Amanda Kluveld van de Volkskrant 5

De Amerikaanse dichter Gary Snyder schreef in The Practice of the Wild: 'If we actually tried to teach the values of western civilization, we'd just be peddling the ideology of individualism, of human uniquenness, special human dignity, the boundless potential of Man, and the glory of succes... Isn't that finally the Oil Pipeline philosophy?... After Protestantism, capitalism, and wold conquest, maybe that's still what occidental culture comes to.'

Niet de islam maar de westerse cultuur [is] superieur,' schrijft een zekere Amanda Kluveld in de Volkskrant.

Gisteren schreef ik dit:

'Als het recht goed zou functioneren dan zou Madeleine Albright  zich in Den Haag moeten verantwoorden voor het plegen van oorlogsmisdrijven. 

Jose van Leeuwen emailde me het volgende bericht uit de Telegraaf:

 Amerikaanse oud-minister doet mee aan Haags instituut 

 DEN HAAG -  Oud-minister Madeleine Albright is bereid zitting te nemen in de raad van toezicht van een nieuw onderzoeks- en opleidingsinstituut in Den Haag. Het gaat om een nog op te richten Haagse instelling die in samenwerking met de Universiteit Leiden moet uitgroeien tot een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid. Dat heeft een woordvoerder van de gemeente Den Haag maandag bevestigd.

 De voorlopige werknaam van de op te richten instelling luidt Institute for Global Justice. Een commissie onder leiding van bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg van de TU Delft werkt aan het ontwikkelingsplan voor het Institute for Global Justice. De commissie komt in juni met het plan naar buiten.

 Albright heeft haar medewerking persoonlijk toegezegd aan burgemeester Jozias van Aartsen (VVD) van Den Haag, aldus de woordvoerder. De twee kennen elkaar uit de tijd dat beiden minister van Buitenlandse Zaken waren, tijdens de tweede ambtstermijn van president Bill Clinton. Van Aartsen was toen minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet-Kok (1998-2002). Ze werden vrienden en hebben ook na hun ministerschap contact gehouden.

 Den Haag profileert zich de laatste jaren nadrukkelijk als internationale hoofdstad van vrede en recht. De stad huisvest inmiddels tientallen organisaties en instellingen op dit terrein, waaronder het Internationaal Gerechtshof, het Permanente Hof van Arbritage, het Internationale Strafhof, Europol en het Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië.' 

Zie: http://www.telegraaf.nl/binnenland/3999029/__Albright_bij_Haags_instituut.html 

 In 2002 schreef ik dit in een artikel voor het tijdschrift De Humanist:

 4 maart 2000 wees Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes.' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'

 Zie: http://home.wxs.nl/~houck006/Cliteur.html

 Zie: http://www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4

 De Nederlandse kranten als de Telegraaf en de Volkskrant verzwijgen deze informatie, waardoor niet bekend wordt dat een van oorlogsmisdaden beschuldigde Amerikaanse politica in de raad van toezicht van 'een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid' zitting gaat nemen. Dat daardoor 'vrede, recht en internationale veiligheid'  een farce worden interesseert de commerciele massamedia niet, en speelt dus geen rol. En ook onze politici spelen het spelletje mee. Geen enkel Kamerlid komt op het idee om hier eens vragen over te stellen. De gedachte alleen al benauwt ze. Ze betalen Albright liever voor haar geweldige inzet.

 Ook de academici in Nederland die hun status ontlenen aan de mensenrechten zwijgen in alle talen, en zo sluit de cirkel van de macht zich.'

Dat schreef ik gisteren. Vervolgens emailde ik deze informatie naar een vooraanstaande Nederlandse academicus, een groot pleitbezorger van de mensenrechten.

Dit was zijn reactie:

Dag Stan,

 

Je weet vast dat ik deel uitmaak van de driekoppige

commissie die Den Haag over dit alles heeft geadviseerd.

Wij gaan overigens niet over het aantrekken van mensen als Madeleine Allbright, maar anders

dan jij vind ik dat geen verkeerde keuze. Verder zal een Raad van

Toezicht zich niet gaan bezighouden met de dagelijkse gang van zaken

binnen het instituut. Dus voor mij staat het helemaal niet vast dat

er geen onderzoek zou kunnen worden gedaan naar zaken als de

Israelische aanval op Gaza. Als de dagelijkse leiding dat nuttig

vindt, zal dat zeker gebeuren.

 

Kan het zijn dat de rest van je mails nogal op de man is?

 

Hartelijke groet,

 

 

Ik antwoordde hem als volgt:

dag

 

zeker op de man c.q. vrouw. ik hecht namelijk grote waarde aan

persoonlijke verantwoordelijkheid. dat is voor mij in feite de kern

van de mensenrechten. die kunnen pas echt gewaarborgd zijn op het

moment dat het individu zich persoonlijk verantwoordelijk voelt voor

hetgeen hij doet of juist niet doet. Het is interessant om te

weten waarom jij als pleitbezorger van de mensenrechten Madeleine

Albright wel degelijk een goede keuze vindt ondanks haar uitspraak dat

de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf

jaar 'de prijs waard'  was. Welke reden heb je daarvoor?

vriendelijke groet

stan

 

Vervolgens kreeg ik deze reactie:

Dag Stan,

 

Wat betreft Albright: je mail over haar las ik, zij het 'cross', maar ik weet  

niet of het allemaal zo gezegd is. Dat zou ik verder moeten  

onderzoeken.

 

Hgr,

 

 

Nu ik wist dat hij mijn informatie niet serieus had bestudeerd, wees ik hem op het volgende:

'dag

 

je kunt via mijn weblog de uitspraak in die uitzending direct  

beluisteren, zodat er geen misverstand over kan bestaan. dus vandaar  

mijn vraag aan jou: op grond waarvan vind jij Madeleine

 

Albright wel degelijk een goede keuze ondanks haar uitspraak dat

de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf

jaar 'de prijs waard'  was? Welke reden heb je daarvoor?

vriendelijke groet

stan

Tenslotte reageerde deze vooraanstaande hoogleraar aldus:

Dag Stan,

 

Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.

 

Hgr,'

Wat wil ik hiermee nu zeggen? Het volgende: mensenrechten, beschaving in het algemeen, is in onze westerse cultuur vooral een instrumenteel wapen dat vanwege politieke overwegingen wel of niet gebruikt wordt. En omdat vooral de Nederlandse academici en de 'politiek literaire elite', zoals Hofland deze polderelite noemt, allereerst de consensus omarmen waarbij het kwaad in de ander wordt geprojecteerd, blijft deze elite vooral geleid worden door conformisme. En op het moment dat u of ik hen daarop betrap dan is hun enige reactie een donderende stilte, of in de woorden van deze academicus die zijn inkomen en status verdient met het bepleiten van het handhaven van de mensenrechten: 'Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.' Vooral dat woordje 'maar'  is zo veelzeggend. Vindt u ook niet? En deze cultuur is volgens mevrouw Kluveld 'superieur', en zolang niemand dat tegenspreekt lijkt het ook zo. Mensenrechten is big business geworden.

Het was Socrates voor wie het Ken Uzelve het belangrijkste criterium was. Hoe kan een cultuur 'superieur' zijn wanneer het zichzelf niet kent en zelfs de behoefte daartoe niet heeft?