Kertesz: 'een mene, tekel, ufarsin aan de muur van alle vormen van totale onderdrukking.'Posted: 03 May 2010 06:32 PM PDT
Atlantic journalist and blogger Jeffrey Goldberg, commenting on John Mearsheimer’s recent speech in which he mentions some progressive Jews like Naomi Klein and Tony Judt, alleges that these kind of people are:
part of a tiny minority of Jews who believe that the destruction of Israel will bring them the approval of non-Jews, which they crave.
Op dit moment zien we hoe de pro-Israellobby haar toevlucht heeft genomen tot het criminaliseren en intimideren van hun joodse tegenstanders die Israel's terreur bekritiseren. De reden van deze poging hen te stigmatiseren is simpelweg het gebrek aan rationele argumenten en dus worden ressentimenten in de strijd gegooid zoals deze van de rechtse Amerikaanse columnist Jeffrey Goldberg:
a tiny minority of Jews... believe that the destruction of Israel will bring them the approval of non-Jews which they crave.
Dus:
Een kleine minderheid Joden... gelooft dat de vernietiging van Israel hen de goedkeuring waarnaar ze smachten zal opleveren van de niet-Joden.
Een betere illustratie van sectarisme is nauwelijks denkbaar. Ziehier een vooraanstaande joodse columnist die zelf een Amerikaan is schrijvende voor de Amerikaanse bevolking (98 procent niet-joods), en die toch met onverholen afschuw zich uitlaat over -- in zijn ogen -- 'Joden' die 'smachten' naar de goedkeuring van -- erger is ondenkbaar -- 'niet-Joden.' Let wel Joden met hoofdletter, want volgens Goldberg en zijn aanhang vormen joden kennelijk een ander volk dan het volk waartussen ze leven. Met als gevolg dat hun loyaliteit allereerst met hun 'eigen volk' dient te zijn. Ook al zien veel joden buiten Israel zich als allereerst Nederlander of Amerikaan, Argentijn of wat dan ook, zij bezitten kennelijk niet het morele recht om de 'Joodse staat' te bekritiseren anders behoren ze tot 'een kleine minderheid Joden die gelooft dat de vernietiging van Israel hen de goedkeuring waarnaar ze smachten zal opleveren van de niet-Joden.' Het opmerkelijk is evenwel dat Jeffrey Goldberg er niet aan piekert om in Israel tussen zijn 'eigen volk' te gaan leven.
Het is dezelfde stoornis waaraan ons Amsterdamse echtpaar Ron en Rosa van der Wieken lijdt wanneer ze bijna in dezelfde bewoordingen Een Ander Joods Geluid er valselijk van beschuldigen dat deze organisatie van kritische joodse Nederlanders
zelfs bereid bleek om mee te marcheren onder een hakenkruisvlag, áls het maar acceptatie oplevert in de ogen van niet-Joden.
en vervolgens net als Goldberg beweren dat niet het respect van kritische joden voor het internationaal recht de doorslaggevende factor is maar het
diepe verlangen van sommige Joden om volledig te worden aanvaard en gerespecteerd door de niet-Joodse omgeving. Dat vereist soms een openlijke stellingname tegen de belangen van het Joodse volk.
Maar ook het echtpaar Van der Wieken verkiest het om niet in Israel tussen hun 'eigen volk' te leven maar om in Nederland tussen een -- in hun ogen -- ander volk.
Het is de terreur van Israel die deze mensen radicaliseert en hen opzadelt met extremistische opvattingen, en een verraad aan universele normen en waarden.
Het is hun gecultiveerd slachtofferisme dat hen blind heeft gemaakt voor de realiteit. Het is het onvermijdelijke resultaat van wat de joodse auteur Imre Kertesz 'de zelfverheerlijking van het slachtoffer' noemt, waarbij aangetekend dat deze 'slachtoffers' in feite geen 'slachtoffers' zijn, maar daders. Ze prefereren een
infantiel bestaan zonder verantwoordelijkheid, en met een diepe minachting voor iedereen die niet dit leven leidt en de geheime taal van de ingewijden niet spreekt.
Laat ik eindigen met de volgende woorden uit De verbannen taal, geschreven door iemand die Auschwitz overleefde:
Joods zijn is volgens mij in deze tijd in de eerste plaats weer een ethische taak. Het betekent voor mij trouw, het bewaren van de herinnering en een memento: een mene, tekel, ufarsin aan de muur van alle vormen van totale onderdrukking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten