De 'aanslag' op het koninklijke huis was tevens een zelfmoordaanslag. Hoewel daar angstvallig over wordt gezwegen, omdat blanke westerlingen kennelijk fundamenteel anders dienen te zijn dan 'islamitische terroristen' is het interessant om de overeenkomsten te zoeken. Naar aanleiding van zijn film Paradise Now zei de Nederlans-Palestijnse filmmaker Hany Abu Assad in een interview tegen mij:
'Leven onder een bezetting is zo onvoorstelbaar vernederend, ook al heb je twee paspoorten zoals ik. Op een gegeven moment voel je je zo geminacht dat je onvermijdelijk aan een wraakactie begint te denken, in feite een wraakactie tegen je eigen lafheid. Als je vernederd wordt wil je namelijk iets doen, maar je durft niets te doen omdat je bang bent gedood te worden, de soldaat heeft immers een wapen, dus doe je niets en voel je je daarna laf, impotent en dat gevoel knaagt voortdurend aan je. Als je dagelijks wordt vernederd kan ik me voorstellen dat mensen bevrijd willen worden van dat gevoel van machteloosheid. En door zichzelf te doden bevrijden ze zich niet alleen van hun eigen lafheid maar tegelijkertijd maken ze de vijandelijke soldaat, de onderdrukker, impotent omdat die zijn eigen burgers, zijn eigen vrouw en kinderen niet meer kan beschermen. Met andere woorden: ik laat hem nu eens de terreur van de machteloosheid voelen, als wij in het leven niet gelijk kunnen zijn dan moeten we maar gelijk zijn in de dood. De ervaring van dat gevoel speelt een bijzonder grote rol. Ieder mens kan een zelfmoordactivist worden, ieder mens, alleen heb ik het ''talent'' om een verhaal te vertellen, een film te maken. Ik heb de kans gekregen op die manier mijn onmacht een kunstzinnige vorm te geven. Maar niet iedereen bezit het talent om dit te doen. En niet iedereen heeft het ''talent'' om dagelijks vernederingen te slikken. Heel veel mensen zijn lafaards die hun lafheid accepteren. Maar een kleine groep kan of wil de eigen lafheid niet accepteren.'
http://www.stanvanhoucke.net/deoneindigeoorlog/interviews/filmmakers1.html
Talloos zijn de overeenkomsten tussen een Palestijn die een zelfmoordaanslag pleegt en de hoofdrolspeler uit Falling Down en Karst T. Daarover later meer.
1 opmerking:
Ik mag wel hopen dat met impotent in het bovenstaande een anglicisme met de betekenis machteloos wordt gebruikt, want in het Nederlands heeft dit woord een zeer specifieke connotatie die in dit verhaal te ver voert.
Hoewel...
Mannen in de zon van de Palestijnse schrijver Ghassan Kanafani draait wel om impotentie in de Nederlandse zin. (In filmvorm: Les dupes).
Al met al: hoogst opmerkelijk hoe de motivatie van iemand die het kroonprinselijk paar zou hebben willen doden en in ieder geval hemzelf inbegrepen zeven mensen heeft vermoord zozeer geprivatiseerd wordt.
Een reactie posten