A US stance in favor of democracy helps get the Congress, the bureaucracy, the media, the public, and elite opinion to back US policy. It helps ameliorate the domestic debate, disarm critics (who could be against democracy?) […] It helps bridge the gap between our fundamental geopolitical and strategic interest and our need to clothe those security concerns in moralist language. […] The democracy agenda, in short, is a kind of legitimacy cover for our more basic strategic objectives.
Howard Wiarda. Dean Rusk Professor of International Relations and Head, Department of International Affairs, University of Georgia.
In de NRC van zaterdag 20 oktober 2013 stelde 'redacteur' Marc Chavannes, hoogleraar journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, benevens commentator bij de NOS en andere omroepen, onder de kop ‘De Aftakeling van de democratie’:
Democratie is geen exportartikel meer. Dat was wel anders toen de Verenigde Staten in 2003 met het gelijk van de zendeling Irak binnenvielen en dictator Saddam verwijderden. De landen van het Midden-Oosten waren toe aan bestuur van het volk door het volk; de ene dominosteen na de andere zou kantelen. Na weken verlammende geruzie in Washington lijkt de Amerikaanse democratie zelf vastgelopen en uitgewoond.
Hier is sprake van een typisch Makkiaanse visie op de werkelijkheid. Ik bedoel allereerst dit: de reden dat de VS, in strijd met het internationaal recht, Irak aanviel, was zeker niet om de ‘democratie’ te exporteren, zoals elke geinformeerde waarnemer weet.
It was oil all along. The former head of the Federal Reserve writes in his memoir, The Age of Turbulence: Adventures in a New World, ‘I am saddened that it is politically inconvenient to acknowledge what everyone knows: the Iraq war is largely about oil.’ Greenspan even advised Bush that ‘taking Saddam Hussein out was essential’ to protect oil supplies.
Dit feit, uit de mond van een Amerikaan die als hoofd van de Amerikaanse Federale Bank achttien jaar lang een van de invloedrijkste autoriteiten ter wereld is geweest, werd nog eens bevestigd in de herfst van 2011 door de Amerikaanse oud-ambassadeur bij de Verenigde Naties, John Bolton, toen deze neoconservatief op Fox News een militaire aanval op Iran rechtvaardigde met de opmerking dat
Iran er nauwelijks een geheim van maakt dat het naar de hegemonie streeft in de regio van de Perzische Golf, het cruciale olie-en gas producerende gebied waarover wij zovele oorlogen hebben gevoerd om onze economie te beschermen tegen de nadelige impact van het verlies van deze voorraden of wanneer we er alleen maar over kunnen beschikken tegen zeer hoge prijzen.
Daarnaast probeerde de regering Bush junior de Shock and Awe, die zou volgen, alvast te legitimeren met uitspraken als deze:
Iraq could decide on any given day to provide biological or chemical weapons to a terrorist group or to individual terrorists... The war on terror will not be won until Iraq is completely and verifiably deprived of weapons of mass destruction.
We know that Saddam Hussein is determined to keep his weapons of mass destruction, is determined to make more.
There can be no doubt that Saddam Hussein has biological weapons and the capability to rapidly produce more, many more. And he has the ability to dispense these lethal poisons and diseases in ways that can cause massive death and destruction. If biological weapons seem too terrible to contemplate, chemical weapons are equally chilling.
- Colin Powell, Secretary of State
Remarks to the UN Security Council
2/5/2003
In Iraq, a dictator is building and hiding weapons that could enable him to dominate the Middle East and intimidate the civilized world - and we will not allow it.
- George W. Bush, President
Speech to the American Enterprise Institute
2/26/2003 - http://www.truthout.org/032009J
Zoals inmiddels geen zinnig mens meer kan ontkennen werden deze beweringen die op niets feitelijks gebaseerd waren in Nederland ook nog eens gesteund door Makkianen als opiniemaker, professor Ko Colijn, directeur van het Instituut Clingendael, die met grote stelligheid verklaarde
het [gaat] niet meer om de vraag of Saddam Hoessein massavernietigingswapens verbergt – niemand twijfelt daar nog aan.
Dinsdag 28 januari 2003, bijna twee maanden voor het begin van het Amerikaanse en Britse geweld tegen Irak interviewde NRC-journalist Folkert Jensma de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Powell. Een fragment eruit:
-- Hoe lang blijven de VS in Irak?
Net zo lang als nodig. Dat hebben we vaker gedaan. In Japan, in Europa. Mensen hebben een slecht geheugen, maar we gaan vaker naar landen in nood en zorgen dan voor een oplossing. Daarvoor gebruiken we de middelen van het Amerikaanse volk -- ons geld, ons politieke kapitaal en onze mannen en vrouwen, onze grootste schat. We houden koers, ook als we het moeilijk krijgen. We hebben dat ook in Afghanistan bewezen. Als we de enorme verantwoordelijkheid nemen om een coalitie van gelijkgestemde landen Irak te leiden, als dat echt niet kan worden voorkomen, dan kennen we onze plicht en onze verantwoordelijkheid. We willen dat land intact houden en de humanitaire nood lenigen. En we willen dat land beter achterlaten dan we het aantroffen.
Intussen wisten toen al goed geïnformeerde bronnen dat Powell werd gebruikt om de economische en geopolitieke expansionisme van de grote Amerikaanse wapenfabrikanten en olie-concerns mogelijk te maken. Ikzelf schreef een aantal artikelen en maakte een serie radioprogramma's over de ware redenen van deze 'agressieoorlog,' zoals de openbare aanklager tijdens het Proces van Neurenberg de ergste van alle oorlogsmisdaden noemde, de ergste omdat alle andere oorlogsmisdaden daaruit onvermijdelijk voortvloeiden.
Zie: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie.html
http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html
Zie: http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie.html
http://home.planet.nl/~houck006/oorlogomolie2.html
en de serie radioprogramma's voor de VPRO:
En hoewel ik er een prijs voor kreeg van het Humanistisch Vredesberaad, werd de context van de oliebelangen angstvallig door de Nederlandse mainstream-pers verdoezeld dan wel totaal verzwegen. De ware achtergrond van het westerse geweld tegen een soevereine staat was absoluut taboe, zoals ondermeer bleek uit het feit dat op de dag dat de inval begon, 20 maart 2003, de zich toen nog als kwaliteitskrant afficherende NRC in een redactioneel commentaar adviseerde:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.
Het absurde was daarbij dat de NRC-hoofdredactie en de redacteuren, onder wie professor in de journalistiek Marc Chavannes liet weten dat zij tegelijkertijd
Aan de casus belli tegen Irak twijfelen,
namelijk dat Irak over massavernietigingswapens beschikte die in 45 minuten via raketten gelanceerd konden worden. De NRC rechtvaardigde de terreur van 'shock and awe' als volgt:
Het Iraakse volk heeft recht op eerbiediging van de mensenrechten en moet kunnen profiteren van de rijkdommen van het land,
zijnde de oliebronnen, die inmiddels in handen zijn gevallen van westerse oliemaatschappijen. Niet voor niets werd het ministerie van Olie in het centrum van Bagdad als eerste omsingeld en bezet door Amerikaanse mariniers, terwijl verderop in de hoofdstad de millennia-oude onbeschermde kunstschatten van de mensheid konden worden geplunderd.
Maar olie als belangrijke reden van de VS om het op één na olierijkste land ter wereld binnen te vallen komt in het interview van de NRC met minister Colin Powell niet voor. De Nederlandse mainstream journalistiek weet wat het wel en vooral ook wat het niet mag vragen. Toch kon de NRC-interviewer niet helemaal zwijgen over olie, aangezien Shell en Rotterdam, waar destijds nog de NRC werd geproduceerd, onlosmakelijk aan elkaar zijn verbonden. Dus vroeg Folkert Jensma via een voorzichtige omweg of er ook voor Shell nog wat in het vat zat. Powell antwoordde:
-- Wat gebeurt er met de olie van Irak? Die olie is van het volk van Irak. Als er een conflict komt en de VS komen tijdelijk aan de macht in een ander land, dan zullen ze met inachtneming van internationaal recht die olievoorraden beschermen en ter beschikking houden van het volk van Irak. Dat de VS die olie zelf zouden willen controleren, is nonsens. Dat klopt ook niet met onze geschiedenis van de laatste vijftig jaar.
Ook die bewering van Powell was een leugen, zoals de NRC wist, maar keurig verzweeg, want het is algemeen bekend dat in Irak’s buurland Iran de CIA in 1953 de democratische regering van premier Mossadeq met geweld ten val bracht, omdat zijn regering de Iraanse oliebronnen had genationaliseerd. En ziedaar: ook vandaag de dag worden de westerse oliemaatschappijen beloond. Want ondanks Powell's en de NRC's stellige bewering dat
Het Iraakse volk... moet kunnen profiteren van de rijkdommen van het land,
is de werkelijkheid als volgt:
Western oil firms remain as US exits Iraq. The end of the US military occupation does not mean Iraqis have full control of their oil.
Baghdad, Iraq - While the US military has formally ended its occupation of Iraq, some of the largest western oil companies, ExxonMobil, BP and Shell, remain.
Het zal nu duidelijk zijn dan professor Chavannes onderdeel uitmaakt van wat in de Angelsaksische wereld een 'conspiracy of silence' wordt genoemd. Hoewel de NRC opriep de agressieoorlog tegen Irak te steunen en het massale geweld uitliep op een grootscheeps bloedbad waarbij honderdduizenden slachtoffers onder de Irakese bevolking vielen, het land werd opgebroken in drie etnisch gezuiverde gebieden en meer dan 2 miljoen Irakezen vluchteling werden, hebben opiniemaker Chavannes en zijn collega’s, in tegenstelling tot de New York Times, nooit hun excuses aangeboden voor het klemmende advies om aan deze massale oorlogsmisdaad deel te nemen. Terwijl nu toch iedereen weet dat Colin Powell tegen de wereld heeft gelogen. Al op 9 september 2005 berichtte de New York Times:
Powell Calls His U.N. Speech a Lasting Blot on His Record
The former secretary of state, Colin L. Powell, says in a television interview to be broadcast Friday that his 2003 speech to the United Nations, in which he gave a detailed description of Iraqi weapons programs that turned out not to exist, was ‘painful’ for him personally and would be a permanent ‘blot’ on his record.
28 februari 2013 deden een voormalige hoge Amerikaanse diplomaat en zijn echtgenote, een oud CIA-medewerkster uit de doeken:
How the Bush administration sold the war.
As former White House press secretary Scott McClellan put it:
‘Bush and his White House were engaging in a carefully orchestrated campaign to shape and manipulate sources of public approval to our advantage.’
En in februari 2013 berichtte de Huffington Post, tien jaar na het begin van de inval, in een terugblik het volgende:
Lie After Lie After Lie: What Colin Powell Knew Ten Years Ago Today and What He Said
On that February 5 in front of the UN Security Council, was Colin Powell certain what he was saying was accurate? He certainly was:
POWELL: My colleagues, every statement I make today is backed up by sources, solid sources. These are not assertions. What we're giving you are facts and conclusions based on solid intelligence.
Later, regarding whether Iraq had reconstituted a nuclear weapons program, he said:
POWELL: [T]here is no doubt in my mind...
That's in public. What about in private? According to Larry Wilkerson, Powell's chief of staff, here's what Powell was thinking at the time:
WILKERSON: [Powell] had walked into my office musing and he said words to the effect of, I wonder how we'll all feel if we put half a million troops in Iraq and march from one end of the country to the other and find nothing.
In 2012 verontschuldigde Powell zich opnieuw voor zijn beweringen:
During an interview with The Daily Show host Jon Stewart, former Secretary of State Colin Powell said he regretted telling the United Nations that Iraq was harboring weapons of mass destruction.
Wanneer in oktober 2013 de hooggeleerde Chavannes beweert dat de regering van Bush-junior Irak liet aanvallen om zodoende de ‘democratie’ te verspreiden, dan is duidelijk dat hij de waarheid bewust verdraait, en wel omdat de werkelijkheid niet in zijn ideologische visie past. Wanneer hij schrijft dat ‘Democratie geen exportartikel meer [is],’ terwijl dit nooit het geval is geweest, dan bedriegt hij zijn publiek en de studenten die hij opleidt. Als zodanig gedraagt hij zich als een volleerde Makkiaan, zeker als we afgaan op het feit dat Geert Mak in zijn Reizen zonder John met grote stelligheid verkondigt dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde] -- om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.’ Meer over de Makkiaan Marc Chavannes morgen.
10 opmerkingen:
Beste Stan,
als Greenspan het heeft toegegeven, dan zal het wel waar zijn.
Maar ik geloof er niks van.
Er zijn heel veel aanwijzingen die mij doen geloven dat Irak is vernietigd om Israel veiliger te maken. Of liever: om Israel meer vrijheid te geven in haar booasardige praktijken.
Ik heb er zelf enkele blogs over geschreven:
http://tiny.cc/j6cnp
http://tinyurl.com/6y6fw8c
Verder is er nog het boek van Sniegoski: http://tiny.cc/4obhiw
In die blogs vindt U allerlei onderbouwende teksten.
Het motief om Iran met een atoombom te vernielen is precies hetzelfde als het motief om Irak en Libië en Syrië kapot te maken.
'Olie', en zeker 'democratie' zijn schijnargumenten om de wereld mee te krijgen.
Wat wij beleven is de realisatie van het plan van Oded Yinon: http://tinyurl.com/3wm9f6w
Met vr. groet, Jan Verheul
jan,
zelden in het leven is het of/of. meestal is er een complex van factoren. de aanval op irak was allereerst maar niet uitsluitend olie.
Hoi Stan en Jan Verheul,
De twee factoren, controle van en toegang tot olie enerzijds en de Israel-lobby anderzijds, sluiten elkaar niet uit. De relevante kapitalistische netwerken van oliebelangenbehartigers en Israel-belangenbehartigers in Washington zijn niet strikt gescheiden maar overlappen (zelfs binnen de dezelfde persoon in de zin dat één en dezelfde persoon zowel de oliebelangen als de veronderstelde Israelbelangen steunt). Ze willen grotendeels hetzelfde als weer een andere groep, de defensie-industriebelangenbehartigers. Waar ze allemaal voor staan is een mondiale plutocratie. Achter alle lobbies in Washington zitten rijke individuen die als gedeeld belang hebben de promotie van het huidige roofzuchtige mondiale systeem. Dat geldt ook voor de Israel-lobby. Het is dus niet óf olie, óf Israel. In deze beide artikelen zet Gabriel Ash deze volgens mij verhelderende zienswijze uiteen naar aanleiding van het artikel van Wash en Mearsheimer over de Israel lobby uit 2006:
http://www.dissidentvoice.org/Apr06/Ash18.htm
http://dissidentvoice.org/Apr06/Ash20.htm
O Stan, ik had jouw reactie helemaal niet gezien! Hoe dan ook, Ash worstelt volgens mij op een erg goede manier met het issue.
Beste Paul,
De schrijfstijl van Gabriel Ash is voor mij lastig te volgen. Ik weet dat er een Militair-Industrieel Complex (MIC) bestaat dat graag oorlogen ziet, omdat ze daar aan verdienen. Ik weet dat Wall Street graag een groot Amerikaans Leger ziet, omdat dit hen 'clout' geeft. Ik weet dat Brzezinki beschreef hoe de VS zich militair moest vestigen op plaatsen waar de olie in de grond zit, om met hun hand op de kraan de wereld onder controle te houden in de 'New American Century'.
Maar die New American Century begint lelijk te verbleken, en iedereen ziet het.
Behalve Netanyahu die bijna als enige uiterst boos is dat Obama niet Syrie wil aanvallen.
En behalve Sheldon Adelson, die vindt dat er wel een atoombom op Iran mag worden gegooid. Door de VS uiteraard.
U zegt dat Irak een gevolg was van drie krachten: Israel, olie-controle en het MIC.
Nu wil Israel dus ook Syrië en Iran kapot maken.
Wil U zeggen dat de olie-belangen en de belangen van het MIC ook oorlog in Syrië en Iran wensen? Waarom hoor ik dan alleen Israeli's hiervoor pleiten?
Ik denk dat de Neocons / Israel / De Lobby de grote drijfveer achter de inval in Irak waren.
Niet zozeer de olie-belangen en niet zozeer het MIC.
Op 20 september 2001, kort na 911, was in het Pentagon al bekend dat 'men' 7 arabische landen ging kapot maken. Wesley Clark vertelde het in 2007 toen hij presidentskandidaat was: http://tiny.cc/9kdj2w
Die landen waren: Irak, Libië, Syrië, Iran, Libanon, Sudan en Somalië.
Clark beweert ook dat het om olie gaat, maar de olie in Syrië en Libanon is echt geen oorlog waard.
Gabriel Ash beweert dat de inval in Irak ook Amerikaans national belang is.
Maar het gedrag van de Amerikanen was er vanaf het begin op gericht om in Irak een burgeroorlog te stimuleren: Paul Bremer schafte elke wet af. Later instrueerde colonel Steele de Shiiten hoe ze vakkundig Sunnitische gevangenen konden martelen. Koerdische vluchtelingen werden met geld en wapens terug naar Irak gestuurd om 'verhaal te halen'.
Is dat Amerikaans belang? Of is dat Israëlisch belang? Oded Yinon schrijft in paragraaf 23: " Iraq is a prime target for Israel. Every inter-arab conflict is good for Israel."
Maar ik wil best een compromis voorstellen: dat U, Stan en ik voortaan deze drie 'actoren' noemen als oorzaak van de inval in Irak, en niet alleen de actor die wij zelf het meest schuldig achten. Ik doe mee als U mee doet.
Beste Jan Verheul,
De waarde van het betoog van Ash ligt volgens mij in het idee dat motivaties overlappen in de zin dat zelfs bij één en hetzelfde individu zowel het geopolitieke oliebelang (dat vanzelfsprekend is bij elke Amerikaanse official: zelfs bij iemand als Jimmy Carter) als het veronderstelde Israel-belang (dat sinds 1967-oorlog ook breed gedragen wordt onder Amerikaanse officials) aanwezig kan zijn en ook vaak zal zijn. En dat geldt ook voor het MIC-belang. De spelers in de arena waar oorlog wordt voorbereid zijn tenslotte geen one-issue pionnen maar mensen met combináties van opvattingen. Het dienen van het geopolitieke oliebelang kan dus heel goed samengaan met het dienen van het veronderstelde Israel-belang. Bij de ene actor zal het ene element dominanter zijn dan bij de ander. Voor de neoconservatieven in de Bush-regering gold volgens mij bij uitstek dat zowel oliegeopolitiek (zie hun infameuze PNAC-document uit 2000) als Israel-belang (zie het Clean Break document dat diversen van hen ergens in de jaren voor Natanyahu opstelden) tot hun drijfveren hoorden. Je zou het hele lijstje van spelers kunnen nalopen en per individu aangeven welke belangen mbt Irak waarschijnlijk voorop gestaan zullen hebben. Naast natuurlijk het hoogsteigen financiële belang dat ze als typische 'boardroom buckaneers' ook altijd een plaats wisten te geven in hun oorlogszucht...
Er is altijd opportunisme en altijd een mix van motivaties. Een motivatiemix die ongelijk verdeeld is over de relevante spelers van het moment. Bij de oorlog in Libië waren de humanitaire interventionisten uit de Obama-regering heel belangrijk. En wat volgens mij daar het allersterkste speelde was de ambitie om de Arabische Lente naar zich toe te trekken (wat achteraf bijzonder goed gelukt lijkt, helaas). Ik denk dat die beide factoren op dat moment de doorslag gaven en niet de blauwdruk die Wesley Clark rapporteert.
Dat de oliebelangen nu niet voor oorlog tegen Iran en Syrië zijn "bevestigt" eigenlijk alleen maar dat ze destijds bij Irak uiteindelijk de doorslag gaven want die oorlogen zijn er tot nog toe niet gekomen( hoewel het waarom van dat niet-plaatsvinden in beide gevallen natuurlijk weer een verhaal op zich vormt). Dat is namelijk wel mijn mening: zoals altijd waren er diverse krachten vóór oorlog tegen Irak maar het geopolitieke oliebelang was daarvan de belangrijkste. Uiteindelijk wisten Cheney en Rumsfeld, de beide machtigste en meest ervaren spelers binnen de Bush regering, hun zin door te drukken en de oorlog kwam er.
Onlangs was er een discussie over de rol van de Israel lobby vóór de aanval op Syrië (http://www.counterpunch.org/2013/09/13/the-people-against-the-800-pound-gorilla/). De zienswijze van Ash vond ik daarin helaas ontbreken want ook die discussie werd gevoerd in de trant van óf, óf en hij kreeg daardoor iets onwerkelijks.
Tenslotte, je voorstel om er een compromis over te sluiten vind ik sympathiek maar ik vraag me af wat we ermee opschieten. Ik doe het alleen als wij drie erdoor in Pauw en Witteman komen (grapje).
Groeten, Paul
'Wil U zeggen dat de olie-belangen en de belangen van het MIC ook oorlog in Syrië en Iran wensen? Waarom hoor ik dan alleen Israeli's hiervoor pleiten?'
omdat de belangen nu even niet sporen. zo simpel is het. bovendien vergeet je een cruciaal ding. de vs schept bewust chaos, verdeel en heers. wat op de korte termijn waanzin is, kan op langere termijn absoluut geen waanzin lijken. de elite beseft maar al te goed dat in een wereld van 7 miljard mensen en almaar meer, de chaos toch niet meer vermeden kan worden, en het grote dreigende conflict misschien beter nu kan worden uitgevochten tussen de have en have-nots dan straks wanneer de anderen nog beter georganiseerd en bewapend zijn. het zijn niet allemaal idioten daar in washington.
Beste Paul,
Heeft U het artikel in Counterpunch,waar U naar verwijst, wel helemaal gelezen?
In dat artikel wordt vrij uitgebreid ingegaan op het olie-argument. En ook op het MIC argument.
En ze worden beiden als niet zinvol afgevoerd.
Er wordt ook naar Sniegoski's boek verwezen, waarin alles inderdaad overtuigend is vastgelegd.
Zeker de laatste maanden is het overduidelijk geworden dat het uitsluitend de Israel Lobby is die zo fel voor een inval in Syrië strijdt. Aipac heeft 250 Lobbyisten ingezet om Congresleden om te praten,
Mooi in dit artikel is ook hoe de schrijvers het humanitaire argument 'responsability to protect' afzetten tegen de werkelijke argument: 'Laat die arabieren elkaar maar kapot maken, laat de strijd in Syrië maar lekker land duren.'
Daniel Pipes schreef in april: "Nu Assad dreigt te verliezen, moeten we hem maar een beetje helpen, zodat ze nog lang door kunnen gaan met elkaar te doden." Dit is de essentie van het Yinon Plan.
Zionisten als Pipes en Adelson laten geen kans onbenut om het anti-semitisme te voeden. Zij zijn de grootste bedreiging voor het joodse volk, zoals Alan Hart al duidelijk maakte.
De grote strijd van de haves tegen de have-nots is helemaal niet nodig. En zal ook helemaal niet gebeuren, mits we gevaarlijke lieden als Pipes en Adelson durven te benoemen voor wat ze zijn: potentieel vele malen erger dan Hitler.
Hoi Jan,
Wat ik vond ontbreken in het Counterpunch-stuk is het idee dat één oorlogsvoorstander, één factie die voor oorlog is, dat zowel om het geopolitieke oliebelang als om het 'Israel-belang' kan zijn. En in de werkelijke wereld ook is want de oorlogszuchtigen hebben onderling een grote familiegelijkenis in hun opvattingen: allemaal zijn ze pro oliebelang, pro Israel, pro MIC, pro rijken etc. Dus in de werkelijke wereld is het veel meer en/en dan of/of. Het situatie van moment bepaalt wat proriteit krijgt.
Bij Syrië mag de rol van Saoedi Arabië niet vergeten worden: zij ageerden nog sterker voor oorlog dan Israel. Elke crisis is weer anders en begrijpen wat er gebeurt vereist telkens opnieuw weging van de verschillende krachten. groeten, Paul
Beste Paul,
De hele wereld haat Amerika. Forbes maakte vandaag bekend dat Putin de machtigste man ter wereld is.
Allemaal het gevolg van Irak, Libië en Syrië en Prism en Greenspan c.s. De petro-dollar staat op instorten.
Denkt U dat dit alles in het belang van de Amerikaanse olieboeren is? Of in het belang van hun MIC ?
Er is geen geld meer, zelfs niet voor een goedkope oorlog.
Niemand in de VS wil het, want ook de olie en de MIC mensen begrijpen dat het gewoon niet meer kan.
Maar de joodse Lobby, of liever: de Zio-crazies zoals The Saker hen noemt. die draven maar door.
En nou wil U beweren dat zij ( de Lobby) dit mede doen uit oog voor olie en MIC belangen.....
Het moet niet gekker worden, om maar eens iemand te citeren.
.
De Amerikanene hebben zich onmogelijk gemaakt, ook door hun massale PRISM afluisteren waarvan trouwens àlle data ongefilterd naar Israël worden doorgestuurd, waarmee m.i. bevestigd wordt wat ìk van Prism denk: het was een joods initiatief, en had helemaal niks te maken met monitoring van poteniële terroristen. Het dient om mensen te localiseren die de joodse werkwijze doorzien. Zie: http://tiny.cc/yuzqzw
Een reactie posten