Ron en Rosa van der Wieken 11

Joodse gelovigen van Neturei Karta die geen grondgebied nodig hebben om joods te kunnen zijn, ze hebben namelijk hun geloof. Het verheerlijken van de grond zoals de zionisten dit doen beschouwen ze als blasfemie, het aanbidden van de gouden kalf.

Daphne heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Ron en Rosa van der Wieken 10" achtergelaten:

Beste Stan,

een interessante thread over Rosa en Ron, die ik zelf zijdelings ken. Mijn standpunten zijn niet de hunne, en vice versa. Ik ben een van die linkse Joden die zij zo verfoeien - hoewel zij mij op het persoonlijke niveau waarschijnlijk wel aardig vinden, net zoals ik hen eigenlijk best sympathiek vind. Hoewel ik in hun ogen en volgens hun definities dus aan zelfantisemitisme doe. Prima verder. Dit is altijd het ingewikkelde in zulke kleine gezelschappen als de actieve kern van de Joodse gemeenschap.

Er is veel behartenswaardigs in wat je schrijft over het Joods slachtofferisme. Ik zou je echter willen uitnodigen om een tegengeluid te zoeken. Waarom zijn de Joden in Nederland na 65 nog steeds zo fucked-up? Waarom is het zo onmogelijk om de consensus te doorbreken? Waarom wordt iemand als Hajo Meijer zo uitgekotst? Is er een psycholoog, psychiater die hierover iets zinnigs heeft gezegd, niet op het filosofische niveau dat je tot dusver hebt besproken, maar met de ervaringen opgedaan in de psychologie/neurologie/ psychiatrie? Ik zou graag willen lezen hoe WO2, als dat het is, nog altijd doorettert. WO2 is een enormiteit die met name in Nederland iets radicaal heeft geschonden in de psyche van de overlevenden en hun kinderen. Of het tegenovergestelde: misschien is dat helemaal niet zo en spreken de cijfers mijn gevoel juist tegen. Het slachofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept. Met andere woorden misschien: nu wil ik een antithetische bijdrage in de thread lezen, zodat iedereen ook weer een stap verder komt.

Iets anders. Soms zijn je bijdragen heel lang. Bestaat er een technische truc om ze in stukjes op te rollen, zodat een geinteresseerde lezer kan doorklikken?

Beste Daphne,

Ik heb geprobeerd zelf een tegengeluid te verwoorden door me te verplaatsen in de positie van iemand die verraden is door zijn buren, zijn cultuur, zijn volk. Ik heb meermaals geschreven over dit probleem, want het aloude christelijke antisemitisme dat is uitgemond in de nazi-holocaust werpt een lange schaduw over de Europese cultuur, zoals Kertesz telkens weer benadrukt in zinnen als deze:

Ik denk onveranderd dat de Holocaust een trauma van de Europese beschaving is en dat het voor die civilisatie een vitale kwestie zal zijn of dit trauma in de Europese samenlevingen zal voortbestaan als cultuur of als neurose, als scheppende of als destructieve kracht.

Het is juist dit inzicht dat paradoxaal genoeg moet leiden tot een westerse kritiek van de 'Joodse staat'. Tot nu toe is het 'trauma in de Europese samenlevingen' alleen een 'neurose' geweest waarbij, zoals Jan Blokker en Eyal Sivan beschreven, 'de jood heilig [is] verklaard.' Zeer tot het genoegen van allereerst de christelijke wereld die zodoende op een handige manier van zijn schuldgevoel probeert af te komen. Het probleem is soepeltjes afgewenteld op de schouders van de Palestijnen. Het antisemitisme is filosemitisme geworden, van de antisemiet mag de jood niets, van de filosemiet alles. En zo worden opnieuw de joden gezien als een geval apart, als ontoerekeningsvatbare elementen, als mensen zonder een eigen verantwoordelijkheid, in feite dus als on-mensen, in elk geval niet als ons soort mensen dat zich dient te houden aan internationale en nationale rechtsregels. Opnieuw worden de joden gebruikt door het christelijke Westen. Al in oktober 1945 wees de zioniste Hannah Arendt op het volgende gevaar:

Een nationalisme dat noodzakelijkerwijs en openlijk afhankelijk is van de kracht van een vreemde natie is beslist erger. Dit lot dreigt voor het joodse nationalisme en de voorgestelde joodse staat, onvermijdelijk omgeven door Arabische staten en Arabische volken... de zionisten [zullen] als zij de Mediterrane volken blijven negeren en slechts rekening houden met grootmachten ver weg, alleen maar hun werktuigen blijken, de agenten van vreemde en vijandelijke belangen. Joden die hun eigen geschiedenis kennen zouden zich bewust moeten zijn dat een dergelijke stand van zaken onvermijdelijk zal leiden tot een nieuwe golf van jodenhaat; het antisemitisme van morgen zal verklaren dat joden niet enkel profiteerden van de aanwezigheid van de vreemde mogendheden in die regio, maar dat zij in feite deze hadden beraamd en daarom de schuld dragen voor de consequenties ervan.

De Joden in Israel en de joden in de zogeheten 'diaspora' die blind achter de 'Joodse staat' staan zijn inderdaad het werktuig geworden in een geopolitieke strijd die de economische belangen van het Westen veilig moet stellen, en de belangen van de zionistische machthebbers, maar niet de belangen van de Joods-Israelische bevolking en zeker ook niet die van de Palestijnse Israeli's, eenvijfde van de bevolking. Dit wankel evenwicht zal in de toekomt ernstig verstoord worden door de tanende macht van de Verenigde Staten. In de politiek kent men geen eeuwige vriendschappen, maar alleen eeuwige belangen. Zoals bekend komt aan elk imperium eens een einde en wat gaat de Joodse bevolking in Israel dan doen? Armageddon? Collectieve zelfmoord, zoals destijds in Massada? Waar komt dat nihilisme vandaan? Friedrich Nietzsche schreef nadat hij God dood had verklaard in een brief aan zijn vriend Overbeck over dit nihilisme:

Es wird einmal an meinen Namen die Erinnerung an etwas Ungeheueres anknupfen, - an eine Krisis, wie es keine auf Erden gab, an die tiefste Gewissens-Collision, an einde Entscheidung, heraufbeschworen gegen Alles, was bis dahin geglaubt, gefordert, geheiligt worden war.

En toen de westerse wereld op het punt stond massaal ontheiligd te worden, stelde de filosoof het volgende:

Mir besteht mein Leben jetzt in dem Wunsche dass es mit allen Dingen anders gehen moge, als ich sie begreife; und dass mir jemand meine 'Wahrheiten' unglaubwurdig machen.

En wel omdat door de doodverklaring van God het nihilisme zijn intrede deed:

der unheimlichste aller Gäste.

Een van de gevaarlijkste uiterlijke kenmerken van dat nihilisme is het slachtofferisme, een karakteristieke eigenschap van de moderne massamens die weigert de eigen verantwoordelijkheid te aanvaarden en daarom niet zonder een slachtoffer kan waarop hij zijn eigen onvermogen kan projecteren. Dit probleem voorzag Nietzsche lang voordat het slachtofferisme een politiek fenomeen werd. Hij besefte als geen ander dat zodra de mens zijn god dood had verklaard het inherent aan het leven zijnde lijden geen betekenis meer kon krijgen. Voorheen kon de gelovige nog zijn god of zijn duivel de schuld geven van al het ondraaglijke lijden, en de vertroosting was dat de 'vrome' mens later in de hemel gecompenseerd zou worden. Maar zonder god bestaat er geen metafysische verklaring meer voor het lijden, en dat was een ernstig gebrek want ondanks alle successen van de Verlichtinsideologie bleef de mens lijden en moest die op zoek naar een nieuwe verklaring. De oplossing werd gevonden in 'de ander'. De ander werd de oorzaak van het eigen lijden. En wie was die ander? Simpelweg, degene die het meest afweek, die altijd al gezien werd als een vijfde colonne, als er niet bij horend, als een potentieel gevaar.

De ander was in de christelijke cultuur altijd de jood geweest, en dat veranderde geenszins toen de christelijke god dood was verklaard. Integendeel, het nihilisme, 'der unheimlichste aller Gäste.' leidde onvermijdelijk tot de nazi-holocaust, waaraan het enige nieuwe het feit was dat de vernietiging nu fabrieksmatig kon worden uitgevoerd, en zich binnen Europa voltrok en niet langer meer exclusief in de kolonien. Zoals er massaproductie was, was er nu ook massavernietiging. Auschwitz en Hiroshima waren het resultaat van dit nihilisme, dat logischerwijs niet verdwenen is maar met andere namen en in andere vermommingen gewoon doorgaat, precies zoals Nietzsche had voorspeld. De jood is immers de Arabier geworden. Het Westen kan niet zonder de negatieve voorstelling van de ander, pas door de jood/Arabier kan de witte Europeaan zich pas verheven voelen.

Daphne, je schrijft:

Het slachofferisme is niet iets waar je vrijwillig voor kiest omdat het zo'n gezellig wereldbeeld om je heen schept.

Ik ben het wat deze uitspraak betreft met je oneens. Ik denk dat de mens tenslotte wel degelijk bewust voor iets kiest. Anders zou hij volledig gedetermineerd zijn. Het probleem is alleen dat de slachtofferist van alles en nog wat kan, maar één ding niet wil, te weten: zijn persoonlijke verantwoordelijkheid accepteren. Dit is de kern van de zaak. Het slachtofferschap is het enige concrete dat hem overeind houdt, het is de kruk waarmee hij zich op een verwoestende wijze door het leven baant. Zonder het slachtofferschap zou hij niet kunnen bestaan, hij zou van angst sterven. Het is zijn raison d'être. Geen filosofie kan hem zijn slachtofferschap ontnemen. Hij klampt zich eraan vast als een drenkeling aan een vlot. Ik ben een slachtoffer en dus besta ik. Slachtofferisten veroorzaken bloedbaden, ook joodse slachtofferisten. De ziekte van het slachtofferisme kent overal dezelfde symptomen, de stoornis maakt geen onderscheid tussen niet-joden en joden.

Wat ik bedoel te stellen, Daphne, is dat we hier niet zozeer te maken hebben met politieke verschillen van inzicht, maar met vraagstukken die de kern van het judaisme raken. Wie en wat is een jood? Vandaar die felheid, die agressie van de mensen die geen kritiek dulden op Israel, de 'Joodse natie'. Het joods slachtofferisme heeft te lang geduurd, het heeft griezelige vormen aangenomen en escaleert almaar verder, het lijkt in sommige kringen zelfs erfelijk te zijn geworden. En het wordt door machthebbers misbruikt voor hun eigen beperkte politieke belangen, zowel hier als daar. De joodse gemeenschap maar zeker ook daarbuiten zal er een serieuze discussie over moeten voeren, de situatie verziekt steeds meer. Kertesz heeft gelijk, de holocaust is:

een trauma van de Europese beschaving

En voor onze

civilisatie [zal] een vitale kwestie zijn of dit trauma in de Europese samenlevingen zal voortbestaan als cultuur of als neurose, als scheppende of als destructieve kracht.

Tot nu toe is het een neurose gebleken, een destructieve kracht. Dat moet veranderen. Tenslotte nog dit Daphne, ik ben technisch gesproken een randdebiel en zou niet weten hoe je alles achter elkaar kunt zetten.

vriendelijke groet

Stan