as the Eurasian Union is an economic union which is planned to be established by a treaty signed on 29 May 2014 between the leaders of Belarus, Kazakhstan, and Russia. The Union will go into effect on 1 January 2015 if the treaty is approved by the parliaments of the three countries.
The EaEU would create a single economic market of 171 million people and a gross domestic product of 3 trillion U.S. dollars. Armenia, Kyrgyzstan and Tajikistan have also expressed interest in joining the organization.
A Customs Union of Belarus, Kazakhstan, and Russia came into existence on 1 January 2010. The Customs Union was launched as a first step towards forming a broader European Union-type economic alliance of former Soviet states. The member states planned to continue with economic integration and were set to remove all customs borders between each other after July 2011.
The idea, based on the European Union's integration, was brought to attention in October 2011 by the then-Prime Minister of Russia, Vladimir Putin, but was first proposed as a concept by the President of Kazakhstan, Nursultan Nazarbayev, during a 1994 speech at Moscow State University. On 18 November 2011 the presidents of Belarus, Kazakhstan, and Russia signed an agreement, setting a target of establishing the Eurasian Union by 2015. The member states put together a joint commission on fostering closer economic ties.
Since 1 January 2012, the three states are a single economic space called Common Economic Space to promote further economic integration. The Eurasian Economic Commission is the regulatory agency for the Customs Union and the Eurasian Economic Community.
The EaEU is not intended to be a political bloc, but a purely economic union. The agreement included the roadmap for the future integration and established the Eurasian Commission (modelled on the European Commission) and the Eurasian Economic Space, which started work on 1 January 2012.
After signing the agreement establishing the EaEU, President Putin said, 'Today we are creating a powerful, attractive center of economic development, a big regional market that unites more than 170 million people.' Bakytzhan Sagintayev, the first deputy prime minister of Kazakhstan and lead negotiator said, 'We are not creating a political organization; we are forming a purely economic union.' He went on to say 'it is a pragmatic means to get benefits. We don’t meddle into what Russia is doing politically, and they cannot tell us what foreign policy to pursue.'
Membership
If realized, the Eurasian Economic Union will initially comprise three states which were part of the former Soviet Union: Belarus, Kazakhstan, and Russia. Armenia and Kyrgyzstan plan to join before the end of 2015, while Uzbekistan and Tajikistan hope to join in the near future as well.
Vladimir Putin stated in November 2011 that the Eurasian Union would build upon the 'best values of the Soviet Union'; however, critics claimed that the drive towards integration aims to restore the 'Soviet Empire.'
Several candidates in Kyrgyzstan's 2011 presidential election endorsed the concept. In November 2011 Tajikistan's government said they were considering membership.
Ukraine submitted an application to participate in the Eurasian Union as an observer in August 2013. Its membership was seen by some analysts as the key to the success of the union. Russian pressure for Ukraine to join the EaEU instead of the European Union was a key factor in the Euromaidan protests that ended Viktor Yanukovych's rule as president of Ukraine and led to the Crimean Crisis. With high tensions between Russia and Ukraine in the wake of the crisis, the future inclusion of Ukraine seems unlikely. Ukraine has the second largest economy of any of the 15 former republics of the Soviet Union.
Georgia’s Prime Minister Bidzina Ivanishvili said in September 2013 he was studying the possibility of acceding to the Union, although he later clarified that Georgia's main strategy was still to integrate into the European Union. Russia's Prime Minister Dmitri Medvedev included Georgia as a prospective member in statements made in August 2013.
In September 2013, Armenia announced its decision to join the Customs Union of Belarus, Kazakhstan, and Russia. President Serj Sargsyan of Armenia announced the decision after talks with his Russian counterpart President Vladimir Putin in Moscow. President Vladimir Putin supported the decision and pledged to 'fully work for this to happen.'
According to The Guardian newspaper, Putin's plan is for the Eurasian Customs Union to grow into a 'powerful, supra-national union' of sovereign states like the European Union, uniting economies, legal systems, customs services, and military capabilities to form a bridge between Europe and Asia and rival the EU, the US, China, and India by 2015. Russia is the biggest foreign investor in the Eurasian economy, with a total of $3 billion (€2.27 billion) investments last year in a country whose GDP amounted to $9.9 billion (€7.5 billion) in 2012, according to the World Bank.
A clickable Euler diagram showing the relationships between various multinational European organizations and agreements.
President of Russia Vladimir Putin has stated that his goal was to enlarge the Customs Union to all Post-Soviet states, excluding the three Baltic EU member states.
Wat jullie, Mak en Godfroid, nu doen is een krachtenspel tussen grootmachten op een kinderlijke manier terugbrengen tot een strijd tussen goed en kwaad, waarbij het neoliberalisme het Goede vertegenwoordigt en het Russische kapitalisme het Kwaad. Vandaar al jullie eufemismen, verdachtmakingen, zinspelingen, simplisme en onwetendheid. David Jan Godfroid zegt niet te weten waarom Poetin 'doet' wat hij 'doet,' en de verklaring voor die onwetendheid is eenvoudigweg dat Rusland's belangen niet passen in zijn propaganda voor het neoliberale model. Dus wanneer Godfroid net in de uitzending meldt dat president Poetin met de politiek van ontspanning 'goede sier [wil] maken in de rest van de wereld, met name in het Westen,' dan is deze negatief bedoelde kwalificatie weer eens zo'n duidelijke illustratie van de paranoïde pro-Westerse propaganda, vooral als Godfroid daarop laat volgen dat 'we' niet moeten 'vergeten dat Rusland al wel de Krim in handen heeft, en een instabiel Oekraïne heeft weten te veroorzaken,' terwijl het in werkelijkheid de westerse interventie-politiek was die tot instabiliteit heeft geleid. Waarom zouden de VS en Europa anders miljarden hebben uitgetrokken voor de zogenaamde Oekraïense oppositie, terwijl de westerse regeringen tegelijkertijd op de eigen bevolking blijven bezuinigen. De logica in jouw betoog, Godfroid, is zo totaal afwezig dat jouw propaganda niet meer werkt. De kijkers geloven het niet meer. Het interesseert de meeste Europeanen niets wat er in Oekraïne gebeurt. En Geert Mak, zoals ondermeer blijkt uit de lage opkomst bij de Europese Verkiezingen werkt ook uw propaganda niet meer. U verklaarde zojuist met betrekking tot Oekraïne dat 'het probleem door beide kanten [is] ontstaan,' Rusland zowel als de EU onder heerschappij van de VS. Vervolgens zei u
dat Europa zich vergist heeft; het is gewend aan die soft power waarin we ons al decennia wentelen: redelijkheid, overleg, etcetera, en Poetin heeft gewoon ouderwets negentiende eeuws heel bruut daarop gereageerd. Dat is een hele andere manier van politiek bedrijven, waarbij iedereen met de mond open stond.
Geert Mak, 25 van de 40 staten die, in strijd met het internationaal recht, militair deelnamen aan de gewelddadige inval in Irak die in totale chaos is geëindigd, waren Europees. 22 van de 28 landen die Afghanistan binnenvielen en in een chaos veranderden, waren Europees. De regime-change in Libië is geëindigd in een geweldige chaos, en werd veroorzaakt door het geweld van de NAVO-landen, waarvan 26 Europees zijn. De Britse Independent berichtte dat
Three years after Gaddafi, Libya is imploding into chaos and violence. Its government has no real power; militias are ever more entrenched, and now the state itself is under threat.
Hetzelfde geldt voor Irak en Afghanistan. Begrijp ik u nu goed dat deze drie gevallen van grootscheeps geweld kenmerkend zijn voor 'soft power'? Volgens mij zijn dit juist voorbeelden van 'gewoon ouderwets' en gewelddadig expansionisme. Over welke 'soft power' heeft u het? Toch niet het NAVO-geweld in voormalig Joegoslavië? En toch ook niet de economische, politieke en zelfs militaire steun van 'Brussel' aan Israel, dat doorgaat met het stelen van Palestijns land en het vermoorden van zelfs Palestijnse kinderen, zoals gezaghebbende mensenrechtenorganisaties gedocumenteerd aantonen? Over welke 'hele andere manier van politiek bedrijven' heeft u het? Ik ben van mening dat het referendum in de Krim een voorbeeld was van 'een hele andere manier van politiek bedrijven' dan de 'ouderwetse negentiende eeuwse' uiterst brute interventie-politiek van de VS en het Europa van uw 'Geen Jorwert zonder Brussel.' Wat maakt een referendum zo 'bruut,' en de Europese deelname aan het geweld van de Shock and Awe-campagne een schoolvoorbeeld van 'soft power'? Kunt u zonder in gezwets te vervallen deze 'illusies' kort maar krachtig uitleggen aan onze kijkers? En tenslotte: over welk 'cultuurconflict' met Rusland heeft u het? Maar echte vragen zullen Barbie en Ken van Nieuwsuur nooit stellen. Het zou het einde van hun carrière betekenen. Ze zijn gekozen vanwege hun gezicht, niet vanwege hun hersenen. Meer over de polderpropaganda later.
Hoe lang nog kan de propaganda ongestoord doorgaan?
2 opmerkingen:
Goed verhaal Stan. Sinds ik je weblog volg over Geert Mak, kijk ik met heel andere ogen naar hem. Vroeger vond ik hem zeer sympathiek, nu een beetje dom. Sinds dat interview met Sharon heeft die Mariëlle Tweebeke voor mij afgedaan.
Corrie
corry,
dom is denk ik niet het juiste woord. vanuit zijn eigen belang gezien, is mak uitermate geslepen.
Een reactie posten